Kiss me baby เททั้งใจให้คุณชายตัวร้าย

ทางด้าน เฟย์_ แก้ว
 
 
เฟย์ : อะไรกันๆๆๆ พี่ฟางหายไปไหนนานจังๆๆๆ!!
 
แก้ว : โอ้ย!! เลิกบ่นได้แล้วน่า ฉันเห็นก็พูดแบบนี้ ครั้งที่ 28 แล้วนะ
 
เฟย์ :  ก็ฉันเป็นห่วงพี่ฟางนิ หายไปตั้งนานแล้วอ่ะ
 
แก้ว : งั้นหรอ ฉันนึกว่าแกจะหว่งของกินซะอีก
 
เฟย์ : นี่ยัยแก้วแตก ฉันไม่ได้หน้ากินขนาดนั้นนะ เข้าใจไว้ด้วย
 
แก้ว : จร้า...  ว่าแต่ใกล้จะได้เวลาเข้าเรียนแล้วอ่ะ เอาไงต่อดีฟางยังไม่มาเลย
 
แก้วขมวดคิ้วยุ้งๆ ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูซ้ำแล้วซ้ำอีก
 
เฟย์ : ไม่ต้องรง ไม่ต้องเรียนมันแล้วไปตามหาพี่ฟางกัน!!
 
แก้ว : วะ... ว่าไงนะ จะบ้าหรอ  0_0
 
แก้วทำสีหน้า และ ท่าทางอึ้งๆนิดหน่อย
 
เฟย์ : แกฟังไม่ผิดหรอกนะ ถ้าเกิดพี่ฟางเป็นไรไป จะว่าไงเล่า
 
เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังเอามาก
 
แก้ว : ยัยหมูอ้วนเอ๊ย! นี่แกจะโอเว่อร์ไปเปล่าว่ะ ฟางมันโตแล้วดูแลตัวเองได้น่า
 
เฟย์ : แต่ว่าพี่ฟางเค้า...
 
เฟย์ยังพูดไม่ทันจบก็โดนแก้วแย่งพูดตัดหน้าซะงั้น
 
แก้ว : ยัยฟางมันคงไม่ถูกโจนจับฆ่ามกป่าหรอกน่า เชื่อฉันสิ
 
ตู๊ดๆๆๆๆๆ ~~
 
แก้ว : นี่ๆยัยเฟย์โทรคัพท์แกดังอ่ะ ใช่ฟางหรือเปล่า
 
เฟย์ : อื้ม... เป็นพี่ฟางจริงๆด้วย
 
ติ๊ด
 
เฟย์ : ฮัลโหล!! พี่ฟางหรอค่ะ นี่พี่อยู่ที่ไหนเนี่ย
 
[ฟาง : พี่อยู่บ้านน่ะ พอดีชุดพี่เปียกอ่ะ เลยมาเปลี่ยน]
 
เฟย์ : แล้วพี่ฟางไปทำอะไรมาละค่ะ
 
[ฟาง : คือพี่ไปมีเรื่องกับยัยชะนีมานะจ๊ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว]
 
เฟย์ : ยัยชะนีที่ไหนกันค่ะ
 
[ฟาง : ช่างมันเถอะน่า เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังที่หลัง ว่าแต่ฝากล่าปวยกับอาจารย์ด้วยล่ะ พี่ขี้เกลียดเรียน ]
 
เฟย์ : อ้าว ... ซะงั้นไป