รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"เฮ้ย!!"
ป๊อปปี้ที่เห็นว่าพิมทำอะไรจึงรีบกระชากแขนของพิมออกไปไกลๆแล้วเข้าไปหาแก้วทันที
"เธอทำอะไรลงไปรู้ตัวไหมห่ะ"
ป๊อปปี้ที่โมโหเลือดขึ้นหน้าหน้าของเขาแดงมากโกธรพิมที่ทำแบบเมื่อกี้ลงไป
"แบบนี้มันยังน้อยเกินไปสำหรับผู้หญิงมารยาที่แย่งแฟนของชาวบ้าน"
พิมพูดแล้วมองไปทางแก้วอย่างอาฆาต
"พม ผมว่าคุณกับไปก่อนดีกว่า อย่ามาทำเรื่องไว้ที่นี้เลย"
โทโมะที่เดินเข้ามาจับแขนของพิมที่จังหวะพิมจะกระโจนเข้าไปหาแก้วอีกครั้ง
"ไม่จนกว่าพิมจะจัดการกับนังนังให้จบก่อน"
พิมหันมาพูดกับโทโมะที่ขัดจังหวะเธอ
"ก็แล้วแต่คุณนะ คุณไม่กลับก็เรื่องของคุณถ้าคุณฯไม่ออกไปพร้อมผมเรื่องระหว่างเราก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก ถือว่าจบ"
โทโมะพูดจบก็เดินออกไปทันที
"โมะ คะ โมะ โอ๊ย รอพิมด้วยค่ะ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ  แล้วฉันจะกลับมาเอาคืน"
พิมที่เห็นว่าโทโมะเดินออกไปจริงแล้วเธอเรียกเขายังไม่หันกลับมาอีกทำให้พิมต้องวิ่งตามออกไปแล้วไม่วายหันมาหาแก้ว
เมื่อทั้งโทโมะและพิมออกจากบ้านไปแล้ว บ้านทั้งบ้านก็อยู่ในความเงียบแก้วที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเธอพยายามกั้นน้ำตาของเธอเอาไว้อย่างหนักเพื่อไม่ให้ทุกคนเห็นมาออกมาจากดวงตาของเธออีกแม้กระทั่งพี่ชายของเธอ เธอไม่อยากให้ป๊อปปี้ต้องเป็นห่วงเธอกับเรื่องบ้าๆที่เกิดขึ้น
"แก้วขอตัวนะคะ"
แก้วพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำตาแห่งความอ่อนแอ่ของเธอกำลังจะไหลลงมา
"ปัง!!"
เสียงปิดประตูห้องปิดลงแก้วที่เข้ามาน้ำตาของเธอก็หยดไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหลังผิงประตูไว้แล้วชั่นเข่าขึ้นมาร้องไห้อยู่อย่างนั้น
ทางด้านโทโมะ
"โมะคะ คุณจะรีบไปไหนน่ะเรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะ"
เมื่อโทโมะขับรถผ่านรั้วบ้านเข้ามาในบ้านเขาก็รีบเดินเพื่อที่จะขึ้นไปอยู่เงียบๆคนเดียวในห้องของเขาแต่ก็มีเสียงของพิมที่ตามเขามา
"นี่ โมะ พิมบอกว่าอย่าเดินหนีพิม"
พิมที่เรียกเขายังไงเขาก็ไม่หันมาเธอจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาดักหน้าของโทโมะไว้ที่ทางขึ้นบรรได
"มีอะไรก็ว่ามา ผมอยากอยู่คนเดียว"
โทโมะพูดตัดพ้องไม่มองหน้าพิมแม้แต่นิด
"เมื่อคืนคุณไปไหนมา โทรไปคุณก็ปิดเครื่อง พิมโทรไปหาลูกน้องคุณที่ไร่ ก็บอกว่าคุณออกมาตั้งนานแล้ว พิมมาหาคุณที่บ้านแม่บ้านที่นี้ก็บอกว่าคุณยังไม่กลับ แต่เมื่อเช้าพิมกับเจอคุณที่บ้านนังแก้วมันหมายความว่าไงคะ"
พิมถามโทโมะ
"คุณอยากจะรู้ของผมว่าผมไปทำอะไรมาบ้างในฐานะอะไร"
โทโมะที่ถามพิมออกมาเพราะเขารู้สึกรำคาญเธอมาก
"ฐานะภรรยาไงคะ  อีกไม่นานยังไงเราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี เรื่องนี้พิมก็ต้องรับรู้บ้างไม่ใช่หรอคะ"
พิมพูดแล้วแสร้งยิ้มให้กับโทโมะตรงหน้า
"ใช่ เรื่องที่ว่าผมทำอะไรที่ไหนกับใครก็มีบางส่วนที่ผมจะแชร์ให้ภรรยาได้รู้บ้าง..."
เมื่อโทโมะพูดพิมที่ฟังอยู่ก็เผลอยิ้มออกมาเพราะเธอจะได้รู้บ้าง
"แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีภรรยาผมเลยยังไม่รู้ว่าจะแชร์เรื่องนี้กับใครและเรื่องนี้คุณก็ไม่ควรรู้"
โทโมะที่พูดเสร็จก็เดินขึ้นข้างบนทันทีโดยไม่สนใจพิมเลยแม้้แต่นิดเดียว
"กรี๊ดดด  นี่โมะ คุณมาคุยให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ ยังไงฉันก็จะต้องแต่งงานกับคุณคอยดูสิ"
พิมพูดแล้วเห็นว่าโทโมะที่ไม่สนใจเธอเลยขับรถออกไป
พิม:
ติด ติ๊ด ติด
พิมขับรถออกมาจากบ้านของโทโมะออกมาได้สักพักโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
พิมพูดกับปลายสาย
'ที่เธอไปให้ฉันสืบมาวันนี้อ่ะได้เรื่องแล้ว'
เพื่อนสาวของเธอโทรมาเพื่อบอกข่วกับพิม
"ว่าไง"
พิมที่ได้ยินก็ยิ่งใจร้อนลุ่มเพราะอยากจะรู้
'ฉันว่าคุยที่โทรศัพท์มันคงไม่เร้าใจเธอ ฉันว่าเธอเตรียมไปฟังข่าวดีที่ผับ@#$$%^&ดีว่านะ'
เพื่อนสาวของเธอบอก
"ก็ได้แล้วเธอก็มาให้ตรงเวลาด้วยล่ืะ"
พิมพูดกับปลายสายเสร็จก็ตัดสายทันที เธอรีบเลี้ยวรถไปยังผับที่เธอกับเพื่อนของเธอนัดไว้
23.05
หน้าผับ@#$$%^& ย่านสุขวิท
พิมเดินเข้ามาในผับและพุ้งตรงไปที่โซนวีไอพีที่เธอคุ้นชินกับผับนี้เพราะว่าเป็นผับที่เธอและเพื่อนๆของเธอมาเป็นปีชระจำแล้วยังเป็นผับประจำของกลุ่มโทโมะอีกด้วยเธอจึงมักคุ้นชินเพราะที่ผับนี้มีระบบความปลอดภัยแน่นและต้องมีบัตรสมาชิกเ่ทานั้นจึงจะเข้าได้เพราะที่นี้มีแต่พวกไฮโซ เซ้ล็บคนดังต่างๆทังไทยและต่างประเทศเข้ามาพักผ่อนหย่อนใจที่นี้
"ไงจ๊ะ พิมสุดสวย"
หวายที่หน้าตาเธอเปรี้ยวจิ้ดจ๊าดไม่ต่างจากพิมเพราะเธอสองคนสนิทกันมากและดีกรีความร้ายของเธอก็ไม่เบา แต่เธอก็มักไม่ค่อยควงใครนานๆมักจะเลือกผู้ชายเองมากกว่าและผู้ชายก็มักเข้ามาให้เธอเลือกไม่ขากมือ
"ไหนล่ะ เรื่องที่ฉันให้เธอไปหาน่ะ"
พิมที่มาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นเธอจกจ่ออยู่กับหวายที่เธอบอกว่าจะมีข่าวดี
"ใจเย็นๆก่อนสิ ดื่มนี้ก่อนดีกว่านะแล้วฉันจะบอกกับเธอพร้อมรูปที่เด็กฉันเอามาฝาก"
หวายยื่นแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ให้กับพิมเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนของเธอนั้นชอบ
"ขอบใจ"
พิมรับแก้วมาแล้วบอกกับเพื่อนของเธอที่รู้จักเธอทุกเรื่อง
"เดี๋ยวฉันมานะ"
หวายที่อยู่ก็ลุกออกไปโดยไม่ได้บอกอะไรกับพิมเลยแล้วเธอก็หายไปกับฝูงของคนที่มา
ตอนนี้พิมก็มึนๆแล้วเพราะหวายส่งแก้วมาให้เธอแทบไม่ใ้เธอพักบ้างเธอเลยเห็นอะไรเป็นภาพซ้อนไปหมด
"ขอบโทษนะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"
ชายหนุ่มที่หน้าออกแนวลูกครึ่งหน่อยเดินถือแก้วเหล้าของเขามแล้วขออนุญาติพิมแต่เมื่อเธอไม่พูดด้วยเขาเลยนั่งลงชิดกับตัวของเธอ
"มาคนเดียวหรอครับ คนสวย"
เขาถามพิมทันทีที่นั่งลงข้างๆแล้วเริ่มสูดดมที่แก้มนวลของเธอเบาๆ
"อย่ามายุ่งกับฉันนะ"
พิมที่พยายามปัดป่ายมือและหน้าของคนที่มาเยื่อนใหม่ออก
"คุณไม่ต้องการที่จะหาเพื่อนมาร่วมด้วยเหรอครับ อยู่คนเดียวมันเหงานะ"
เขาพยายามพูดโน้มน้าวใจของพิม
พิมที่กระดกเหล้าในแก้วทีเดียวหมดเธอลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาหวายที่บ้านเธอคิดแบบนั้น"
"จะรีบไปไหนล่ะครับคนสวย นี่ยังไม่ดึกเลยคุณจะรีบกลับไปไหน"
เขารีบกอดรัดตัวของพิมไว้เพื่อไม่ให้เยื่อของเขาหลุดไปไหน
"อะไรกันเนี้ย ฉันบอกให้ปล่อยไงล่ะ"
พิมที่หนักหัวมากๆตอนนี้แล้วยิ่งเขามากอดรัดไม่ให้เธอลุกไปอีกยิ่งรำบากสำหรับเธอ
"ผมสัญาญ้าคุณให้ผมเลี้ยงอีกสักแก้วสองแก้วเนี้ยผมจะปล่อยให้คุณกลับบ้านอย่างปลอดภัย"
เขาพูด
พิมที่ได้ยินว่าเขาจะไม่ทำอะไรแล้วยังเลี้ยงเธออีกตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากกลับบ้านด้วยทำให้เธอนั่งลงที่เดิม
"น้องเอาแบบนี้มาอีก เร็ว"
ชาหนุ่มคนนั้นบอกกับเด็กเศริฟที่เดินผ่านมา
"หือ ตัวคุณนี่หอมจังเลยนะ ผมชักหลงคุณแล้วสิ"
เขากระเถิบเข้ามาใกล้พิมแล้วสูดดมเธออีกครั้ง
"นี่ ออกไปห่างฉันเลยนะ ฉันไม่ชอบ!!"
พิมที่รู้ว่าตัวเองถูกวมลามก็พูดออกไปแล้วออกห่าง
"นี่ คุณอย่าทำเป็นหวงหน่อยเลยผมรู้ว่าคุณเจอมาเยอะกว่าผมแล้วมั้ง"
เขาพูดแล้วยิ่งเข้ามาชิดพิม
"นี่อย่ามาใกล้ฉันนะ ฉันไม่ชอบ"
พิมพูดแล้วหันไปอีกทาง
"แต่ผมชอบคุณมากนะ ผมอยากให้คุณมาเป็นของผมเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ"
เขาเข้ามาแล้วล็อกตัวของพิมไม่ให้ขยับอีก
นั้นทำให้พิมไม่รู้เลยว่าเขาได้ใส่อะไรลงไปในแก้วเหล้าของเธอที่พึ่งมาเสริฟบ้าง
"อะ นี่ ของคุณ"
เขายืนแก้วให้กับพิม
พิมรับมาแบบไม่เต็มใจนักแต่ยังนั่งอยู่ที่นี้เพราะเธอไม่อากกลับบ้าน
แล้วทั้งสองก็นั่งดื่มกันหมดไปหลายแก้วเป็นเวลานานที่ผับใกล้จะเลิกพิมก็มีอาการ
"โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ร้อน ฉันร้อน"
พิมที่อาการเริ่มออก
"ไม่เป็นไรนะที่รักเดี๋ยวผมจะช่วยคุณเอง"
ชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นบอกแล้วรับพาพิมผ่่าพวกไฮโซออกมาข้างนอกจนถึงลานจอดรถ
"ชะ..ช่วยฉัน เร็วๆ"
เสียงของพิมที่เริมสั่นเพราะทนไม่ไหวตอนนี้ที่หน้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อนเม็ดใหญ่ผลุดขึ้นมาเพราะเธออโดนยาที่เขาใส่ลงไปในเหล้าเยอะ
"เราจะตรงนี้ไม่ได้นะที่รักผมว่าที่ห้องผมดีกว่าอยู่แค่นี้เอง"
เขารีบพูดแล้วแล้วดันตัวเองกับพิมเข้ารถไปแล้วขับออกไปด้วยความเร็วเพราะอารมณ์กามของทั้งสองนั้นเกินขีดจำกัดแล้ว
เมื่อถึงห้องของชายหนุ่มเขาวางพิมลงที่นอนแล้วขึ้นคร่อมด้วยความรวดเร็วและเริ่มกิจกรรมที่ทั้งสองฝายต่างก็ต้องการด้วความรวดเร็วแลพรุนแรงกว่าครั้งไหนๆของพิม  ทำให้ห้องที่เงียบและมืดสนิทเกิดเสียวครวญครางของทั้งสองร่างประสานสียงกันในอารมณ์กาม

ขอโทษนะหายไปนานเลย พอดีช่วงนี้เนื่อยที่ซ้อมอ่ะก็เลยนอนเร็วไม่ได้มาอัพเลย