คุณหนูวุ่นวายกับนายรับใช้สุดแสบ

ฟาง:อ่าว แก้วละเฟย์
เฟย์:หลับไปแล้วค่ะ คงจะเหนื่อยมาก
ฟาง:เฮ้อ~
่เฟย์:เป็นไร
ฟาง:เหนื่อย 
เฟย์:เรื่อง
ฟาง:เฟย์ ถามอะไรอย่านะ ถ้าวันนึงพ่อเรานะตายขึ้นมา พวกเราจะทำยังไงกันละ
เฟย์:ไม่รู้ดิ อืมแต่รู้อย่าเดียวคือยังไงพวกเราก็ต้องอยู่ด้วยกัน
ฟาง:เฟย์ เฟย์ยังจำได้มั๊ยว่าแม่เป็นอะไรตาย
เฟย์:หัวใจวายไง ทำไมละ
ฟาง:แล้วเฟย์รู้มั๊ยว่าทำไมถึงหัวใจวายละ
เฟย์:ไม่รู้ ฟางรู้หรอ
ฟาง:ใช่ ฉันรู้เพราะว่าแม่นะไปเห็นพ่อมีอะไรกับยัยผู้หญิงคนนั้นที่บ้านเล็กยังไงละ!!!!!
เฟย์:ฟะ ฟาง นี้นะหรอที่ฟางเกลียดพ่อเพราะเห็นผลนี้นะหรอ
ฟาง:ใช่!!! ฟางเห็นมากับตาตอนที่พ่อพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้านครั้งแรกนะมันไม่ใช้หลังจากที่แม่ตายไป3ปี
แต่มันเป็นวันหลังจากที่พวกเราอายุห้าขวบยังไงละ!!!
เฟย์:งั้นพ่อก็
ฟาง:พ่อเล่นชู้กับยัยนั้นทั้งๆที่มีทั้งแม่และพวกเราอยู่ไงละ!!
เฟย์:ฟางทำไมไม่บอกพวกเราก่อนละ
ฟาง:ไม่ได้หรอ ที่ฉันบอกเฟย์เฟย์ห้ามไปบอกแก้วเด็ดขาดเลยนะ ฟางว่าแก้วเจออะไรมาเยอะกว่าพวกเราแล้ว
เฟย์:อืม เฟย์ไม่เล่าหรอนะ แต่เฟย์สงสารแก้วสงสารที่แก้วต้องมารับเครา้ะห์แทนฉัน 
ฟาง:มันไม่ใช่ความผิดของเฟย์หรอ มันเป็นเพราะยัยอสรพิษนั้นตั้งหาก 
แก้ว:อืม~ เฟย์ ฟาง 
เฟย์ ฟาง:ตื่นแล้วหรอ
แก้ว:อืม เฟย์ฟางมานอนนี้มา
(แก้วเอามือตบข้างๆตัวเอง)
ฟาง:ฟางไม่ง่วงอะ
เฟย์:เฟย์ด้วย
แก้ว:น่าๆ มาเร็วๆ
(แล้วทั้งสองสาวก็ไปนอนระนาบข้าง โดยมีมือของแก้วรองเป็นหมอน)
แก้ว:โอ๊ๆๆ ไม่เป็นไรหรอนะ
ฟาง:อะไรเนี้ย
แำก้ว:อย่าผึ้งขัด
เฟย์:แก้วเป็นอะไรหรอ
แก้ว:แก้วไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แก้วนะรู้หมดถุกอย่างแหละ
เฟย์ ฟาง:แก้ว
แก้ว:แก้วนะรักทั้งเฟย์ทั้งฟางนะ ฟางอย่าเอาแต่โทษตัวเอง และ เฟย์ก็อย่าเอาแต่สงสารแก้ว แก้วนะจะไม่ทำให้เป็นห่วงหรอนะ แก้วนะโตแล้ว โตกว่าเฟย์ฟางด้วยโดยเฉพาะฟาง โอ๊ยยย เจ็บนะฟาง
ฟาง:แหม่ได้ทีว่าฉันเตี้ยเลยนะ
แก้ว เฟย์:555555
จงเบ:คุณหนูคับ นายท่านเรียกให้ไปพบที่เรือนใหญ่คับ
เฟย์ ฟาง แก้ว:จงเบ!!!!
ฟาง:โห โตเป็นหนุ่มแล้วนะเนี้ย
เฟย์:คิดถึงจัง
แก้ว:สบายดีมั๊ยค่ะ (ทำท่างเกรงๆหน่อยๆ)
จงเบ:คับ คุณหนู คุณหนูไม่ต้องกลัวผมหรอกคับ ผมไม่ทำอะไรคุณหนูหรอคับ
แก้ว:ป่าวนะค่ะ 
จงเบ:ไปกันเถอะคับ นายท่านรออยู่
(แล้วจงเบก็เดินนำไป)
ฟาง:เปลียนไปเยอะเลยนะ จงเบนะ
เฟย์:ใช่เมื่อก่อนยังวิ่งเล่นกับพวกเราอยู่เลย
ฟาง:อ่าว แต่เมื่อก่อนแก้วไม่กลัวจงเบแล้วนิแล้วทำไม
แก้ว:ก็แหม่ มันยังไม่ชินนิ
พ่อ:มากันแล้วหรอ มานั้งนี่สิ
ฟาง:มีอะไร
พ่อ:เอาน่ามานั้งก่อนสิ
(แล้วสามสาวก็มานั้ง)
พ่อ:เอาละวันนี้ฉันจะพูดว่าฉันหาผู้ดูแลส่วนตัวของพวกแกได้แล้วนะ
ฟาง เฟย์ แก้ว:ห๊ะ!! อะไรนะ
เชอร์รี่:ได้ยินไม่ผิดหรอกจ๊ะ พวกเธอจะมีผู้ดูแลส่วนตัวเพื่อจะได้เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้างไงจ๊ะ
ฟาง:ไม่ต้องการ
พ่อ:นิยัยฟาง หัดพูดให้มันดีดีหน่อยได้มั๊ย เป็นเด็กเป็นเล็ก
ฟาง:เหอะ!!
เฟย์:แล้วไหนละผู้ดูแลส่วนตัว
พ่อ:เข้ามาได้
.......:สวัสดีคับผมป๊อปปี้คับ
.......:สวัสดีคับผมโทโมะคับ
.......:สวัสดีคับผมเขื่อนคับ
เฟย์ ฟาง แก้ว:O_o
พ่อ:ทักทายพวกเค้าสิ
ฟาง เฟย์:พ่อค่ะ!!!!!!
แก้ว:O_o พะ พะผู้ชาย
พ่อ:อะไรกันเสียงดังนะ
ฟาง:พ่อค่ะ!!! พ่อก็รู้ว่าแก้วนะ!!!
เชอร์รี่:แล้วทำไม จะได้หายๆไงไอโรคกลัวผู้ชายเนี้ย!!
เฟย์:มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!!
พ่อ:ทำตัวดีๆหน่อยสิ พวกแกนะมีมารยาทบ้างสิ
ป๊อปปี้:เออ ขอโทษนะคับ ให้พวกผมออกไปก่อนมั๊ยคับ
ฟาง:อ่าว มีมารยาทนิ
ป๊อปปี้:นี่เธอ!
พ่อ:พอๆ พวกนายอยู่ที่นี่แหละ
พ่อ:ฉันขอแหละ ฉันก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้วพวกแกช่วยทำตามที่ฉันขอร้องทีเถอะ
ฟาง:แต่พ่อค่ะ
พ่อ:ไม่มีแต่
แก้ว:พ่อจะให้นายพวกนี้มาเป็นคนรับใช้หรอ
เขื่อน:โทษนะคับ พวกเรามาเป็นผู้ดูแลนะคับ
ฟาง:มันก็เหมือนกันแหละ
ป๊อปปี้:นี้เธอ
ฟาง:อะไร นายคนรับใช้!!
ป๊อปปี้:นี้!!!
โทโมะ:ไม่เอาน่าป๊อป
เฟย์:พ่อจะให้แก้วอยู่กับผู้ชายหรอ
พ่อ:น่าๆเดียวก็ชินเองแก้วก็ไม่ได้กลัวถึงขนาดพูดคุยไม่ได้นิก็แค่อย่าแตะตัวเท่านั้นเองฉันเป็นพ่อแกนะ       ทำไมจะไม่รู้
แก้ว:ก็ได้ค่ะ
เฟย์ ฟาง:แก้ว!! ทำไม
แก้ว:เงียบก่อน พ่อ แต่ถ้าแก้วยอมแล้วพ่อต้องทำตามคำขอแก้วหนึ่งข้อตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเลย
พ่อ:ได้สิ 
แก้ว:สัญญาสิ ไม่สิ สาบานเลย
พ่อ:โอเค ฉันสาบานว่าถ้าแกย่อมพี่ผู้ดูแลที่ฉันหามาให้ฉันจะทำตามแกหนึ่งข้อตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
แก้ว:หึ!! โอเค พูดแล้วนะ 
พ่อ:แล้วที่แกจะขอคืออะไร
แก้ว:ที่หนูจะขอก็คือตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่ามายุ่งกับพวกหนูอีก
พ่อ:แต่............
แก้ว:พ่อสาบานแล้วนะค่ะ ไปกันเถอะ เฟย์ ฟาง
ฟาง:แก้วเจ๋งวะ ไปนะคุณ เอ๊ ใครเนี้ย 5555
เฟย์:งั้นเราไปอยู่บ้านแม่กันดีกว่าแก้ว ฟาง
แก้ว ฟาง:อืม
ฟาง:อ้อ พวกนายตามมาเร็วๆด้วยนะ นายคนรับใช้
(แล้วสามสาวก็เดินออกไป)
พ่อ:เฮ้อ~ พวกนายยังไงก็ฝากลูกฉันด้วยนะ ดูแลดีดีแล้วส่งข่าวมาด้วยละ
โทโมะ:คับ จะดูแลเป็นอย่างดีเลยคับ
(แล้วสามหนุ่มก็เดินออกมา)
ป๊อปปี้:แหนะ ไอโมะ ฉันรู้นะโว๊ยว่าแกคิดอะไรอยู่
เขื่อน:นี้พวกแก แกคิดว่าใครน่ารักที่สุดวะ ฉันว่าคนที่เป็นโรคกลัวผู้ชายอะ น่ารักเป็นบ้า
โทโมะ:-_-
เขื่อน:ไม่ต้องมาหวงก้างเลยมึง มึงไปชอบเค้าตอนไหนเนี้ย
โทโมะ:มันเป็นรักแรกพบโว๊ยยย คนอย่าแกไม่เข้าใจหรอกนะ
เขื่อน:อ่าว
ป๊อปปี้:เออนี้ ถามหน่อยดิ ทำไมต้องให้ฉันมาด้วยเนี้ย มาแล้วยังมาเจอยัยคุณหยูปากร้ายนั้นอีกเนี้ย อารมเสียวะ
เขื่อน:แหมๆ แต่ก็น่ารักไม่เบานะคนนั้นนะ แต่อีกคนก็น่ารักนะเนี้ย แต่ยังไงน้องข๊าวขาวก็น่ารักๆ เลือกไม่ถูกเลย
โทโมะ:แกนี้มันเจ้าชู้จริงๆวะ
ป๊อปปี้:ไปเหอะ เดียวยัยคุณหนูปากร้ายจะรอนาน
ตัดมาที่สามสาว
เฟย์:แก้ว
แก้ว:อะไรหรอ
เฟย์:คิดไม่ถึงเลยนะว่าแก้วจะพูดแบบนั้นกับพ่อ
แก้ว:ไมอะ แก้วพูดไม่ได้หรอ
ฟาง:แหมก็เด็กใจอ่อนคนนั้นจะกล้าพูดกับพ่อแบบนี้มันไม่น่าสงสัยไปหน่อยหรอ
แก้ว:แหมก็เค้าหน้าเหมือนนิ
ฟาง เฟย์:ใครเหมือนหรอ
แก้ว:เหมือนแม่ไง คนที่ชื่อโทโมะนะ
เฟย์:เออเนอะ
ฟาง:คิดไปคิดมาก็คล้ายๆเหมือนกันนะเนี้ย
เฟย์:อะ พวกนายเร็วๆดิ
เขื่อน:คร้าบบบ โห~เธอนี้ของเยอะอะ
เฟย์:อย่าพูดมาก ตามมา
ฟาง:นายด้วย ยกเข้าไปห้ามพูด เด็ดขาด!!!
ป๊อปปี้:รู้แล้วน่า 
แก้ว:เออ นายยกของไปสิ
โทโมะ:คับ คุณหนู
แก้ว:เออ ไม่ต้องเรียกว่าคุณ นะ...........
โทโมะ:ไม่ได้คับ!!!
แก้ว:อืม แล้วแต่ ยกมาเร็วๆสิ
โทโมะ:คับ
ณ บ้านแม่สามสาว
 

 
อัพอีกตอนแล้วคร้า ดีใจจังมีคนมาเม้นแล้ว เป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ
ปล.รักคนเม้นเยอะๆที่สุดเลยค่ะ