ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                               คอนโดจองเบ 

 " เฮ้อ ~ เหนื่อยจังเลย .... " ทันทีที่มาถึง แก้วก็เอนตัวลงนอนที่โซฟาอย่างเร็ว ซึ่งจากเหตุการณ์ต่างๆที่จะต้องเผชิญมา ทำเอาร่างกายของเธอ ล้าเกินกว่าจะทำอย่างอื่นได้ ในขณะที่จองเบมองน้องสาวของเขาด้วยความเอ็นดู ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาชวนให้รู้สึกดีขึ้นมาก แก้วจ้องใบหน้าของพี่ชายตอบ พลางยิ้มให้เขาเช่นกัน แต่พอมองไปที่แววตาที่แสนจะพิศวงของเขา ความสงสัยในหัวของแก้วก็ผุดขึ้น

 " นี่พี่กำลังจะทำอะไรกันแน่นะ ? " แก้วเก็บคำถามนั่นไว้ จากนั้นเธอก็หลับตาลงไป ด้วยความเหนื่อยล้า

 " ที่พี่กำลังจะทำน่ะ ก็เพื่อเธอนะ จองมี .. " จองเบรำพึงกับตัวเอง อย่างรู้ความคิดของแก้ว ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

                                บ้านโทโมะ

    ณ ช่วงปิดเทอมหน้าร้อน ซึ่งเป็นช่วงที่นักเรียนทุกคน ได้โอกาสพักผ่อนตามอัธยาศัยของแต่ละคน โทโมะครุ่นคิดอย่างหนัก ภายในห้องสุดหรูของเขา ดูเหมือนกับว่า เขากำลังหาอะไรบางอย่าง

 " บ้าจริง ! ไปอยู่ที่ไหนกันนะ ? " โทโมะหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังไม่ล่ะความพยายาม โทโมะยังคงมุ่งมั่นหาของสำคัญของเขาต่อไป แต่ในขณะนั่นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

 " ฮะโหล โทโมะพูด .. " โทโมะพูดกับสายที่เข้ามา

 " โทโมะเหรอ มาเจอฉันหน่อยสิ " คนในโทรศัพท์นัดโทโมะ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

 " ที่ไหน ? อืม ... เดี๋ยวฉันไป แค่นี่นะ " โทโมะวางสายลงทันที ก่อนจะหาของของเขาต่อ

 " ไอ้จองเบ ทำไมต้องนัดฉันด้วยนะ เอ๊ะ !? อยู่นี่เอง " โทโมะสบถอย่างหัวเสีย แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็เจอของสำคัญของเขาจนได้ จากนั้นโทโมะก็เก็บของชิ้นนั้นใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกไปตามที่จองเบนัดหมายไว้

                                    สวนสาธารนะแห่งหนึ่ง

   จองเบมารอโทโมะอยู่ได้สองชั่วโมงแล้ว แต่เขายังคงร่าเริงอยู่เหมือนเดิม ดูจะไม่เครียดเลยสักนิด

 " วันนี้คงจะเป็นวันตัดสินแล้วสินะ โทโมะ .. " จองเบบ่นออกมา ด้วยแววตาที่มุ่งมั่น จากนั้นโทโมะก็เดินมาถึง

 " ไอ้จองเบ มีอะไรหรือป่าววะ ทำไมต้องเรียกฉันมาที่นี้ด้วย ? " โทโมะเอ่ยถามคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย

 " โท - โมะ ความรักของนาย มันจบลงแล้วล่ะ " จองเบบอกกับโทโมะ

 " เรื่องนั้น ฉันรู้อยู่แล้ว แต่ถึงยังไง ฉันก็คิดว่า ยัยนั่นคงจะไม่ทำอะไรอย่างที่นายคิดหรอกนะ " โทโมะพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ เพราะเขาคิดว่า แก้วคงจะถูกพี่ชายบังคับ เธอถึงได้ทำแบบนั้นลงไป

 " ดูท่าทางนายจะมั่นใจมากเลยนะ แต่อย่างลืมสิ ว่าฉันน่ะ ฉลาดที่สุดในห้องเลยนะ " จองเบพูดขึ้นอย่างเย้ยยั้น ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มแจ่มใส บัดนี้ เขาเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายได้เห็นเป็นครั้งแรก

 " นาย .. ! ทำไมกัน ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย นี่นายเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง ? " ทันทีที่เห็นใบหน้าอันแสนชั่วร้ายของเพื่อน โทโมะคิดได้ทันทีว่า จองเบกำลังกีดกันไม่ให้เขาเข้ามายุ่งกับน้องสาวฝาแฝดของตน 

 " ทั้งหมดเป็นเพราะนายนั่นแหละ นายทำให้น้องสาวที่แสนน่ารักของฉันต้องร้องไห้ ต้องเจ็บปวด และเสียใจ ต่อจากนี้ ฉันจะไม่ทนดูอยู่เฉยๆอีกแล้ว " จองเบตะครอกใส่โทโมะอย่างโมโห เป็นครั้งแรกที่เขาต้องใช้เสียงที่ดังมากขนาดนี้ แต่ด้วยความแค้นและเจ็บใจ ที่เห็นน้องสาวของตนร้องไห้และเสียใจ มันจึงเป็นแรงผลักดันให้เขา ทำอะไรได้มากมายขนาดนี้ 

 " เป็นเพราะฉันยังงั้นเหรอ ? ที่ยัยนั่นต้องเสียใจ เป็นเพราะฉันจริงๆน่ะเหรอ " โทโมะเริ่มเข้าใจถึงความรู้สึกของเพื่อน แต่เขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าคำพูดที่พูดมาทั้งหมด จะออกจากปากของแก้วจริงๆ 

 " เพราะงั้น ฉันถึงเรียกนายมา เพื่อฟังคำตอบจากปากของนายไง " จองเบบอกถึงจุดประสงค์ของเขา 

 " ฉันบอกนายตอนอยู่ที่เรือแล้วนี่ " โทโมะปัดประเด็นออกไป 

 " นั่นมันเพราะสถานการณ์มันบีบบังคับนายมากกว่า ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่า นั่นจะเป็นคำตอบที่จริงใจของนาย " จองเบทำหน้าไม่เชื่อสุดๆ 

 " แล้วนายคิดจะทำยังไงกับฉันห่ะ ! " โทโมะเริ่มแสดงอาการที่หงุดหงิดให้เห็น

 " ต่อจากนี้ไป นายห้ามยุ่งกับจองมีอีก ตราบใดที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ ฉันจะไม่มีวัน ให้จองมีมาพบกับนายอีกเด็ดขาด " จองเบตะครอกใส่โทโมะ พร้อมกับชี้ไปที่หน้าของเขา

 " นี่นายเอาจริงเหรอเนี่ย ? " โทโมะเอ่ยถามอย่งแปลกใจ

 " นายก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนชอบพูดเล่น " จองเบพูดออกไป ด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง

 " ถ้าเกิดยัยนั่นเป็นอย่างที่นายพูดจริงๆล่ะก็ .. ฉันก็จะทำอย่างนายต้องการ " โทโมะกัดฟันพูด ทั้งๆที่เขาก็ไม่อยากจะให้เป้นแบบนั้นเลยสักนิด

 " ขอบใจนะ ที่เขาใจความรู้สึกของฉัน " จองเบเปลี่นฟิวอย่างรวดเร็ว จากจอมโฉดเห็นแก่ตัว กลายเป้นเทพบุตรผู้มีใบหน้าที่ร่าเริงเหมือนเดิม จากนั้นเขาก็ทิ้งปริศนามากมายให้กับโทโมะ ทั้งเรื่องที่ถูกกีดกัน ทั้งความเจ็บปวดที่ไม่ได้ตั้งใจ โทโมะครุ่นคริดอย่างหนัก เขาทรุดตัวลงไป อย่างหมดแรง

 " เพื่อยัยนั่น ฉันจะต้องทำให้ได้ " หลังจากที่ตัวเองไปแล้ว โทโมะก็บ่นออกมาเบาๆ ดูเหมือนเขาพยายามจะตัดใจจากแก้วให้ได้ แต่มันคงจะยาก เนื่องจากความผูกพันของพวกเขา

 " เจ้านี้ ฉันคงจะเอาให้เธอไม่ได้สินะ " โทโมะหยิบของสำคัญที่เพิ่งหาเจอขึ้นมา ดูเหมือนว่า เขาตั้งใจจะมอบมันให้กับแก้ว เพื่อเป็นของขวัญ สำหรับการเิดินทางไปเกาหลี แต่มีนคงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าเกิดเขาดันโผล่หน้าออกไป มันอาจจะทำให้เรื่องไปกันใหญ่ก็ไำด้ และมันจะเป็นการผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ชายของเธอด้วย

    ในที่สุดจองเบก็เผยสุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาออกมาจนได้ แต่จะเป็นจริงอย่างที่เขาพูดหรือป่าวนั้น ยังมีเบื้องหลังอยู่อีกครับ ส่วนโทโมะของเราจะทำอย่างไรต่อไป เขาจะพบแก้วและเอาของสำคัญไปมอบให้กับเธอได้หรือไม่ ไปค้นหาคำตอบด้วยกัน ในตอนหน้าครับ

           ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~