ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ

“มาก็ดีละ ดูแลเด็กนายดีๆอย่าให้มาวุ่นวายกับฉัน”
ฉันโยนอุปกรณ์ทำแผลให้นายโทโมะ เอาเลยออดอ้อนกันให้เต็มที่เลยฉันไม่อยากจะแย่งบทนางเองกับเธอหรอกนะย่ะ
“เดี๋ยวดิ นี่หึงขนาดทำร้ายร่างกายน้องเค้าเลยหรอ”
“หึงบ้านนายดิ”
“แก้วหึงฉันหรอออ”
“ก็บอกว่าไม่ได้หึงไงฟร่ะ ไปทำแผลให้ยัยเด็กนั่นเลยไปเดี๋ยวเลือดหมดตัวเสียก่อน เอ่อแล้วบอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันแค่ป้องกันตัวไม่ได้ลงไม้ลงมือกับยัยนั่น นายก็รู้ว่าฉันไม่ทำร้ายผู้หญิงถ้าเป็นผู้ชายปัญญาอ่อนแบบนายอ่ะไม่แน่”
“ว่าแฟนตัวเองอยู่ได้นะ นี่เห็นว่าเป็นแฟนหรอกนะไม่งั้นไม่ยอมให้ด่าปาวๆหรอก”
“แฟน??”ยัยเด็กแอลเงยหน้าขึ้นมาถาม
“อ้อ พี่แก้วอ่ะแฟนพี่เองส่วนคนอื่นที่ควงนะแค่แหย่พี่แก้วเค้าเฉยๆ พี่ไม่ได้จริงจังอะไร”
“นิสัยแบบนี้เค้าเรียกว่าเลวย่ะ”
“เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจับจูบโชว์แล้วจะร้องไม่ออก”
“อย่าตายก็ลอง”
“คร้าบบ กลัวแล้วครับทูนหัว”
“ไปทำแผลให้เด็กนายได้แล้ว มัวแต่พูดมากอยู่นั่นหละ”
“สรุปหึงป่ะ”
“อยากตายใช่ไหมห้า”
“คนสวยใจร้ายอ่ะ”
นายโทโมะทำหน้างอง่ำเหมือนเด็กโดนขัดใจ จนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ตื้อซะมัดขนาดโดนแกล้ง โดนด่าสารพัดยังไม่โกรธแถมยังหน้ามืดมาขอฉันเป็นแฟนอีก คิดไปคิดมาก็นึกถึงตอนแรกที่ฉันเจอกับเขา ยอมรับเลยว่าฉันหมั่นไส้เค้ามากๆ (ติดตามเรื่องราวเต็ม ของแก้วกับโทโมะได้ใน Snow White หวานนักรักรสแอ๊ปเปิ้ล)
“หึ ไปเรียนแล้วนะ”
“เย็นนี้ไปรับนะ”
“ขับรถเป็นกลับเองได้เหอะ”
“ระวังรถมันจะยางแฟ้บก็ละกัน”
“ถ้ารถฉันยางแฟ้บระวังลูกรักของนายจะโดนระเบิดทั้งคัน”
“กล้าขู่ระเบิดรถเลยหรอ”
“ก็ใครใส่ให้จะเจาะยางเขาหล่ะ”
“ยอมเพราะรักหลอกนะ”
“บ้า จะไปเรียนแล้วถามจริงเหอะใจคอจะรอให้น้องเขาเลือดหมดตัวเลยหรือไง”
“นั่นสินะ แต่บอกรักเค้าก่อนสิแล้วจะปล่อยไปเรียน”
ไม่พูดเปล่าโทโมะคว้าร่างฉันเค้ามาในอ้อมกอดของเขา กลิ่นหอมของน้ำหอมอ่อนที่เขาใส่ทำเอาฉันแอบอมยิ้มออกมาโดยไม่ให้เจ้าตัวเห็นจะไม่ยิ้มได้ไงก็น้ำหอมที่เขาใช้มันคือน้ำหอมที่ฉันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดนี่นา
“อายคนอื่นเค้าหน่ะเป็นไหม”
“อายทำไม เราเป็นแฟนกันนี่นาสรุปแล้วรักผมไหมครับ”
“ไม่อ่ะ”
“โหยคนใจร้าย ไอ้เรากอุตส่าห์รักมาตั้งสี่ห้าปี ไม่ยักจะรักเราบ้าง”
“รักคะรัก พอใจไหมคะคุณชาย”
ฟอดดด โทโมะก้มลงมาหอมแก้มฉัน ถ้าฉันไม่พลักหน้าเขาออกไปก่อนมีหวังได้โดนขโมยจูบจนไม่ได้ไปเรียนแน่เลย
“น่ารักแบบนี้ต้องให้รางวัล”
“อื้มม ปล่อยได้แล้วจะไปเรียนแล้วพี่ประธานเค้าฝากบอกด้วยว่าถ้านายไม่ออกไปตรวจงานจะโดนพี่เค้าเตะแน่”
“ไอ้ป๊อบมันไม่กล้าหรอก เดี๋ยวเดินไปส่งนะครับแล้วจะแวะไปตรวจงานต่อ”
“ตามใจเหอะ ขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้วนะ”
“อ่ะแอล ขอโทษแทนแก้วด้วยนะแก้วเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหน่ะเออแล้วพี่ก็ขอโทษด้วยนะเดี๋ยวพี่ต้องไปตรวจงานโรงเรียนต่อเดี๋ยวพี่จะบอกพี่ฟ้าที่อยู่ห้องพยาบาลมาดูเราก็ละกัน”
“ขอบคุณมากคะพี่โทโมะ”
“ยินดีครับ”
พอออกจากห้องหมอนั่นก็เปลี่ยนจากการกอดมาเป็นการจับมือแทน นี่เห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้นะไม่งั้นฉันไม่ยอมให้เค้ากับมือง่ายๆหรอก
“ไปเร็วคะที่รัก ไปกินข้าวกัน”
“ไหนบอกจะไปตรวจงาน”
“ตรวจแถวโรงอาหารไง”เกรียนจริงไรจริงอ่ะ =*= นี่มันแฟนใครว่ะ
“เฮ้ย”
“มีอะไร”
“ก็ยัยเฟย์นะสิรอฉันอยู่หน้าห้องสภาตั้งนานแล้ว นายพาฉันออกด้านหลังฉันก็เลยลืมยัยเฟย์กันพอดี”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็เจอกับไอ้เขื่อน”
“ว่าไงนะ”
“ยังไงไอ้เขื่อนมันก็เค้าห้องสภาช่วงเวลานี้อยู่แล้ว”
“ซวยแล้วไงยัยเฟย์”
“ทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้หรือไงว่ายัยเฟย์หลบหน้าเพื่อนนายอยู่”
“รู้ แล้วเธอไม่รู้หรือไงว่าเขื่อนตามหาเฟย์อยู่”
“จะบ้าตายงั้นฉันไปหล่ะ”
“จะไปไหนหะ”
“ก็จะไปช่วยเพื่อนฉันไง”
“ไม่ต้องไปไหนเลยนะ ไปกินข้าวกับฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“โทโมะปล่อยนะ”
“ถ้าดื้อมีจูบนะ”
“ไอ้หื่นเอ้ย”
“อยากจะลอง”
“เชอะ”
.....................................................................................................................................
เอาคู่แก้วโทโมะมาโชว์หวานเรียกคะแนน เดี๋ยวตามไปฟินคู่เขื่อนกับเฟย์ต่อคะ >///<