สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

บทนำ

“ จะไปไหนงะ 'ไอ้นัท” โธ่แม่ 'ฉันก็ไปตลาดกับไอ้โจ๊กคะ'แม่  แน่ใจนะ' 'ไอ้นัท ไม่ใช่เอ็งไปมีเรื่องกับใครอีกล่ะ” จ๋า แม่ 'ฉันนะไม่มีหรอกจ้า' 'แม่ 'แต่ท่าจะมีนะ' 'ก็มีแต่คนมาหาเรื่องก่อนนะ'ก็ไม่แน่'  'ให้ตายซิ ลูกคนนี้'  'เอาคุยอะไรกันสองคนแม่ลูก' 'เปล่า จ้าปู่ พ่อ' 'ก็แม่ซิจ๊ะ 'ชอบหาว่าฉันไปมีเรื่อ' 'หรือว่าไม่จริงล่ะ “หนูนะลาละจ้า' 'จะรีบไปตลาด ก่อนนะคะ' 'ปู่ พ่อ และแม่'  'อืม' 'รีบไปรีบกลับละ คะ “คุณนายน้ำทิพย์ ไปได้แล้ว ไอ้โจ๊ก  หลังจากพานัจและโจ๊กบอกลาเรียบร้อย ก็รีบตรงมุ่งหน้าไปที่รถ “เอ้าพวกแก่สองคนจะรีบไปไหนล่ะ “ไปตลาด พานัจตอบ เหรอ ดีเลย 'ไอ้นัท พี่ไปด้วย' 'ได้ไปเลยฉันจะได้ไม่เหนื่อย “แถมยังมีสารถีสุดหล่อและได้นั่งรถสบายด้วย ใช่มั้ย ไอ้โจ๊ก คับ ลูกพี่ ให้มันได้ยังงี้ซิ “ยัยตัวยุ่ง'

พิพัฒน์เป็นพี่ชายคนรองของพานัจ ซึ่งทำงานเกี่ยวกับบริษัทนำเข้าส่งออกเกี่ยวกับรถ เนื่องจากพานัจเป็นน้องคนสุดท้อง พิพัฒน์จึงรักและเป็นหวงห่วงน้องสาวมาก ไปกันเลย

“ไอ้พี่พัฒน์' 

หลังจากที่2 คนนั้นขึ้นรถไป พิพัฒน์จึงสตาร์รถออกไปตามถนน

จนในที่สุดถึงตลาดซะที 'ไอ้นัท ' 'ไอ้โจ๊กลงไปก่อนนะ ' เดี่ยวพี่เอารถไปเก็บไว้ที่จอดรถ อืม “ไอ้โจ๊ก ไปดูดีกว่าว่ามีของอะไรน่าจะซื้อบาง'คับ'  'ลูกพี่' 

 ระหว่างนั้นพวกเรืองเดชก็เดินเข้ามาทักพานัจ 'วัดดีคับ นัท คนสวย' ระหว่างที่พานัจกำลังเลือกซื้อผ้าอยู่ 'ลูกพี่คับ ไอ้พวกนายเรืองเดชมาคับ ไไม่เป็นไร หรอกไอ้โจ๊ก เรื่องแค่นี้เอง  “ฉันจัดการเองได้ ผมว่าลูกพี่ใส่หมวกเก็บผมและแต่งตัวแบบนี้ซะขนาดนี้มันยังจำได้ นัท  คับ ว่าไง นายเรืองเดช มีอะไรอีกละ ผมคิดถึงนัท “ผมไม่คิดเลยว่าเรื่องเราจะสมพงษ์กัน  'สมบ้าสมบออะไรกันละ' ก็'ฉันบอกนายแล้วไง ไว่าฉัน ไม่ชอบนาย นายมาตามตื้อ “ฉันอยู่ได้ คราวที่แล้วที่โดนนะไม่เข็ดใช่มั้ย “ได้ 'พานัจทำท่างจะชกแต่โดนเรืองเดชฉวยข้อมือเอาไว้  พิพัฒน์เดินเข้ามา หวังว่าจะเอามือเรืองเดชออกจากข้อมือน้องสาว ปล่อย ฉัน” เดี่ยวนี้นะ ไม่ปล่อย สมุน ของเรืองเดชโห่หิ้วอย่างสนุกสนาน ได้ ไม่ปล่อยใช่มั้ย” ถ้างั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ “พานัจจึงฉวยจับเรืองเดชทุ่มลงไปกับพื้นอย่างสะใจด้วยวิชายูโดที่ร่ำเรียนมา โดยไม่ต้องให้พิพัฒน์พี่ชายเธอจัดการเลย  “เป็นไงบ้างละนายเรืองเดช “บอกให้ปล่อยลูกพี่ดีๆไม่ยอม ถามได้เจ็บซิ” ไอ้โจ๊ก ฮะ ฮะ ฮะ” ลูกพี่ไม่เป็นไร นะ'  'ถอยไป 'นัท คุณแสบจริงๆเลยนะ “แต่ผมชอบ ต่อย ผมอีกซิ ได้เอาไปหนึ่งหมัด 'พอเถอะไอ้นัท จริงด้วยลูกพี่' เกิดมันไปฟ้องป้าน้ำทิพย์ขึ้นมา ลูกพี่ไม่ซวยเหรอ 'ไม่เป็นไรหรอก เรามีไอ้พี่พัฒน์ทั้งคน ใช่มั้ย' “อืมเรารีบกลับเถอะ พานัจรีบเดินไปเรื่อยๆจนสะดุดขนมลูกตาล เดี่ยวก่อนนะ ไอ้พี่พัฒน์” ฉันเห็นขนมลูกตาลนะดูท่าทางอร่อยนะ ขอแวะซื้อหน่อย ตามใจแก่แล้วกัน เดี่ยวพี่ไปรอที่รถนะ จ้าไอ้คุณพี่ชาย แก่จะไปกับฉันมั้ย ไม่นะ ผมรอเป็นเพื่อนลูกพี่ดีกว่าคบพี่พัฒน์” เอ่อ ตามสบาย อย่าไปก่อเรื่องอีกละคับ 'พี่พัฒน์ 'อืมก็ดี'

'เอานัทกลับมาจากกรุงเทพตั้งแต่เมื่อไหร่ 'ไม่นานเองจะป้า เอา20จ้าป้า 'นี่จะนัท 'นี่ตังค์จะป้า 'ไม่ต้องทอนนะ 'ขอบใจจ้านัท ' ระหว่างที่พานัจกับไอ้โจ๊กกำลังเดินออกไป นั้นก็ได้ยิน 'ช่วยด้วยคะ  'ใครก็ได้ช่วยฉันที มีโจรวิ่งกรรณโฉกทรัพย์ไป “เมื่อตะกี้ไอ้โจ๊กแก่ได้ยินเสียงอะไรมั้ย' ได้ยินเหมือนคนกำลังร้องขอความช่วยเหลือยังไงเลยคับ' 'อืมฉัน' 'ก็ได้ยินเหมือนกัน'

ระหว่างที่พานัจหยิบขนมลูกตาลมากินชิ้นหนึ่งโจรก็วิ่งมาทางนี้พอดี ไม่ทันได้กินโจรวิ่งมาชนพานัจจนทำให้ขนมหล่นเกลื่อนกลาดไปหมด 'นี่ 'นายวิ่งมายังไงนี้รู้ไหมว่า  'นายทำให้ฉันไม่ได้กินขนม ' นายชดใช้มาเลย ทันใดนั้นคุณป้าผู้เสียหายก็วิ่งจับมันเลยค่ะ มันขโมยของฉัน โจรนั้นคิดที่หนี พานัจจึงถอดรองเท้าผ้าใบปาถูกหน้าโจรจนสลบ 'โอ้โสุดยอดไปเลย ลูกพี่ของไอ้โจ๊ก' 'อย่ามั่วชมอยู่ 'รีบจัดการไอ้หัวขโมยนี้ก่อนดีกว่า' คับ

ซึ่งชลกรกำลังเดินเที่ยวในตลาดอดทึ่งในตัวพานัจไม่ได้ ส่วนพิพัฒน์ซึ่งนั่งรอ2คนนี้ตั้งนานกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆกับน้องสาวตัวแสบแม้น้องสาวตนเองจะห้าวหาญเกินหญิงและมีพิษสงรอบตัว เนื่องจากเขาและพี่ชายคนโตไปไหนมาไหนพานัจมักจะตัวติดกันไปด้วยทุกครั้ง จึงทำให้น้องสาวของเขามีนิสัยห้าวขนาดนี้และประกอบกับปู่ พ่อและแม่ ดีแล้วที่พานัจไม่เป็นผู้ชาย เขากลัวว่าเขาจะได้น้องสะใภ้แทนน้องเขยซะอีก พิพัฒน์รอนานรอไม่ไหว “จึงตัดสินใจไปตามน้องสาวกับลูกสมุนของน้องสาว ขณะหญิงสาวกำลังหาของที่โจรขโมยมา ในขณะที่โจรกำลังฟื้น ทำท่าจะเข้ามาทำลายหญิงสาว “เป็นช่วงที่ชลกรเห็นพอดี จึงเข้าไปรวบโจร  'หน่อยแนะไอ้หัวขโมย เอากระเป๋ามานี้  “แก่มันเป็นพวกมารสังคม'  'อย่าอยู่เลย 'หญิงสาวถือโอกาสสั่งสอนหัวขโมย” ชายหนุ่มทนไม่ไหวจึงเข้าไป 'น้องชายพอเถอะเดี่ยวตำรวจมาแล้ว “นายไม่ต้องมาห้ามเลย 'หรือว่านายอยากเจ็บตัวแทนไอ้โจรนี้' หญิงสาวร่างระหงชกหน้าชายหนุ่ม ชายหนุ่มหลบทัน จึงจับข้อมือหญิงสาวเอาไว้ 'ลูกพี่พอเถอะ อย่ามีเรื่องเลย' ' พี่พัฒน์รอพวกเราอยู่ 'นายปล่อย ไม่ 'ระหว่างนั้นหญิงสาวถือโอกาสถีบชายหนุ่มวางขาอย่างแรง 'โอ้ย... 'เจ็บนะ 'เดี่ยว 'น้องชาย'

ทันใดนั้นชายหนุ่มทำท่าจะสวนกลับหญิงสาว ระหว่างนั้นชายหนุ่มถือโอกาสจับหญิงสาวแต่กลับกลายเป็นว่าถอดหมวกหญิงสาวออกซะงั้น แล้วก็ต้องชะงัก ตกตะลึงในตัวอะไรพานัจ '

'ขอโทษ' “ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ทำร้ายผู้หญิง ดีที่นายกล้าทำกล้ารับ' ถือว่าเราหายกัน'  'ไอ้นัท แก่อยู่ไหนอะ” 'นี่ คะ' ป้ากระเป๋าคะ 'ขอบคุณหนูและพ่อหนุ่มมากเลยน' ครับ/คะ 'ว่าแต่หนูเถอะชื่ออะไรเหรอ “ชื่อพานัจคะ นี่จะ' 'ไม่เป็นไรเก็บเงินของป้าเอาไปทำบุญดีกว่าคะ' เอาละไม่เป็นไร   'ไอ้นัท ยัยตัวแสบมาอยู่นี่เอง “รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเรากับไอ้โจ๊กมากแค่ไหน 'รู้แล้วละไอ้คุณพี่ชาย ไปกลับบ้านเถอะไอ้นัท' พิพัฒน์ถือโอกาสจูงมือน้องสาวลากไปที่รถ เนื่องจากไม่พอใจกับแววตากรุ้มกริ่มของชลกร   ชลกรพอดูออกว่า พิพัฒน์คงหวงน้องสาวมากเลย  หลังจากที่พวกพานัจกลับไป ชายหนุ่มได้พูดเปรยๆๆ 'ผู้หญิงอะไร 'แก่นเซี้ยวซนและแสบ 'ห้าวหาญเกินหญิงจริงๆ แต่ก็น่ารักดีนะ 'เอา คุณกรคับ 'จะรีบกลับไปที่พักมั้ยคับ คับ” 'ลุงอวด ลุงคับ ลุงพอรู้จักผู้หญิงชื่อ 'พานัจมั้ย รู้จักซิคนในละแวกนี้รู้จักกันดีคับ' 'หนูนัทนะเป็นลูกสาวสุดหวงของกำนันสหัสและหลานรักของปู่สันต์ “ทำไมถึงได้ทำตัวแก่นห้าวขนาดนั้น  “อ๋อคงถูกพ่อปู่และพี่ชายตามใจมานะเนื่องจากและชอบคลุกอยู่กับพี่ชายและพวกผู้ชายนะ' 'ไม่น่าละ' 'ถึงได้กล้าต่อยกับโจรนะ คับ” 'ว่าแต่คุณกร 'มีอะไรกับหนูนัท เปล่าคับ' อีกนานมั้ย  “กว่าจะถึง ไม่นานคับ'

เอา”ไอ้นัทแก่กลับมาแล้ว จ้าแม่ แล้วนี้พวกเอ็งไปทำอะไรกันมาถึงได้เหงื่อออกขนาดนี้  หวังว่าแก่คงไม่มีเรื่องกับใครอีกละ โธ่แม่ 'ไม่มีจร้า' สงสัยอากาศคงร้อนและคนเยอะ' ใช่มั้ย “ 'ไอ้โจ๊ก ไอ้พี่พัฒน์'  'เอ่อ พานัจถือโอกาสสะกิดหยิกแขนของทั้งสองคน' คับ 'ป้าน้ำทิพย์ ใช่มั้ย 'ตาพัฒน์ ' 'คับ” แม่ แน่ใจนะ” ไอ้นัทไม่ไปก่อเรื่องนะ 'คะ 'แม่ 'โอ้ยร้อนจัง 'ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ 'ให้มันได้ยังนี้ซิลูกคนนี้ 'เป็นอะไรคุณ 'กลุ้มใจเรื่องลูกสาวเรา 'เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวห้าวหาญ”เกินหญิงซะที “ไม่รู้ว่าติดนิสัยเหมือนใคร 'ไม่ใช่เหมือนคุณหรอกน้ำ 'นิสัยลูกเหมือนกับนิสัยคุณ”ตอนสาวๆไม่มีผิด 'จริงซิ' ฉันลืมไป ผมว่าคุณไปทำอะไรอร่อยให้ผมกินดีกว่า' คะ '

ตลอด3สัปดาห์พานัจอยู่ช่วยครอบครัวดูแลไร่และเก็บค่าเช้าแผง จนกระทั่งล่วงเวลาใกล้ถึงวันเปิดเทอม  ในที่สุดพานัจจึงลาคนในครอบครัวลากลับกรุงเทพ ชลกรเองก็เหมือนกัน  การจากไปของหลานสาวสุดรัก ทำให้คนเป็นปู่อดหวงกังวลไม่ได้ กลัวว่าหลานสาวจะไม่ได้กลับมา เนื่องจากปู่ของพานัจเคยเป็นหมอไสยเวท จึงผันตัวมาเป็นหมอรักษาสมุนไพร เอาดีด้านธรรมะ จึงกำชับให้หลานชายและโจ๊กค่อยดูแลหลานสาวให้ดี  คำพูดของปู่สร้างความแปลกใจให้หญิงสาวมากๆ  

' เดินทางดีๆละ 'ค่ะ' 'หนูลานะคะทุกคน' 'รีบไปเถอะ พ่อ' 'ไอ้นัทมันโตแล้ว'พ่อไม่ต้องห่วงมันหรอก 'พ่ออย่าลืมซิว่าหลานพ่อนะมีพิษสงอยู่รอบตัว 'อืม'

'ก็จริงนะ'

 ยังที่ลูกชายพูด

แต่คนเป็นปู่ยังอดเป็นห่วงหลานไม่ได้

'สงสัยว่าข้าต้องขัดลิขิตฟ้าซะแล้วว่ะ' คนเป็นปู่ได้แต่คิดในใจ