กำกับรักนายเย็นชาและสาวจอมวุ่น

ทางด้านกลุ่มเพื่อนๆ
ทุกคนที่อยู่หน้ารถบ้านเดินวนไปวนมา บางคนก็นั่งเหงื่อแตกบ้าง เพราะพวกเขารอเพื่อนที่หายตัวไปขณะไปหาของกินช่วงสายๆ แต่มีหญิงสาวเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่กระวนกระวาย เธอนั่งเล่นเกมและแชทที่มีในโทรศัพท์มือถืออย่างสบายอกสบายใจพร้อมกับบ่นขึ้นมา . . .
พิม: โอ๊ย! ร้อนก็ร้อนจะรอเพื่อนพวกเธอทำไมฮ้า?
ฟาง: เธอไม่ร้อนใจเลยนะ คนหายไปทั้งคน!!(หญิงสาวหันไปต่อว่าหญิงสาวที่นั่งเล่นเกมอยู่)
พิม: โฮะ! ยัยนั่นน่ะอึดและถึกจะตาย โอ๊ย ร้อนๆๆ(หญิงสาวพูดจบก็เดินเข้ารถบ้านไปนั่งตากแอร์ในรถ)
เฟย์: ใครจะเอาเป็นแฟนเนี่ย?! คนๆนั้นคงต้องตาบอดแน่ๆรับม่ายด้ายยยยยยยย นิสัยอย่างเนี่ย...ถ้าให้เลือกยัยพิมกับยัยแก้ว ฉันเลือกยัยแก้วอ่ะ
เขื่อน: ก็ไอโทโมะที่เป็นแฟนกับยัยพิมไม่ใช่หรอครับ? :P
เฟย์: อุ่ย เผลอว่านายโทโมะไปซะละ ฮะฮะ
ป๊อปปี้: ไม่รู้หรอกหรอว่าไอโทโมะมันถูกจับให้เป็นแฟนกับพิมเพราะธุรกิจอ่ะ แถมไอโทโมะก็มีคนอยู่ในใจแล้วด้วย
ฟาง: ใครอ่ะนายป๊อป?
ป๊อปปี้: ไม่บอกหรอก ดูเอาเอง ฮ่าๆๆ
ฟาง: มีงี้ด้วยหรอ -.- โอ๊ะ! นั่นยัยแก้ว มาแล้วๆๆ
เขื่อน: เฮ้ย! ไอโทโมะอุ้มยัยแก้วด้วยอ่ะ น่ารักอ้ะ!
เฟย์: แหม มันน่าจะจับคู่จริงจริ๊ง!! ยัยแก้ววววว (หญิงสาวโบกไม้โบกมือให้สาวร่างบางที่ตอนนี้ถูกอุ้มเห็น)
แก้ว: ปล่อยลงได้แล้ว...อายเขา -///-
โทโมะ: เธออยากให้แผลอักเสบเยอะๆใช่ไหม? ฮึ?
แก้ว: งั้นก็รีบๆอุ้ม!!
 
'อายอยากหัวมุดแผ่นดินหนีแล้ววว >///<'
 
ป๊อปปี้: ขึ้นรถๆๆๆ อีกสิบนาทีแล้ว ฟางก็ทำแผลให้แก้วหน่อยนะ ให้คนอื่นทำกลัวแผลจะอักเสบมากกว่านี้ ใช่ไหมเฟย์?
เฟย์: ฮี่ๆๆๆ :P
โทโมะ: เอ่อ จะขึ้นกันรึยัง? เธอก็หนักใช่เล่นนะเนี่ย(ชายหนุ่มมองคนถูกอุ้มด้วยสายตาที่สงสัย) เห็นบางๆอย่างนี้หนักใช่เล่นจริงๆ
แก้ว: บ้า! ขึ้นยังปวดเท้าแล้วนะ ร้อนด้วยเนี่ย
เฟย์: ร้อนหรือเขินจ้ะยัยแก้ว?
แก้ว: ร้อน!!
เขื่อน: เอ้าขึ้นรถคร๊าบบบ(ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูรถให้)
บนรถบ้าน
แก้ว: โอ๊ยๆๆ เบาๆสิฟาง เจ็บน้าาา
ฟาง: เบาสุดๆแล้วแก้ว เราเห็นแผลลึกๆอย่างนี้แล้วหวาดเสียว สั่นไปหมดเลยเนี่ย!
ป๊อปปี้: ฟางครับ มาดูทางขึ้นเรือหน่อยสิ ให้คนอื่นทำแผลไปก่อน(ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะคนขับรถตะโกนเข้ามาเรียกหญิงสาวที่ทำแผลให้พื่อนอยู่ตอนนี้)
ฟาง: จ้ะๆ ใครจะทำต่อ? (หญิงสาวหันมองรอบๆตัวและหนักใจเป็นอย่างมาก)
เฟย์: ไม่เอานะ เดี๋ยวทำแล้วยิ่งกว่าเดิมอ่ะ
เขื่อน: อย่างผมอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลครับ ให้ผมไปรบกับทหารยังดีกว่าเลย
พิม: พิมขอเซย์โนวว พิมกลัวโทโมะขาพิมกลัว
โทโมะ: ....
ฟาง: แต่ละคนหนักใจจริงๆเล้ยยย แล้วน้องสาวฉันเป็นน้องสาวจริงๆรึเปล่าเนี่ย?
โทโมะ: ฉันทำเองก็ได้ แค่เนี่ยเอง
ฟาง: อ่อจ้ะ นี่นะ! ฉันล้างแผลยัยแก้วแล้วเหลือใส่ยาและก็พันแผล :]
แก้ว: ให้นายนี่มาทำแผลฉันเนี่ยนะฟางงง
ฟาง: ใครจะทำได้ละฮ้าา ไปละ ฝากด้วยนะโทโมะ
พิม: โทโมะจะทำจริงๆหรอคะ ให้ยัยแก้วทำเองก็ได้นี่คะ! (หญิงสาวเดินเข้าไปกอดชายหนุ่มและบู้ปากใส่สาวร่างบาง)
โทโมะ: ยัยเนี่ย! มือหนักฉันรู้ดี ฮึ...
แก้ว: นะ นะ นายโทโมะ อย่ามาว่าฉันนะ!
ฟาง: นายป๊อปคิดว่าจะเสร็จไหมเนี่ยทำแผลให้ยัยแก้วเนี่ย?
ป๊อปปี้: ต้องรอดู ฮ่ะฮ่ะ
ฟาง: เฮ้อ หนักใจจริงๆเล้ยยย แผลใหญ่นะนั่นโทโมะจะไหวเร้ออ
ป๊อปปี้: รู้จักไอโทโมะน้อยไปซะละ มันรู้จักยัยแก้วตั้งแต่เด็ก ทำแผลให้แก้วกี่ครั้งแล้ว ทั้งแผลตกต้นไม้ สะดุดล้ม มีดบาด บลาๆๆๆ
ฟาง: นั่นสิเนอะ ฮ่าๆๆ
ป๊อปปี้: ฮ่าๆๆๆ
......................................................................................................................................
วู้วววว ตอนนี้สนุกไหมเอ่ย? ^^
พยายามให้ดีที่สุดแล้วนะ ตอนนี้มีความคิดอะไรแงะมันออกมาให้หมดเลย
อย่าลืมติดตามนะจ้ะ คิดสุดชีวิตเลยนะเนี่ย ><
ใครไม่เม้นจะงอนจริงๆด้วย ( -^-) บ๊ายบายเจอกันตอนหน้า