แอบมีเธออยู่ในใจ TK

        วันนี้ฉันมีเรียนตอนสายก็รีบตื่นขึ้นมาทำอาหารให้พี่ชายกับพี่โทโมะที่นอนค้างที่บ้าน  ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวลงมา

       “ วันนี้เลิกเรียนไปหาพี่ป่ะ” ป๊อบปี้ถามน้องสาว

       “ ยังไม่รู้อ่ะ เดี๋ยวแก้วโทรบอกแล้วกัน” ฉันบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ ที่ชายเพื่อทานอาหารเช้า

       “ ทีหลังซื้อกระโปรงยาวกว่านี้ก็ได้นะ”

       “ ค่ะ พอดีแก้วเพิ่งซื้อตัวนี้มาใหม่นะ”

       “ เป็นไง อร่อยไหมไอ้โมะ” ป๊อบปี้ถามเพื่อนหนุ่มที่นั่งทานเงียบๆ มาตลอด

       “ อร่อยสิ” โทโมะบอกแล้วมองหน้าคนทำ

       “ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเอามือถือแปบนึงนะ” ป๊อบปี้บอกแล้วเดินขึ้นไปบนบ้าน

        “ อิ่มแล้วเหรอ” โทโมะถามหญิงสาวที่ทานไปหน่อยเดียว

        “ ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า”

        “ พี่เห็นว่ากินนิดเดียวเอง  ตัวเราก็เบา” โทโมะบอกหญิงสาว

       “ ตัวเบา หมายความว่าไงค่ะ”

        “ ก็เมื่อคืนไอ้โมะมันเป็นคนอุ้มแกมาที่รถ แล้วยังอุ้มขึ้นไปบนห้องนอนแกอีกไง” ป๊อบปี้เฉลยให้น้องสาวฟัง   แก้วที่ฟังหน้าแดงแล้วก้มหน้าอย่างอายๆ

       “ พี่ป๊อบไปเถอะ เดี๋ยวแก้วสาย” ฉันบอกพร้อมลุกหยิบกระเป๋าเดินออกไป   ป๊อบปี้มองตามก่อนจะเดินออกไปพร้อมเพื่อนหนุ่ม

           ป๊อบปี้มาส่งน้องสาวที่มหาวิทยาลัยก่อนจะไปทำงาน  แก้วที่เห็นทีเจเพื่อนในกลุ่มยืนรออยู่ก็ลงจากรถทันที

        “ พี่ป๊อบ แก้วเจอเพื่อน ไปก่อนนะ” ฉันบอกแล้วลงจากรถเดินไปหาเพื่อนหนุ่มทันที  โทโมะมองตามด้วยความสงสัย ก่อนที่เพื่อนหนุ่มจะออกรถไป

        “ หวัดดีทีเจ” ฉันเข้ามาเกาะไหล่เพื่อนหนุ่ม

        “ อ้าวแก้ว มาแล้วเหรอ”

        “ ยังไม่มามั้ง ถามได้”

        “ ไปเรียนเถอะ ได้เวลาแล้ว” ทีเจบอกแล้วเดินขึ้นไปยังห้องเรียน  วันนี้ฉันมีเรียนถึงบ่ายสอง  เมื่อเดินออกจากห้องเรียนฉันโทรหาพี่ชายทันที

       “ พี่ป๊อบอยู่ไหนอ่ะ”

      ( ตอนนี้พี่กำลังจะไปงานที่เซ็นทรัลเวิล์ดอ่ะ มาหาพี่ป่าว) ป๊อบปี้ถามน้องสาว

      “ ก็ได้ แล้วเจอกันนะค่ะ” ฉันวางสายไปก่อนจะหันมาหาเพื่อนที่อยู่ข้างๆ

      “ ทีเจ ว่างไหม”

      “ ว่าง มีอะไรเหรอ” ทีเจถามเพื่อนสาว

     “ ไปเซ็นทรัลเวิล์ดกัน แก้วจะไปหาพี่ป๊อบอ่ะ”   จากนั้นทีเจก็ขับรถไปส่งฉันที่ห้าง  ฉันแวะซื้อขนมไปฝากพี่ๆ อย่างเช่นเคย 

      “ ฉันให้” ฉันส่งถุงขนมที่ซื้อมาให้เพื่อนหนุ่ม

     “ ไม่เป็นไร แกเอาไว้ให้พี่โทโมะของแกเถอะ” ทีเจพูดขึ้น ฉันรีบเอามือปิดปากแทบไม่ทัน

      “ เบาๆ ดิ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอก” ฉันห้ามเพื่อนหนุ่ม  ห้าหนุ่มเคโอติคเดินผ่านมาเพื่อจะขึ้นไปเตรียมตัว  ป๊อบปี้รีบมาดึงสาวตัวเองไปทันที

      “ มานี่เลยยัยตัวแสบ”

     “ เดี๋ยวดิพี่ป๊อบ” ฉันเดินเอาถุงขนมมาใส่มือทีเจ

     “ ขอบใจที่มาส่งนะ บ๊ายบาย” ฉันบอกแล้วเดินคู่ไปกับพี่ชายตัวเองทันที

     “ ใครอ่ะแก้ว หล่อเชียว” จงเบเอ่ยถามด้วยความอยากรู้  เมื่อเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว

     “ เพื่อนในกลุ่มแก้วเอง  วันนี้แก้วซื้อขนมมาฝากพวกพี่ๆ ด้วยนะ” ฉันบอกพร้อมชูถุงขนมให้ดู  แล้วเปิดออกวางไว้เพื่อหนุ่มจะเดินมาหยิบกิน

      “ ขอบคุณนะ”  เคนตะบอกแล้วเดินมาหยิบขนมกินก่อนจะเดินไปนั่ง  ฉันนั่งมองทุกคนที่นั่งแต่งหน้าเตรียมความพร้อม

      “ ทำไมวันนี้พี่เงียบจัง” ฉันเดินมานั่งข้างพี่โทโมะที่แต่งหน้าเสร็จก่อนคนแรก 

      “ พี่ก็เงียบอย่างนี้อยู่แล้ว”

      “ ก็ปกติพี่จะคุยกับแก้วนิ โกรธอะไรแก้วหรือเปล่า”

       “ เปล่า” โทโมะบอกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเล่น  ฉันมองอยากไม่เข้าใจก่อนจะเดินไปนั่งอีกมุมหนึ่ง   โทโมะได้แต่มองตามไปเขาไม่รู้ว่าเขาจะทำอย่างไรกับตัวเองดี  เขาควรจะตัดใจจากหญิงสาวดีไหม

         “ พี่โทโมะค่ะ” เกลรุ่นน้องที่สนิทของโทโมะเดินเข้ามานั่งข้างๆ พร้อมเกาะแขน  ฉันมองก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นอย่างไม่สนใจ

        “ มีอะไรเหรอเกล” โทโมะถามแล้วแกะมือหญิงสาวออก

        “ เกลคิดถึงพี่อ่ะ”

        “ อืม” โทโมะไม่พูดอะไร   แก้วไม่อยากจะอยู่ให้เห็นก่อนจะเดินออกไปข้างนอก  โทโมะมองตามอย่างเป็นห่วงเพราะหญิงสาวหน้าตาดูเศร้าๆ

       “ ไอ้โมะ ไปเตรียมตัวได้แล้ว” ป๊อบปี้เดินมาตามเพื่อนหนุ่มไปเตรียมตัวหลังเวที

      “ ตกลงแกชอบใครกันแน่ว่ะเนี่ย” ป๊อบปี้ถามอย่างไม่เข้าใจ

        “ ชอบน้องสาวเอ็งสิ”

      “ แล้วทำไม.”

      “ ข้าไม่รู้ว่าเกลมาได้ไง แล้วน้องเอ็งไปไหนอ่ะ” โทโมะถามหาหญิงสาว

      “ ไม่รู้ว่ะ เห็นเดินออกไป ถามก็ไม่ต้อง” แล้วทั้งห้าหนุ่มก็เตรียมขึ้นโชว์บนเวที  โทโมะมองหาหญิงสาวเพื่อจะเจอบ้าง  แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

      แก้วที่หลบออกมามองชายหนุ่มร้อง เต้นอยู่บนเวทีอยู่มุมหนึ่ง  แก้วมองด้วยความชื่นชมเพราะตัวเองชอบชายหนุ่มมาตลอดเวลาที่พี่ป๊อบเข้ามาเป็นนักร้อง  จนทั้งหมดสนิทกัน แต่ฉันไม่สนิทกับพี่โทโมะมากที่สุด  คงเป็นเพราะฉันชอบพี่เขาล่ะมั้ง  เลยไม่กล้าพูด กล้าคุย  และฉันก็เดินออกมาเจอกับพี่ฟางแฟนของพี่ชายตัวเอง

       “ อ้าวแก้ว จะไปไหนอ่ะ”

      “ ไปหาอะไรดื่มหน่อยค่ะ” ฉันบอกออกไป

       “ พี่ไปด้วยได้ไหม” ฉันกับพี่ฟางเดินออกไปซื้อน้ำกัน  พี่ฟางพอจะเข้าใจฉันเพราะว่าฉันปรึกษาพี่ฟางและพี่ป๊อบมากที่สุด

      “ พี่ฟางค่ะ แก้วมีเรื่องอยากถาม”

           “ ถามอะไรเหรอแก้ว”

     “ พี่โทโมะมีแฟนแล้วใช่ไหมค่ะ”

     “ ใครบอก” ฟางถามด้วยความสงสัย

      “ แก้วเห็นในห้องแต่งตัว เขามาหากัน” ฉันบอกอย่างเศร้าๆ

      “ ไม่มีหรอกแก้ว”

     “ พี่ว่าแก้วควรเลิกชอบเขาดีไหม แก้วไม่อยากเจ็บ” ฉันตอนนี้เริ่มจะร้องไห้ออกมาแล้วล่ะสิ

      “ เดี๋ยวพี่ถามป๊อบให้ดีกว่า อย่าเพิ่งคิดมากเลย” ฟางบอกแล้วปลอบหญิงสาว  ก่อนจะพาเดินกลับมายังห้องแต่งตัวของหนุ่มๆ  เมื่อเข้ามาฟางก็เห็นเกลนั่งอยู่เลยพอจะเข้าใจ

       “ หวัดดีค่ะพี่ฟาง” เกลเอ่ยทัก

       “ หวัดดี นี้แก้วน้องสาวป๊อบปี้” ฟางแนะนำหญิงสาวให้รู้จัก

       “ ดีจ๊ะ ชื่อเกลแฟนของพี่โทโมะนะ” เกลพูดขึ้น  ฉันยืนนิ่งก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว  ฟางเดินพาแก้วมานั่งมุมห้อง  แก้วไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้  ฟางมองก่อนจะเข้ามากอดปลอบ

             ป๊อบปี้เดินเข้ามาหลังเวทีก็เข้าไปดูน้องสาวที่กอดแฟนสาวไว้ก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  โทโมะมองด้วยความสงสัย

          “ ว่าไงแก้ว ยิ้มหน่อยสิ” ป๊อบปี้เดินมานั่งน้องสาว

         “ พี่ป๊อบ”  แก้วผละมากอดพี่ชายไว้  ก่อนจะหันไปมองอีกมุมหนึ่งของห้องเห็นว่าเกลกำลังเช็ดหน้าให้ชายหนุ่ม

          “ อย่าร้องสิ เดี๋ยวไม่สวย” ป๊อบปี้พยายามชวนน้องสาวคุย  เพื่อไม่ให้ไปสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

          “ ป๊อบ ฟางเอาของมาให้  ฟางไปทำธุระก่อนนะ” ฟางส่งของให้แฟนหนุ่มก่อนจะเดินมาหอมแก้มแล้วเดินออกไป

          “ พี่ป๊อบ แก้วอยากกลับบ้าน” ฉันบอกพี่ชาย

         “ พี่ต้องไปซ้อมคู่กับไอ้โมะมันนะ รอแปบนึงนะ”  แล้วทั้งหมดก็เดินมาขึ้นรถตู้ของบริษัทเพื่อกลับที่เอาตัวเองที่จอดอยู่ที่บริษัท

          “ แก้วเป็นอะไรอ่ะ” เคนตะถามเมื่อเดินขึ้นมานั่งในรถตู้

         “ แก้วไม่สบายอ่ะพี่เคน” ฉันบอกก่อนจะพิงไหล่พี่ชาย

         “ ไอ้เคน ว่างป่ะ” ป๊อบปี้ถามขึ้น

         “ ว่าง ข้าไม่มีซ้อมแล้ว” เคนตะตอบหนุ่ม

         “ ช่วยไปส่งแก้วหน่อย”  คำบอกนั้นทำให้โทโมะมองอย่าไม่พอใจ  ป๊อบปี้เองก็พอจะมองออก

         “ ได้สิ” เมื่อมาถึงบริษัทฉันหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามพี่เคนตะไป  ยังไม่ทันถึงรถดีฉันก็ล้มลงไปกองกับพื้นซะก่อน

         “ แก้ว” โทโมะเห็นก็รีบวิ่งมาทันที  เคนตะหันมามองด้วยความตกใจก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว  แต่โทโมะที่ไวกว่ามาจับตัวหญิงสาว

          “ แก้ว แก้วเป็นอะไร แก้ว” โทโมะเขย่าตัวหญิงสาว

         “ ไอ้เคนฝากพาแก้วไปโรงพยาบาลด้วย” ป๊อบปี้ดึงตัวเพื่อนหนุ่มออกก่อนจะเคนตะเข้ามาอุ้มน้องสาวไปที่รถ

          “ แก้วเป็นอะไรว่ะไอ้ป๊อบ” เมื่ออยู่ในห้องซ้อมกันสองคนโทโมะก็เอ่ยถามขึ้น

          “ ข้าก็ไม่อยากจะพูดนะ แต่เมื่อยัยแก้วเป็นแบบนี้ข้าก็คงต้องพูดแล้วล่ะ” ป๊อบปี้เอ่ยบอก ทำให้โทโมะมองด้วยความสงสัย

         “ บอกมาสิ”

         “ แก้วมันเสียใจเรื่องเอ็งนั้นแหละ มันชอบเอ็ง แล้วตอนนี้มันกำลังตัดใจจากเอ็งด้วย” ป๊อบปี้บอกแล้วเดินออกไปทันที  โทโมะที่ได้ฟังจากปากของเพื่อนสนิทถึงกันทรุดตัวลงกับพื้น

          +++ เม้นให้ด้วย ไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า  ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ +++