บันทึกรัก บันทึกร้าย

พ่อ : นี้แกเมื่อไหร่จะกลับ
โทโมะ : ถึงสนามบินแล้วครับ
พ่อ : ดีมากแกรีบมาเลยน่ะฉันส่งคนไปรับแกแล้ว
โทโมะ : มีอะไรทำไมเรียกกลับเร็วจัง
พ่อ : ป่าว ฉันคิดถึงแกก็เท่านั้นเองไม่มีอะไร
โทโมะ : ครับ
พ่อ : แกยังจำได้ไหมว่าครั้งนี้แกต้องทำอะไร
โทโมะ : จำได้
พ่อ : งั้นก็ไปเก็บข้าวของส่ะ
โทโมะ : ครับ
แก้ว : ฮัลโหล มีไรย่ะยัยฟาง
ฟาง : แกมาเรียนเหอะ
แก้ว : ฉันไม่สบาย แฮกกกกกกกกกก
ฟาง : อย่ามาฟอร์มเลยแกไม่ได้เป็นไรส่ะหน่อย
เฟย์ : ฟอร์มจัด ๆๆๆๆๆ
แก้ว : ยัยเฟย์ อืมก็ได้เดี๋ยวเที่ยงนี้ไป 
ฟาง : อย่าผิดสัญญาก็แล้วกัน
แก้ว : เออ รู้แล้วหน่า 
เขื่อน : ขอโทษน่ะครับไม่ทราบว่าห้องเรียนอยู่ไหนครับ
เฟย์ : ตรงไปเลี้ยวซ้ายค่ะ ห่ะ หล่ออ่ะ(ในใจ)
ฟาง : เฟย์แกเป็นไรว่ะ
เขื่อน : ขอบคุณครับ
เฟย์ : ใครอ่ะหล่อจัง
ฟาง : ผัวะ เห้ยเลิกเฟ้อฝันได้แล้วไปเรียน
เฟย์ : เจ็บน่ะ ไปก็ไปสิ
เขื่อน : ตรงไหนน่ะ ผู้หญิงคนนั่นบอกว่าตรงไป เลี้ยวซ้ายนี้หน่า
เฟย์ : เจออีกแล้ว ขอโทษน่ะค่ะเจออาคารเรียนยัง
เขื่อน : ยังครับ คุณบอกตรงไปเลี้ยวซ้ายไหนครับไม่เห็นเจอเลย
เฟย์ : ตรงไป เลี้ยวซ้าย โทษทีนั่นมันไปทางโรงอาหารนิ แห่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขื่อน : เอ้าแล้วกัน
เฟย์ : ไม่เป็นไรค่เดี๋ยวฉันพาไปเองเพิ่งมาใหม่ใช่มั้ย
เขื่อน : ใช่ งั้นพาไปเลยน่ะเดี๋ยวมันจะสาย
เฟย์ : ไปเลยค่ะ
เขื่อน : ขอบคุณน่ะครับ
เฟย์ : ค่ะ บายค่ะ
เขื่อน : บายครับ
เฟย์ : เห้ยเดี๋ยวเราเรียนที่นี้ นี้หว่าเออ
ฟาง : ยัยเฟย์ไปแต๊ดแหต่ที่ไหนมาย่ะไปเรียน
เฟย์ : โอเค
เขื่อน : อ้าวเธอเรียนห้องนี้หรอ
เฟย์ : ใช่ฉันเรียนห้องนี้
ฟาง : หา เจอกันอีกและ
เขื่อน : ทำไมเราเจอกันบ่อยจัง
เฟย์ : เราคงเป็นเนื้อคู่กันมั่ง
ฟาง : เนื้องอกสิไม่ว่า
ครู : เอ้านั่งที่ เรียนกันได้เเล้ว
ฟาง : เออ ............ เฟย์ ไปเรียน
เขื่อน : เอ้าเรียนได้และทุกคนนั่งที่ ทั้งหมดทำความเคารพ
เลิกเรียน
เขื่อน : ฮัลโหล
พ่อ : ไอเขื่อนแกจะไปไหนอีกม่ะถ้าไม่ไปรีบกลับบ้านด่วน
เขื่อน : มีไรครับพ่อ
พ่อ : แกรีบกลับมาก็แล้วกัน
หวาย : ห่างกันสักพัก  ห่างกันสักพัก ............................
ผู้กำกับ : เยี่ยมมากเลยหวายเก่งมากอะพักได้
เขื่อน : พี่มาเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกกันจะได้จัดงานเลี้ยง
โทโมะ : เห้ยฉันกลับบ้านน่ะโว้ยยย ไม่ได้ตาย
เขื่อน : โทษทีๆ
โทโมะ : เรียนเป็นไงบ้างว่ะ
เขื่อน : ก็็ดีน่ะไม่เครียด
พ่อ : เอ้าสองพี่น้องคุยไรกันเนี้ย
เขื่อน : สวัสดีครับพ่อเออแล้วทำไมให้พี่กลับมาเร็วจังยังไม่ถึงเวลานี้
พ่อ : พี่แกจบแล้วเว้ย พ่อก็เลยเรียกกลับมาหน่ะจะได้ช่้วยกันทำงาน
โทโมะ : ก็ดีน่ะคิดถึงสาวเมืองไทย
เขื่อน : แหม เอาอีกแล้ว เออวันนี้ผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งน่ารักดีแต่เจ้าเฟ้อเหลือเกิน
โทโมะ : เออเมื่อไหร่แกจะมีแฟนว่ะรอนานแล้วน่ะโว้ย 
เ้ขื่อน : แล้วยัยพิมแฟนเก่าพี่หล่ะไปไหนทุกทีจะเห็นมาด้วย
โทโมะ : เลิกพูดถึงเขาส่ะเขาเลิกกับพี่แล้ว
เขื่อน : โทษทีพี่ไ่ม่ได้ตั้งใจให้โมโห
ฟาง : แก้วไหนบอกตอนเที่ยวจะไปเรียนไงย่ะ
แก้ว : โทษทีมันนอนเพลินอ่ะก็เลยลืมไปอ่ะ
ฟาง : แก้ว 
แก้ว : เห้ยนางมารเข้าสิงแล้วไปดีกว่า
ฟาง : ก็บอกแล้วไงว่าไปเรียนไม่เข้าหรือไงห่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะบอกกี่รอบแล้วว่าไปเรียน ไปเรียน
แก้ว : ขอโทษน่ะ แงงงงงงงงงงง อย่าดุดิ 
ฟาง : งั้นพรุ้งนี้ไปเรียนแต่เช้าเลย ถ้ามาสายกว่าฉันตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แก้ว : ค่าคุงแม่ที่เคารพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ