ความเจ็บปวดแห่งรัก

"ไม่รักยังไงก็ไม่รักไม่คิดถึงเลยสักนิดไม่เคยคิดถึงแก้วไม่รักพี่"
"ไม่รักก็ไม่รักแต่อย่าทำตัวห่างเหินกับพี่ได้มั้ยอย่าแทนตัวเองวว่าชั้นแล้วเรียกพี่ว่านายได้มั้ยแทนตัวเองว่าแก้วแล้วเรียกพี่ว่าพี่โมะได้มั้ย"ลูบปอยผมของคนตัวเล็กที่หล่นมาปรกดวงตาคู่สวย
"ทำไมต้องทำตามด้วยไม่เรียกไม่พูดเกลียดชั้นเกลียดนาย"ผลักอกหนาออกอย่างแรงจนคนตัวสูงเสียหลักนิดหน่อย
"แล้วเมื่อกี้ยังเรียกอยู่เลย!เรียกอย่างที่พี่ขอนะตัวเล็กพี่รักแก้วนะ"เผลอขึ้นเสียงใส่แต่พอเห็นหน้าร่างบางเหมือนจะร้องไห้ก็เลยคุมสติปรับอารมณ์
"ลืมๆมันไปซะชั้นไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับนายอีกแล้วโทโมะ"ค่อยๆหันหลังแล้วปาดน้ำตาก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามชายหาดจนถึงโรงแรมร่างสูงได้แต่มองตามไม่ตามเพราะรู้ถ้าขืนไปตอนนี้อาจทำให้ร่างบางโมโหเข้าไปอีกแล้วตัวเองจะคุมอารมณ์ไม่อยู่เผลอพลั้งไปทำอะไรเข้าจะโดนเกลียดหนักกว่าเก่า
โรงแรม TK SweetDream
"ฮึก...ยังไงชั้นก็ไม่กลับไปเจ็บอีกแล้วโทโมะ"นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงจนเผลอหลับไป
แกร๊ก~
"แก้ว"เรียกชื่อร่างบางที่อยู่บนเตียงเบาๆหลังจากนั่งทำใจสักพักก็ขึ้นมาเพราะเป็นห่วงหญิงสาว
"หลับแล้วหรอที่รัก"ก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าใสปากหนาค่อยๆคลี่ยิ้มอบอุ่นก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยผมที่หล่นลงมาปิดบังใบหน้าร่างบางออกเผยให้เห็นดวงตาโตที่ปิดสนิทและแก้มใสที่มีคราบน้ำตาเลอะอยู่
"พี่รักเรานะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย?"เอาผ้าเช็ดหน้าของหญิงสาวชุบน้ำเช็ดรอยคราบน้ำตาถามร่างบางที่ยังคงหลับสนิทและก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้แล้วตัวเองก็ไปอาบน้ำ
"รักแก้วนะดวงใจของพี่"ล้มตัวนอนข้างๆคว้าร่างคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมกอดใบหน้าซุกกับกลุ่มผมหอมอ่อนๆของร่างบางดวงตาเหยี่ยวปิดลงช้าๆจนหลับสนิทภายในห้องพักระดับหรูมีเพียงร่างสูงกับร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงสีน้ำทะเลมือหนายังคงโอบรัดร่างบางไม่ปล่อยออกจากอ้อมอกมีเพียงเสียงลมหายใจทั้งคู่ที่ดังอยู่ภายในห้องแสงจันทร์สาดเข้ามาตามเงาผ้าม่านเล็กน้อยถ้าสรุปแล้วคืนนี้ก็เป็นคืนที่สวยที่สุดทีเดียว
เช้าวันรุ่งขึ้น
ดวงตาเหยี่ยวค่อยๆลืมขึ้นกระพริบถี่ๆปรับแสงให้เท่ากับม่านตาก่อนจะคนตัวเล็กที่ซบอกแกร่งคลี่ยิ้มออกมานิดๆก่อนจะค่อยลุกขึ้นจัดการนอนร่างบางใหม่แล้วเข้าไปอาบน้ำก่อนจะโทรสั่งอาหารเช้ากับทางโรงแรม
"อืม...โทโมะนายทำอะไร"ลืมตามามองหาคนรอบห้องไม่เจอเลยเดินไปที่ระเบียง
"จัดโต๊ะสำหรับอาหารเช้าไปอาบน้ำนะพี่รออยู่"เดินเข้ามาหาคนตัวเล็ก
"นายกินก่อนก็ได้ถ้านายหิวชั้นอาบน้ำนาน"บอกก่อนจะหันหลัง
"พี่รอได้ขอแค่ได้นั่งกินกับแก้ว"กอดจากทางด้านหลังก่อนจะกระซิบเบาๆข้างหูร่างบางคลายกอดออกแล้วเดินไปจัดโต๊ะต่อใบหน้าสวยเป็นสีแดงระเรื่อมือบางกุมแก้มตัวเองไว้ก่อนจะเดินไปในห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำ
"โทโมะนายอยู่ไหน"เดินมานอกระเบียงก็ไม่เจอร่างสูงเจอแต่โต๊ะอาหารที่ถูกจัดไว้อย่างสวยงาม
"นายโรแมนติกกับเค้าเป็นด้วยหรอ"จัดดอกกุหลาบขาวที่ถูกเสียบไว้ในแจ่กันที่วางอยู่กลางโต๊ะอาหาร
"แก้วอาบน้ำเสร็จแล้วหรอ"เดินมาพร้อมกับกุหลาบขาวช่อใหญ่ที่ถูกจัดมาอย่างดีแขนหนารั้งเอวบางไว้แนบตัว
"ทะ...ทำอะไร"มองร่างสูงอย่างตกใจใบหน้าสวยหันหลบดวงตาเหยี่ยวด้วยความเขิน
"พี่ให้"คลายกอดออกยืนช่อดอกกุหลาบในมือให้หญิงสาว
"ให้ชั้นหรอ...เอ่อขอบใจ"รับช่อดอกกุหลาบมาไว้ในมือก่อนจะก้มลงไปดมกลิ่นหอมของดอกกุหลาบอย่างแผ่วเบา
"ไปหอมดอกไม้ทำแก้วน่าจะหอมคนให้มากกว่านะ"มือหนาจับใบหน้าสวยร่างสูงค่อยๆก้มหน้าไปหาร่างบางจนริมฝีปากหนาแตะแก้มเนียนแล้วค่อยๆถอนริมฝีปากออก
"โทโมะ!เอ่อทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกชั้นไม่ชอบ"ปัดมือหนาออกก่อนจะหันหน้าหนี
"พี่ขอโทษนั่งก่อนนะพี่เตรียมอาหารไว้ให้เราแล้ว"พาร่างบางมาที่เก้าอี้ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้คนตัวเล็กแล้วเดินไปนั่งอีกฝั่งนึง
"ทำเองหรอ"มองอาหารบนโต๊ะที่ถูกจัดไว้ในจานอย่างสวยงาม
"เปล่า...เอ่อคือพี่โทรสั่งกินได้มั้ยคือพี่ทำอาหารไม่เป็น"เกาหัวแก้เขินก่อนจะก้มหน้าอย่างอายๆ
"ได้สิ่ชั้นรู้หรอกน่าว่านายทำไม่เป็นกินเถอะ"คลี่ผ้ากันเปื้อนออกแล้ววางไว้ที่ตักก่อนจะตักอาหารเข้าปาก
"อร่อยมั้ย"ถามคนตัวเล็ก
"อร่อยนายลองกินอันนี้ดูอร่อยมาก"ตักอาหารใส่จานให้ชายหนุ่ม
"ขอบใจนี่พี่ตักให้แก้ว"ตักอาหารใส่จานหญิงสาวก่อนจะยิ้มให้
"เอ่อ...ขอบใจนะ"ก้มหน้าหลบสายตาหวานฉ่ำของชายหนุ่มมื้อนี้ดูทั้งคู่จะมีความสุขแต่ก็มีบ้างที่ร่างสูงโดนว่าเพราะไม่ยอมกินเอาแต่นั่งมองหน้าคนสวยจนไม่ตักอะไรเข้าปากเลยโดนร่างบางว่าไปเป็นชุดแต่เค้าก็ยอมทนฟังเพราะถือว่ามื้อนี้เป็นมื้อที่มีความสุขที่สุดในรอบสี่ปีที่ต้องไกลกัน