แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

ณ โรงแรม

“สวัสดีครับ//สวัสดีคะ”บ่าวสาวพากันยิ้มแย้มต้อนรับแขกอย่างแจ่มใส

“เนยมีความสุขจังคะ”เนยควงแขนโทโมะแล้วยิ้ม

“ครับ ผมก็เหมือนกัน”โทโมะยิ้มตอบแล้วมองหน้าเนย

“เชิญบ่าวสาวเข้างานครับ โฆษกเชิญไปพูดแสดงความรู้สึก”พนักงานชุดสูทเดินออกมาบอก

“ไปกัน”โทโมะให้เนยควงแขนแล้วเดินไปในงานท่ามกลางเสียงปรบมือต้อนรับของแขกที่มาและสื่อมากมายพากันถ่ายภาพคู่บ่าวสาว ทั้งสองก้าวเท้าขึ้นเวทีแล้วมองหน้ากัน

“เชิญเจ้าสาวพูดก่อนเลยคะ ถือว่าเป็นเกียรติ”เนยถือไมล์แล้วยิ้ม

“ก่อนอื่นเนยต้องขอขอบคุณทุกๆคนมากนะคะที่มางานแต่งงานของเนยและโทโมะ เนยคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันนี้ เนยดีใจมากนะคะ เนยมีความสุข และเนยก็เชื่อว่าตอนนี้ลูกในท้องของเนยกำลังดีใจ เนยดีใจมากที่เนยมีครอบครัว มีพ่อ มีแม่ แล้วก็มีลูกในท้องของเนย เนยรักลูกและก็รักโทโมะมากๆ ใครจะว่าเนยท้องก่อนแต่งก็ว่าเถอะคะเพราะมันจริง และวันนี้เนยก็ได้แต่งงานอย่างถูกกฎหมาย เนยมีความสุขมากๆเลยนะค่ะ เนยขอบคุณทุกคนจริงๆ”เนยเอามือลูบท้องตัวเองที่ดูไม่ออกว่ากำลังท้องเพราะว่าชุดแต่งงานเป็นกระโปรงลูกไม้บานเลยทำให้ดูฟุ้งโปร่ง

“เชิญเจ้าบ่าวเลยครับ”

“ครับ...ผมขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาในงานแต่งงานของเราในวันนี้ ผมดีใจที่ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ผมดีใจที่มีลูก ดีใจที่มีเนย ดีใจที่ทุกอย่างในอดีตผ่านพ้นไป ดีใจมากๆ และ....”

แชะๆๆๆ

“นี่คุณแก้วหรือคะ แล้วทำไมท้อง..”นักข่าวพากันรุมสัมภาษณ์แขกที่มาใหม่

“อ๋อ...ผมแข็งแรงมากไปหน่อยเลยทำให้แก้วท้อง แต่เราแต่งงานกันตามประเพณีแล้วอย่างเงียบๆไม่ได้บอกใครครับ เพียงแต่ยังไม่ได้จดทะเบียน เลยคิดว่าอีกไม่นานจะแต่งงานใหญ่อีกรอบแล้วจดทะเบียนสมรสครับ”ป๊อปปี้แก้ไขสถาณการณ์ แก้วยิ้มให้กล้องอย่างไม่อายและไม่เกรงกลัว ใจของแก้วหวิวๆแปลกๆแต่เขาก็ยิ้มกับสถาณการณ์นี้ได้ โทโมะมองแก้วแล้วกำมือแน่นเมื่อเห็นท้องที่ป่องของแก้ว อายุครรถ์ไม่น่าต่ำกว่าสามเดือนแน่ๆ และเขาเอาเวลาที่ไหนไปทำกับป๊อปปี้ โทโมะคิดในใจแน่นจนแทบระเบิด

“เชิญนั่งคะ”นักข่าวสลายไปทันที

“ยินดีต้อนรับน้องป๊อปปี้และแฟนสาวนะคะ”เนยพูดขึ้นแทรก

“ครับ และต่อจากนี้ขอให้ทุกคนสนุกกับงานเลี้ยงครับ”โทโมะพูดส่งท้ายแต่สายตากลับจับจ้องที่แก้ว แก้วถูกป๊อปปี้ประคองไปนั่งที่โต๊ะVIPและดูแลเทคแคร์อย่างดี

“บ่าวสาวลงมาเซอร์วิสตามโต๊ะหน่อยคะ”พนักงานพากันเดินไปหาบ่าวสาวแล้วพานำมายังโต๊ะแรก คือโต๊ะVIPที่มี่ป๊อปปี้กับแก้วนั่งอยู่

“สวัสดีคะ-ครับ”บ่าวสาวพากันทักต้อนรับ

“สวัสดีค้า”ป้าแก่ๆลากเสียงแล้วยิ้มรับ

“ท้องกี่เดือนแล้วเนย ซ้อไม่เห็นหน้าท้องเลย ไม่เหมือนคู่ป๊อปเค้า ชัดเจนเชียว”ซ้อของบริษัทค่ายหนังชี้ไปที่แก้ว แก้วยิ้มให้แต่ไม่สบตาโทโมะแม้แต่น้อย แต่โทโมะกลับจ้องหน้าท้องเนินนูนของแก้วอย่างอยากรู้ว่าเด็กในนั้นเป็นลูกใคร

“ได้หกเดือนแล้วค่ะซ้อ”เนยพูดแล้วยิ้มให้ซ้อ

“แล้วหนูหละ กี่เดือนแล้ว”ซ้อหันมาถามแก้ว แก้วเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มอย่างเกรงใจ

“ห้าเดือนกว่าคะ”แก้วยิ้มเบาๆ

“อ้าว เนยท้องก่อนอีกทำไมท้องยังเล็กอยู่เลยหละเนี้ย”ซ้อแซวขึ้น เนยยิ้มให้ก่อนจะหันไปหาแก้ว

“ไวดีนะ”เนยยิ้มให้แก้วแล้วมองหน้าป๊อปปี้

“เชื้อแรงไม่เบานะ”เนยพูดแล้วขำ ป๊อปปี้กลับยิ้มเจื่อนๆและหลบหน้าโทโมะที่จ้องเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เวลาผ่านไปได้เวลาโยนช่อดอกไม้

“ทางนี้ๆๆ”เสียงแป๊นของสาวๆดังลั่น แก้วนั่งยิ้มมองเหตุการณ์ในฝันของตอนเด็กที่แก้ววาดไว้ว่าเขาต้องได้มีโอกาสโยนช่อดอกไม้และมีหลายๆคนมารุมแย่งกัน แต่เขาก็ไม่มีโอกาส

“มาแล้ว เกือบไม่ทัน”สาวผมยาววิ่งเข้าไปทันที

“ฟาง”แก้วเรียกเบาๆ ฟางหันมาแล้วยิ้มให้แก้วก่อนจะตั้งหน้าตั้งตารอรับดอกไม้

“1.....2.....3!!”ฟิ่วววว

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”

“เฮ้ย”แก้วถึงกับเอ๋อไปชั่วขณะเมื่อจู่ๆดอกไม้ช่อใหญ่ก็ตกใส่หัวตัวเอง

“โอ๊ย ปวดหัวเป็นบ้า”แก้วอุทานแล้วหยิบช่อดอกไม้มาดู

“วิ๊ดวิ้วววว”เสียงเป่าปากดังสนั่น แก้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะหัวเราะออกมา

“อีกไม่นานคุณก็จะได้เป็นเจ้าสาวแล้ว”ป๊อปปี้กระซิบเบาๆ แก้วยิ้มตอบก่อนจะเอาดอกไม้เก็บไว้ที่เก้าอี้ตัวว่างข้างๆ

จบงาน

“ไปกันเถอะแก้ว หิวยัง”ป๊อปปี้ถามขึ้นขณะประคองสาวท้องป่อง

“ไม่อ่ะ”แก้วส่ายหัวไปมา

“ไม่ได้ถามแก้วสักหน่อย ถามลูกตางหาก”สรรพนามใหม่ของคนที่แทนตัวเองว่าพ่อผุดขึ้นทีละคำๆ ทั้งเรียกแก้วว่าแม่ เรียกตัวเองว่าพ่อ เรียกเด็กในท้องแก้วว่าลูก

“ค่าๆๆ คุณพ่อมือใหม่”แก้วแซว

“ฮ่าๆ ป่ะๆ กลับบ้านดีกว่า”ป๊อปปี้เปิดประตูรถพาแก้วขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน

วันแต่งงานแก้ว-ป๊อปปี้

“ยินดีด้วยนะ นักข่าวมาไหม”ซ้อที่มาร่วมงานถามป๊อปปี้

“ให้เข้าแค่สองหน่วยงานครับ”ป๊อปปี้พูด เขาเชิญคนน้อยจริงๆ

“ยินดีด้วยนะ”เสียงนี้นุ่มลึกจนน่ากลัว นั่นคือเสียงของโทโมะ แก้วอยู่ในชุดแต่งงานสบายๆกระโปรงสั้นลูกไม้ฟุ้งสีขาวระดับเข่าบานโค้ง เป็นเกาะอก

“แล้วเนยหละพี่โทโมะ”ป๊อปปี้กัดปากถามเมื่อเห็นว่าที่ภรรยาก้มหน้านิ่งก็เลยกระชับอ้อมกอดโอบรอบไหล่แก้ว แก้วเงยหน้าขึ้นมองป๊อปปี้แล้วฝืนใจมองหน้าโทโมะให้เขารู้ว่าตัวเองตัดใจได้แล้ว

“ไม่มา แพ้ท้องหนัก ไม่รู้ว่าทำไมหกเดือนแล้วยังไม่หาย และแก้วหายแพ้ท้องรึยัง”โทโมะยิงคำถามแล้วมองหน้าแก้ว แก้วถึงกับพูดไม่ออก ป๊อปปี้กระชับแขนแน่นขึ้นเพื่อปลุกแก้วให้รู้สึกตัวว่ามีคนถาม

“เอ่อ..เป็นๆหายๆ”แก้วพูดจบก็หันหน้าไปมองทางอื่น

“ขอคุยกับคุณพ่อหน่อยสิ ฐานะเป็นพ่อเหมือนกัน จะถามอะไรหน่อย”โทโมะหันมองป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองหน้าแก้วอีกที

“ไปสิ”แก้วยิ้มให้

“มีอะไรครับพี่”โทโมะเดินไปที่หลังบ้านของป๊อปปี้ที่ใช้จัดงาน ไม่มีผู้คนอยู่ เป็นสระน้ำขนาดใหญ่

“ฉันคงไม่ใช่ควายหรอกนะ”โทโมะหันมองหน้าป๊อปปี้

“พี่พูดอะไร”ป๊อปปี้ทำหน้างง

“ใครคือพ่อเด็ก”โทโมะถามขึ้น

“....ก็ต้องผมสิ”ป๊อปปี้นิ่งไปสักพักก่อนจะพูด

“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ใช่ควาย จะพูดความจริงไหม!!”โทโมะจับไหล่ป๊อปปี้

“ก็ผมบอกแล้วว่าผม!!”ป๊อปปี้ตะคอกกลับ

“แกไม่เก่งขนาดนั้นหรอก แก้วท้องห้าเดือนกว่า ฉันเลิกกับเขาเมื่อสามเดือนที่แล้ว เพราะฉะนั้นก่อนเราจะเลิกกันแก้วก็ท้องแล้ว ระหว่างฉันคบกับแก้วฉันไม่มีทางปล่อยให้แก้วไปหาหมาหน้าไหนแน่”โทโมะพูดขึ้นเสียงแข็ง

“คุณรู้ได้ไง ในเมื่อคุณคบๆเลิกๆ คุณเคยสนใจแก้วจริงๆบ้างไหม คุณเคยดูแลเค้ามากกว่าสองวันด้วยหรอ”ป๊อปปี้ถามขึ้น

“เมื่อห้าเดือนที่แล้วฉันอยู่กับแก้ว และนายไม่ได้อยู่ นายอย่าคิดว่านายจะน้ำยาดี ฉันไม่มีทางเชื่อ เด็กในท้องแก้วคือลูกฉัน ลูกฉันใช่ไหม แกบอกมาสิ!!!”โทโมะเขย่าป๊อปปี้แรง

“โธ่เว้ย!! บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง คุณจะถามเพื่ออะไร!!!”ป๊อปปี้ผลักอกโทโมะออก

“ก็ในเมื่อเด็กในท้องเป็นลูกฉันแกก็ไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับแก้ว!!!”โทโมะกระชากคอเสื้อป๊อปปี้แน่น

“แล้วจะให้แก้วไปแต่งงานกับคนเป็นพ่อที่ไม่มีความรับผิดชอบหรือไง ในเมื่อพ่อก็มีเมียแล้ว เพิ่งจะแต่งงาน หนำซ้ำยังทำผู้หญิงอีกคนท้อง จะให้แก้วเป็นเมียน้อยคนอย่างคุณหรอ!! คุณอย่าคิดว่าแก้วจะอยากเป็นเมียคุณ สำหรับแก้วคุณคือผู้ชายเลวๆที่เข้ามาในชีวิตเท่านั้น!!”ป๊อปปี้แหกปากใส่หน้าโทโมะอย่างไม่กลัวอีกแล้ว

“แก”โทโมะง้างมือค้าง

“เด็กในท้องของแก้วเป็นลูกฉันจริงๆใช่ไหม แกบอกออกมาสิ!!”โทโมะถามย้ำ

“ใช่ มันคือลูกของคนเลวอย่างคุณ แต่ต่อจากนี้คนที่เป็นพ่อไม่ใช่คุณ แต่เป็นผม และอย่าเอามือสกปรกๆของคุณมาแตะต้องว่าที่ภรรยาผม ผมไม่อยากให้ลูกผมและว่าที่ภรรยาผมแปดเปื้อนเชื้อเลวอย่างคุณ!!”

ผลั่วววว โคร้ม!!

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่าพูดจาหมาๆแบบนี้ และอย่าล่วงเกินแก้วเด็ดขาด!!”โทโมะฟาดหมัดใส่หน้าป๊อปปี้จนเซล้มลงน้ำ

“คุณจะหวงแก้วไปเพื่ออะไร คุณเอาเวลาหวงแก้วไปหวงเมียคุณเถอะ!!”ป๊อปปี้พูดเสียงดังก่อนจะขึ้นจากสระ โทโมะหันมามองป๊อปปี้แล้ววิ่งเข้าใส่

ผลั่วๆๆๆ

“ฟังฉันไอ้น้อง มึงกับกูมันคนละรุ่น อย่าข้าม และกูพูดอะไรมึงต้องฟังถ้ามึงไม่อยากเจ็บทั้งตัวและหัวใจ!! ต่อจากนี้มึงดูแลแก้วและลูกของกูให้ดีๆ อีกไม่นานกูจะมาเอาคืน!!”โทโมะต่อยป๊อปปี้ไม่ยั้งจนเห็นว่าเลือดเริ่มออกมากจึงยอมหยุดและพูดเสียงดัง

“กูไม่ให้!!”ป๊อปปี้พูดเสียงขรึมอย่างไม่กลัวตาย

“มึง!!”

“มึงอย่าคิดสิว่าตัวเองดีนักหนา และมึงคิดหรอว่าถ้ามึงกลับมาแก้วเค้าจะยอมไปกับมึง แก้วเป็นคนไม่ใช่ควาย มึงทำร้ายเค้ามากี่รอบแล้ว มึงไม่สงสารเขามั่งหรือไง ถ้ามึงยังมีความเป็นพ่ออยู่ มึงอย่าทำร้ายแก้วอีกเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าโทโมะทั้งๆที่ตัวเองปวดไปทั้งกายเหมือนกระดูกถูกแยก

“กูพูดคำไหนคำนั้น และกูเชื่อว่าวันนั้นแก้วต้องยกโทษให้กูแน่!!”โทโมะปล่อยป๊อปปี้ออก เขาทรุดตัวลงพื้นทันที

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

บังอาจจจจจจ ทำร้ายหัวใจแก้วแล้วยังทำร้ายป๊อปปี้ผู้แสนดีอีก แกมัน!!

ล...แล้วเจ้าบ่าวแก้วเป็นงี้แก้วจะแต่งงานไงเนี้ย ป๊อปปี้ตื่นๆๆๆ

แฮะๆ อัพแล้วน้าาา ไม่หายแล้ว เดี๋ยวอัพต่อถ้าคนอ่านเยอะ เม้นๆ+โหวตๆให้ด้วยน้า

รักรีดเดอร์ทุกคนน้า จุ๊บบบบ