สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ใช่ไอ้โตไงไอ้นะ”ในที่สุดมีนารัตน์กับกฤษณะเดินมาพอดี“มากันแล้วดีเลยไปนัทวันนี้พวกเราเรียนวิชาเดียวกัน”“ไปเถอะตา”  แพรพลอยจึงชวนเพื่อนสาวไปเรียนโดยมีโจ๊กไปเรียนด้วยเนื่องจากเป็นวิชาเลือกเสรีเมื่อพานัจเดินเข้ามาในที่ห้องเรียนก็โดนอาจารย์สุกัลยาเรียก “พสนัจกับมีนารัตน์มานี่หน่อยซิ”“ค่ะอาจารย์มีอะไรให้เราทั้งสองช่วยคะ”“ก็ไม่มีอะไรหรอกอยากจะให้พวกเธอช่วยไปตามชลกรมาให้หน่อยกับกฤษณะพอดีอาจารย์มีเรื่องที่จะคุยกับสองคนนั้น”“คะ”  ทั้งสองพูดพร้อมกัน    ทางด้านมีนารัตน์ไม่มีปัญหาแต่ก็เธอนั้นแหละที่ปัญหาไม่ร่องรอยกับชลกรเท่าไร“นี่มีนาแก่พอจะทราบมั้ยว่าพวกไอ้พี่นะเขาเรียนที่ไหน”“รู้ซิตามฉันมาเลย”  ในที่สุดสองสาวก็เดินมาเรื่อยๆจนเดินมาถึงตึกเป็นช่วงเวลาที่ชลกรกำลังเข้าเรียนกับกฤษณะพอดี“นายชลกรหยุดก่อน”“พี่นะคะหยุดก่อน”    ชายหนุ่มได้ยินเสียงสองสาวถึงกับหยุดชะงัก   และไม่รอช้าจึงรีบเดินมาหาต้นเสียง“มีอะไรจะคุยกับพี่ละคับน้องมีนา”  กฤษณะอดที่จะตื้นเต้นไม่ได้“เมื่อตะกี้อาจารย์สุกัลยาไหว้วานให้มีนากับนัทมาตามพี่นะไปพบคะ”“เอาคุณล่ะนัทเรียกผมทำไม มีอะไรจะบอกผมเหรอ  อ๋อผมรู้แล้วคุณจะบอกรักผมใช่มั้ย”“อี๋ไอ้บ้าฉันนี่นะจะบอกรักนายฝันไปเถอะ   รอให้น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเถอะ”“อย่าเพิ่งมั่นใจซิคับ”“นี่นายชลกรช่วยฟังที่ฉันพูดก่อนได้มั้ย   แล้วนายก็เลิกฝันได้ซะทีที่ฉันมาหานายนี้ก็จะมาพุดเรื่องเดียวกับที่ยัยมีนาพูดกับไอ้พี่นะไง”“เหรอคับเฮ้อๆน่าเสียดายจัง”“นี่นายชลกรช่วยไปหาอาจารย์สุกัลยาด้วยเพราะฉันรำคาญเสียงกริ๊ดของพวกสาวๆพวกนี้เต็มทนแล้ว”    พูดจบสองสาวกับสองหนุ่มก็เดินมาที่ห้องพักอาจารย์“เอาเข้ามาทั้งหมดเลย”สองหนุ่มสองสาวทำความเคารพอาจารย์“อาจารย์มีอะไรให้พวกเราสี่คนช่วยคะ”“อีกไม่กี่เดือนก็จะครบรอบวันก่อตั้งมหาวิทยาลัยครูก็เลยอยากให้พวกเธอสี่คนช่วยเป็นหูเป็นตาให้อาจารย์และดูแลงานนี้โดยเฉพาะชลกรกับกฤษณะรู้สึกว่าจะเป็นขวัญใจสาวๆ”“ได้ซิคะอาจารย์พวกหนูเต็มใจช่วยคะเพราะไม่นานมานี้พวกเราก็จะไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์ที่ต่างจังหวัดคะ”“จริงซิอาจารย์ลืมไป”“นี่ก็เหลือไม่กี่อาทิตย์เอง”“นั้นเหรอก็ดีเอาเป็นว่าเป็นหน้าที่ของพวกเธอแล้วกันอาจารย์ไปล่ะ”“คะอาจารย์/คับอาจารย์”“เราไปเรียนกันเถอะยัยมีนา”   พูดจบสองสาวก็เข้าไปเรียน ส่วนสองหนุ่มก็เข้าไปเรียนเหมือนกันพวกสี่หนุ่มสี่สาวต่างก็มุ่งเรียนกันอย่างหนักจนจวบถึงเวลาเลิกเรียนเป็นเวลาที่พิพัฒน์พี่ชายคนรองของพานัจมารอรับที่มหาวิทยาลัย“ขึ้นรถที่ยัยตัวแสบแก่ก็ด้วยไอ้โจ๊ก”  พานัจกับลูกน้องไม่รอช้าจึงนั่งรถออกไป  สวนทางกับชลกรที่กำลังแล่นรถออกไปพอดีเห็นหญิงสาวแต่ชายหนุ่มก็จำได้ว่าพิพัฒน์เป็นพี่ชายของพานัจทำให้ชายหนุ่มล่องอก“ตาคับวันนี้ไปดูหนังกันเถอะนะ”   ตรีภพหนุ่มหล่อที่เข้ามาตามจีบฐิตาครั้งแรกที่เจอหน้ากันตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป”“ไม่ไปหรือไม่กล้าไปกันแน่ยัยป้า”   เสียงของโตมรนั้นเอง“แล้วมันเรื่องอะไรของนายกัน”“เปล่าไม่มีอะไรนี้”    โตมรไม่อยากยอมรับว่าไม่ชอบขี้หน้าตรีภพเท่าไร   โตมรรู้สึกไม่พอใจแถมโกรธขึ้งไม่รุ้ว่าความรุ้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง“ไปกันเถอะตรีภพ”  พูดจบสาวสวยตาคมก้ลากพาตรีภพเดินออกไป    สร้างความเจ็บปวดหัวใจให้กับชายหนุ่มอย่างมาก“เป็นอะไรไปว่ะไอ้โตนั่งหน้าใบบอกบุยไม่รับพีระวัฒน์อดที่จะถามชายหนุ่มไม่ได้“นั้นนะซิ”   กฤษณะหันมาถามในขณะที่อ่านหนังสือ“จะอะไรล่ะก็ยัยป้านั้นนะซิไปอี๋อ๋อกับนายตี๋หน้าใสนั้น”“ใครกันว่ะไอ้โตนายตี๋หน้าใสนั้น อ๋อตรีภพเหรอหมอนั้นเขาเป็นน้องรหัสฉันเอง”  ชลกรพูด“แล้วนี่แก่จะไปโกรธน้องเขาทำไมหรือว่าแก่หึงน้องเขา”“จะบ้าเหรอไอ้กรฉันไม่ได้หึงยัยนั้นแค่หมั้นไส้นิดหน่อยเท่านั้น”“ไม่เชื่อหรอกเพราะปกติแนไม่เคยเห็นแก่หึงกับสาวๆพวกนั้นที่แกคั่วแต่กับน้องตานี้มันยังไงกันว่ะ”“ไม่ต้องทำเป็นรุ้ดีไปเลยไอ้พีจอมเจ้าเล่ห์”“แก่ก็ไม่ต้องว่าคนอื่นเลยนะไอ้พี”“แก่พูดอะไรของแก่ไอ้กร”“ไม่รู้ซิ”“นี่ตกลงพวกแก่จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยไอ้พี ไอ้กร ไอ้โต  วันนี้พวกเรามีประชุมกันนะโว้ยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์อะไรนี่  นี้มันก็จะได้เวลาแล้ว”“จะรีบไปไหนคับคุณชายนะจอมเย็นชาจะรีบไปหาใครหรือเปล่า”“รู้แบบนี้นะให้ไอ้โตชกซะทีดีมั้ย”“พอๆรีบไปเถอะ”  ชลกรพูดตัดบทกับเพื่อนๆและก็เดินนำไปที่ห้องประชุมทางด้านสี่สาว“รีบหน่อยซิวะไอ้โจ๊ก”“ผมก็รีบอยู่แล้วคับลูกพี่”“รอด้วยซิไอ้นัท”