รักเธอ...ได้รึเปล่า?

ระหว่างทางเดิน
" โมะค่ะ " เสียงของหญิงสาวผู้อันเป็นที่รักของชายหนุ่มดังขึ้น
" พะ...พิม เอ่อคุณมาได้ไดครับ? " ชายหนุ่มถามออกไป
" อ้าวโมะ นี่คุณจำไม่ได้เลยเหรอค่ะ คุณเป็นคนบอกให้พิมมาหาคุณที่สนามบินเองนะค่ะ เอ๊ะ!~ หรือว่าคุณจำ  ไม่ได้ "หญิงสาวถามชายหนุ่มกลับไปเพราะว่าเธอไม่คิดว่าเรื่องที่เขาโทรให้เธอมาหา เขาไม่น่าจะลืม
" อ๋อ ครับๆ โมะจำได้แล้ว "
" อ้าวแล้วนี่ใครค่ะ " หญิงสาวถามชายหนุ่มไปเพราะเธอสงสัยว่าผู้หญิงที่ยืนข้างชายหนุ่มนั้นคือใคร
" อ๋อ ฉันชื่อแก้วค่ะ พอดีว่าฉันพึ่งบินกลับมาจากต่างประเทศนะค่ะ เลยไม่รู้ว่าโซนอาหารอยู่ตรงไหน มาเจอคุณโทโมะพอดีว่าเขากำลังจะไปก็เลยขอไปด้วยนะค่ะ " แก้วตอบหญิงสาวกลับไปเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวนั้นต้องผิดใจกัน
" แล้วคุณแก้วกับโมะรู้จักกันได้ไงเหรอค่ะ "
" พอดีว่าเราเดินชนกันน่ะค่ะ ไม่มีอะไรมากน่ะค่ะ อย่าจังวล " แก้วตอบกลับไปเพราะเธอเริ่มรู้สึกถึงอาการที่แม้จริงของหญิงสาวได้แล้ว
" ไม่มีอะไรแน่นะค่ะ " หญิงสาวถามซ้ำ
" แน่ค่ะ/ ครับ " โทโมะกับแก้วพูดพร้อมกัน
" งั้น โอเคค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัีกนะค่ะคุณแก้ว " หญิงสาวยื่นมือไปเพื่อแสดงว่าเธอต้องการรู้จักกับแก้ว
" เช่นกันค่ะ " แก้วเองก็ยื่นมือตอบกลับไป
" งั้นไปกันนะค่ะโมะ " หญิงสาวพยายามไม่ให้แฟนหนุ่มของตนเองไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น เพราะเธอเริ่มรู้สึกว่าชายหนุ่มมีอาการที่แปลกไป
" แต่โมะยังไม่ได้ พาคุณแก้วไปยังโซนอาหารเลยนะครับ "
" ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วเดินไปเองก็ได้ค่ะ แค่คุณโทโมะเดินมาเป็นเพื่อนแก้วก็เกรงใจจะแย่แล้วค่ะ " หญิิงสาวตอบกลับไปเพราะว่าเธอไม่อยากมีเรื่องกับแฟนของชายหนุ่ม
" ก็ดีแล้วค่ะที่รู้หน้าที่ " หญิงสาวตอบกลับด้วยความหมั่นใส้
" พิม ทำไมไปพูดอย่างนั้นกับคุณแก้วล่ะครับ " ชายหนุ่มบอกกับเธอเพราะเขาไม่เคยได้ยินเธอพูดกับใครแบบนี้
" ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วเดินไปเองค่ะ นั้นแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ ไว้วันหลังเดี๋ยวเราค่อยเจอกันใหม่ " เธอพูดพร้อมกับหันหลังเพื่อเดินไป
" คงไม่มีวันหลังมั้งค่ะ " หญิงสาวผู้ที่ได้ขึ้นขื่อว่าเป็นแฟนของชายหนุ่มตอบกลับไป
" เฮ้อ!~ " โทโมะสบถออกมาเบาๆ
 
ด้านแก้ว
ตอนนี่เธอก็เดินมาเรื่อยๆ จนเธอเห็นแฟนหนุ่มของเธอแล้ว
" อ้าวแก้ว ทำไมเดินทางมาเนี่ยมันนานจังเลยอ่ะ " ชายหนุ่มถามเธอไปเพราะว่าเขาไม่คิดว่าแค่เดินมาที่โซนอาหารจะใช้เวลานานขนาดนี้
" เ่อ่อ พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยนะ อย่าไปใส่ใจเลย " หญิงสาวเลี่ยงที่จะไม่บอกความจริงออกไป
" แก้วป๊อปเป็นแฟนแก้วนะ มีอะไรก็บอกป๊อปได้นะ ป๊อปพร้อมให้คำปรึกษา "
" ขอบคุณมากนะป๊อป แต่ไม่มีอะไรหรอก สั่งอาหารกินดีกว่า ป๊อปอุตส่าห์มารอแก้วซะนานเลย สั่งอาหารกินดีกว่านะค่ะ เดี่ยวมื้อนี้แก้วเลี้ยงเอง " หญิงเ้ปลี่ยนประเด็นเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มกังวลใจ
" ครับๆ สั่งอาหารแต่ป๊อปขอเลี้ยงนะ " แม้หญิงสาวจะบอกออกไปแบบนั้นเขาก็รู้ว่าที่เธอพูดออกมานั้นไม่ใช่ความจริง แต่เขาเลือกที่จะไม่ถามเธอต่อ
 
ด้านโทโมะ
" ผู้หญิงคนนั้น โมะรู้จักตอนไหนค่ะ " หญิงสาวถามเพื่อต้องการคำคอบจากชายหนุ่ม
" ก็คุณแก้วเขาก็บอกแ้ล้วใครครับ ว่าเราแค่เดินชนกันเฉยๆ เขากำลังจะเดินไปโซนอาหาร ผมก็กำลังจะไป แต่เธอไม่รู้ทางผมก็เลยจะพาเขาไป " ชายหนุ่มตอบออกไปเพราะเขาเริ่มจะเบื่อหญิงสาวแล้ว
" แน่นะค่ะ "
" แน่ครับ ผมจะโกหกคุณทำไม "
" นั้นฉันเชื่อใจคุณค่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะค่ะ พิมหิวแล้ว "
หลังจากทานข้าวเสร็จชายหนุ่มก็ไปส่งเธอที่บ้าน และขับรถกลับบ้านขณะขับรถกลับเขาก็คิดอะไรเพลินๆ
เมื่อไรผมจะเจอกับคุณอีกนะ คุณแก้ว โทโมะพูดกับตัวเองเบาๆ
 
ด้านแก้ว
" แล้วแก้วไปดูคอนเสริ์ตเป็นไงบ้างสนุกไหม "
" โห!~ สนุกมากเลยป๊อปแก้วรอตั้งนานกว่า Justin จะแสดงคอนเสริ์ต จนในที่สุดแก้วก็ได้ดู ตัวจริงน่าีรักมากเลยนะ เดี๋ยวไว้วันหลัง แก้วจะพาป๊อปไปดูนะ แต่ตอนนี้พาแก้วกลับบ้านดีกว่า " แก้วบอกชายหนุ่มเธอเดินทางมาเหนื่อย แถมยังต้องมาเจอกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกจึงทำให้เธอเพลียมาก
บ้านแก้ว
" ขับรถกลับบ้านดีๆนะค่ะป๊อป " พอหญิงสาวมาถึงบ้านก็บอกกับชายหนุ่มทันที
" ครับๆ นอนหลับฝันดีนะครับ แก้วใจของป๊อป "
" ค่ะๆ แก้วจะฝันถึงป๊อปนะ แล้วเจอกันค่ะ บาย!~ "
" บายครับ " หลังจากนั้นรถของชายหนุ่มก็แล่นออกไปพร้อมกับที่หญิงสาวที่เดินเข้าไปในบ้านพอดี
เวลาผ่าน เช้าวันรุ่งขึ้น....COming soon?
___________________________________________________________________
เป็นไงบ้างค่ะ มาอัพตอนแรกแล้วนะ คงได้อ่านบทนำกันแล้วใช่ไหมล่ะ หวังว่าคงจะสนุกนะค่ะ เพราะว่ามันเป็น  เ่รื่องแรกด้วย เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ