แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

3วันผ่านไป

แก้วกลับไปอยู่บ้านของตัวเอง เธอนั่งหายใจทิ้งไปวันๆ ไม่แม้แต่ก้าวขาออกไปไหนเลย ได้แต่ซื้อของกินมาตุนไว้ มีแต่บะหมี่สำเร็จรูปและผลไม้ทั่วไป เธอไม่กล้าแม้แต่จะรับรู้ว่าโลกภายนอกเป็นยังไง ตั้งแต่วันนั้นแก้วก็เงียบเฉย เวลาผ่านเลยไปสามวันแก้วก็ยังคงไม่อ้าปากคุยกับใครเลย น้ำตาของลูกผู้หญิงไหลเพียงแค่วันนั้นและไม่ไหลอีกเลย มือเล็กลูบท้องตัวเองที่นูนขึ้นมาเพียงนิดเดียวเท่านั้นแล้วยิ้มให้กับลูกของตัวเอง แก้วปล่อยวางทุกสิ่งและคิดว่าจะลืมมันได้เอง ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องรักต้องดูแลก็คือเจ้าตัวน้อยในท้อง

แก้วนึกถึงคำพูดเก่าๆแล้วรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา

“งั้นชั้นขอแล้วกันนะ”โทโมะพูดแล้วจูบอย่างแผ่วเบาที่หน้าอกข้างซ้ายของแก้ว

“ขอหัวใจเธอมาเก็บไว้ชั่วนิรันดร์”

“แล้วทำไมนายต้องไปคบกับเนย นายกำลังจะแต่งงาน นายจะให้ชั้นไปเป็นเมียน้อยของนายจริงๆงั้นหรือไง”แก้วพูดขึ้น

“เมียน้อยหรอ...ไม่มีทาง อย่างชั้นมันต้องมีคนรักเพียงคนเดียว คนคนนั้นคือเธอ...ส่วนเนย ที่ชั้นต้องแต่งงานด้วยเพราะเนยตั้งท้องกับจองเบ แฟนเก่าเธอที่ทิ้งไปอยู่เกาหลี เธอขอให้ชั้นช่วย ชั้นจำเป็น แต่ชั้นสัญญาว่าจะไม่มีงานแต่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน”โทโมะพูดขึ้น

‘แก้ว...อย่าห่วงเลยนะ พี่รักแก้วและจะรักคนเดียว งานแต่งนี้จะไม่เกิดขึ้น แต่พี่ขอเวลาสักหน่อย แก้วไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไปรักใคร เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่ที่แก้ว ส่วนตอนนี้..พี่ขอให้แก้วเป็นแฟนกับป๊อปปี้ไปก่อน และเปิดเผยสื่อ ถ้าแก้วรักพี่ช่วยพี่หน่อยนะ...รักแก้วเสมอ   โทโมะ’

“เดี๋ยวๆที่รักคะ สัญญากับแก้วก่อนได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งแก้วไปไหนอีก”แก้วพูดแล้วไล้นิ้วไปที่ปากของโทโมะ

“สัญญาครับ...แก้วก็ต้องสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งพี่ไปไหนอีก”โทโมะบอกแล้วยิ้ม

“แก้ว..ไม่เป็นไรคะ โทโมะ...เรื่องงานแต่งคุณกับเนย”แก้วไม่กล้าพูดต่อมัวแต่ก้มหน้า

“มันจะไม่เกิดขึ้น ผมสัญญา”โทโมะพูดแล้วกำมือแก้วไว้แน่น

แก้วกำมือแน่น ทุกคำที่เขาสัญญามันเหมือนสายลมที่พัดมาแล้วก็พัดไป แก้วเริ่มมีอาการเศร้าในใจขึ้นอีกครั้ง ลมหายใจของแก้วขาดตอนเป็นช่วงๆ

“ฮึก...ไหนบอกว่าสัญญาไง ไหนบอกว่ารักแก้ว เอาหัวใจแก้วไปเก็บไว้ ไหนบอกว่าเอาหัวใจไว้ที่แก้ว ไหนบอกว่างานแต่งจะไม่เกิดขึ้น แล้วทำไม..ทำไม!!!!”แก้วเอามือกุมหัวแน่น

“เด็กในท้องของเนยคือลูกคุณใช่ไหม”แก้วพูดขึ้นแล้วแผ่ว

“แก้ว...”โทโมะก้มหน้าต่ำก่อนจะยิ้มและดึงเนยเข้ามาโอบ

“ใช่ และคนที่ผมเลือกคือเนยและลูก ผมกำลังจะแต่งงานกับเนย คุณลืมไปแล้วหรอ คุณก็แค่ของเก่าอยากเอามาเล่นเฉยๆ อย่าสำคัญตัวเองผิด และอย่ามายุ่งกับเนยแล้วก็ลูกของผมด้วย ขอโทษด้วยนะที่ผมต้องทำเหมือนรักคุณ คนที่ผมรักและรักมากที่สุดคือเนยไม่ใช่คุณ!!”

แก้วกัดปากแน่นเมื่อนึกถึงช่วงเวลานั้น

“ทำไมคุณทำแบบนี้ ทำไมคุณทิ้งฉันแบบนี้ คุณทำฉันเจ็บ คุณทิ้งฉัน คุณทำร้ายฉัน คุณทำร้ายลูก คุณมันเลว ฉันเกลียดคุณโทโมะ ฉันเกลียดคุณ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!! ฮึกๆ”แก้วร้องไห้ยกใหญ่เขวี้ยงหมอนบนโซฟากระจายจนแจกันร่วงแตกลงพื้น แก้วหยิบเศษกระเบื้องขึ้นมากดลงไปที่ข้อมืออย่างไม่ลังเล

“ลาก่อน !! แม่ขอโทษลูก แม่ขอโทษ!!”สายเลือดไหลยาวออกมาจากข้อมือน้อยนั้นทีละหยด ไหลลงสู้พื้นกระเบื้องสีชา

“แก้ว!!”เสียงชายหนุ่มกังวานลั่นบ้าน ป๊อปปี้เห็นเหตุการณ์เลยรีบเข้ามากระชากมือแก้วอย่างแรงทำให้เศษกระเบื้องในมือแก้วตกลงสู่พื้น ป๊อปปี้โดนเศษกระเบื้องที่พื้นบาดเข้าเต็มเท้าแต่เขากลับไม่สนใจโอบอุ้มร่างที่ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นรถตัวเองที่เพิ่งขับมาจอดขับออกไปอีกครั้ง

ณ โรงพยาบาล

“เป็นไงบ้างครับหมอ”ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อหมอเรียกพบญาติ

“คนไข้ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกนะครับ”ป๊อปปี้ดูจะช็อคมากที่ได้ยินแบบนี้ แก้วท้อง!! เขาอึ้งแล้วหันไปมองแก้วที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง

“เขาท้องหรือครับ”ป๊อปปี้หันมาถามหมอ

“ใช่ครับ คุณควรให้ยาบำรุงครรถ์เขากินตามเวลาที่กำหนดนะครับ เพราะเขาดูจะเศร้า และอย่าให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเพราะมันจะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้องอย่างมาก อย่าทำให้เธอเครียด ควรพาเธอไปทำให้จิตใจสงบนะครับ แล้วใครคือพ่อเด็กครับ”หมอถามขึ้น ป๊อปปี้มั่นใจเต็มร้อยว่าคนนั้นคือโทโมะ แต่เขาเงียบเชียบเพราะรู้ว่าโทโมะไม่ติดต่อกับแก้วแถมยังทิ้งรูปถ่ายแก้วไว้ในถังขยะในห้องผู้ป่วย

“คือ...ผมเองครับ”ป๊อปปี้ตัดสินใจพูดออกไป

“ครับ งั้นคุณห้ามให้ภรรยาคุณคิดสั้น อย่าทะเลาะกับเธอ อย่าทำให้เธอเครียด เพราะลูกคุณอาจพิการเมื่อออกมาและเป็นโรคร้ายแรงได้นะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มให้หมอเบาๆแล้วพยักหน้า

1 วันผ่านไป

“แก้ว...”ป๊อปปี้จับมือน้อยของแก้วที่กุมหน้าท้องของตัวเองอยู่

“...”มีแต่ความเงียบจากอีกฝ่าย

“คุณอย่าเศร้า อย่าเสียใจ อย่าคิดสั้นสิ คุณไม่รักลูกแล้วหรอ”แก้วหันไปมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะโผกอด

“ฮึก...ป๊อป ฉันเสียใจ ฉันเสียใจ ฮือๆ ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้ ทำไมมันตกต่ำแบบนี้ ทำไมมันถึงได้สถุนแบบนี้ ฉันไม่เข้าใจ ฮือๆ ไอควายเอ้ย ไอ้เลว มึงมันไม่ใช่คน มึงมันเลว ไอเลว ไอคนไม่มีหัวใจ มึงทิ้งกู มึงทิ้งกู ฮือๆ แล้วสักวันมึงจะรู้ว่าคนอย่างกูอยู่ได้โดยไม่มีมึง!!!!”แก้วอารมณ์ขึ้นจิกหลังป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้โวยวายหนัก

3 เดือนผ่านไป

“แก้ว....วันนี้ป๊อปขอไปงาน...เพื่อนก่อนนะ”ป๊อปปี้ที่ใส่สูตรอย่างดีพูดขึ้น แก้วลูบท้องกลมโตได้รูปของตัวเองแล้วยิ้มคนเดียว

“ได้สิ กลับกี่โมงหละแก้วจะได้เตรียมอาหารไว้ให้”แก้วยิ้มให้กับคนที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อน แฟน สามี และพ่อของลูกมาตลอด3เดือน ดูแลเขาดั่งภรรยาในดวงใจ

“ไม่ต้องๆ ที่งานเขาเลี้ยงอาหารหนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

“คะ”แก้วหยิบหมีตัวขนาดกลางๆมาแนบท้องตัวเองแล้วยิ้ม

“แก้ว...วันนี้สื่อมาเยอะ ผมจะบอกเรื่องของเราให้สื่อรู้ แล้วเราจะแต่งงานกันเงียบๆ”คำพูดนี้ทำเอาแก้วอึ้งรีบเงยหน้า

“ไม่จำเป็นหรอกป๊อป ป๊อปก็ใช้ชีวิตปกติไป ไม่ต้องมาดูแลแก้ว ไม่ต้องมาแต่งงานกับแก้ว ไม่ต้องมารับผิดชอบ ป๊อปไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ลูกคนเดียวแก้วดูแลได้ ป๊อปแค่ทำหน้าที่คุณอาที่ดีให้หลานก็พอแล้ว ไม่ต้องทำหน้าที่เป็นพ่อหรอกนะ”แก้วยิ้มให้กับป๊อปปี้

“ไม่ได้หรอกแก้ว ยังไงผมก็ต้องบอกนักข่าว”ป๊อปปี้พูด

“ไม่จำเป็นป๊อป ป๊อปหาน้าสาวสวยๆมาให้หลานก็พอแล้ว”แก้วยิ้มแฉ่ง

“จำไว้นะแก้ว ป๊อปจะไม่เป็นอาเป็นน้าของลูกแก้วแน่นอน ป๊อปเป็นได้อย่างเดียวเท่านั้นคือพ่อ”ป๊อปปี้พูดหนักแน่นแล้วลูบหน้าท้องกลมของแก้วผ่านเสื้อคลุมท้องเบาๆ

“แก้ว...ไปออกสื่อด้วยกันนะ”ป๊อปปี้ยื่นข้อเสนอ

“ที่ไหนหรอ”แก้วถามแผ่วเบา

“งานแต่ง...”

“งานแต่งใครหละ”

“เอ่อ...แก้วไม่ต้องไปแล้วหละ”

“โทโมะกับเนยหรอ”แก้วพูดอย่างไม่รู้สึกอะไรแถมยังยิ้มสู้แม้ในใจมันยังรู้สึกแย่ก็ตาม

“แก้ว”ป๊อปปี้มองหน้าแก้วแล้วเรียกเสียงเบา

“ไปสิ งั้นแก้วขอไปใส่ชุดสวยๆก่อนแล้วกันนะ”แก้วเดินขึ้นไปโดยที่ป๊อปปี้เฝ้าประคองอยู่ตลอดเวลา

“ไม่เป็นไรใช่ไหมแก้ว”ป๊อปปี้ถามขึ้นขณะประคองแก้วขึ้นห้อง

“ทำไมแก้วต้องเป็นอะไรด้วยหละ ในเมื่อคนที่แก้วรักอยู่ข้างๆแก้วแล้ว”แก้วพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะยิ้มให้

ผู้ชายที่แสนดีและดูแลแก้วเสมอมาคือป๊อปปี้ และวันนี้เขาตัดสินใจบอกคำรักนั้นออกไปแม้มันจะไม่ได้เกิดจากความรักที่หัวใจ แต่มันเกิดจากความรักที่ความห่วงใยตางหาก

“แก้ว”ป๊อปปี้เรียกแล้วยิ้มให้อย่างมีความสุขก่อนจะช้อนตัวแก้วอุ้มแล้วรีบพาขึ้นห้องไปให้แก้วเปลี่ยนชุด

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เนื่องในสงกรานต์เลยอัพ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ เดี่ยวจะอัพให้เรื่อยๆนะ

เที่ยวกันอ่าสิคงไม่มีใครอ่าน ไม่เป้นไรน้าจะไปแปะไว้ให้

รักคนอ่านน้า เม้นๆโหวตๆกันหน่อยน้า คิดถึง muah!!