ฤดูฝนแสนหวาน...

          วันรุ่งขึ้น
แก้ว:โอ๊ย...ปวดหัวจัง
ฟาง:อ้าวตื่นแล้วหลอ^^
เฟย์:คิคิตื่นแล้วซินะเพื่อนรักวันนี้พวกเรามีไรจะเซอคะ
แก้ว:อะไรหรอจ๊ะ0.0?
ฟาง เฟย์:ไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะถึงจะบอก
แก้ว:จ๊ะๆ^^
แก้วบอกแล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำพยายามทำตัวให้สดใสเข้าไว้ทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ด้วยซ้ำ...
แก้ว:เสร็จแล้วจ๊ะ อ้าวเฟย์ฟางอยู่ไหนเอ่ย
แก้วถามในขณะที่ไม่เห็น2สาวเพื่อนรักแล้ว
โทะโมะ:ยัยตาบ๊อง^^
แก้ว:โทโมะ...
แก้วสะดุ่งเฮือกเมื่อโทโมะเข้ามาเรียกด้วยน้ำเสียงสดใสน
โทโมะ:วันนี้ฉันขออาสาเธอไปเที่ยวนะ
แก้ว:เอ่อ...
แก้วอึดอัดที่จะตอบทั้งที่ในใจดีใจจนน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว
โทโมะ:ไปนะ
แก้วมองมือโทโมะที่กุมมือแก้วโดยไม่รู้ตัวแก้วก็แอบยิ้มขินๆแม้โทโมะจะไม่รู้
แก้ว:มาร้านไอติมเจ้าเก่าหลอโทโมะ...
แก้วพูดด้วยเสียงอ่อนๆเพราะมันมีความทรงจำดีๆที่มีอยู่เยอะแยะในนั้นโทโมะพยักหน้าแทนคำตอบ
2คนเพื่อนรักเดินเข้าไปในร้านไอติมแก้วเหม่อลอยเพราะคิดถึงอดีต
               อดีตณ ร้านไอติมแห่งนี้
โทโมะ:แก้วอ้าปากเด๊วเราให้ชิม
แก้ว:ไม่เอาเราไม่อยากกินปากต่อปากย๊ะ>O<
โทโมะ:ยัยบ๊องคิดลึก!!
แก้ว:ป่าวนะ>O<
แก้วนึกถึงเรื่องอดีตพลางยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวและมีน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน
         ปัจจุบัน
โทโมะ:แก้วเป็นไรป่าว??
แก้ว:อ๋อป่าวๆ^^
โทโมะ:อื้ม
แก้ว:แล้วทำไมวันนี้ไม่ชวนพิมมาด้วยละ?
โทโมะ:พิมเขาเรียนอะดิฉันเลยชวนเธอมาแทนน่ะ
แก้วนิ่งไปสักพักนึงรู้สึกเจ็บกลับคำตอบ
โทโมะ:แล้วแก้วเป็นไรป่าวร้องไห้ทำไม
แก้ว:โทโมะนายรู้คำตอบที่ฉันให้แล้วใช่ไหมฉันรักนายในเมื่อนายเลือกพิมนายอย่าโลเลได้ไหมฉันแค่แฟนเก่า...
แก้วบอกด้วยเสียงสั้นๆก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมน้ำตาโทโมะรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังโลเลระวังแฟนเก่ากับแฟนใหม่