ฺBy love ตามหารักที่หายไป
เขียนโดย 
because_for_love
วันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ความจริงจะปรากฏ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องโทโมะ - จองเบ
" ไอ้หมอนั่น มันไปไหนของมันวะเนี่ย ? " โทโมะบ่นถึงเพื่อนของเขา อย่างหงุดหงิด เพราะที่จริงเขายังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่เที่ยง เพราะงั้น เขาจึงต้องรอการกลับมาของจองเบ เผื่อว่า จองเบอาจจะซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาด้วย
" กลับมาแล้ว รอบกวนด้วย " แก้วเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับถือถุงเซเว่นมาด้วย ซึ่งดูเหมือนจะมีของที่กินได้อยู่ข้างในถุงนั่น
" เอ๊ะ !? กลับมาแล้วเหรอ นายซื้ออะไรมาน่ะ " โทโมะรีบถามถึงเจ้าสิ่งที่อยู่ข้างในถุง ที่แก้วถือมาทันที
" อ่อ !! ฟรุ๊ตลองน่ะ แล้วก็ซาลาเปาไส้ถั่วดำ " ว่าแล้วแก้วหยิบของกินขึ้นมาชูให้ดู
" อะไรนะ ไส้ถั่วดำยังงั้นเหรอ เอาไปไกลๆฉันเลยนะโว้ย " โทโมะหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่แก้วซื้อซาลาเแาไส้ถั่วดำมาให้
" เอ๊ะ !? นายไม่ชอบถั่วดำเหรอวะ " แก้วถามขึ้น อย่างสงสัย
" ไม่ใช่แค่ไม่ชอบหรอกนะ แต่โคตรเกลียดเลยล่ะ ยิ่งเห็นนายอ้อนแอ้นแบบนี้ มันทำให้ฉันขนลุกซู่ไปหมด "
โทโมะบ่นออกมา พลางชี้ไปที่หน้าของแก้ว ด้วยท่าทีที่ขยะแขยงสูดๆ
" นี่ ฉันไม่ได้อ้อนแอ้นนะโว้ย ฉันออกจะแมนจะตายไป " ว่าแล้วแก้วก็โชว์ความเป็นแมนให้กับโทโมะได้เห็น
จังหวะนั่นเอง โทโมะก็โผเข้าไปกอดแก้วทันที
" กริ๊ดดดดด !! นี่ทำบ้าอะไรของนายห่ะ " แก้วร้องโวยวายเสียงดัง ด้วยความตกใจสุดขีด เธอผลักโทโมะไปอย่างแรง จนหัวของเขาไปกระแทกที่เตียงเข้าอย่างจัง
" อ๊ากกก ไอ้-บ้า-เอ้ย " โทโมะที่พูดไม่ทันจบ เขาก็สลบไปซะก่อน
" เอ๊ะ !? เป็นอะไรหรือเปล่า " แก้วรีบเข้าไปดูอาการของโทโมะทันที
" หา เลือด นี่มันเลือดนี่นา " ทันทีที่รู้ว่าโทโมะหัวแตก แก้วก็รีบพยุงตัวเขาไปโรงพยาบาลทันที
โรงพยาบาล RS Group
" นี่นาย ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นขึ้นมาคุยกับฉันก่อน " แก้ววิ่งตามรถที่ถูกพยาบาลเข็นไปอย่งกระชันชิด เธอพยายาลเรียกชื่อของโทโมะอยู่ตลอดเวลา เพื่อทำให้เขาคงสติเอาไว้
" ญาติของคุณโทโมะ กรุณารอทางนี้นะครับ " คุณหมอบอกกับแก้วให้รอด้านนอก เพราะเขายังคงต้องเช๊คอาการของโทโมะอย่างละเอียด
" ฉันไม่ดีเอง " แก้วยังคงโทษตัวเองตลอดเวลา
" เอ๊ะ !? ว่าแต่ โรงบาลนี้มัน " แก้วที่ดูเหมือนจะคุ้นกับโรงพยาบาลนี้อย่างมาก ทำให้เธอนึกอะไรบางอย่างออก
" จริงด้วยสิ มันเป็นโรงบาลที่พี่จองเบรักษาตัวอยู่นี่น่า " แก้วเกาที่หัวตัวเอง พลางบ่นอย่างหงุดหงิด
" ฉันนี่ล่ะโง่จริงๆเลย ถ้าหมอนั่นดันฟื้นขึ้นมา แล้วรู้ว่าฉันปลอมตัวเป็นพี่ล่ะก็ " แก้วยังคงนึกภาพการโดนลงโทษของเธอ ซึ่งถ้าเกิดเธอถูกจับได้ เธอก็ไม่รู้ว่าจะโดนยังไงบ้าง
" อ้าว ไอ้จองเบ ไอ้โทโมะเป็นยังไงบ้างวะ " เขื่อนวิ่งหน้าตั้งมาอย่างไว เขาจึงเข้าไปถามแก้วที่นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
" เออ ... เขาคงไม่เป็นอะไรมากหรอก ฉันขอตัวก่อนนะ " ว่าแล้วแก้วก็วิ่งออกไปอย่างไว
" เอ๊ะ !? เป็นอะไรของเขานะ " เขื่อนสงสัยกับท่าทีที่แปลกประหลาดของจองเบเป็นอย่างมาก
ห้อง 408 คุณ ปาร์ค จองเบ
" เห้อ เกือบไม่รอดแล้วเรา " แก้วที่เปิดประตูเข้ามา ก็เอามือกุมที่หน้าอก อย่างโล่งใจ
" พี่ค่ะ ฉันควรจะทำยังไงดี " แก้วพยายามระบายกับพี่ชายฝาแฝด ถึงสิ่งที่มันยังเป็นปัญหาอยู่
ทางด้านเขื่อน
" อ้าวไอ้เขื่อน โทโมะเป็นอะไรหรือเปล่าวะ " ป๊อปปี้กับเคนตะที่มาสบทบพอดี ก็เอ่ยถามเขื่อนขึ้น อย่างรีบร้อน
" หมอบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก " เขื่อนตอบกลับไป
" แล้วไอ้จองเบล่ะ " เคนตะพูดขึ้น
" ฉันเห็นมันวิ่งไปทางนู้น แต่ดูท่าทางมันจะไม่ค่อยสบายอะนะ " เขื่อนชี้ที่ทางที่แก้ววิ่งไป
" งั้นฉันไปดูมันเอง " ป๊อปปี้อาสาไปตามเพื่อนของเขา ด้วยความเป็นห่วง
เอาล่ะสิครับทางที่แก้วไปนั้นมันเป็นห้องที่จองเบตัวจริงกำลังนอนพักสักรักษาตัว
แล้วป๊อปปี้ก็กำลังเดินตาม เธอ ไปด้วย เอ !! แล้วป๊อปปี้จะเจออะไรเข้า ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
