เราจะรักกันได้ไหม TK

       " นี้แบงค์ ว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวเรา" ป้าเอ่ยบอกหลานชาย  ทำให้โทโมะถึงกับอึ้ง
       " สวัสดีครับโทโมะ คงจำผมได้นะครับ เพราะเมื่อวานผมก็ไปรับน้องแก้ว" แบงค์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
       " ครับ จำได้แม่นเลยครับ" โทโมะเอ่ยบอก
       " สวัสดีค่ะพี่แบงค์ อ้าวพี่โมะมาด้วยเหรอค่ะ" แก้วยกมือไหว้แบงค์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมาเห็นชายหนุ่มที่นั่งหน้าบึ้งอยู่
       " พี่มาไม่ได้เหรอครับน้องสาว" โทโมะเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยชอบใจ
       " มาได้สิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มที่เอ่ยถาม
       " แต่ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาก็ได้ เพราะป้าจะให้แบงค์รับ-ส่งแก้วที่มหาวิทยาลัย"
       " แล้วพี่เขาไม่ทำงานเหรอครับ" โทโมะเอ่ยถาม
       " ทำครับ แต่มีเวลารับส่งน้องแก้วครับ"
       " งั้นผมขอตัวนะครับ" โทโมะบอกแล้วลุกเดินออกไปทันที  แก้วมองตามอย่างเป็นกังวลก่อนจะหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่
       " น้องแก้วไปเรียนเถอะครับ เดี๋ยวสายนะ" แบงค์เอ่ยบอกหญิงสาว
       " ผมลานะครับ" แบงค์บอกแล้วยกมือไหว้ป้าของหญิงสาว
       " ตั้งใจเรียนนะแก้ว"
       " ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะคุณป้า" แก้วยกมือไหว้ก่อนจะเดินมาขึ้นรถของชายหนุ่ม
       " ท่าทางพี่ชายแก้วจะโกรธเอาการนะเนี่ย" แบงค์กระซิบหญิงสาวเมื่อเดินออกมาเห็นโทโมะยังยืนพิงรถอยู่ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
       " หน้าอย่างนี้ไม่โกรธมั้งค่ะ" แก้วบอกอย่างขำๆ
       " เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะค่ะ" แก้วตะโกนบอกพี่ชายบุญธรรมก่อนจะเดินขึ้นรถของแบงค์ไป  โทโมะก็ขับรถตามมาตลอด  ไม่นานรถทั้งสองคันก็มาจอดใกล้กันแก้วจึงเดินลงมาจากรถก่อนจะโบกมือลาชายหนุ่มที่มาส่ง  โทโมะที่เดินตามลงมาก็มองอย่างไม่พอใจ
       " ไปคืนเดียวกลับมาดูสนิทกันจังนะ" ชายหนุ่มประชดเล็กน้อย
       " อย่าโกรธเลยนะค่ะ"
       " แต่งเมื่อไรบอกด้วยนะ" โทโมะว่าก่อนจะเดินหนี
       " ใครบอกว่าแก้วจะแต่งด้วยล่ะ" คำพูดนี้ทำให้ชายหนุ่มชะงักทันที
       " แก้วว่าไงนะ"
       " แก้วกับพี่แบงค์เราถูกบังคับให้แต่งงานกัน พี่เขามีแฟนแล้วและก็รักกันมากด้วย  ส่วนแก้วคงไม่ต้องบอกนะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินหนีขึ้นห้องเรียนไป
       " จริงนะครับ ไม่หลอกพี่นะ" โทโมะเอ่ยถามพร้อมวิ่งตามมาคว้าเอวหญิงสาวไว้
       " จริงแท้แน่นอน" แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
       " อย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย" โทโมะบอกแล้วหอมแก้วหญิงสาว
       " ทำบ้าอะไรนะพี่โมะ นี้มันมหาวิทยาลัยนะ"
       " งั้นไปทำที่ห้องได้ใช่ป่ะ" โทโมะถามอย่างทะเล้น
       " ไม่ได้" แก้วบอกเมื่อเดินเข้ามานั่งในห้องเรียน

        หลายวันผ่านไปแก้วก็ไม่ค่อยจะมีเวลาให้กับโทโมะเลย  เพราะหญิงสาวถูกจับคู่ให้ออกงานคู่กับพี่แบงค์อยู่ตลอดเกือบทุกวันก็ว่าได้
      " เหนื่อยไหมน้องแก้ว" แบงค์เอ่ยถามหญิงสาว
      " นิดหน่อยค่ะ แล้วพี่อ่ะไม่เหนื่อยบ้างเหรอ"
      " ก็มีบ้าง แต่สงสัยพี่จะชินแล้วมั้ง" แบงค์บอกอย่างยิ้มๆ
      " แต่ตอนี้แก้วเบื่อสุดๆ แก้วไม่ชอบงานอะไรแบบนี้เลย"
      " เอางี้ไหม พี่จะขออนุญาติพาแก้วไปเที่ยวทะเล แล้วแก้วก็ชวนแฟนแก้วไป ส่วนพี่ก็ชวนเบลล์ไปด้วยดีไหม"
      " ก็ดีค่ะ ไม่รู้ว่าพี่โมะจะงอนไปถึงไหนแล้ว" แก้วแอบบ่นให้ชายหนุ่มฟัง
      " งั้นเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันนะ" แบงค์บอกพร้อทเดินควงแขนหญิงสาวกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะในห้องงานเลี้ยง
      " ไปไหนมาจ๊ะเด็กๆ"
      " ไปเดินเล่นมาค่ะคุณป้า" แก้วเอ่ยตอบ
      " คุณป้าครับ พอดีอาทิตย์นี้เป็นวันหยุด  ผมขอพาน้องไปเที่ยวทะเลได้ไหมครับ  เราสองคนจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น" แบงค์เอ่ยถามป้าของหญิงสาว
      " ได้สิลูก เอาเลย" ป้าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
      " ว่าไงจ๊ะหนูแก้ว" มารดาของชายหนุ่มเอ่ยถาม
      " ก็ดีเหมือนกันค่ะ แก้วเองก็อยากไปเที่ยวทะเลพอดีเลย" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
      " ป้าอนุญาติจ๊ะ มารับน้องได้ตามสบายเลยนะ"
      " ขอบคุณครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมขอไปส่งน้องนะครับ" แบงค์เอ่ยบอกป้าของหญิงสาวกับมารดาของตัวเอง
      " ตามสบายจ๊ะ"
      " งั้นหนูกลับเลยนะค่ะ ง่วงนอนแล้วอ่ะค่ะ" แก้วเอ่ยบอก  ทั้งสองยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะเดินควงแขนกันออกมายังลานจอดรถ
      " ทำไมคุณป้าของแก้วจึงปล่อยให้แก้วไปกับพี่ได้ง่ายจัง" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างสงสัย
      " ก็เพราะเขาอยากให้เราสองคนแต่งงานกันไง  จึงเปิดโอกาสให้เราทั้งสองทำความรู้จักกันตลอดเวลา"
      " อย่างนี้นี่เอง" แก้วบอกก่อนจะพยักหน้าออกมา  แบงค์จึงขับรถมาส่งหญิงสาวถึงบ้าน
      " ขอบคุณนะค่ะพี่ชาย" แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน 
      " ไปไหนมา วันนี้แต่งตัวซะสวยเลย" โทโมะที่ยืนดักรออยู่เอ่ยถามหญิงสาว
      " พี่โมะมาได้ไงค่ะ แล้วรถล่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
      " ไปคุยกันบนห้อง เดี๋ยวมีใครมาเห็น" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนห้องนอนทันที
      " บอกแก้วมาก่อน ว่าพี่มาได้ไง ทำไมแก้วไม่เห็นรถ"
      " ก็พี่คิดถึงนิ  นั่งแท็กซี่มา ไม่มีใครรู้หรอก" โทโมะบอกแล้วกอดหญิงสาวด้วยความรักและคิดถึง  เขาดันหญิงสาวติดกับผนังห้องก่อนจะซุกซนอยู่ที่ลำคอขาวๆ ของหญิงสาว
      " หยุดก่อน แก้วมีเรื่องจะบอก" แก้วดันหน้าชายหนุ่มให้หยุดการกระทำ
      " เรื่องไรครับ"
      " แก้วกับพี่แบงค์จะไปเที่ยวทะเลกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " พี่ไม่ให้ไป"
      " ฟังก่อนสิ  แก้วยังพูดไม่จบเลย"
      " ว่ามาสิ"
      " พี่แบงค์ก็จะชวนแฟนเขาไป  ส่งแก้วก็จะชวนที่รักของแก้วไปเช่นกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วยกมือโอบคอชายหนุ่มไว้
      " จริงนะครับ" โทโมะเลื่อนมือมาจับเอวหญิงสาวไว้ข้างหนึ่งก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ที่ต้นขาของหญิงสาว
      " แน่นอนค่ะ" แก้วบอกก่อนจะโน้มคอชายหนุ่มมาประกบปากทันที  โทโมะยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะจูบตอบหญิงสาว  มือหนาก็เริ่มที่จะปลดเสื้อผ้าของตัวเองและหญิงสาวออกไปพร้อมๆ กันอย่างรวดเร็ว   โทโมะประคองร่างบางไปยังเตียงนอนก่อนจะล้มลงพร้อมกับไฟในห้องนอนก็เริ่มที่จะดับไปเช่นกัน  แต่ไฟร้อนในร่างกายของคนทั้งสองที่มีความรักและคิดถึงต่อกันยังติดอยู่อย่างไม่มีทางที่จะหมดลงไปง่ายๆ

       เช้าวันรุ่งขึ้นแต่งที่ตื่นขึ้นมาก่อนก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง  ก็พบว่าพี่แบงค์มานั่งรออยู่แล้วแก้วจึงเดินเข้าไปนั่งคุยด้วย
     " มานานแล้วเหรอค่ะ"
     " สักพักครับ พอดีคุณป้าของแก้วออกไปธุระเลยโทรให้พี่มารับน้องแก้วไปเรียน"
     " พี่ไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วไปกับพี่โมะได้"
     " แน่ใจนะครับ"
     " ค่ะ" แก้วบอกก่อนจะเดินมาส่งชายหนุ่มที่รถ  แบงค์ยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป   เมื่อชายหนุ่มไปแล้วแก้วจึงเดินขึ้นไปดูชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่
     " ตื่นแล้วเหรอค่ะ"
     " ยังไม่ตื่นมั้ง" โทโมะตอบอย่างเย็นชา
     " เป็นไรอีกค่ะ หึงแก้วที่คุยและยิ้มให้พี่แบงค์เหรอ" แก้วเอ่ยถามอย่างรู้ทัน  เพราะหญิงสาวหันมามองก่อนที่จะเดินขึ้นมาก็เห็นว่าชายหนุ่มยืนมองมาจากกระจกในห้องนอน
     " หึงดิ เมียพี่เล่นไปยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น"