ฺBy love ตามหารักที่หายไป
8.7
เขียนโดย because_for_love
วันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.
50 chapter
111 วิจารณ์
71.51K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) จองมี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ห้องโทโมะ - จองเบ
" ไอ้บ้า นี่นายทำอะไรเนี่ย ? " แก้วเอ่ยถามคนๆนึงในที่แห่งหนึ่ง
" เธอมันคนโกหก เธอหลอกฉันมาตลอด " ชายคนนั้นด่าทอเธอ ด้วยวาจาที่รุนแรง
" ฉันป่าวนะ ไอ้โทโมะ ฉันไม่ไ่ด้คิดจะหลอกนายเลยนะ " แก้วพยายามทำให้โทโมะเช้าใจ
" ฉันไม่้เชื่อเธอหรอก เธอมันโกหก เธอมันคนหลอกลวง " โทโมะพูดจบ เขาก็หายไปกับสายหมอกทันที
" เดี๋ยวก่อนสิ นายกำลังเข้าใจฉันผิดนะ " แก้วพยายามตะโกนตาม แต่ดูเหมือนว่าโทโมะจะไม่ฟังที่เธอพูดเลยสักนิด
" เธอทำให้พวกเราต้องสอบตก " จู่ๆ ป๊อปปี้ก็ปรากฎตัวขึ้นมา
" ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ " แก้วยังคงปฏิเสธข้อกล่าวหานั้น ทั้งๆที่เธอก็มีส่วนทำให้ป๊อปปี้สอบตกจริงๆ
" ใช่แล้วล่ะ เธอไม่ใช่พวกเราอีกแล้ว " ทันใดนั้นเขื่อนก็พูดขึ้น พร้อมๆกับการปรากฎตัวของเขา ท่ามกลางสายหมอก
" ฉันเกลียดเธอ รู้ไหมว่าฉันเกลียดเธอ " เคนตะก็เข้ามามีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน
" พวกนายกำลังเข้าใจฉันผิดนะ " แก้วยืนกรานสุดฤทธิ์
" จองมี เธอกำลังทำให้ชีวิตของพี่พัง รู้ัตัวหรือป่าว " จองเบที่เดินออกมา จากนั้นเขาก็ต่อว่าแก้ว ถึงการก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขา
" พี่จองเบ ทำไมถึงพูดกับฉันแบบนี้ล่ะ " แก้วมองพี่ชายฝาแฝด ด้วยท่าทางสงสัย
" เธอมันคนโกหก " ทันใดนั้นโทโมะก็กลับมาอีกครั้ง
" ออกไปซะ คนหลอกลวง ออกไปจากชีวิตของพวกเราซะ " ทั้งห้าคนพูดพร้อมกัน
" ไม่ ไม่ ไม่จริงงงงงงงง !!!!! " แก้วตะโกนเสียงดัง จากนั้นเธอก็สะดุ้งตื่นจึ้นมา
" แฮ่กๆ ! นี่ฉัน ฉันฝันไปเหรอเนี่ย " แก้วยังคงหงุนงง กับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น
" เป็นอะไรหรือป่าวห่ะ ? " โทโมะที่ตื่นขึ้นมา เพราะเสียงของแก้ว จากนั้นเขาจึงถามเธอด้วยความสงสัย
" นาย นายเข้าใจฉันใช่ไหม ? " แก้วพูดขึ้น ด้วยใบหน้าทีซีดเซียว จากนั้นเธอจึงเข้าไปสวมกอดโทโมะทันที
" นี่เธอ ทำบ้าอะไรเนี่ย " โทโมะโวยวายสุดฤทธิ์
" นายอย่าทิ้งฉันไปนะ " แก้วยังคงกอดเขาไว้แน่น ดูเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาด้วย
" ฉันรู้อยู่แล้วน่า เธอคงฝันร้ายใช่ไหม " โทโมะรู้ได้ทันที จากนั้นเขาจึงลูบที่หัวของเธออย่างอ่อนโยน
" ฉันกลัว ฉันกลัวว่า ฝันของฉันอาจจะเป็นจริง " แก้วพูดขึ้น
" ฮ่าๆๆ เธอเอาอะไรมาพูดห่ะ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก " โทโมะพยายามทำให้แก้วสบายใจขึ้น จากนั้นโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้นมา
" เอ๊ะ !? น้ำฝนนี่ " แก้วรับสายจากเพื่อนสนิททันที
" ว่าไงเหรอ น้ำฝน " แก้วถามเพื่อนสนิทของเธอทันที
" พี่ของเธอน่ะ เขาบ่นหาแต่คนชื่อจองมีตลอดเวลาเลย ตอนนี้หมอฉีดยานอนหลับให้เขาแล้วล่ะ " น้ำฝนเล่าถึงเหตการณ์ที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาล
" เอ๊ะ !? จองมียังงั้นเหรอ " แก้วแปลกใจทันทีที่ได้ยินชื่อนี้
" แล้วได้ถามเขาหรือเปล่าว่า คนที่ชื่อจองมี เขาเป็นใครกันน่ะ " แก้วเริ่มสอบถามน้ำฝนถึงคนที่ชื่อจองมี ที่ดูเหมือนว่าจองมีคนนี้ จะต้องเป็นคนที่พี่ชายของเธอให้ความสำคัญเอามากๆ
" เรื่องรายละเอียด ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ แต่รู้เพียงว่า เขากำลังตามหาคนคนนี้อยู่ ดูเหมือนเขาจะร้องไห้ออกมาด้วยนะ " น้ำฝนบอกถึงอาการพี่ชายฝาแฝดอย่างละเอียด
" งั้นก็ ฉันขอบใจเธอมากนะ ที่ดูแลพี่ชายฉัน " แก้วบอกกับน้ำฝน
" ไม่เป็นไร เพื่อนกันไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว " น้ำฝนบอกกับแก้ว พร้อมกับวางสายไป
" จองมี ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร " แก้วบ่นกับตัวเองในใจ พร้อมกับเอนตัวลงนอน
ดูเหมือนว่าแก้วเริ่มจะค้นหาอดีตของตัวเองแล้วล่ะครับ ว่าแต่จองมีเนี่ย เขาคือใครกันน่า ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า
~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~
" ไอ้บ้า นี่นายทำอะไรเนี่ย ? " แก้วเอ่ยถามคนๆนึงในที่แห่งหนึ่ง
" เธอมันคนโกหก เธอหลอกฉันมาตลอด " ชายคนนั้นด่าทอเธอ ด้วยวาจาที่รุนแรง
" ฉันป่าวนะ ไอ้โทโมะ ฉันไม่ไ่ด้คิดจะหลอกนายเลยนะ " แก้วพยายามทำให้โทโมะเช้าใจ
" ฉันไม่้เชื่อเธอหรอก เธอมันโกหก เธอมันคนหลอกลวง " โทโมะพูดจบ เขาก็หายไปกับสายหมอกทันที
" เดี๋ยวก่อนสิ นายกำลังเข้าใจฉันผิดนะ " แก้วพยายามตะโกนตาม แต่ดูเหมือนว่าโทโมะจะไม่ฟังที่เธอพูดเลยสักนิด
" เธอทำให้พวกเราต้องสอบตก " จู่ๆ ป๊อปปี้ก็ปรากฎตัวขึ้นมา
" ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ " แก้วยังคงปฏิเสธข้อกล่าวหานั้น ทั้งๆที่เธอก็มีส่วนทำให้ป๊อปปี้สอบตกจริงๆ
" ใช่แล้วล่ะ เธอไม่ใช่พวกเราอีกแล้ว " ทันใดนั้นเขื่อนก็พูดขึ้น พร้อมๆกับการปรากฎตัวของเขา ท่ามกลางสายหมอก
" ฉันเกลียดเธอ รู้ไหมว่าฉันเกลียดเธอ " เคนตะก็เข้ามามีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน
" พวกนายกำลังเข้าใจฉันผิดนะ " แก้วยืนกรานสุดฤทธิ์
" จองมี เธอกำลังทำให้ชีวิตของพี่พัง รู้ัตัวหรือป่าว " จองเบที่เดินออกมา จากนั้นเขาก็ต่อว่าแก้ว ถึงการก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขา
" พี่จองเบ ทำไมถึงพูดกับฉันแบบนี้ล่ะ " แก้วมองพี่ชายฝาแฝด ด้วยท่าทางสงสัย
" เธอมันคนโกหก " ทันใดนั้นโทโมะก็กลับมาอีกครั้ง
" ออกไปซะ คนหลอกลวง ออกไปจากชีวิตของพวกเราซะ " ทั้งห้าคนพูดพร้อมกัน
" ไม่ ไม่ ไม่จริงงงงงงงง !!!!! " แก้วตะโกนเสียงดัง จากนั้นเธอก็สะดุ้งตื่นจึ้นมา
" แฮ่กๆ ! นี่ฉัน ฉันฝันไปเหรอเนี่ย " แก้วยังคงหงุนงง กับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น
" เป็นอะไรหรือป่าวห่ะ ? " โทโมะที่ตื่นขึ้นมา เพราะเสียงของแก้ว จากนั้นเขาจึงถามเธอด้วยความสงสัย
" นาย นายเข้าใจฉันใช่ไหม ? " แก้วพูดขึ้น ด้วยใบหน้าทีซีดเซียว จากนั้นเธอจึงเข้าไปสวมกอดโทโมะทันที
" นี่เธอ ทำบ้าอะไรเนี่ย " โทโมะโวยวายสุดฤทธิ์
" นายอย่าทิ้งฉันไปนะ " แก้วยังคงกอดเขาไว้แน่น ดูเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาด้วย
" ฉันรู้อยู่แล้วน่า เธอคงฝันร้ายใช่ไหม " โทโมะรู้ได้ทันที จากนั้นเขาจึงลูบที่หัวของเธออย่างอ่อนโยน
" ฉันกลัว ฉันกลัวว่า ฝันของฉันอาจจะเป็นจริง " แก้วพูดขึ้น
" ฮ่าๆๆ เธอเอาอะไรมาพูดห่ะ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก " โทโมะพยายามทำให้แก้วสบายใจขึ้น จากนั้นโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้นมา
" เอ๊ะ !? น้ำฝนนี่ " แก้วรับสายจากเพื่อนสนิททันที
" ว่าไงเหรอ น้ำฝน " แก้วถามเพื่อนสนิทของเธอทันที
" พี่ของเธอน่ะ เขาบ่นหาแต่คนชื่อจองมีตลอดเวลาเลย ตอนนี้หมอฉีดยานอนหลับให้เขาแล้วล่ะ " น้ำฝนเล่าถึงเหตการณ์ที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาล
" เอ๊ะ !? จองมียังงั้นเหรอ " แก้วแปลกใจทันทีที่ได้ยินชื่อนี้
" แล้วได้ถามเขาหรือเปล่าว่า คนที่ชื่อจองมี เขาเป็นใครกันน่ะ " แก้วเริ่มสอบถามน้ำฝนถึงคนที่ชื่อจองมี ที่ดูเหมือนว่าจองมีคนนี้ จะต้องเป็นคนที่พี่ชายของเธอให้ความสำคัญเอามากๆ
" เรื่องรายละเอียด ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ แต่รู้เพียงว่า เขากำลังตามหาคนคนนี้อยู่ ดูเหมือนเขาจะร้องไห้ออกมาด้วยนะ " น้ำฝนบอกถึงอาการพี่ชายฝาแฝดอย่างละเอียด
" งั้นก็ ฉันขอบใจเธอมากนะ ที่ดูแลพี่ชายฉัน " แก้วบอกกับน้ำฝน
" ไม่เป็นไร เพื่อนกันไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว " น้ำฝนบอกกับแก้ว พร้อมกับวางสายไป
" จองมี ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร " แก้วบ่นกับตัวเองในใจ พร้อมกับเอนตัวลงนอน
ดูเหมือนว่าแก้วเริ่มจะค้นหาอดีตของตัวเองแล้วล่ะครับ ว่าแต่จองมีเนี่ย เขาคือใครกันน่า ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า
~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~~O~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ