รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

เมื่อพ่อของแก้วและสองแม่ลูกนั้นออกจากบ้านไปนานแล้ว
"พี่ป๊อปเกิดอะไรขึ้นน่ะ เมื่อกี้ฟางนั่งรถมากับพี่โมะเห็นรถบ้านพี่ป๊อปผ่านไป"
ฟางก็โทโมะที่พึ่งมาถึงฟางก็รีบเข้าบ้านไปถามป๊อปปี้ทันที
"ไอ้โมะอยู่ไหน!!"
ป๊อปปี้เมื่อเห็นฟางก็ถามหาโทโมะเพราะเขารู้ว่าโทโมะต้องมาส่งฟางที่นี้ และเขาจะไม่ยอมให้ตัวต้นเหตุของเรื่องทุกหมดอยู่เฉยๆแบบนี้อีกแน่
"พี่โมะทำไมคะ"
ฟางถามเพราะหน้าของป๊อปปี้ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด เธอก็พอจะรู้ว่าแฟนตัวเองนั้นถามหาพี่ชายของเธอเองทำไม
"ไอโมะมันอยู่ไหน"
ป๊อปปี้ตวาดใส่ฟางจนฟางตกใจตัวสั่นไปหมด เธอไม่เคยเห็นเขาเป็นมากขนาดนี้มาก่อน
"ดะ..เดี๋ยวฟางเรียกพี่โมะมาให้"
ฟางพูดเสียงสั่นเพราะเธอนั้นยังกลัวๆป๊อปปี้อยู่
"เรียกฉันมีอะไรกับฉัน"
โทโมะที่เดินเข้ามาเพราะเสียงที่ป๊อปปี้ดังออกไปข้างนอกทำให้เขานั้นต้องเดินเข้ามา
"มีแน่ แต่แกกับฉันต้องไม่คุยกันตรงนี้"
ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือทันที
"ฟาง ไม่ต้องหรอก"
โทโมะที่เห็นว่าฟางจะเดินตามเข้าไปในห้องนั้นจะคว้าตัวของฟางไว้แล้วเดินตามป๊อปปี้เข้าไปในห้อง
"แกมีอะไรกับฉัน"
ทันทีที่โทโมะเดินเข้ามาในห้องก็ถามขึ้น
"ก่อนที่แกจะมาถึงบ้านฉันแกเห็นใช่ไหมว่าพ่อของฉันมาที่นี้"
ป๊อปปี้เริ่มต้นถามโทโมะ
"อืม"
เขาเพียงแต่ตอบรับเพราะก่อนที่เขาจะมาถึงที่นี้ก็เห็นรถที่บ้านพ่อของแก้วออกมาจากหมู่บ้านนี้
"พ่อมาที่นี้เพราะแก!!"
ป๊อปปี้ที่ตอนแรกหันหลังอยู่หันหน้ามาแล้วชี้หน้าโทโมะจังๆ
"พ่อแกมาเพราะฉันทำไม"
โทโมะยังคงไม่เข้าใจจึงถามออกไป
"โธ่เว้ย แกนี่ มันโง่จริงๆ"
ป๊อปปี้ที่โมโหเพราะโทโมะนั้นไม่เคยรับรู้เรื่องอะไรเลย
"ที่พ่อมาวันนี้ก็เพราะแกทำอะไรกับแก้วไว้ล่ะ หัดรู้หัดรับผิดชอบซะบ้างดิเว้ย"
"ฟางเคยบอกกับฉันว่าคู่ของแกกับแก้วสักวันคงจะดีถ้าไม่มีฉันคอยขัดขวางแกกับแก้ว   แล้ววันนั้นที่แกกับแก้วหายไปด้วยกันทั้งคืน ฟางก็มาบอกกับฉันให้ใจเย็นๆไม่ต้องโทรตามเพราะแกโทรมาบอกแล้ว ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรคงคิดว่าแกคงจะมีความสุภาพบุรุษพอไม่ทำแก้ว และพอกลับมาที่บ้าน ยัยพิมแฟนเก่าของแกมาอาละวาดที่บ้านของฉัน แกยังไม่มีปัญญามาปกป้องน้องของฉันเลยอีกหลายๆเรื่องที่แกไม่เคยทำเพื่อน้องของฉัน อย่างนี้แกยังให้คนเป็นพี่อย่างฉันไม่ขัดขวางได้ยังไง เพราะฉันรู้ไงว่าแกมันเพลย์บอยชอบเปลี่ยนผู้หญิงฉันถึงไม่อยากให้แก้วไปยุ่งกับแกเพราะแกคงจะดูแลน้องของฉันไม่ได้และสุดท้ายแกกับแก้วก็ต้องเลิกกันฉันต้องมาทนมองน้ำตาของแก้วทุกวันก็เพราะแก !!!"
ป๊อปปีพูดเสียงดังใส่โทโมะเพราะความโมโห
"ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไปแต่..."
"ผลัว!!!"
เสียงกำปั้นกะทบกับหน้าของโทโมะอย่างหนักทั้งที่เขายังพูดไม่จบดี ป๊อปปี้ทนรอให้โทโมะพูดจบไม่ไหว
"แกมันไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย ไม่มีความรับผิดชอบ สมแล้วที่แก้วไม่บอกแก"
ป๊อปปี้พูดออกไปเพื่อให้ได้สำนึก
"บอกอะไร แก้วไม่บอกอะไรกับฉัน"
โทโมะที่สงสัย เดินเข้าไปหาป๊อปปี้ทันที ครั้งนี้ถึงจะต้องโดนต่อยอีกเขาก็ยอมเพราะเขาอยากรู้ว่าแก้วไม่บอกอะไรเขา
"แกยังจะอยากรู้อีกเหรอ ฉันว่าเรื่องนี้ถ้าแกได้รู้ แกคงจะคงไม่มีความรู้สึกหรอก เพราะแกมันไม่คิดจะจริงจังกับน้องฉันอยู่แล้วหนิ"
"แกบอกฉันมว่าแกกับแก้วทำไมมีเรื่องอะไรทที่แก้วไม่บอกกับฉัน แล้วมันเกี่ยวกับฉันยังไง"
"อ๋อ นี่แสดงว่าถ้าไม่เกี่ยวกับแก แกคงจะไม่ถามใช่ไหม ห่ะ ไอเพื่อนเลว"
"ผลั๊ว"
อีกหมัดหนึ่งเข้าที่หน้าของโทโมะ
"แกจะทำยังกับฉันมากเท่าไรก็ได้ ตามใจแก เพราะฉันรู้ว่าเรื่องนี้ฉันผิด"
"โธ่เว้ย!!!"
และตามด้วยเสียงหมัดต่อยตรงกับโทโมะทั้งหน้าและเนื้อตัวของเขาช้ำเต็มตัวไปหมด
"ที่ฉันทำไปทั้งหมดเพราะฉันรักน้องของฉันมากก็เหมือนกับแกที่รักฟางมากไม่อยากให้ฉันต้องเอาเปรียบน้องแก แกต้องการให้ฉันดูแลน้องฉันดีๆ แล้วแกล่ะทำไมไม่ทำกับน้องของฉัยแบบที่แกอยากให้ฉันทำกับฟางบ้าง แกทำกับน้องฉันแล้วไม่สนใจ ไม่ปกป้องน้องฉันเลย"
"แล้วแกก็รู้ไวนะว่าที่พ่อฉันมาวันนี้เพราะต้องการจะตายลูกกับพ่อเพราะแกไม่ยอมบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็ก และพ่อของเด็กในท้องของแก้วก็คือแกรู้ไว้ซะด้วย"
ในที่สุดป๊อปปี้ก็ไม่สามารถกักเก็บมันไว้ได้อีก เขาจึงพูดมันออกไปเพราะเห็นสภาพเพื่อนของเขาที่ไม่เหลือดีแล้ว
"อะ..อะไรนะ ลูกแก้ว แก้วท้อง แก้วท้องกับฉันงั้นเหรอ"
โทโมะที่ได้ยินดังนั้นจึงรีบถามขึ้นเพราะเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าแก้วท้อง ถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นอะไรเขาจะไม่มีทางทำตัวแบบนั้นเลย
"ก็ใช่ไง และที่พ่อต้องตัดพ่อลูกกับแก้ววันนี้ เพราะน้องของฉันนั้นปกป้องแก ไม่ยอมบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็ก แก้วปกป้องแกไม่ให้พ่อได้ไปทำร้ายแก แต่กับแกฉันไม่เคยเห็นว่าแกจะปกป้องน้องฉันเหมือนอย่างที่แก้วทำในวันนี้ก็เพื่อแก"
"ฉันบอกกับแก แล้วหวังว่าวันนี้แกจะเปิดหูเปิดตาได้แล้ว"
ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปจากห้องปล่อยให้เขาได้นั่งคิดอยู่คนเดียวในห้อง



โทโมะรู้แล้วๆวู้วๆ พรุ่งนี้ต่อนะ ไปนอนแล้ว ฝันดีค่ะ ทุกคน