Death Note สมุดสิ้นรัก

8.7

เขียนโดย numspy

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21.54 น.

  4 ตอน
  87 วิจารณ์
  12.04K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) การพบเจอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ที่รร.
......ตุ๊บ....
.....: อ๊ะ ขอโทดค่ะ
โทโมะ: ไม่เป็นไรครับ ผมช่วยเก็บนะ
โทโมะเดินชนกับหญิงสาวที่กำลังขนสมุดกลับห้องจนสมุดตกกระจายหมดจึงช่วยเก็บ
......: ขอบคุณค่ะ คุณ........
โทโมะ: โทโมะครับ อยู่ม. 5ห้องA ครับ
.....: อ๋อ ขอบคุณค่ะโทโมะ แก้ว ม. 5 ห้องB จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก อ๊ะสายแล้วๆๆๆ แก้วไปก่อนนะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะโทโมะ บาย
พูดจบแก้วก็ยิ้มให้โทโมะก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องเรียน
โทโมะ: ~ แก้วเหรอ....ร่าเริงจังทั้งๆที่อยู่ในโลกแสนน่ากลัวแต่เทอกลับยิ้มออกมาได้อย่างมีความสุข หึ~
โทโมะยืนดูแก้ววิ่งไปจนสุดสายตาก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน
....พักกลางวัน...
โทโมะเดินถือถาดข้าวไปหาที่นั่งแต่วันนี้กลับไม่มีที่นั่งเลยจนมาเจอแก้ว
แก้ว: อ้าวโทโมะไม่มีที่นั่งเหรอ
 โทโมะ: อืม พอดีลงมาช้าอะ
แก้ว: นั่งกับแก้วก็ได้นะ
โทโมะ: ได้เหรอ แล้วเพื่อนแก้วละ?
แก้ว: พวกนั้นไปกินข้าวกับแฟนหมดแล้วอะ ทำไงได้ละแก้วไม่มีแฟนนี่นาเนอะ ฮิๆ มาๆๆๆ นั่งกินข้าวกันดีกว่า
โทโมะ: อืม
พอทั้งคู่กินข้าวกันจนอิ่มแก้วก็เริ่มถาม
แก้ว: เอ่อ โทโมะนายแปลภาษากรีกได้ปะ
โทโมะ: อืมได้ซิ
แก้ว: นายช่วยสอนชั้ยแปลภาษากรีกหน่อยดิ จะเรียนชั่วโมงต่อไปแล้วด้วยอะ น๊าๆๆๆๆ โทโมะน๊าๆๆๆ
เมื่อโทโมะเป็นท่าแก้วอ้อนก็อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะตอบ
โทโมะ: อืมๆๆ ได้ๆๆ
แก้ว: เย้ ขอบใจน๊าฮิๆ นี่ชั้นชอบรอยยิ้มนายจัง ฮิๆแต่นายไม่ค่อยยิ้มเลยอะเย็นชาชะมัด
โทโมะ: เหรอ ~ พูดตรงชะมัด ยังมีคนแบบนี้อยู่บนโลกอีกเหรอเนี่ย~
แก้ว: อื้อ น่ารักดี
แก้วว่าก่อนจะฉีกยิ้มกว้างๆให้โทโมะ หลังจากที่โทโมะสอนแก้วแปลภาษาเสร็จแล้วก็ไปส่งแก้วที่ห้อง
......เลิกเรียน.....
โทโมะ: กลับมาแล้วครับ
แม่: มาแล้วเหรอจ๊ะ ทานข้าวก่อนมั้ย
โทโมะ: ผมไม่หิวครับแม่ เดี๋ยวดึกๆผมจะลงมาทานนะครับ
แล้วโทโมะก็เดินเข้าห้องไป ตอนนี้สมองของเขาคิดแต่เรื่องตอนกลางวัน
“อื้อ น่ารักดี” เค้าคิดถึงแต่คำพูดคำนี้และยิ้มออกมาทุกครั้งที่นึกถึงมัน
โทโมะ: ฮึ น่ารักดี ฮึคิกๆ
ก่อนที่ร่างสูงจะหัวเราะออกมมาอย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนแอบฟังอยู่หน้าประตู
แม่: ลูกเราหัวเราะเหรอเนี่ย  ใครกันน๊ะที่ทำให้ลูกเราหัวเราะได้ ฮิๆ ดีจัง
หลังจากที่แม่ฟังโทโมะหัวเราะอยู่นานก็กลับไป ที่แม่โทโมะแปลกใจเพราะว่าไม่ได้ยินโทโมะหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว..
ไรเตอร์พึ่งนึกออกจร๊า เม้นเยอะๆน๊าเรื่องนี้ดองไว้นานละ ต้องแต่งหน่อยแต่ไม่ค่อยมีกำลังจัยขอกำลังจัยหน่อยน๊า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา