บันทึกรัก บันทึกร้าย

แก้ว : ขี้เกียจไปเรียน
ฟาง : แก้วมารถมารับแล้ว
แก้ว : ตายแล้ว
เฟย์ : เร็วหน่อยสิ
แก้ว : รู้แล้ว
ไปเรียนแก้วก็หนีเรียนแล้วออกไปข้างนอก
แก้ว : โอ้ยยยย อะไรเนี้ยนี้ลุงเดินดีๆหน่อยสิ
ลุง : ขอโทษทีน่ะหนูชื่อแก้วใช่มั้ย
แก้ว : ไมอ่ะ
ลุง : คือมีคนอยากพบหนูอ่ะ
แก้ว : ใครว่ะที่ไหนอ่ะ
ลุง : ร้านอาหารปากซอย
แก้ว : หิวพอดีไปก็ได้
ร้านอาหาร
ลุง : ที่นี้แหละลุงไปก่อนน่ะ
แก้ว : เออๆ ใครเรียกเรามาว่ะ
โทโมะ : เธอชื่อแก้วใช่ม่ะ
แก้ว : เอออ แล้วไมมีไรอ่ะ
โทโมะ : นั่งก่อนสิ
แก้ว : อืม นายมีไรอ่ะเรียกฉันมาไม 
โทโมะ : เธออาศัยอยู่กับใคร
แก้ว : อาศัยอยู่กับประเทศไทยและคนไทยไมถามทำไม 
โทโมะ : ตอบดีๆหน่อยได้ม่ะ
แก้ว : ดีที่สุดแล้ว
โทโมะ : รู้มั้ยฉันเรียกเธอมามีไร
แก้ว : ตีหน้าสื่อใส่ส่ะ ไม่รุ
โทโมะ : วันนี้ฉันมาทวงสัญญาจากทางบ้านของเธอ
แก้ว : สัญญาไรนายติดหนี้กับทางบ้านฉันหรอ
โทโมะ : ใช่แต่เป็นบ้านของเธอตากหาก
แก้ว : เท่าไร
โทโมะ : 100 ล้าน
แก้ว : ห่ะ 100 ล้านเป็นไปได้ยังไงกัน
โทโมะ : ไปถามคนที่บ้านของเธอก็แล้วกัน
แก้ว : มีธุรแค่นี้ใช่ม่ะงั้นฉันกลับและ
โทโมะ : เดี๋ยวจะไปไหน สัญญาที่บ้านของเธอทำไว้ฉันขอบอกมันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอด้วย
แก้ว : เชอะ ไม่สนเกี่ยวไม่เกี่ยวไม่สน
ฟาง : แก้วไปไหนมา
แก้ว : ไปหาไรกินมา
เฟย์ : เป็นไรอารมณ์เสียมาเชียว
กลับบ้าน
แก้ว : คุณย่าค่ะ
คุณย่า : มีอะไรห่ะแก้ว
แก้ว : คุณย่าค่ะบ้านเราทำสัญญาเรื่องหนี้สินอะไรไว้ค่ะ
คุณย่า : เขากลับมาแล้วหรอเนี้ยไม่จริงน่ะ
แก้ว : เป็นไรไปค่ะคุณย่า
คุณย่า : ป่าวจ๊ะ แล้วใครบอกหนู
แก้ว : ผู้ชายที่ชื่อโทโมะค่ะ ชื่อส่ะญี่ปุ่นเลย
คุณย่า : ห่ะว่าไงน่ะ
แก้ว : คุณย่าเป็นไรไปค่ะ คุณย่า
นัน(ป้า) : มีไรนางแก้วแกทำไรคุณย่า
แก้ว : คุณย่าสลบไปค่ะ
นัน(ป้า) : คุณแม่ค่ะ อย่าเพิ่งเป็นไรน่ะค่ะ
กาน : นี้แกทำไรคุณย่าน่ะห่ะ
แก้ว : แก้วป่าวน่ะคุณย่าสลบไปเอง
กาน : มันจะเป็นไปได้ไง
นัน(ป้า) : พอก่อนกาน อย่าเพิ่งพูดอะไรช่วยคุณย่าก่อน
กาน : ค่ะคุณแม่
แก้ว : โทษเราอีกและยังไม่ได้ทำไรเลย
คุณย่า : นันไปตามยศมาสิ
นัน (ป้า) : ค่ะคุณแม่
ยศ (พ่อ) : นันมีอะไร
นัน : คุณค่ะคุณแม่เรียกค่ะ
คุณย่า : ออกไปก่อนฉันจะคุยกับยศเป็นการส่วนตัว
ยศ : มีอะไรครับคุณแม่
คุณย่า : ยศแกรู้หรือป่าวว่าวันเนี้ย มนัลส่งลูกชายของเขามาทวงสัญญาที่แกทำไว้มาบอกกับแก้ว
ยศ : แม่ครับมันเร็วไปน่ะครับที่เขามากันหน่ะ
คุณย่า : เร็วไม่เร็วไม่รู้แต่มันครบกำหนดแล้วน่ะ
ยศ : แก้ว เขามาบอกเเก้วหรอ
คุณย่า  : แก้วบอกมาอย่างนั้น
ยศ : มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ไรหรอกพี่มนัลเขาก็แค่มาขู่เท่านั้นเอง
คุณย่า : เมื่อไหร่แกจะเลิกสร้างหนี้ส่ะที
ยศ : โฮ่ คุณแม่หนี้ไม่เท่าไหร่เอง
คุณย่า่ : นี้แกหมายความว่าไงน่ะตายศ
แก้ว : เอ คุณย่าทะเลาะอะไรกับคุณอาน่ะ งง
กาน : นางแก้วแกมานี้
แก้ว : อะไรพี่กาน
กาน : นี้แกพูดอะไรให้คุณย่าฟัง
แก้ว : ป่าวน่ะไม่ได้พูดเลย
โทโมะ : ขอโทษน่ะครับนี้ใช่บ้านของคุณยศหรือป่าวครับ
กาน : มีอะไรกับคุณพ่อฉันหรอค่ะ หล่อจัง
โทโมะ : สวัสดีครับผมโทโมะคุณเออ
กาน : กานค่ะมาพบคุณพ่อหรอค่ะเชิญข้างในได้ค่ะ
แก้ว : แหม นี้หรอกุลสตรีที่บอกหน่ะเจอคนหล่อไม่ได้เลยน่ะ
กาน : แก้วมานี้
แก้ว : ไรค่ะคุงเพ่
โทโมะ : ยัยเด็กนี้เป็นน้องคุณหรอ
กาน : ใช่ค่ะเคยเจอกันแล้วหรอค่ะ
แก้ว : ใช่ค่ะเจอกันก่อนหน้านี้อีกน่ะค่ะเนี้ย
ยศ : กานลูกใครมาหน่ะ
โทโมะ : สวัสดีครับคุณอา
ยศ : โทโมะ