My prayers are with Mr. พรนี้ฉันให้นาย

โทโมะเรียกชื่อฉัน เขาเป็นอะไรรึเปล่านะฉันรีบวิ่งไปในห้องน้ำ
แต่ที่เจอคือเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลย ดีนะที่มีไอน้ำขึ้นมาปิดท่อนล่างเอาไว้
"มีอะไรหรอโทโมะ..."ฉันไม่กล้ามองเขาตรงๆ
"เธอรังเกียจฉันหรอ"
"เปล่าๆ คือที่โลกของฉันนะ เขาไม่โชว์ท่อนร่างให้เพศตรงข้ามดูกันหรอกนะ" อายอะ-////- ฉันยื่นผ้าเช้ดตัวให้
"อะ..หรอ โทดที"โทโมะรับมันมาปิดท่อนล่างไว้ ดุเหมื่อนเค้าก้หน้าแดงไม่แพ้ฉันเลย
"นายเรียกฉันทำไมหรอ"ฉันถามเพราะไม่อยากอยู่ในสภาพนี้นานนัก
"คือ..ไอ้นี้นะใช้อย่างไง"เขาชี้ไปหาฝักบัวในห้องน้ำ
"โทโมะนายใช้ไม่เป็นหรอ"
"ฉันเป้นมังกรนะ- -*"โมโหสะแล้ว
"ก้ปิดตรงนี้นะ อ๋อแล้วนี้คือสบู่ไว้ถูตัวแล้วก้ล้านน้ำ อันนี้แปลงฟันยาสีฟันไว้แปลงตรงปากนะ"ฉันอธิบายทั้งหมดให้เขา
   เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะบอกให้ฉันออกไปเพราะเค้าจะอาบน้ำ
ส่วนฉันก็ไปจัดที่นอนห้องรับแขกให้โทโมะ  และพยายามหาหนังสืองานวิจัยที่พ่อแม่ทำไว้
เพื่อท่านจะศึกษาเรื่องนี้ แต่ก็ไม่เจอ กลับไปเจอหนังสือยาของปู่ 
"ยารักษาแผลที่หายเร็วและได้ผลหรอ"ฉันพูดเบาๆ
"แก้วทำอะไรนะ"เสียงของโทโมะดังขึ้นมาจากข้างหลัง
"นายตามฉันมาได้ไง แล้วใส่อะไรเนีย"ก็ชุดที่เขาใส่มันเป็นชุดนอนของฉันลายกระโหลดสีขาวพื้นสีดำ
"ตามกลิ่นเธอมา แล้วนี้ก็ชุดเธอไงขอยืมหน่อย"อย่างงี้ไม่บอกเลยดีไหม
"อืม นี้โทโมะ นี้ใช่ยารักษานายเปล่า" ฉันยื่นหนังสือยาของคุณปู่ให้ดู
"เดี่ยวนะ....อืม นี้มัน..หนังสือหมอมังกร"ฮะ-[]- 
"จริงดิ.."
"มันเป็นของใครนะ ของเธอหรอแก้ว"เขามองหน้าฉันอย่างหาคำตอบ
"ใช่ของฉัน ปู่เป็นคนเอาให้ฉันนะ"
"แก้ว..เธอ..."เขายังไม่ทันพูดก้มีเสียงแตรจากรถตู้ของสถาบันวิจัยของแม่มาที่หน้าบ้าน
"โทโมะเดี่ยวฉันมาอย่าออกไปนะ ถ้าพวกเขารู้ว่านายเป็นมังกรนายอาจโดนจับไป" ฉันรีบดันโทโมะเข้าห้องที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะออกไปข้างนอก
"ลูกรักจ๊ะ เห็นสมุดของแม่ไหมลูก"แม่ฉันพุด ท่านไม่ค่อยมีเวลาขนาดคุยกับฉันตอนนี้ยังทำงานในโน๊ตบุ๊คไปด้วยเลย
"เห็นค่ะเดี่ยวแก้วเอามาให้นะค่ะแม่"
"จร๊ๆ เร็วหน่อยนะลูก" ฉันรีบวิ่งมาที่โต๊ะทำงานของแม่แล้วเก็บสมุดรายงานทุกอย่างไปให้แม่
"ขอบใจนะ แม่ไปนะ"
"ค่ะ" ทั้งๆที่เป็นครอบครัวเดี่ยวกัน แต่เวลาที่ให้กันนั้นแถบไม่มีเลย ฉันเดินเข้าไปในบ้านแล้วล็อค ประตูทุกบานไว้
ก่อนจะเข้าห้องของตัวเอง
"นั้นแม่เธอหรอ"
"ใช่...โทโมะนายมาอยู่นี้ได้ไง"เค้ามาห้องฉันได้ไงก้ ห้องที่ใครที่สุดคือห้องรับแขกไง
"ก้ห้องนี้เป็นห้องที่กลิ่นของเธอแรงที่สุดไง"
"ฉันกลิ่นเหม็นเตาขนาดนั้นเชียว...ไปอาบน้ำก่อนนะ"ฉันยิบหนังสือและเสือ้ผ้าไปด้วย
"แก้ว..ไม่ได้เหม็นหรอกนะ หอมจะตาย"เขาพูดจริงหรอ อายจังฉัน
   ฉันอาบน้ำเสร็จก่อนจะเปิดดูหนังสือของคุณปู่ที่ทิ้งไว้ให้  ถ้ามันเป็นยอของมังกรแสดงว่าใช่กับคนไม่ได้ผล
ฉันเปิดดูหน้าแรก
'ถึงหลานรัก เมื่อหลานได้หนังสือเล่มนี้ แสดงว่าปู่ไม่ได้อยู่กับหลานแล้ว นี้เป็นสตูรยาที่ตกทอดลงมา หลานจงใช้มันรักษา แต่หลานรัก มันไม่ใช่ยารักษาคน แต่เป็นยารักษามังกร
                                                  จากปู่ ถึงหลานแก้ว'
นี้ปู่ไม่ได้เขียนสินะ เอาละเปิดหาก่อนแล้วกันยารักษาที่เร็วที่สุด ส่วนผสมละ
-เลือดมังกรที่จะรักษา 3 หยด -น้ำแข็งของมังกร 5 ก้อน -และน้ำตาของหมอที่อยากรักษาอย่างไจจริง1หยด
"แก้ว..แก้ว"โทโมะเรียกฉันอีกครั้ง
"อะไรหรอโทโมะ"ฉันเดินไปหาเค้าในห้องนอนของฉัน
"มนุษย์คนนั้นมาจองๆมองๆบ้านของเธอหลายครั้งแล้วนะ"ไหนๆ ฉันมองออกไปข้างนอกก้เจอจนได้
"ใครนะ..."ฉันแอบมองทางม่านหน้าตาของห้อง
"มีจิตคิดร้ายเต็มไปหมดเลยละแก้ว"โทโมะเป็นมังกรอาจจะไม่รู้แต่ดูท่าไม่ค่อยดีเลย
ฉันจะทำไงดีเนีย....
------จบตอนค่ะ-----
สนุกไม่สนุกก้บอกด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ