รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

1 อาทิตย์ต่อมา
แก้วมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับธามไท ทั้งสองคุยกันเป็นปกติให้เหมื่อนเดิมที่สุดเพราะไม่อยากเสีย
เพื่อนอย่างเขาและเธอไป ธามไทรู้เรื่องของแก้วหมดแล้วแม้กระทั่งรู้ว่าตอนนี้แก้วท้องแต่แก้วไม่บอกเขาว่า
เธอท้องกับใครแต่เขาพอจะเดาออกได้ว่าผู้ชายคนนั้นที่เขาเจอแน่ๆ
"นี่แก้ว เธอจะใจลอยไปไหนเนี้ยเดินจะชนของของเขาอยู่แล้วเนี้ย"
แก้วที่เดินอย่างใจลอยเดินจะชนของแต่เพราะธามไทยดึงไว้ก่อนจึงไม่เกิดอะไรขึ้น
"ขอบใจ ที่หลังฉันจะระวังให้มากกว่านี้แล้วกัน"
แก้วหันมาบอกแล้วเดินต่อไป
"ฉันว่าไปนั่งพักหาอะไรกินก่อนดีกว่านะ"
ธามไทพูดแล้วพาแก้วเดินเข้าร้านอาหาร
บริกรเดินมาเสริฟอาหารที่สั่งแล้วเดินออกไป
"อ่ะ นี่กินซะ"
ธามไทพูดแล้วตักอาหารมาไว้ที่จานของแก้ว
"ฉันไม่อยากอ่ะ"
แก้วพูดแล้วเมินหน้าหนี
"นี่มันของชอบของเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่กินล่ะ"
ธามไทพูดเพราะเขาสั่งอาหารมาเป็นของชอบของแก้วทั้งหมด
"วันนี้ฉันไม่อยากกินแล้วฉันก็ไม่หิวด้วย นายกินเสริจแล้วเราจะได้ไปกัน"
แก้วพูดแล้วนั่งมองออกไปนอกร้าน
อาการซึมเศร้าของแก้วเป็นมาตั้งแต่ที่โทโมะมาส่งที่บ้านแล้วยังไม่พูดกับเธออีกทั้งพิมยังมาอาละวาดที่บ้าน
อีก ทำให้แก้วไม่ค่อยพูดกับใครจะพูดกับป๊อปปี้เป็นบางครั้ง จนตอนนี้ที่ออกมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับ
ธามไทย เธอไม่ได้อยากทำให้บรรยากาศมันอึดอัดแบบนี้หรอกแต่เธอไม่สามารถที่จะพยายามปั้นยิ้มได้เห
มือเมื่อก่อน
"ถ้าเธอไม่กินก็ไม่เป็นไร แต่หลานของฉันล่ะเขายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"
ธามไทพูดเพื่อให้กินได้กินข้าวบ้างเพื่อลูกของเธอเอง
"ไว้ฉันหิวแล้วฉันจะกินเอง"
แก้วได้ยินที่ธามไทพูดแล้วสงสารลูกที่อยู่ในท้องของเธอหลายวันมานี้เธอแทบไม่ค่อยได้แตะข้าวเลยแต่ก็
ถูกพี่ชายของตัวเองบังคับให้กินก็เพื่อลูกเธอจึงพยายามกลืนกินเพื่อลูก
"ทำไมเธอไม่ดูแลตัวเองบ้างไม่ดูแลตัวเองไม่พอยังทรมานลูกของตัวเองไปด้วยแล้วอย่างนี้เด็กในท้องจะรับไหวเหรอ"
เขายังพูดต่อไป
"เธอไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะที่จะอะไรก็ได้ตอนไหนก็ได้ตอนนี้เธอต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้น
แล้วลูกของเธออีกเขาเกิดมาแล้วทั้งที่แม่ของเขายังไม่พร้อมที่จะดูแลเขาแบบนี้เขาจะคิดอย่างไงที่แม่ไม่
ดูแลอาใจใส่เหมื่อนแม่คนอื่นที่ดูแลทะนุทะหนอมตั้งแต่รู้ว่าเขาจะมาอยู่กับเขา แต่เธอไม่นึกถึงตัวเองแล้วก็
ไม่นึกถึงลูกบ้างเลย"
ธามไทร่ายยาวทำให้แก้วหันมามองเขาน้ำใสๆอ่ออยู่รอบดวงตา
"ฉันขอโทษ"
แก้วพูดออกมาแล้วร้องไห้ออกมา
"เธอไม่ต้องมาขอโทษหรอก เธอกินข้าวเนี้ยให้หมดดีกว่า"
ธามไทยพูดแล้วตักอาหารใส่จานให้แก้วอีก
แก้วจับช้อนขึ้นมาจะเอาข้าวเข้าปากแต่รู้สึกพะอืดพะอมและอยากจะอ้วกจึงปิดปากเอาไว้แล้วลุกไปเข้า
ห้องน้ำ  ตอนแรกธามไทจะตามไปแต่แก้วห้ามไว้ก่อน
เมื่อแก้วออกมาธามไทก็จ่ายเงินเรียบร้อยเพื่อพาแก้วกลับไปพักผ่อนที่บ้าน
 
เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของบุคคลหนึ่งทั้งเสียงและภาพเธอนั้นจดจำได้หมดและกำลังไปบอกคนที่
สำคัญที่สุดเพื่อจัดการแก้วออกไปจากชีวิต

เอาไปตอนนึงก่อนเดี๋ยวพิมอีกตอนแปบนะ