สื่อรักสลับใจ

“ฉันจะบอกเธอว่า....ฉัน..........”

“มาแล้วคับน้องแก้ว” 

“มาแล้วเหรอค่ะ....รอแป๊ปน่ะค่ะ”     ไอ้หน้าแก่นี่ใครกันขัดจังหวะผมเอามาก ๆ กำลังจะสารภาพความในใจอยู่แล้วเชียว....อยากกระโดดถีบหน้าขาคู่จริง ๆ

“โทโมะนายจะพูดอะไรก็ว่ามาซิ  ฉันต้องไปแล้ว”

“ไม่มีไรแล้วล่ะ   เรื่องที่ฉันจะพูดยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเธออยู่แล้วนิ  ไปเถอะ”  ผมบอกแก้วไป   ให้ตายเหอะผมรู้สึกน้อยใจชะมัด

“อืม   ไปกันเถอะค่ะ  อย่าเสียเวลาเลยเดี๊ยวไปไม่ทัน”  เสียเวลางั้นเหรอ....แก้วเธอรู้จะรู้มั้ยตอนนี้ฉันรู้สึกยังไงที่เห็นเธอไปกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้.........ผมเจ็บ!!!!

“คับ  ไปคับ”

“พี่ป้องค่ะ  ทานร้านนี้น่ะแก้วอยากกิน”

“คับ  พี่ตามใจเราก็ได้”   ผมแอบตามสองคนนั้นมา  เขาสองคนเป็นอะไรกันผมก็พอดูรู้เห็นจากการหยอกล้อเล่นกันน่ารักเชียว  แต่ผมไม่ชอบเลยผมเกลียดไอ้หน้าแก่นั้นที่สุดแล้วตอนนี้   

“ชื่อป้องงั้นเหรอ”  ผมพูดกับตัวเองเบา ๆ  “ ฉันไม่ยอมปล่อยเธอให้มันหรอก...แก้ว”

ผมเดินเข้าไปในร้านอาหารที่สองคนนั้นเดินเข้าไปเมื่อกี้  แล้วตรงไปนั่งที่โต๊ะของแก้วทันที  หึ  ผมจะมาเป็นไม้...กันหมา!!  ให้มันไปพ้น ๆ คนที่ผมรักค่อยดูน่ะ

“...โทโมะ!!!”

“คับผม ^ ^”

“อ้าว  น้องชายคนเมื่อกี้นิ”  น้องชาย.....ผมว่าควรเรียกผมว่าหลานน่ะ (แรงส์) ผมต้องจำใจเรียกพี่รึป่าวว่ะ

“ขอนั่งด้วยคนน่ะ  ขอบคุณมาก”  (ใครอนุญาต)

“ใครให้นายนั่ง....ลุกไปเลยน่ะโทโมะ”

“ฉันจะนั่ง....”

“สั่งอาหารดีกว่าน่ะคับแก้ว  หิวไม่ใช่รึไงคับ”  ทำเป็นพูดเพราะ....น่าฟังตายล่ะ

“ค่ะ  พี่ป้องกินอะไรดีค่ะ”  นี่ก็อีกคน- -  กับมันพูดซ่ะเพราะ  ทีกะเราพูดเพราะเหมือนกัน.....เพราะอะไรถึงพูด??

“อะไรก็ได้คับ”

“อะไรก็ได้คับ......สักหมัดมั้ย”

“อะไรน่ะโทโมะ”

“ป๊าว....แค่อยากกินสลัดน่ะ”  (แถ) ผมไม่ได้แถน่ะแค่ไม่อยากพูด

“เรื่องมาก”  แก้วว่าผมอีกแล้ว.....ผมอยากต่อยหน้าไอ้หน้าแก่นี้ชะมัด(เกี่ยว?)

กับสิ่งที่เธอถาม.........เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น

“ขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนน่ะพี่ป้อง”  แก้วหันมาบอกก่อนจะลุกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกร้าน....เสร็จผม

“นายเป็นใคร??”  ผมถามไอ้หน้าแก่

“ถามทำไมล่ะน้องชาย.....นายล่ะเป็นอะไรกับแก้ว”  มันย้อนผมอ่ะ  จะผิดมากมั้ยถ้าจะต่อยคนแก่

“ฉันถาม...ว่าเป็นรัยกับแก้ว” 

“ฉันเป็นแ....