จำเลยแค้น

9.0

เขียนโดย memijra

วันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.16 น.

  30 session
  212 วิจารณ์
  49.90K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
1ปีต่อมา
เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้หญิงสาวรู้ใจตัวเองและถินหมั้นกับกวิน ตลอดเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวดูเปลี่ยนไป จากหญิงสาวที่เคยร่าเริงกับกลายมาเป็นคนที่เงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยจากับใคร ตอนนี้เฟย์เขื่อน ป๊อบปี้ฟางได้แต่งงานกันไปแล้ว
เฟย์และเขื่อนมีลูกคนหนึ่งชื่อ เฟรนด์ และวันนี้พวกเขาก็ตั้งใจมาพาหญิงสาวไปเที่ยว
เฟรนด์//น้าแก้ว
แก้ว//ว่าไงคะ น้องเฟรนด์(อย่างน้อยหญิงสาวก็พยายามทำตัวร่าเริงต่อหน้าหลานของเธอ)ว่าไงเฟย์ ฟางฉันขอโทษนะที่ไม่ได้ไปงานแต่งน่ะ
เฟย์//ไม่เป็นไรหรอกน่า เฟย์กับฟางเข้าใจ
ฟาง//วันนี้แก้วไปเที่ยวกับเรานะ
แก้ว//อืม ก็ดีเหมือนกัน ที่ไหนล่ะ
เขื่อน//ทะเล
เฟย์//ใช่แล้ว
เฟรนด์//น้าแก้วต้องลงไปเล่นน้ำกับน้องเฟรนด์ด้วย
แก้ว//ได้จ๊ะ หลานรัก(ลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดู)แต่ก่อนไปทะเลฉันขอไปที่ที่นึงก่อนนะ
ป๊อบปี้//ได้สิ
บ้านโทโมะ
หญิงสาวก้าวเข้ามาในบ้านที่เขาเคยจับเธอมา แม้ว่าสองหนุ่มอย่างป๊อบปี้และเขื่อนจะเดินตามมาอย่างกล้าๆกลัวๆก็ตาม
เขื่อน//กะ..แก้ว หะ...ห้องน้ำอยู่ทางไหนน่ะ
แก้ว//ทางนู้นน่ะ
ป๊อบปี้//ไอ้เขื่อน รอตูด้วย
หญิงสาวยืนอยู่ในตัวบ้านไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอแต่ความทรงจำดีๆ ห้องครัวที่เธอเคยทำอาหารให้เขา เสาหน้าบ้านต้นนั้นที่เขาเคยผูกเธอไว้ ชิงช้าตัวนั้นที่เขาเคยสั่งให้เธอนั่งรอจนกว่าเขาจะกลับ ดอกไม้พวกนั้นที่เขาเคยให้เธอปลูกตอนนี้มันเติบโตขึ้นมาก หญิงสาวเปิดประตูไปที่หลังบ้านแล้วก็เจอกับสระน้ำขนาดย่อมที่เขาเคยโยนเธอลงไปถึง2ครั้ง หญิงสาวเริ่มมีน้ำตาคลอนิดอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวกลับเข้ามาในตัวบ้านอีกครั้งและเดินไปหน้าบ้าน 1ปีผ่านไปที่นี่ยังคงเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกอย่างจริงๆ หญิงสาวมองไปทุกที่จนมาหยุดที่ตรงนี้ ที่ๆเขาตาย หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาอย่้างห้ามไ่ม่ได้ และโผเข้ากอดเพื่อนสาวทั้งสองคน
เฟย์//ไม่เป็นไรนะ
เฟรนด์//น้าแก้วเป็นอะไรคะแม่
เฟย์//น้าแก้วเค้าเสียใจน่ะค่ะ น้องเฟรนด์เค้าคิดถึงเจ้าของบ้านนี้
แก้ว//ฮึก ทำไม ทำไม ฮึก เขาต้องจากฉันไปด้วยทำไม
ฟาง//เป็นธรรมดาของมนุษย์นะแก้ว แกต้องเข้าใจ มีเกิดก็ต้องมีตาย
แก้ว//ฮึก ฉันรักเขา ฮึก ฉันรักเขาฉันยัง ฮึก ไม่ได้บอกเขาเลย
.....//เสียงใครน่ะ
แก้ว//ทะ...โทโมะ
โทโมะ//แก้ว(แล้วทั้งคู่ก็โผเข้ากอดกัน)
แก้ว//นายยังไม่ตาย โทโมะ นายยังไม่ตาย
โทโมะ//ใช่ ฉันยังไม่ตาย
แก้ว//ฉันคิดถึงนายมาก นายรู้มั๊ย นายมันใจร้ายไม่บอกฉันสักคำ ว่านายไม่ตาย
โทโมะ//ฉันก็คิดถึงเธอ แต่ฉันติดต่อเธอไม่ได้
เขื่อน//ที่รักจ๋า แก้ว ฟางไปกันยั.... เฮ้ย ผีหลอก
ป๊อบปี้//ผีหลอกอะไรของแกวะ เฮ้ย ผี ฮือ ไอ้โมะแกอย่ามาหลอกกันเลยนะเว้ย แกอยากได้อะไรแกบอกมา เดี๋ยวฉันทำบุญ ไปให้(ป๊อบปี้และเขื่อนี่เดินออกมาพบโทโมะก็คิดว่าเป็นผี เลยยกมือไหว้ และขาสั่นเป็นการใหญ่)
เขื่อน//ใช่ๆ ไอ้โมะตูรู้นะเว้ยว่ามุงรักตูแต่เราอยู่คนละโลกแล้วนะเว้ย บอกมาจะเอาอะไร แกงจืดลูกเงาะของโปรดแกไหม เดี๋ยวฉันทำบุญไปให้เยอะๆเลย แกอย่ามาหลอกกันเถอะ
โป๊ก~
เขื่อน/ป๊อบปี้//โอ๊ย (ทั้งสองร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทันทีเพราะโดนโทโมะเอาหัวทั้งสองโขกกัน)
โทโมะ//รู้ยังว่าตูไม่ใช่ผี
เขื่อน//ไว้ใจไม่ได้(เขื่อนเอามือมาจับมือโทโมะ แล้วหยิกแรงๆ)
โทโมะ//โอ๊ย มุงหยิกตูทำแพะไรวะ
ป๊อบปี้//มุงยังไม่ตายโทโมะ มุงยังไม่ตาย(แล้วเขื่อนและป๊อบปี้ก็โผเข้ากอดโทโมะ)
โทโมะ//พอเว้ย เดี๋ยวฟ้าผ่า(แกะมือชายหนุ่มทั้งสองออกจากตัว)
ป๊อบปี้//ไหงวันนั้นแก้วบอกว่ามุงโดนยิงที่หน้าอกข้างซ้ายไงวะ ทำไมเป็นงี้เนี่ย
เขื่อน//เล่ามาเดี๋ยวนี้นะเว้ย
โทโมะ//เรื่องมันมีอยู่ว่า
ย้อนไปวันนั้น
บรื้น บรื้น
กริ๊ง กริ๊ง
เคนตะ//ไมไอ้โมะโมะไม่มาเปิดวะ
จงเบ//ปีนเข้าไปเลย(หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ปีนเข้ามา)
เคนตะ//เฮ้ย ไอ้โมะ ไอ้เบ รีบพามันไปโรงบาลเร็ว
จงเบ//เออๆ แกหามมันไปที่รถเร็วๆเลย เดี๋ยวมันก็ได้ไปเฝ้ายมบาลแทน
ที่โรงพยาบาล
หน้าห้องผ่าตัด
จองเบ//เป็นไงบ้างครับคุณหมอ
หมอ//โชคดีนะครับที่หัวใจก็คนไข้อยู่ข้างขวาเลยไม่ได้เป็นอะไรมาก อาการโดยรวมตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ
เคนตะ//ขอบคุณมากครับคุณหมอ
หมอ//งั้นหมอขอตัวนะครับ
เคนตะ//จงเบ//ครับ
ปัจจุบัน
แก้ว//นายไม่เคยบอกฉันเลยว่าหัวใจนายอยู่ข้างขวา
โทโมะ//ก็มันมีเวลาให้บอกซะที่ไหนล่ะ รอไว้แต่งงานก่อนจะบอกทุกเรื่องเลย
ป๊อบปี้//หวานเกินไปล่ะ อายน้องเฟรนด์เค้าบ้าง เนาะเฟรนด์เนาะ
เฟรนด์//น้าแก้วคะ นี่ใครหรอคะ
แก้ว//น้าโทโมะจ๊ะ
โทโมะ//แฟนน้าแก้ว
แก้ว//บ้าน่า(ตีแขนโทโมะเบาๆไปทีนึง)
หลังจากที่ทั้งหกคนไปเที่ยวเสร็จก็กลับมา และนี่แหละคือด่านหฤโหดของโทโมะ
บ้านแก้ว
พ่อแก้ว//กลับมาแล้วเหรอลูก ไอ้โมะ
โทโมะ//สวัสดีครับ คุณอา
พ่อแก้ว//แกออกไปจากบ้านฉันเลยนะ(พ่อแก้วชี้หน้าพร้อมกับไล่เสียงดัง)
แก้ว//พอได้แล้วค่ะพ่อ แก้วจะแต่งงานกับเค้า
ไทชิ//ยัยแก้วแกจะบ้าหรอ นั่นมันศัตรูของเรานะ(มาตอนไหนเนี่ย---ไรเตอร์)
แก้ว//แก้วไม่สน คุณพ่อกับพี่ไทชิเลือกเอาละกันค่ะ ว่าจะให้แก้วแต่งงานกับเขาแบบถูประเพณีหรือจะให้แก้วหนีตามเขาไป(หญิงสาวพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง)
พ่อแก้ว/ไทชิ//แก้ว/ยัยแก้ว
แก้ว//ไปโทโมะไปช่วยแก้วเก็บของ(หญิงสาวทำท่าจะลากชายหนุ่มเข้าไปช่วยเก็บของ)
พ่อแก้ว//อย่า โอเคพ่อยอมให้ลูกแต่งงานกับมันก็ได้ แก ไอ้โมะถ้าแกทำลูกฉันเสียใจเมื่อไรฉันเอาแกตายแน่
ว่าไงไทชิ
ไทชิ//พ่อว่ายังไงผมก็ว่ายังงั้นล่ะครับ ผมตามใจน้องอยู่แล้ว(หรอออออ---ไรเตอร์)
โทโมะ//ผมสัญญาครับ
วันแต่งงาน
ตอนนี้เป็นช่วงฉลองงานแต่ง โทโมะอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวเหมาะสมกับสีผิวของเขา ส่วยแก้วอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวเป็นเกาะอกกระโปรงยาวลากพื้นบริเวณกระโปรงถูกตกแต่งด้วยลูกไม้อย่างสวยงาม
แก้ว//วันนี้เป็นวันที่แก้วมีความสุขที่สุดเลย
โทโมะ//โทโมะัก็เหมือนกัน
ป๊อบปี้//ว่าไงเพื่อนรัก
โทโมะ//ดีเว้ย
เขื่อน//มีลูกให้ทันฉันนะเว้ยไอ้โมะ ไอ้ไม่มีน้ำยา
โทดมะ//เออไอ้เขื่อน เดี๋ยวจัดลูกแฝดเลย
แก้ว//โทโมะบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้
เฟย์//พอได้แล้วยัยแก้วหน้าแดงยิ่งกว่าลิปติกพี่ฟางอีก
ฟาง//ยัยเฟย์ ฉันทาลิปสีแดงแล้วมันผิดตรงไหนยะแขวะฉันตั้งแต่หน้างานแล้วนะเนี่ย
ทุกคน//555+
งานเลิก
พ่อแก้ว//ดูแลลูกฉันให้ดีๆด้วย ไม่งั้นแกตาย
โทโมะ//เดี๋ยวครับ เมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปเจอจดหมายนี่ในบ้านผม มันจ่าหน้าซองถึงคุณผมเลยเอามาให้
ข้อความในจดหมาย
หวัดดีไอ้เกียรติเพื่อนรัก ตอนนี้ข้าอยากจะมาขอโทษแกเรื่องที่ข้าเคยทำไม่ดีกับแกไว้ ข้าขอโทษนะเว้ยเพื่อน ข้าไม่ได้อยากทำมันหรอก ถ้าข้ารู้ว่าเป็นแกที่เป็นเจ้าของฉันก็คงไม่ทำหรอกเว้ย ฉันเอาสร้อยมาคืนแกด้วย สร้อยนี้มันล้ำค่ากว่าจะอยู่กับคนอย่างฉัน ลาก่อนนะไอ้เพื่อนยาก
                                                                    เกียรติ
พ่อแก้ว//ไอ้เกียรติข้าขอโทษข้าไม่น่าใช้อารมณ์เลย(พูดพร้อมหยิบส้อยที่อยู่ในซองจดหมายขึ้นมา)นี่เป็นสร้อยที่พ่อรักมากพ่อขอมอบให้เป็นของขวัญงานแต่งงานให้ลูก แก้ว(ยื่นสร้อยให้โทโมะ)ใส่ให้น้องเขาสิ
โทโมะ//ครับ(สวมสร้อยให้แก้ว)
พ่อแก้ว//เรียกข้าว่าพ่อสิ
โทโมะ//คะ...ครับ อะไรนะครับ
พ่อแก้ว//ข้าบอกให้เรียกข้าว่าพ่อ
โทโมะ//ครับ...คุณพ่อ
พ่อแก้ว//ดีมากดูแลลูกข้าให้ดีๆล่ะ
โทโมะ//ครับ
ห้องหอ
โทโมะ//โมะรักแก้วนะ
แก้ว//แก้วก็รักโมะเหมือนกัน
ความแค้นเป็นแค่กริยาอย่างหนึ่งที่แสดงออกไม่ได้ และความแค้นครั้งนี้ก็จบลงไปได้เพราะความรัก
จบบริบูรณ์
************************************
จบกันไปแบบงงๆ 555+ ไรเตอร์แต่งสดเลยมึนนิดๆเนื่องจากว่าไรเตอร์เผลอลบไฟล์ นิยายเรื่องนี้เลยเป็นเรื่อง เรื่องนี้จบไปแล้วเรื่องใหม่รออยู่ ชื่อเรื่องว่า sorry โทษทีฉันไม่ใช่นางเอก จะปล่อยออกมาเร็วๆนี้แหละ เกริ่นไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ม๊าแก้วของเราร้ายพอๆกับนางร้ายแต่เป็นนางเอก555+ไปแล้วนะงับไปเล่นแองกรี้ส์ เบิร์ดก่อน555+(ท่าจะบ้า)
ขอบคุณทุกคนทีเม้นและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ตลอดมานะคะสุดท้ายนี้เหมือนเดิมค่ะ
เม้นกันด้วยเน้อ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา