รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

8.2

เขียนโดย pearmikzer

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.06 น.

  33 ตอน
  150 วิจารณ์
  47.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) จดหมาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
KEAW TALK
เง้อ~ ฉันมาอยู่ที่โรง’บาลก็หลายวันแล้วนะ ไอ้หมอแก่บ้าไม่รู้จะให้ฉันนอนทำไมนาน แค่โดนยิง อะ โอ้ย! เจ็บ! ไม่น่าไปแตะมันเลยอ่า
“ขอโทษนะค่ะ คุณจริญญา มีจดหมายมาส่งค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับจดหมายจากพยาบาลที่ดูแลฉันประจำ
“ใครส่งมาวะ?”
ฉันค่อยๆเปิดอ่านจดหมาย เดี๋ยวนี้เข้าฮิตอีเมลแล้วยะ! เชอะ แต่เอาเถอะเปิดอ่านดีกว่า
‘จากคนนิรนาม
                ถึงคุณจริญญา....’
ถ้าไม่ถึงตูแล้วแกจะถึงใคร!
.....ต่อๆๆๆ
‘ถึงคุณจริญญา เรามีเรื่องจะบอกว่า คุณต้องอยู่ที่โรง’บาลต่อไปจนกว่าคุณโทโมะจะมาหาคุณ เพราะข้างนอกอันตรายมาก ถ้าคุณไม่เชื่อ ลองโทร.ไปถามคุณโทโมะก็ได้ว่า กำลังเจอคนที่ชื่อเพลย์อยู่ที่โรง’บาลXX ลูกน้องของคุณจินนี่’
ไปและ.........
แล้วข้อความมันก็จบ-_-
เวนตะไลบั้งไฟพญานาค ไอ้บ้าไหนมันส่งมาวะ ถ้ารู้จะตบให้หงายหลังสามตลบเลย
ฉันพลิกจดหมายกลับไปมาเพื่อมันไปเขียนไว้ที่อื่นอีก อ่า~ นี้ไงอีกใบหนึ่ง มันเขียนว่าไงนะ
‘จะอ่านทำไม ไม่มีไรให้อ่านมีแค่นั้นและ อย่าเปิดหาอีกละ-_-‘
มันกวนได้อีกค่ะพี่น้อง
อร้ายยยยยยยยย ใครเขียนวะ เดี๋ยวเอาปืนมันเจาะกะโหลกแล้วเอาไปแขวนไว้ที่ศาลากลางเลยยยยยยย
....มันน่าโมโหนัก
“คุณจริญญาค่ะ มีจดหมายมาอีก ยี่สิบฉบับค่ะ”
หา! O_O ยี่สิบฉบับ
ใครมันทดดัดดานเขียนได้ขนาดนี้นะ ฉันขอนับถือในตัวมันมาก แต่ถ้าเป็นคนเดียวกับไอ้ที่เขียนเมื่อแต่กี้แม่จะแช่งสามวันสามคืนเลย
ฉันค่อยๆเปิดอ่านอย่างเบามือ
กรอบแกรบ~ เบาโคตรเลยฉัน-_-
ช่างเป็นการเปิดที่เบาที่สุดในสามโลก
‘ว่าแล้วต้องเปิดอ่าน ฮ่าๆ เดาไม่ผิดจริงๆด้วย คือว่าฉันมีไรจะบอก คือเพื่อนเธอคนหนึ่งต้องไปผ่าตัดอยู่ที่ต่างประเทศซึ่งเป็นใครนั้นเปิดอ่านฉบับต่อไป
 
 
....จากคนที่จริงใจ’
จริงใจมาก
ฉันเกลียดแกที่แกจริงใจสำหรับฉัน แล้วไหนละฉบับที่สองของฉัน มันไม่เห็นเขียนเลยว่าเป็นฉบับที่สอง
ฉันหาไปหามาจนในที่สุดก็เจอ เหนื่อยโคตรอ่ะ
ฉันก็เปิดอ่านอย่างไม่ค่อยๆ
.......
เอ่อ....ทำไมมันไม่มีเสียงเปิดอ่านละ
‘เหนื่อยไหมจ๊ะ ฉันว่าแล้วเธอต้องหามันจนเหนื่อย และเธอต้องเปิดอีกหลายๆจดหมายอ่านใช่ไหมละ ฮ่าๆ ตัวเลขนะให้เลื่อนหน้าลงมาอ่านที่ใต้จดหมาย นั้นไงเลขตัวต่อไป’
ฉันเลื่อนตาลงไปอ่าน
เออ จริงด้วย โง่ตั้งนาน
‘มาต่อกัน คนๆนั้นขึ้นต้นตัวภาษาอังกฤษคือตัว K อะๆพอรู้แล้วใช่ไหมละ ไปอ่านฉบับที่สามต่อ’
-_- ขึ้นต้นด้วยตัว K  มันมีทั้ง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน และอีกหลายๆคน
มันคือใครละวะไอ้เวรคนเขียนนี้
อ่านฉบับต่อไปดีกว่า
....นี้ไงเจอแล้ว
‘เจอง่ายไหมละคราวนี้ อิอิๆ ฉันใครเธอสังเกตคนใกล้ตัวเธอก่อนแล้วกันนะ ระหว่าง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน ถ้าเธอสามารถหาได้ว่าใครต้องไปผ่าตัด ห้ามปริปากพูดให้แฟนของคนนั้นรู้เด็ดขาด ไม่งั้นเธอที่เป็นแฟนคนนั้นต้องอะลาวาดป่นร้องไห้แน่ๆ ไปและ เจอกันฉบับต่อไป’
อะลาวาดป่นร้องไห้? มันเป็นไงวะอย่างนี้เหรอ...
‘ไอ้บ้า ทำไมแกไม่บอกฉัน ฮื่อๆๆ แกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก นี้ๆแน่ะๆๆ’
ป้าดๆๆๆๆๆ
‘ไอ้เวรบ้า ฮื่อๆ’
พลั๊กะ
ตุบ!
ผัวะ!
‘ทำไมแกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก!!!!!!!!!!’
คงบ้าน่าดูเลยละใครที่ทำแบบนั้น

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา