ตกหลุมรักหนุ่มเกาหลีฮอต(ไม่)โดนใจ

หมอนั้นพักอยู่ที่ The River Deluxe ห้อง 313 (พิมบอก)

แต่ว่าเดินหานานสองนานฉันก็ไม่ให้อพาร์ทเม้นท์ที่ว่าเลยเนี่ย ไหนบอกสิบนาที่ถึงไง? พิมบอกมั่วป่ะเนี่ย!?

จะขาลากอยู่แล้ว อ๊ะ แถวนี้เงี้ยบเงียบ นานๆ จะมีวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างผ่านมาซักที แต่พอฉันจะกวักมือเรียก

พี่เขาไม่รู้จะรีบบึ่งไปไหน อย่างกับจินโฮคนนี้ไม่มีตัวตน

อ๊ะ ข้างหน้ามีคนยืนอยู่ข้างหน้านี่ ไปถามเขาน่าจะรู้เนอะ เหอะไม่ง้อพี่วินหรอก!

ว่าแล้วฉันก็พยายามเร่งฝีเท้าเข้าไปอีกนิดเพื่อไปหากลุ่มเป้าหมายที่อยู่ไม่ไกล 

ฉันกับพบว่า....... ฉันไม่น่าเดินมาเลย!!!!

เพราะคนที่ฉันเห็นรำไรในตอนแรก กลับเป็นอันธพาลแก๊งแว้นซิ่งที่แค่ จอดรถคุยกันและพักสูบบุหรี่เท่านั้น

แล้วก็หนีไม่ทันแหะ!! พอพวกเขาเห็นฉัน ก็พากันยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันสีเหลืงอ๋อยพลางยกมือเสยผมปวดๆ แล้วก็ผิวปากแซว

"วี้ดวิ้ว~ มาทำอะไรแถวนี้จ๊ะคนสวย"

ต๊าย หล่อเท่าฮวางแทคยอง(ตัวจริง//คนแต่งไม่รู้ชื่อนักแสดงเลยชื่อที่เขาแสดงมา-.-) พระเอกซีรีย์เมื่อคืนของจินโฮ ให้ได้ก่อนเถอะถึงค่อยมาแซว เอ่อ อยากจะตอบแบบนั้นมากเลยล่ะ แต่เพื่อความอยู่รอดฉันควรสบงปากสงบคำ U_U

"จะห้าโมงแล้วไม่กลับบ้าน ให้พี่ไปส่งเอามั้ย" หนึ่งในนั้ เอ่ยแซว แล้วเดินมาทางฉัน

"หนูจะไปหาเพื่อนคะ พี่รู้จักอพาร์ทเม้นท์ที่ชื่อเดอะริบเวอร์เดอลุดซ์มั้นคะ?" พร้อมกับส่งยิ้มหวาน เฮ้ยคนเขาก็กลัวตายเป็นนะคะ! 

"รู้จักสิ รู้จักมากเลยแหละเดี๋ยวพี่จะไปส่ง" มันตอบ พาไปตายมากกว่ามั้ง!

"ไม่เป็นไรคะ แค่บอกก็ได้ค่ะ หนูมีขาเดินได้ หนูชอบเดิน"

"ไม่เป็นไรใกล้ๆ พี่ส่งได้"

"แต่หนูจะเดิน พี่จะได้ไม่เสียแรงไง"

"เอ๊ะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ว่าเดี๋ยวจะไปส่ง!!" ใครกันแน่ก็พูดไม่รู้เรื่อง!!! บอกแล้วว่า เดินเองได้! ไม่อยากจะนั่งซ้อนกับคนอันธพาลหรอก! 

"หนูบอกว่าไปเองได้ ใครกันแน่ที่พูดไม่รู้เรื่อง" เผลอว่ากลับ มันจะตอบยังไงเนี๊ย ToT

"ก็บอกว่าจะไปส่งไง!" บังอาจมาพูดแบบนี้กับผู้หญิงใช่มะ ค่อยดูถ้าพระเอกของฉันมาช่วยเนี่ย พวกแกคงเงิบสินะ

ตอนฉันดูก็อินจนอยากให้เกิดกับตัวเองบ้าง แต่ในความคิดน่ะพระเอกของฉันต้องมาช่วย แต่ว่าอยู่เกาหลีจะบินมาทันเหรอ

ไม่ได้การแล้วนะจินโฮ!!! เราต้องให้คนช่วยสิ มามัวยืนกลัวยืนอึ้งอยู่ไม่ได้นะ ร้องๆๆ ตะโกนๆๆ ให้คนช่วยเดี๋ยวนี้นะ! 

"ช่วย! ...."

พลั่ก!!!

แต่พอฉันแหกปากไปได้หน่อยเดียวก็มีพลเมืองดีเข้ามาช่วยได้ทันการณ์

และมันเทพสุดๆ ก็คืนไม่รู้ว่าพลเมืองดี พุ่งมาจากไหน มาถึงก็กระโดดถีบยอดหน้าเด็กแว้นที่จับมือฉันอยู่แทนที่ เทพป่ะล่ะ ^o^

พอมันล้มลงไป ฉันก็เบี่ยงตัวเองไปหลบแถวๆ พุ่งไม้ กะวาเอาไว้ให้ปลอดภัยก่อนแล้วค่อยออกมาขอบคุณชายผู้เป็นวีรบุรุษของฉัน

แต่เพียงแค่ฉันนั่งลงทันยังไม่ทันไร ไอ้พวกนั้นก็ลนลานหนีไป ทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้ต่อสู้กันเลย ฉันเห็นคนที่มาช่วย ยกกำปั่นขึ้นมาแล้วหักนิ้วดังกรอบแกรบสองสามที เด็กแว้นถึงกัลน้าซีดเลยอ่ะ โอ้ว อย่าบอกนะว่าฉันเจอมเฟียตัวจริงเข้าให้แล้ว

ฉันลุกขึ้้นยืน เมื่อเห็นมาเฟียที่ว่าเดินไปหยิบกระเป๋าจาคอบของฉันขึ้นมาจากพื้นพร้อมกับปัดฝุ่นให้ เห็นแค่ด้านหลังเท่สุดๆ แล้วอ่ะ เสือแจ๊กเก็ตหนังสีดำกับกางเกงยีนส์เดฟสีเดียวกับสีเดียวกับผิวของเขาทำให้มีเสน่ย์ยิ่งขึ้น อ๊าย~ นี่ถ้าหันหน้ามาแล้วหล่อได้ครึ่งหนึ่งของแทคยองนะ ฉันจะขอบคุณด้วยเบอร์โทรเขาเลยจริงๆ เลยเอ้า

>___<

ตึกตัก... ตึกตัก...

หัวใจเต้นแรง แอบลุ้นใบมาเฟีนสุดที่รัก

ห้า สี่ สาม สอง...

ค่อยๆ หันหน้ากลับมาอย่างเชื่องช้า ทันทีที่องศาของ เราตรงกัน ก็สิ้นสุดการรอคอย

หนึ่ง!!!!

<3_<3 กร๊ด~ หล่ออ่ะหล่อคล้ายๆกับชิววูเลย >___<

อ่า แต่จะว่าไปคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นกันที่ไหนมาก่อน?

มาเฟีนสุดหล่อเดินเข้ามาใกล้เรื่่อยๆ หัวใจของฉันก็เต้นตึกตัดอย่างตื่นเต้น พอเขายื่นกระเป๋านักเรียนให้ ฉันก็เอาแต่มองหน้าเขาแบบไม่วางตา

มันคุ้นจริงๆนะ แต่นึกไม่ออกเลยว่าฉันเคยเห็นหน้าคนหล่อๆ แบบนี้ที่ไหนกัน หมอนี่เป็นเน็ตไอดอลเกาหลีปลอมตัวมารึเปล่าเนี่ย - -^

ฉันยังคงมองเขาอยู่ เห็นมาเฟียทำหน้าบึ้งหัวคิ้วขมวดพิ้นกันวุ่น แต่ฉันก็ยังคงไม่ใส่ใจ หมอนี่หล่อก็จริง แต่รู้สึกว่าเครื่องหน้า พวกจมุก ปาก มันดู คุ้นๆ ยังไงไม่รู้

คุ้นๆเหมือนคนสักคนข้างๆฉันเลยอ่ะ

เย้ย บ้าน่า นี่ฉันเอานายแว่นมาเปรียบเทียบกับมาเฟียสุดหล่อได้ไง

ต่างกันอย่างกะหุบเหวกับสวรรค์ชั้นดาวดึวส์ขนาดนี้ มาเฟียรู้เข้านี่เสียใจตาย

และในขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือออกไปรับกระเป๋านักเรียนของตัวเองกลับมา พลันมาเฟียสุเหล่อตรงหน้าก็โวยวายขึ้น

และเสียงนั้น.. ก็จำเขาได้ทันที

"เห้ย! จะเอารึเปล่ากระเป๋าเนี่ย!!"

นายแว่นจริงด้วยอ่า!!! O___oll

ตอนสามน่าจะแต่งต่อตอนเย็นๆน่ะ

""

""

""

""

""