สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

10.0

เขียนโดย บู๋บ๋

วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.38 น.

  45 ตอน
  2 วิจารณ์
  45.30K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

40) วันนี้ฉันจะบอกเธอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 “เอ๋อแล้วทำไมนายจะทำอะไรฉันเหรอ”
“เปล่านี้คับ”
“พอทั้งคู่แนว่าเรามาเข้าแผนพวกเราดีกว่า”
“ส่วนพวกนายมีหน้าที่ไปตะล่อมยังไงก็ได้เพื่อให้ไอพี่นะมาที่นี้แล้วกัน”
“รุ้แล้วคับพวกสาวๆ”
“ส่วนพวกเราจะไปพูดกับยัยน้องหนูเอง”
ณ บ้านกฤษณะ
“บ้านเปิดไว้เอาไงดีว่ะไอ้กรจะเข้าไปไหม”
“เข้าไปซิมาถึงขั้นนี้แล้วนะโว้ย”
สองหนุ่มหล่อเดินไปที่ระเบียงบันไดแล้วก็ตกใจเมื่อเห็นมีแต่กระป่องเบียร์เกลื่อนกลาดไปหมด
“ไอ้นะตื่นซิแก่”
“พวกแก่เองเหรอมาหาฉันมีธุระอะไร”
“ก็เรื่องน้องมีนาไงพวกฉันคิดว่าแก่ไปบอกกับน้องเขาตรงๆเถอะ”
“บอกเหรอแก่คิดเหรอว่าเขาจะสนใจฉันวันๆฉันเห็นเขาอยู่กับไอ้นักเรียนนอกนั้น”
“พวกฉันรู้แต่แก่ไม่คิดจะสู้เหรอว่ะไอ้เพื่อน” ชลกรพูดให้กำลังใจเพื่อน
“สู้เหรอแก่เห็นอยู่มันเป้นอะไร”
“ไอ้นะฉันกับไอ้พีและ”
“ผมโจ๊กเป็นกำลังใจให้คุณนะคับ คุณนะคับอย่าหาว่าผมสอนคุณเลยนะคับ บางทีนี้ไอ้ความรุ้สึกของเราที่มันเก็บไว้ในใจถ้าไม่พูดออกมามันอึดอัดหัวใจนะคับ”
“แล้วถ้าฉันบอกแล้วมีนาเขาปฎิเสธล่ะ”
“คุณนะรู้ได้ยังไงว่าคุณมีนาเขาคิดยังไงกับคุณคุณเคยถามเขาแล้วเหรอคับ”
“ยัง”
“ก็นั้นไงละไอ้นะ”
“แล้วฉันควรทำอย่างไร”
“ก็ทำตามเสียงหัวใจที่เรียกร้องสิไอ้นะ”
“พวกฉันมาแค่พูดเตือนสติแก่เท่านั้นที่เหลือก็ขอให้แก่พิจารณาเอาเองแล้วกันพวกฉันลาล่ะ”
“ไปกลับกันดีกว่า”
“อืม”
ทางด้านสองสาวสวย
“เป็นอะไรไปยัยน้องหนู”
“นัท พลอยดีใจจังที่เจอพวกเธอ”
“แล้วตาล่ะ”
“อยู่บ้านนะยัยน้องหนูวันนี้แก่ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ”
“ไปไหน”
“ไปสวนสาธารณะ”
“ไปทำไม”
“ไปทำไมแก่ไม่ต้องรู้หรอกน่ะว่าแต่พวกเราเป็นห่วงแก่ก็เลยอยากจะช่วยแก่”
“อืมขอคิดดูก่อนนะ”
“ตามใจไปพวกเรากลับก่อนล่ะ”
“แก่ว่าแผนเราจะใช้ได้ผลไม่”
“ก็ค่อยดูว่าแฟนแก่เขามีน้ำยาแค่ไหน”
“ใครแฟนฉันไอ้นัทแก่พูดให้มันดีๆหน่อยสิ”
“ก็จะใครวะอีกถ้าไม่ใช่ไอ้พี่พี”
“กฤษณะกับมีนารัตน์นั่งคิดทบทวนกับสิ่งที่เพื่อนๆได้พูดกับเขาทั้งคืน พอวันรุ่งเช้าชายหนุ่มได้ตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง
และหญิงสาวก็เช่นกัน
“เป็นไงนายชลกรตกลงได้เรื่องไหม”
“คับได้เรื่อง”
“เหรอดีใจจัง” พานัจดีใจจึงโผเข้ากอดชลกร
ทำให้พวกที่เหลือนั่งอมยิ้มกัน
ในขณะที่ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม
โจ๊กจึงเป็นคนเริ่มแซวลูกพี่
“แม้ดีใจถึงขนาดต้องกอดเลยเหรอลูกพี่”
“พูดอะไรหมาๆอะไอ้โจ๊ก”
“ใช่ว่ะไอ้นัททำไมแก่ต้องกอดกับพี่ชลกรด้วย”
“ไอ้นี่ก็อีกคนไหนฉันไม่เห็น” แต่แล้วหญิงสาวร่างระหงก้เห็นตัวเองกอดกับชายหนุ่มถึงกับหน้าดำหน้าแดง
“นี่นายมากอดฉันทำไม”
“ใครกอดคุณละก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน” เมื่อได้ยินดังนั้นสาวสวยก็หันมาลงที่เพื่อนกับสมุนแทน
“เอาละตอนนี้ทั้งสองมากันแล้วที่นี้เรามาเริ่มแผนต่อไปไ
“ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของแก่ไอ้พลอย”
“เฮ้ยไม่เอานะทำไมต้องฉันด้วยล่ะเอาเถอะนะไอ้พลอยคิดว่าช่วยเพื่อนให้สมหวังน่ะ”
“เอ่อว่ะ”
“เอ่อขอโทษทีน่ะยัยน้องหนูพอดีว่าไอ้นัทมันติดธุระมาไม่ได้ก้เลยส่งตัวแทนมาเป็นฉันแทนหวังว่าแก่จะไม่โกรธน่ะ”
“ไม่จ๊ะ”
“ว่าแต่พี่นะมีอะไรจะคุยกับน้องหนูก็คุยกันเถอะคะพลอยไม่รบกวน”
พุดจบแพรพลอยก็เดินออกไปสมทบกับพวกที่เหลือที่ใต้ต้นไม้
ในสวนสาธารณะตอนนี้ก็มีสองคน
“สาธุ! ลุกช้างขอให้ทั้งคู่ได้ตกลงกันได้สักทีเถอะถ้าตกลงกันได้ลุกช้างจะแก่บ่นให้ไอ้นัทเป็นแฟนกับพี่กรคะสาธุ!” พูดจบแพรพลอยก็ประนมมือ
“เดี่ยวนะเมื่อตะกี้แก่ว่าไง”
“ถ้าครั้งนี้สำเร้จฉันจะให้แก่เป็นแฟนกับพี่กร”
“เฮ้ยไอ้บ้าพลอยไงเป็นแบบนี้ว่ะ”
ทั้งสองคนอย่างนั่งค่อยยังเชิญอยู่
****************************** เอาไงดีว่าจะบอกหรือไม่บอกถ้าบอกเขาแต่เขาปฎิเสธล่ะ เอาว่ะไอ้นะ
 
กฤษณะตัดสินใจพูด
“น้องมีนาคะ”
“มีอะไรคะพี่นะ”
“พี่มีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรคะพี่นะ”
“คือพี่คือพี่” ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนน้ำท่วมปากไม่รู้จะพูดยังไง
“พูดสิไอ้พี่นะพูดสักทีซิ พวกผู้ชายนี้คงไม่รู้สินะว่าผู้หญิงเขาไม่เข้าใจต้องบอกเขาไปซิว่าคิดยังไงมาอ้ำอึ่งแบบนี้ผู้หญิงขาจะรู้เหรอ”
“แม้ไอ้นัทคำบางคำมันไม่ใช่พูดง่ายมากหนักหรอกนะ”
“ใช่คับน้องนัทแต่ถ้าเป้นพี่พี่ก็จะพุดตรงๆเลยว่ารักคับ” ทำให้แพรพลอยถึงหน้าร้อนผ่าว
“จะจีบกันอีกนานไหม”
“แม้นายอิจฉาเขาล่ะซิ”
“ไม่ละคับผมไม่อิจฉาหรอกคับพอไอ้นะกับน้องมีนาเป็นแฟนกันเมื่อไรคุณก็รุ้เองล่คับ”
“ผมว่าเรามาดูดีกว่าว่าสองคนนั้นเขาคุยอะไรบ้าง” โจ๊กพูด
“คือพี่ชอบน้องมีนาคะ”
“พี่นะว่าไงคะเมื่อตะกี้มีนาได้ยินไม่ค่อยชัดคะช่วยพูดให้ดังๆหน่อยได้ไหมคะ”
“ฟังคำพูดพี่ให้ดีๆแล้วมองตาพี่นะคะพี่จะพูดวันนี้เป็นครั้งเดียว พี่ไม่ได้รักน้องมีนาในฐานะรุ่นน้องหรือน้องสาวแต่พี่รักมีนาไหนฐานะผู้ชายรักผู้หญิงคนหนึ่งคะ”
“พี่นะหมายความว่า”
“ใช่ค่ะพี่แอบรักมีนารมานานแล้ว”
“แล้วที่พี่นะทำท่าทางไม่พอใจมีนาล่ะคะมีนาไม่เห็นว่าพี่นะจะรักมีนาตรงไหนเลยคะ”
“ฟังพี่ให้ดีนะคะที่พี่ไม่พอใจก็เพราะว่าพี่หึงคะหึงน้องมีนากับไอ้นักเรียนนอกนั้นพี่ไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนมาเข้าใกล้ผู้หญิงที่พี่รัก”
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ร่างบางถึงกับทำตัวไม่ถูกก็ว่าได้
“ตกลงพี่นะไม่ได้เกลียดมีนาเหรอคะ”
“คะทำไมพี่ต้องเกลียดด้วยละคะในเมื่อพี่รักมีนาขนาดไหนรู้ไหมคะว่าพี่ต้องค่อยห้ามใจแค่ไหนไม่ให้รักแต่รุ้หรือเปล่ายิ่งห้ามก็ยิ่งรักแต่สิ่งที่พี่อยากจะบอกว่าพี่รักมีนาคะ” กฤษณะพูดจบก็กดจูบริมฝีปากบาง เบา พร้อมพูดว่า “จูบนี้พี่ขอมัดจำก่อนได้ไหมคะ”
“บ้าๆอ่ะพี่นะทำอะไรคะ”
“ก็จูบไงคับตกลงเป็นแฟนกับพี่นะคับคนดีแม่ตุ๊กตาเคลือบกระเบื้องน้อยของพี่”
“แต่”
“ห้ามปฎิเสธแล้วมีนาละคะช่วยตอบให้พี่ชื่นใจได้ไหมคะว่าราใจตรงกันหรือเปล่า”
“อืมพี่นะ”
“ไม่เป็นไรคะพี่รอได้” เมื่อเห็นลงรอยความเสียใจบนใบหน้า สาวร่างบางจึงพูดว่า
“พี่นะคิดยังไงมีนาก็คิดยังนั้นคะ” ทำให้คนกำลังก้าวเดินออไปถึงกลับดีใจ
“ในเมื่อเป็นแฟนกันแล้วพี่ขออีกทีนะคะ”ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มจูบหญิงสาวเมือไม้เริ่มไม่ปกติซะแล้ว
 
เขาปฎิเสธล่ะ เอาว่ะไอ้นะ
กฤษณะตัดสินใจพูด
“น้องมีนาคะ”
“มีอะไรคะพี่นะ”
“พี่มีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรคะพี่นะ”
“คือพี่คือพี่” ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนน้ำท่วมปากไม่รู้จะพูดยังไง
“พูดสิไอ้พี่นะพูดสักทีซิ พวกผู้ชายนี้คงไม่รู้สินะว่าผู้หญิงเขาไม่เข้าใจต้องบอกเขาไปซิว่าคิดยังไงมาอ้ำอึ่งแบบนี้ผู้หญิงขาจะรู้เหรอ”
“แม้ไอ้นัทคำบางคำมันไม่ใช่พูดง่ายมากหนักหรอกนะ”
“ใช่คับน้องนัทแต่ถ้าเป้นพี่พี่ก็จะพุดตรงๆเลยว่ารักคับ” ทำให้แพรพลอยถึงหน้าร้อนผ่าว
“จะจีบกันอีกนานไหม”
“แม้นายอิจฉาเขาล่ะซิ”
“ไม่ละคับผมไม่อิจฉาหรอกคับพอไอ้นะกับน้องมีนาเป็นแฟนกันเมื่อไรคุณก็รุ้เองล่คับ”
“ผมว่าเรามาดูดีกว่าว่าสองคนนั้นเขาคุยอะไรบ้าง” โจ๊กพูด
“คือพี่ชอบน้องมีนาคะ”
“พี่นะว่าไงคะเมื่อตะกี้มีนาได้ยินไม่ค่อยชัดคะช่วยพูดให้ดังๆหน่อยได้ไหมคะ”
“ฟังคำพูดพี่ให้ดีๆแล้วมองตาพี่นะคะพี่จะพูดวันนี้เป็นครั้งเดียว พี่ไม่ได้รักน้องมีนาในฐานะรุ่นน้องหรือน้องสาวแต่พี่รักมีนาไหนฐานะผู้ชายรักผู้หญิงคนหนึ่งคะ”
“พี่นะหมายความว่า”
“ใช่ค่ะพี่แอบรักมีนารมานานแล้ว”
“แล้วที่พี่นะทำท่าทางไม่พอใจมีนาล่ะคะมีนาไม่เห็นว่าพี่นะจะรักมีนาตรงไหนเลยคะ”
“ฟังพี่ให้ดีนะคะที่พี่ไม่พอใจก็เพราะว่าพี่หึงคะหึงน้องมีนากับไอ้นักเรียนนอกนั้นพี่ไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนมาเข้าใกล้ผู้หญิงที่พี่รัก”
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ร่างบางถึงกับทำตัวไม่ถูกก็ว่าได้
“ตกลงพี่นะไม่ได้เกลียดมีนาเหรอคะ”
“คะทำไมพี่ต้องเกลียดด้วยละคะในเมื่อพี่รักมีนาขนาดไหนรู้ไหมคะว่าพี่ต้องค่อยห้ามใจแค่ไหนไม่ให้รักแต่รุ้หรือเปล่ายิ่งห้ามก็ยิ่งรักแต่สิ่งที่พี่อยากจะบอกว่าพี่รักมีนาคะ” กฤษณะพูดจบก็กดจูบริมฝีปากบาง เบา พร้อมพูดว่า “จูบนี้พี่ขอมัดจำก่อนได้ไหมคะ”
“บ้าๆอ่ะพี่นะทำอะไรคะ”
“ก็จูบไงคับตกลงเป็นแฟนกับพี่นะคับคนดีแม่ตุ๊กตาเคลือบกระเบื้องน้อยของพี่”
“แต่”
“ห้ามปฎิเสธแล้วมีนาละคะช่วยตอบให้พี่ชื่นใจได้ไหมคะว่าราใจตรงกันหรือเปล่า”
“อืมพี่นะ”
“ไม่เป็นไรคะพี่รอได้” เมื่อเห็นลงรอยความเสียใจบนใบหน้า สาวร่างบางจึงพูดว่า
“พี่นะคิดยังไงมีนาก็คิดยังนั้นคะ” ทำให้คนกำลังก้าวเดินออไปถึงกลับดีใจ
“ในเมื่อเป็นแฟนกันแล้วพี่ขออีกทีนะคะ”ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มจูบหญิงสาวเมือไม้เริ่มไม่ปกติซะแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา