นายวายร้ายคู่มั่นของฉัน

" ฉันเจ็บ "

" นี่พวกนายน่ะ ฉันอยากนอนแยกห้อง " 
" ทำไมล่ะครับ หัวหอม "
" ไอกบเงียบไปเลยน่ะเราย้าย2คนพอ "
" ไม่อยากอยู่กับฟางหรอ? " โทโมะถาม
" ไม่ " ยัยเฟย์ตอบเสียงแข็ง
" อืมก็ได้ๆเอาเป็นห้องตรงข้ามล่ะกัน " นายป๊อปบอก
" ก็ได้ๆ "
แปะ แปะ (ฟังให้เหมือนเสียงน้ำตาตกไปกระทบกับมือน่ะ)
ตอนนี้ฉันก็เรียนอยู่ที่นี้มา3อาทิตย์แล้ว ตอนนี้ฉันทุกข์ใจมาก ยัยเฟย์ ยัยแก้วไม่คุยกับฉันเลย ฉันแทบไม่ยิ้มเลย
" ฟางทำใจเถอะ " 
" โทโมะ! "
" ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดเลยไม่ต้องถามน่ะว่ารู้ได้ไงไม่อยากตอบแต่ทำใจเถอะ เขาไม่รักเธอไม่ได้หมายความว่า
จะไม่มีใครรักเธอเลยน่ะ "
" โทโมะ " ฉันเรียกชื่อเค้าก่อนจะโผเข้าก่อนนายโทโฒะก็กอดตอบฉันแถมยังลูบหัวฉันด้วยความอ่อนโยน
" ยัยฟาง ทำไมแกทำกับฉันอย่างงี้ " เพี๊ยะ หน้าฟางหันตามแรงตบ
" กะ..แก้ว " ฉันเรียกแก้วเสียงสั่น
" นี่แก้ว ทำไมเธอต้องตบฟางด้วย? " โทโมะถาม
" เธอนี่ไม่เคยอิ่มเลยน่ะ " เพี๊ยะ  ฟางหน้าหันตามแรงตบอีกครั้งแล้วก็มีเลือดซึมออกมาตรงมุมปาก
" นี่ที่รักไปตบฟางทำไม ฟางน่ะพี่สาวเธอน่ะ "
" ฉันไม่มีพี่สาวอย่างนั่นหรอกเขื่อน "
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ฟางตบหน้าแก้วไป 1 ที แล้วตบเฟย์ไป 2 ที ตอนนี้หน้าแก้วและเฟย์มีเลือดไหลออกมา
" นังฟาง! " เสียงแก้วและเฟย์ประสานกัน
" นี่! พอได้แล้วนะเฟย์ แก้ว เธอตบฟางทำไม " หวายถาม
" สมควรแล้วนิ "
" ถูกของแก้วน่ะ เฟย์ว่ามันยังเบาไปด้วยซ้ำ "
แล้วแก้วกับเฟย์ก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง
" 2คนนี้เลวจริงๆ " เขื่อนและโทโมะพูดออกมาพร้อมกันซึ่งทุกคนก็ได้ยินแม้กระทั่งเฟย์ และ แก้ว
" ฟางเป็นไงบ้าง "
" ไม่เป็นไรหรอกแต่ว่าเขื่อน นายรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ "
" อืม คนอะไรบ้าชะมัดยิ้มร่าเริงแค่แปปเดียวแล้วก็โมโหขึ้นมาเลยเขวี้ยงโทรศัพท์ ฉันก็เลยสืบน่ะ "
" ฮึกๆ...ฮึกๆๆๆ " ฟางได้แต่สะกดกั้นเสียงร้องของตัวเองเอาไว้
" เธอนี่โง่จริงขนาดน้องสาวแท้ๆยังเกลียดเธอเลย " ป๊อปปี้เดินมาต่อว่าฟางแล้วเดินออกไป
" เขื่อน โทโมะ ฉันเจ็บ เจ็บที่สุด ฮึกๆๆ " เขื่อและโทโมะได้แต่สงสารฟาง

: เขาไม่ได้รักเธอไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครรักเธอเลยนะ : By Tomo