ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                          ความเดิมตอนที่แล้ว 

 " ฉันน่ะ ... ฉันน่ะเกลียดคนที่ชอบใช้กำลังแบบนายที่สุดเลย " 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                          ชายฝั่ง ของเกาะ 

 " เอาน่าไอ้ป๊อปปี้ แม่ฉันเคยบอกไว้ว่า ผู้หญิงน่ะโกรธง่ายหายเร็ว เดี๋ยวจองมีก็หายโกรธนายเองแหละ " เคนตะเข้าปลอบป๊อปปี้่อย่างเป็นห่วง 

 " ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ทำไมฉันจะต้องแคร์ที่จองมีพูดด้วยล่ะ " ป๊อปปี้หาข้ออ้างไปเรื่อย จากนั้นเขาก็นำใบหน้าที่สร้อยหม่องหลบออกไป เพื่อไม่ให้เพื่อนๆสงสัย 

 " งั้นก็ดี เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว ! " โทโมะบอกกับป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ก่อนจะหันไปสั่งเพื่อนๆ และขี้นเรือไปสมทบกับแก้ว

 " หยิ่งชะมัดเลยเจ้าหมอนี่ " เขื่อนบ่นขึ้น พลางทำหน้าตาบูดเบี้ยวใส่โทโมะ 

 " ไอ้โทโมะมันก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าไปใส่ใจเลยน่า " เคนตะเข้ามาปลอบเขื่อนอีกคน

 " นั่นสินะ จะว่าไปแล้ว ฉันก็อดสงสารไอ้ป๊อปปี้ไม่ได้ ทั้งที่พยายามซะขนาดนั้น แต่ดันโดนเข้าใจผิดซะได้ " เขื่อนบอกกับเคนตะ ถึงความพยายามของป๊อปปี้ 

 " ก็ดันไปใช้วิธีแบบนั้นนี่นา เป็นฉันก็โกรธเหมือนกันนั่นแหละ " เคนตะอธิบายให้ฟัง 

                         ห้องนอนในเรือ 

  แก้วเดินเข้ามาในห้องอย่้างเร่งรีบ ทันทีที่เห็นจองเบนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เธอจึงเดินเข้าไปดูอาการของเขาอย่างใกล้ชิด 

 " ทำไมป๊อปปี้ต้องทำกับพี่แบบนี้ด้วยนะ ป๊อปปี้ที่แสนอ่อนโยนคนนั้น ไหงกลายเป็นคนใจร้ายไปได้ " แก้วที่เห็นใบหน้าอันบอบช้ำของพี่ชาย เธอจึงนึกถึงการกระทำของป๊อปปี้อย่างแปลกใจ 

 " มาอยู่ที่นี้เองเหรอ ? ยัยบ๊อง " ทันใดนั้นโทโมะก็โผล่ออกมา ก่อนจะเข้าไปทักแก้ว ที่กำลังนั่งเฝ้าพี่ชายฝาแฝด 

 " โท - โมะ มีธุระอะไรเหรอ ? " แก้วเอ่ยถามโทโมะอย่างสงสัย 

 " ก็แค่มาดูไอ้จองเบน่ะ " โทโมะบอกกับแก้ว แต่มันก็ไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา 

 " ปีอปปี้ เขาไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ " แก้วบ่นออกมาอย่างสงสัย 

 " ฉันว่าเธอกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ ไอ้ป๊อปปี้น่ะนะ  ไม่ใช่คนเลวร้ายขนาดนั้นหรอก ฉันคิดว่าเขาคงมีเหตุผลบางอย่าง " ดูเหมือนโทโมะจะไม่เชื่อที่แก้วเข้าใจ

 " นายยังเข้าข้างเพื่อนตัวเองอยู่อีกเหรอ นายลองดูคนที่นอนอยู่บนเตียงนั่นสิ หรือว่านายกำลังจะบอกว่า พี่ฉันเป็นคนหาเรื่องก่อนหรือไง ? " แก้วบอกกับโทโมะอย่างโมโห

 " ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั่นแหละ แต่พอมาคิดดูอีกที ไอ้จองเบคงจะทำให้ไอ้ป๊อปปี้ไม่พอใจเอามากๆล่ะนะ "   โทโมะอธิบายให้แก้วเข้าใจ

 " ฉันไม่เชื่อหรอก " แก้วส่ายหน้าหนี อย่างไม่เชื่อที่โทโมะพูด

 " เป็นอย่างที่โทโมะพูดนั่นแหละ พี่เป็นคนผิดเอง พี่มันคนอ่อนแอ " ทันใดนั้นจองเบก็ตื่นขึ้นมา ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

 " พี่จองเบฟื้นแล้วเหรอค่ะ ? " แก้วถามอาการของจองเบอย่างเป็นห่วง

 " ว่าแต่ เมื่อกี้นายบอกว่า นายเป็นคนทำให้ป๊อปปี้โกรธ ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันล่ะห่ะ " โทโมะถามจองเบด้วยความสงสัย

 " ถ้าเกิดไม่ได้ป๊อปปี้มาเตือนสติฉัน ป่านนี้ พวกนายอาจจะ ... ติดอยู่ที่นี้ตลอดไปก็ได้ " จองเบบอกกับทั้งสอง ถึงการกระทำของป๊อปปี้

 " หมายความว่า ถ้าป๊อปปี้ไม่ชกนาย นายก็จะหันหัวเรือกลับไปยังงั้นเหรอนี่ นายคิดว่าพวกเราตายไปแล้วหรือไง "   โทโมะถามจองเบอีกครั้ง 

 " ก็ถึงบอกว่าขอโทษยังไงล่้ะ " จองเบพูดออกไป 

 " นี่นายเห็นพวกฉันเป็นตัวอะไรเนี่ย " ดูเหมือนโทโมะจะเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา 

 " ในตอนนั้น ฉันมืดแปดดาน ก็เลย ... " จองเบพูดตะกุกตะกัก 

 " ไอ้เลวเอ้ย " โทโมะเข้าไปกระชากคอเสื้อของจองเบ ก่อนจะง้างหมัดของเขาขึ้นมา 

 " ขืนนายแตะต้องพี่ฉันล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ " แก้วชี้ไปที่หน้าของโทโมะ ก่อนจะลั่นวาจาอย่างหนักแน่น 

 " แต่มันคิดจะทิ้งฉันกับเธอนะยัยบ้า เลิกปกป้องเจ้าคนเห็นแก่ตัวของเธอซะทีเถอะ " โทโมะพยายามให้แก้วยอมรับความจริง 

 " แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นพี่ชายของฉัน " แก้วพยายามปกป้องสุดฤทธิ์ 

 " โทโมะ อย่าไปฟังที่จองมีพูด ถ้านายอยากชกฉัน ก็ทำซะตอนนี้เลยซี่ " จองเบบอกกับโทโมะ เป็นเชิงท้าทาย 

 " เตรียมตัวเตรียมใจซะ ไอ้จองเบ " โทโมะเตรียมลงหมัดนั่นใส่จองเบ แต่ว่า 

 " นี่ ฉันบอกให้หยุดไง " แก้วเข้ามาขวาง ทำให้หมัดของโทโมะไปโดนที่หลังของแก้วเต็มๆ 

 " โอ้ย ! นี่นาย " แก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 

 " ยัยทิ่ม เป็นอะไรหรือป่าว ? " โทโมะรีบถามแก้วอย่างเป็นห่วง

 " ออกไปห่างๆฉันเลยนะ ไอ้โทโมะ "  แก้วต่อว่าโทโมะอย่างเย็นชา 

 " จำไว้เลยนะ " โทโมะเดินออกไปอย่างหงุดหงิด 

 " เป็นอะไรหรือป่าว จองมี " หลังจากที่โทโมะเดินออกไป จองเบก็เอ่ยถามน้องสาวของเขา ถึงบาดแผลเมื่อสักครู่ 

 " สบายมากค่ะ " แก้วบอกกับพี่ชาย 

 " จริงสิ จองมีก็รีบๆไปปรับความเข้าใจกับป๊อปปี้ซะน่า " จองเบบอกกับแก้ว 

 " ทำไมล่ะ ก็หมอนั่นน่ะ ... " แก้วพยายามจะพูดถึงความเลวร้ายของป๊อปปี้ 

 " ป๊อปปี้น่ะ ตอนนั้น เขาเป็นห่วงเธอมากเลยนะ ถ้าเกิดไม่ได้เขา พี่คงไม่เธอกับหรอก  จริงสิ ดูเหมือนเขาจะชอบเธอด้วยนะ จองมี " จองเบบอกกับน้องสาว ทำเอาแก้วหน้าแดงขึ้นมาทันที 

 " แต่ว่า ฉันด่าเขาไปซะขนาดนั้น " แก้วยังคงไม่้แน่ใจ 

 " ถ้าเป็นป๊อปปี้ เขาอภัยให้จองมีแน่ " จองเบมั่นใจถึงความรู้สึกของป๊อปปี้ 

 " ฉันควรจะเริ่มยังไงดีล่ะเนี่ย " แก้วเริ่มคิดหนัก ถึงการง้อป๊อปปี้ เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกัยตัวเขาเลยสักนิด 

      เอ ... แก้วจะปรับความเข้าใจกับป๊อปปี้ได้ไหมน่า แล้วโทโมะจะคิดยังไงกับแก้ว ตอนหน้ารู้แน่จ้า