Melody of love (TK)

หลังจากเรื่องวันนั้น แก้วก็ไม่มาโรงเรียนอีกสองวัน
ทุกคนสงสัยเลยถามโทโมะ
“เฮ้ยไอ้โมะ แกเห็นแก้วบ้างป่าววะ”
ป๊อปปี้ถาม
แต่โทโมะก็ยัง….
“จะไปรู้เหรอ หลังจากตบน้องพิมก็ไม่มาเรียน สงสัยคงละอายละมั้ง หึ”
     พูดด้วยน้ำเสียงสมเพชและเกลียดชัง
“แต่นั่นแฟนแกนะ โมะทำไมแกถึง…?”
เฟย์ถาม
“ปล่อยผู้หญิงเพศยาคนนั้นไปเถอะ”
   ตอนพักเที่ยง
Tomo Part
  ผมกำลังจะบ้าตาย แค่แก้วตบพิม ผมไม่รู้ว่าแก้วทำแบบนี้ไปทำไม แล้วนี่ยังหายไปไหนไม่รู้สองวัน
  ผมเซ็งๆเลยเดินมาที่โต๊ะประจำ
เห็นยัยฟางกับเฟย์กำลังนั่งกินอยู่
“ไง”
ผมทัก
“นั่งก่อนสิ อ๊ะ…”
 กริ้งงงงงง (เสียงโทรศัพท์ของฟาง)
“แก้วโทรมา”ฟางพูด
ว่าไงนะ…แก้วงั้นเหรอ
“เปิดสปีคโฟน”
ทุกคนพร้อมใจกันพูด
“ฮัลโล ฟางใช่มั้ย”
เสียงของแก้วดังลอดสายออกมา
“นี่แก้วเองนะ ฟังอยู่รึป่าว”
ฟางเลยตอบไปว่า
“อืม แก้วหายไปไหนมา ทุกคนเป็นห่วง”
“ไม่มีอะไร…ช่างเถอะ โทโมะอยู่มั้ย”
แก้วถามถึงผม
“อยู่ นั่งกินขนมอยู่”
ฟางตอบ
“น้องพิมละ”
“อย่าถามถึงยัยนั่นนะแก้ว”
เฟย์ตะโกนกลับไป
“พวกแกเปิดสปีคโฟนใช่มั้ย”
แก้วถาม
“อือ”
ป๊อปปี้มันเลยตอบแทน
“ดีแล้ว ที่นั่งอยู่กันครบจะได้พูดให้จบๆสักที แค่กๆๆ”
“แก้ว แกไม่สบายรึปล่าว”
แก้วตอบพวกเราด้วยเสียงที่ไม่สู้ดีนัก
“เข้าเรื่องเลยละกัน…”แก้วไม่ยอมตอบคำถามพวกเรา
“โทโมะ เราห่างกันสักพักนะ เพื่ออะไรจะดีขึ้น”
คำๆนี้ที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินมัน แต่มันก็ออกมาแล้ว
 
------------------------------------------------