Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ

“สะกดรอยตาม!!!” -_- จะแหกปากพร้อมกันทำไมเนี่ยยัยคิม แก้มยุ้ย แช่อิ่ม
“อื้ม ^^ พวกแกตามเก็บข้อมูลคนอื่นไปละกัน ส่วนฉันจะจัดการหัวหน้าแก๊งเอง หึๆ”
ก็พอจะรู้ตัวอยู่หรอกนะว่าตอนนี้ฉันกำลังจะกลายเป็นนางมารร้ายที่ต้องตามขุดคุ้ยประวัติของคนอื่น แต่วินาทีนี้จำเป็นต้องทำนี่นา ขอให้พวกนายเป็นเทพบุตรทั้งจิตใจแล้วก็หน้าตาเถอะนะ ฉันจำเป็นต้องทำจริงจริ๊ง
“OoO ของสูงเลยเหรอยัยอามิ”
“แน่นอนที่สุดคิม”
“เอาจริงอ่ะ O.o”
“จริงดิยัยแก้ม”
“ทำไมต้องไปคอยตามพวกนั้นด้วยนะ -_-”
“ท่องไว้แช่อิ่ม เพื่อชมรมๆๆ”
            (  -๐-) มองซ้าย  (-๐- ) มองขวา ยู้ฮู้!! หนุ่มๆอยู่ไหนกันหมดเนี่ย ฉันว่าฉันเดินตามพวกเขามาติดๆเลยนะเผลอแป๊บเดียวหายไปไหนกันหมดเนี่ย ว่าแต่ฝั่งสามสาวจะเป็นไงกันบ้างนะลองโทรเช็คดูหน่อยดีกว่า
“ฮัลโหลแก้ม แกอยู่ไหนอ่ะแล้วสถานการณ์ทางนั้นเป็นไงมั้ง”
(ฉันอยู่โรงยิม ตอนนี้กำลังเก็บข้อมูลของซันเดย์อยู่ ไว้คุยกันนะ ตู๊ดๆ) ผ่าน ^^
“ฮัลโหลคิมทางนั้นเป็นไงบ้างอ่ะ”
(ฉันสะกดรอยตามกัสกับยูตะอยู่ ไม่ค่อยสะดวกคุยน่ะอามิ ไว้กลับไปคุยกันที่ชมรมนะ ตู๊ดๆ) ยังผ่านอยู่
“แช่อิ่ม เป็นไงบ้างทำไรอยู่”
(สังเกตพฤติกรรมคนที่ชื่อยูคิสอยู่ มีไรป่ะ)
“ฉันกำลังสะกดรอยตามพวกที่เหลืออยู่น่ะสิ แต่ตอนนี้หายไปไหนกันหมดแล้วก็ไม่รู้”
(อ้าวซวยล่ะสิ เอ่อ...ดูเหมือนเขาจะเริ่มสงสัยฉันแล้ว แค่นี้นะ ตู๊ดๆ) เอ่อ.....ผ่าน ^^
            ให้มันได้แบบนี้ดิ หายไปไหนกันหมดแล้วนะอุตส่าห์ตามแบบใกล้ชิดแล้วนะเนี่ย หรือว่าวันนี้ฉันจะชวด ไม่นะ!!!
“ตามพวกเรามาทำไม -_-”
“เฮือก!!! OoO” ฉันนี่แหละที่ไม่ผ่าน!
“ต้องการอะไร”
“เอ่อ....นายคือฟีนิกซ์ใช่มั้ย”
“เธอเป็นใคร -_-”
“อ๋อ ฮ่าๆๆ ฉันนี่เสียมารยาทจริงๆ ฉันควรแนะนำตัวก่อนนี่เนอะ ฉันชื่ออามิ ^^ ว่าแต่นายใช่ฟีนิกซ์หรือเปล่า”
“ใช่ มีอะไร” เย้ ฉันเจอตัวนายแล้วฟีนิกซ์
“คือ....ฉันว่านายคงยังไม่ค่อยรู้ว่าอะไรมันอยู่ตรงไหนบ้างเพราะว่าเป็นนักเรียนใหม่ ^^ ต้องการความช่วยเหลือมั้ย”
“ไม่ -_-” T^T อย่ารีบปฏิเสธแบบนี้ซิ
“นั่นสินะถ้าพวกนายต้องการความช่วยเหลือคงบอกฉันแล้ว แฮะๆว่าแต่พวกนายกำลังจะไปไหนกันเหรอ ฉันไปส่งให้เอามั้ย”
“ห้องน้ำ......ชาย!!!” OoO โหดร้ายเกินไปแล้ว
“อ๋อ งั้นเอาไว้วันหลังฉันพาทัวร์โรงเรียนก็ได้ แล้วเจอกัน ( ^^)/ ”
“ยังต้องเจอกับเธออีกเหรอ -_-”
“เอ่อ.....คงจะอย่างนั้น โรงเรียนเกียวกันนี่นา” อ๊ากกกกกกกกกกกกกไอบ้าฟีนิกซ์
“ไปเหอะฟีนิกซ์ฉันว่ายัยนี่ดูโรคจิตยังไงก็ไม่รู้ -_-”   
“นายคิดแบบนั้นเหรอทัช หึๆ”
“T^T” ฉันไม่ใช่คนโรคจิตน๊า ไอพวกใจร้าย
            พวกเขาจากไปแล้ว T^T ฉันประมาทเองแหละ ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะหูตาไวถึงขนาดรู้ว่าฉันสะกดรอยตามมา วันนี้เห็นทีต้องกลับไปตั้งหลักใหม่ที่ชมรมแล้วล่ะ
 
            ฉันกลับมาคิดแผนการใหม่ๆที่ชมรมได้สักพัก คิม แก้มยุ้ย แช่อิ่มก็เดินหน้ามุ่ยเข้ามาเพราะว่าแต่ละคนไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมจากข้อมูลเดิมเลย เห็นทีงานนี้คงไม่ใช่กล้วยๆแล้วล่ะ พวกเขาไม่ไว้ใจใครหน้าไหนแล้วก็ระวังตัวกันมาก ยกเว้นนายยูคิสที่แช่อิ่มบอกว่าหมอนี่มีงานอดิเรกคือการจีบผู้หญิงไปทั่ว แต่จะยังไงก็เถอะพวกเราก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะต้องขุดคุ้ยประวัติของพวกเขามาให้จงได้ เฮ้!!!
“ว่ายังไงจ๊ะศิษย์รักของครูทั้งสี่คน ^^” พวกเราไม่มีทางเลือกก็เลยต้องมาปรึกษาอาจารย์ประจำชั้นซึ่งเป็นทั้งที่ปรึกษาชมรมของพวกเราและเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองด้วย
“พวกหนูมีเรื่องที่อยากให้อาจารย์พรวจีช่วยหน่อยน่ะค่ะ ^^”
“เรื่องอะไรจ๊ะเอมิกา ^^”
“คือตอนนี้ชมรมของพวกเราเข้าขั้นวิกฤติแล้วค่ะ T^T แต่มีอยู่ทางหนึ่งที่จะสามารถทำให้ชมรมเราอยู่รอดแล้วก็เรตติ้งกระฉูดขึ้นมาได้”
“อะไรจ๊ะ ^^” วันนี้อาจารย์อารมณ์ดีแปลกๆแฮะ แต่ก็เป็นปกติของอาจารย์วัยสี่สิบต้นๆที่มักจะมีอาการของคนวัยทองโผล่มาบ้าง บางวันอารมณ์ดีบางวันอารมณ์นี่ยิ่งกว่าส้มตำเน่าซะอีก ฮ่าๆๆ
“ตอนนี้การปรากฏตัวของซีเครทแบล็คกำลังเป็นที่สนใจ นักเรียนส่วนใหญ่อยากรู้มากๆเลยค่ะว่าพวกเขาเป็นใครมาจากไหน”
“ว๊าย พวกเธอสนใจเรื่องของเด็กเลวพวกนั้นเหรอ” OoO เด็กเลว
“ใช่ค่ะอาจารย์เด็กเลวพวกนั้น อาจารย์ไม่อยากรู้เหรอคะว่าพวกเขาเลวกันขนาดไหนถ้าอาจารย์รู้ว่าพวกเขาทำเลวมามากขนาดไหนอาจารย์จะได้เอาเรื่องนี้เข้าที่ประชุม แล้วอาจารย์ก็จะได้รับรางวัลที่ช่วยกอบกู้ชื่อเสียงโรงเรียนจากพวกเด็กเลวพวกนั้นได้ด้วยนะคะ” อันนี้ฉันไม่ได้พูดนะแต่เป็นแช่อิ่มต่างหาก ยัยแช่อิ่มเธอชั่วร้ายกว่าที่ฉันคิดเยอะเลยนะเนี่ย O.o
“โอ๊ะ!! จริงด้วยสินะ พวกเธอนี่น่ารักกันจริงๆเลยสมแล้วที่เป็นศิษย์รักของครู เอาเป็นว่าครูจะช่วยจับตาดูเจ้าพวกนั้นให้อีกแรงนะ อยากให้ครูช่วยอะไรก็บอกได้นะจ๊ะ”
“หนูขอบคุณมากๆนะคะ  ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” สาเหตุที่อาจารย์พรวจีเอ็นดูพวกเรามากขนาดนี้เพราะอาจารย์บอกว่าพวกเราน่ารัก ช่วยงานโรงเรียนอยู่บ่อยๆและมีความเป็นกุลสตรี O.O เพราะพวกเราไม่เคยมีแฟนสักคนไง T^T
            เย้ ในที่สุดฉันก็มีคนหนุนหลังแล้วคราวนี้ล่ะฉันจะสืบความจริงของพวกเขาแล้วแฉให้หมดเปลือกเลย ว่ะฮ่าๆๆๆ
 
“อามิฉันกลับก่อนนะ บาย”
“จ๊า กลับดีๆนะแก้มยุ้ย ^^”
“พวกเราก็ไปนะ ^^”
“กลับดีๆนะคิม แช่อิ่ม”
            เฮ้อ~ ไม่อยากกลับบ้านเลยจริงๆ กลับไปฉันก็ต้องอยู่คนเดียวอีกตามเคย คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันท่านแยกทางกันตั้งแต่ฉันเรียนประถม คุณแม่ท่านมีสามีใหม่และไปอยู่กับครอบครัวใหม่ที่อิตาลี ส่วนคุณพ่อท่านทำงานเป็นทูติอยู่ที่อังกฤษ ก็มีแต่นมแจ่ม แม่นมของของฉันเนี่ยแหละที่เลี้ยงดูฉันมาจนโตได้ขนาดนี้แต่ฉันก็บอกท่านไปแล้วนะว่าฉันดูแลตัวเองได้ไม่ต้องเป็นห่วง บางวันอาจกลับช้าก็ไม่ต้องรอ ฉันสงสารท่านน่ะเพราะอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วจะให้มานั่งรอฉันก็ทรมานท่านเปล่าๆและอีกอย่างท่านก็เข้าใจฉันดีว่าฉันรู้สึกยังไงกับการที่ต้องอยู่ในบ้านหลังใหญ่เพียงลำพัง เฮ้อ~ จะว่าไปฉันน่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้โรงเรียนซะหน่อยดีกว่า คงช่วยให้ความรู้แย่ๆนี้จางหายไปบ้าง
“ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเธอสักครั้ง ได้แต่ตั้งความหวังข้างในหัวใจจริงๆแค่อยากรู้ว่าเธอน่ะคิดเหมือนฉันมั้ย อยากให้เธอมองตาแล้วตอบคำถามหัวใจ ไม่รู้เมื่อไหร่เธอจะได้ตอบมันสักที~” รู้สึกเหมือนกำลังถ่ายเอ็มวีอยู่เลยอ่ะมีร้องพงร้องเพลงด้วย อิอิ
“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ -_-”
“โอ๊ะ!! ฟีนิกซ์” ไอย๊ะ โชคดีจริงๆที่เจอเขา ฉันควรจะยิงคำถามออกไปตรงๆเลยดีมั้ยเนี่ย นายเป็นใครกันแน่บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!! T^T มีหวังโดนจับหักคอล่ะสิ
“ยังหรอก ^^” เป็นมิตรกับเขาเข้าไว้อามิ
“วันนี้เธอตามพวกเรามาทำไม”
“ในเมื่อถามฉันตรงๆฉันก็จะตอบนายตรงๆ”
“ว่า -_-”
“พวกนายเป็นใครกันแน่ ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าประวัติที่พวกนายแนบมามันจะเป็นเรื่องจริง”
“มันเป็นเรื่องจริง” โกหกชัดๆ
“เหอะ เรื่องจริงงั้นเหรอ ง่ายๆเลยนะไม่ต้องยกตัวอย่างไกลเลย นายย้ายมาที่โรงเรียนนี้ด้วยเหตุผลที่เกี่ยวกับยาเสพติด”
“แล้วยังไง -_-” ไม่ตกใจหรือโมโหหรือแสดงอาการอะไรหน่อยเหรอ บ้าไปแล้ว >o<
“นายถูกย้ายมาโรงเรียนชื่อดังอย่างเอกกิตติคุณด้วยเหตุผลเลวๆแบบนั้นเนี่ยนะ ขนาดนักเรียนทั่วๆไปที่เป็นคนดีแสนดียังเข้ามาเรียนที่นี่ได้ยากเลย แล้วนายเป็นใครก็แค่พวกไร้อนาคต มั่วสุมเรื่องยาเสพติดแต่กลับได้มาเดินลอยหน้าลอยตาอยู่ในโรงเรียนดีๆแบบนี้เนี่ยนะ”
“ถ้าเธอจะคิดแบบนั้นมันก็เรื่องเธอ ฉันห้ามความคิดใครไม่ได้ -_-”
“เพราะแบบนี้ไง เพราะฉันไม่เชื่อไงว่านายจะเป็นคนแบบนั้นฉันเลยอยากรู้ว่านายเป็นใครกันแน่ นายไม่ใช่คนไม่ดี ไม่ได้มีพฤติกรรมแบบที่แนบมาในประวัติหรอก ฉันเชื่อ”
“หึ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร คุณหัวหน้าชมรมวารสารโรงเรียน”
“นะ นาย นายรู้ได้ไง OoO”
“หึ มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉัน” หน็อย กล้าดียังไงมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงกวนประสาทแบบนั้น อ๊ากกกกกกกกกกกกก
“งั้นก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องแอ๊บแบ๊วเป็นสาวแสนดีใส่นายอีก นายเป็นใครกันแน่”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ว่าแต่นั่นเธอแอ๊บแล้วเหรอ”พูดจบเขาก็หันหลังแล้วก้าวเดินเพื่อตัดบทสนทนาทันที นายอยากตายใช่มั้ยนายฟีนิกซ์ >o<!!
“นายเดินหนีแบบนี้แสดงว่าเป็นความจริง หึๆฉันต้องรู้ให้ได้ว่าพวกนายเป็นใครแล้วมาทำอะไรที่โรงเรียนนี้และใครเป็นคนหนุนหลังพวกนายอยู่”
“ฉันขอเตือนด้วยความหวังดีว่าอย่ามายุ่งกับพวกเราดีกว่า”
“ฉันก็ขอบอกนายเอาไว้เหมือนกันว่าอย่ามาห้ามฉันดีกว่า ^^”
“ฉันถือว่าฉันเตือนเธอแล้ว หลังจากนี้ถ้าฉันทำอะไรรุนแรงกับพวกเธอมันก็เป็นสิทธิของฉันที่จะปกป้องความลับของกลุ่ม”
“แล้วเรามาดูกัน -_-” ฉันยืนจ้องตากับฟีนิกซ์เพื่อแสดงให้เขารู้ว่าฉันไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย เอาสิใครมันจะชนะ ฮ่าๆๆ
“-_-” ฟีนิกซ์เองก็โน้มหน้าลงมาเพื่อจ้องตาเป็นเชิงบอกว่าให้ฉันเลิกยุ่งกับพวกเขาซะ ฉันไม่กลัวหรอกย่ะ
“ฉันจะกลับล่ะ คุยกับนายแล้วมันน่ารำคาญ”
“เชิญ......แต่เธอน่ะ ดูใกล้ๆก็ไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่คิดไว้สักเท่าไหร่นะ -_-”
“นี่นายว่าฉันน่าเกลียดเหรอ”
“ฟังดีๆสิ ”
“หือ?”
“จะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ไปสิยืนทำลายบรรยากาศอยู่ได้” ฉันว่าฉันต้องหักคอหมอนี่ตายสักวันแน่ๆเลย