รักวุ่นๆของนายเพลบอย

ขณะนี้เวลา
18.00น.
แก้ว//โอ๊ยยย..นี่การบ้านจะท่วมหัวตายอยู่แล้วววววววยังมีหน้ามาเล่นเกมอีก
โทโมะ//ไม่เป็นไรหรอกน่าการบ้านน่ะค่อยไปลอกไอ้เบมันก็ได้
เคนตะ//ใช่..จะเคลียดทำไมก็แค่การบ้าน เฮ้ยไอ้โมะใช้กระสุนหลสยหัว แล้วก็ใช้บัตรพลางตัว ยิงพลังไป45เลยเว่ย
โทโมะ//ได้เลย..เฮ้ยชนะเเล้วเว่ย
แก้ว//ดูซิเล่นเกมอะไรกัน..ฮะลูกมดสู้ๆ โห่นี่พวกนายโตจนตัวจะเท่าควายอยู่แล้วมาเล่นเกมลูกมดสู้ๆเนี่ยนะ
โทโมะ//อย่าว่าแต่ฉันเถอะว่าไอ้เคนมั่ง
แก้ว//ทำไมอย่าบอกนะว่าเคนตะเล่นเกมแฮปปี้หมู
เคนตะ//ใช่..เฮ้ยใครมาขโมยหมูฉันวะถ้ารู้นะฉันเอามันตายแน่
แก้ว//โอ๊ยปัญญาอ่อนมากๆเลยพวกนายเนี่ยไม่ยุ่งด้วยแล้ว
แล้วเวลาก็ผ่านไปจน 22.00น
โทโมะ//แก้ว แก้ว เคนตะ เคนตะ อ้าว หลับหมดแล้วเหรอเนี่ย
โทโมะที่พึ่งอ่านหนังสือ(การ์ตูน)เสร็จพอหันมาอีกทีก็พบว่าเพื่อนร่วมห้องทั้ง2คนนั้นได้หลับไปแล้ว
โทโมะ//(จ้องหน้าแก้วไปสักพักนึง)เวลาหลับก็น่ารักดีนะเนี่ย
โทโมะสำรวจหน้าแก้วไปเรื่อยๆแล้วมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มและแดงระเรื่อขอแก้วเขาจ้องอยู่นานแสนนาน
โทโมะ//น่าkissจังขอkissหน่อยน๊าแก้ว
แก้ว(ที่หลับอยู่)//............................
โทโมะ//เงียบแบบนี้แสดงว่าให้
แล้วโทโมะก็ค่อยประทับริมฝีปากของแก้วอย่างเนิ่นนาน โทโมะค่อยๆเอียงคอเพื่อให้ปากแก้วเปปิดออกแล้วใช้ลิ้นสอดเข้าไปตวัดเล่นเพื่อหาความหวานจากปากของแก้วแล้วก็ค่อยถอนจูบออก แต่เค้าหารู้ไม๊ว่าจูบนั้นคือจูบแรกของแก้ว
โทโมะ//นิ่มจัง หวานด้วย นอนดีกว่า
แล้วโทโมะก็นอนกอดแก้วไว้