Boy club ที่รักครับ! ผมไม่ใช่เพลย์บอย

Kaew’s Talk’

ณ คฤหาสประจำตระกูลศิริมงคลสกุล

ก๊อกๆ แกร็ก

“ขออนุญาตค่ะ  คุณหนูคะ มีคนมาขอพบค่ะ” แม่บ้านเข้ามาบอกกับชั้น ตอนนี้ชั้นเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ไม่ตอบสนองต่อสิ่งใดๆ แม่กระทั่งเสียงของแม่บ้าน “เอ่อคุณหนูคะ” ชั้นสดุ้ง

“อ๋อ ค่ะๆ เดี๋ยวแก้วลงไปนะคะ” ชั้นบอกกับแม่บ้านแล้วเดินไปล้างหน้า แม่บ้านรอชั้นอยู่หน้าห้อง ไม่นานชั้นก็ออกจากห้อง แม่บ้านก็เดินตามมาเรื่อยๆ (นี่เป็นกฎของบ้านชั้นน่ะ อย่าคิดมาก >> Kaew)  

ณ ห้อง โถงของบ้าน ชั้นเดินลงมาจากบันได้เรื่อยๆจนขั้นสุดท้าย ชั้นกับหยุดชะงัก เพราะคนที่มาหาชั้นไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือ โทโมะ

“มาแล้วเหรอครับคนสวยย!” โทโมะพูด นัยน์ตาเขาดูมีเลศนัยเอามาก ชั้นเลยถอยหลังมา 1 ก้าว “ถอยทำไมล่ะครับที่รักของผม”

“เอ่อ แม่บ้านคะ แก้วขอคุยกับเขาลำพังค่ะ บอกให้ทุกคนออกจากตึกใหญ่ให้หมดเลยนะคะ แก้วต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ” ชั้นหันไปบอกกับแม่บ้าน ไม่นานักแม่บ้านและคนไช้อื่นๆก็เดินออกไปกันหมด “นายมาที่นี่ทำไม!” ชั้นถามโทโมะไปตรงๆแบบขวานผ่าซาก ไม่ว่าเค้าจะมาเพื่ออะไร แต่ยังไงเรากับเค้าก็แค่ ‘เพื่อน’กัน

“มาคนที่ผมรัก”

“คนอย่างนายมาบอกคำว่ารักแบบนี้กับชั้น มันคงไม่ได้ผลละ เพราะใจของชั้นมันด้านชาไปตั้งแต่นายทำร้ายจิตใจของชั้น!!” ชั้นตะคอกใส่หน้าโทโมะ

“นี่แก้ว เธอเชื่อด้วยเหรอ ว่าคนที่ทำคือชั้นจริงๆ” ฮะ อะไร ชั้นไม่เข้าใจ

“มะ...หมายความว่ายังไง” ชั้นเริ่มงงไปใหญ่

“เธอนี่ซื่อดีจริงๆเลยนะ” ชั้นเริ่มไม่ไว้ใจคนตรงหน้า

“อะ....อะไร ชั้นซื้ออะไร ตกลงเธอเป็นใครกันแน่”

“ก็โทโมะ แฟนเธอไง”

“เธอไม่ใช่โทโมะ เธอต้องการอะไรจากชั้นกันแน่”

“ชั้นต้องการเธอ แต่ไม่ได้แปลว่าชั้นรักเธอ แต่ชั้นต้องการเธอ เพื่อมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนระหว่างชั้นกับมัน!!” 

“ไม่ ชั้นไม่ได้เป็นข้อแลกเปลี่ยนระหว่างใครทั้งนั้น แล้วชั้นเกี่ยวอะไรด้วย”

“เพราะเธอคือคนที่มันรักยังไงล่ะ คนอย่างมัน เพื่อความรักมันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว อย่างเมื่อวานที่เธอบอกเลิกมันกับปากเธอเอง”

“ไม่ คนเมื่อวานมันคือนายใช่มั้ย!!”

“ใช่ เมื่อวานก็ชั้นอีกเช่ลกัล แล้วยังไงเราก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว ชั้นขอแนะนำตัวหน่อยล่ะกัน ชั้นเอรีส คู่อริของโทโมะ” นายนั่นแนะนำตัว

“ไปด้วยกัน ใครว่าชั้นจะไปกับนาย ไม่มีทาง” จะกำลังจะวิ่งหนีแต่มือหนาๆก็ฉุดชั้นไว้ เอรีสดึงชั้นเข้าหาตัวเค้า ไม่นานนักชั้นก็ได้กลิ่นเย็นๆเข้าไปในจมูก นายเอรีสเอาผ้ามาโปะไว้ที่จมูกของชั้น กลิ่นนั้นมันทำให้ชั้นเหมือนขาดสติไปชั่ววูบ ชั้นพยายามดิ้น แต่ก็ไม่สำเร็จด้วยแรงอันมหาสารของเอรีส ชั้นก็ไม่สามารถรอดออกไปได้ ตอนนี้แรงของชั้นเริ่มหมด ยาจากผ้าของเอรีสเริ่มออกฤทธิ์ ชั้นรู้สึกมีอะไรมาทับที่หัว และชั้นก็สลบไปในที่สุด

“ฤทธิ์เยอะดีนัก สงสัยยาจะน้อยไป กว่าจะสลบได้” เอรีสช้อนตัวแก้วขึ้น แล้วเดินไปโยนไว้ที่รถตู้อย่างไม่ใยดี “ดูแลมันให้ดีๆ ถ้ามันฟื้นขึ้นมา แล้วทำให้พวกนายรำคาญ พวกนายจะทำยังไงก็ได้ ตามใจ” เอรีสเดินไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรู แล้วหัวเราะอย่างผู้ชนะ

ณ โกดังเก็บของของเอรีส  ร่างบางนอนสลบอยู่ในห้องๆนึงของโกดัง  ที่ไร้เพอร์นิเจอร์

แกร็ก! เอรีสเดินเข้ามา พร้อมกับโทรศัพท์ 1 เครื่อง  ซ่า! เสียงน้ำที่สาดลงไปบนตัวของร่างบางจนร่างบางสดุ้งตื่น

“ฮัลโหลเพื่อน ไม่ได้คุยกันนานเลยนะเว้ย” เอรีสยืนคุยกับใครบางคน

“[เอรีส! นายต้องการอะไร]” เสียงฝ่ายตรงข้ามตอบมา แก้วได้ยินเพราะเอรีสจงใจเปิดลำโพงให้ได้ยิน

“โอ๊ะโอ่ ใครกันแน่ที่ต้องการของรักของหวงคืน” เอรีสพูดแล้วหันมามองแก้วที่ยังนอนอยู่

“[เอรีส นายโทรมามีอะไรกับชั้น!]” ฝ่ายตรงข้ามตะโกนใส่โทรศัพท์

“ตอนนี้คนของนายเธออยู่กับชั้น ถ้านายต้องการตัวเธอคืน นายต้องมาเซ็นสัญญษร่วมหุ้นกับชั้น ไม่งั้นเธอคนนี้อาจจะตกเป็นของชั้นไปปริยาย 55” เอรีสหัวเราะออกมาอย่างบ้างคลั่ง “ไหน พูดกับแฟนเธอหน่อยสิ” เอรีสจับน้าชั้นขึ้นเพื่อบังคับให้ชั้นพูดกับโทโมะ แต่ชั้นสะบัดหน้าออก ถุย! พร้อมกับถุยหน้าลายใส่หน้าหมอนั่น (พี่สาวเราซกมกจัง ++’ >> lwangy) (อะไรย่ะ เพื่อป้องกันตัวสิ >>kaew)  เพี๊ย! หมอนั่นตกหน้าชั้นจนหน้าหัน เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกจากมุมปากชั้น “อย่ามาทำแบบนี้กับชั้นอีก ถ้าเธอต้องการความบริสุทธิ์ของตัวเธออยู่” เอรีสขู่ชั้น

“[แก้วๆ แก้วเธอเป็นอะไรรึป่าว]” ฝ่ายตรงข้ามถามขึ้น

“เธอไมเป็นอะไร แค่ทำสิ่งพิเรนๆออกมา ตกลงนายจะเอายังไง”

“[ชั้นจะไปวันนี้และเดี๋ยวนี้ แต่นายต้องสัญญาก่อนว่าแก้วจะปลอดภัย]”

“ดีมากเพื่อน ชั้นสัญญา” ปิ๊ป เอรีสะกดปิดโทรศัพท์แล้วเดินออกไป แกร็ก! เสียงล๊อคกอนประตู นี่ชั้นถูกขังอีกแล้วเหรอ “เฝ้าไว้!”  ชั้นถอยหลังไปจนชิดกำแพงห้องแล้วนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่คนเดียวจนเผลอหลับไป

“แก้วๆ แก้ว เธอเป็นอะไรมากรึป่าว” เสียงอันนิ่มนวนที่ชั้นคุ้นเคยดี

“อือ” ชั้นลืมตาขึ้นมามองคนตรงหน้า “โทโมะ ชั้นปลอดภัยดี”

“อืม เราไปกันเถอะ” โทโมะค่อยพยุงชั้นลุกขึ้น

“โทโมะ เดี๋ยวก่อน เอรีสล่ะ”

“พวกนั้นถูกตำรวจจับหมดละล่ะ เธอปลอดภัยชั้นก็ดีใจแล้ว” โทโมะยิ้มหวานให้ชั้นแล้วค่อยช้อนตัวชั้นขึ้น

“ชั้นเดินเองได้นะ” ชั้นบอกกับโทโมะ

“ไม่ได้หรอก คนเจ็บน่ะ ให้ชั้นอุ้มดีกว่า”

“ชั้นไม่ได้เจ็บตรงไหนนี่หน่า” ชั้นทำน้างงๆ

“แก้ว พอๆ ถ้าเธอพูดอีก คืนนี้ระวังไว้ล่ะกัน” อ๊ากก เอาอีกแล้วเหรอ  ชั้นคิดในใจ โทโมะอุ้มชั้นแล้วเดินออกไป ชั้นเห็นเอรีสถูกจับ ชั้นก็นึกสะใจ 55 พอถึงรถโทโมะค่อยๆวางชั้นลงที่รถแล้วขับออกไป รถโทโมะค่อยเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่มันถูกกำหนดขึ้น ก็เหมือนมนุษย์ ที่ถูดพ่อแม่กำหนดเส้นทางไว้ให้ จนไม่มีสิทธ์ที่จะคิดเอง แต่พ่อแม่ชั้นไม่เคยสนใจชั้น ท่านเอาแต่งานๆ เอี๊ยดด! เสียงรถเบรค จนหน้าชั้นไปชนคอนโซลหน้ารถดัง ตุบ!

“โอ๊ย!” ชั้นจับที่หัวตัวเอง “เจ็บง่ะ”

“เป็นอะไรมากรึป่าว” โทโมะรีบมาดูที่หน้าผากชั้น “ไม่เป็นอะไรหรอก ไปกันเถอะ ขึ้นห้องกัน” โทโมะบอกกับชั้น เค้าค่อยช้อนตัวชั้นขึ้นไว้ในอ้อมกอดของเค้า แล้วเดินเข้าไปในโรงแรมตรงหน้า  โทโมะเดินตรงไปยังลิฟท์ แล้วกดไปยังชั้นที่เค้าต้องการ เค้ากดไปยังเลขจำนวนสุท้ายของทั้งหมด ชั้น 54 เฮ้ยย! ตายๆ สูงๆ ลิฟท์ค่อยๆเคลื่อนที่ขึ้น ต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลก ไม่นานนัก ประตูลิฟท์ก็เปิดออก โทโมะก้าวขาออกจากลิฟท์แล้วเดินตรงไปยังห้องที่เขาจองไว้ ห้อง V. 576 (คุณโทโมะ) โรงแรมมีงี้ด้วยเริดว่ะ โทโมะเปิดห้องด้วยคีย์การ์ด ชั้นบอกให้โทโมะปล่อยชั้นลงได้แล้ว แต่เค้าก็ไม่ยอม เค้าเดินไปวางชั้นลงบนเตียงอย่างช้าๆ

“เธอนอนพักอยู่นี่ก่อนนะ ชั้นขอไปอาบน้ำก่อน” โทโมะจูบที่หน้าผากชั้นเบาๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เวลาผ่านไป 20 นาที โทโมะก็เดินออกจากห้องน้ำ ร่างกายของเค้าปกคลุมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำเพียงอย่างเดียว ชั้นถึงกับหน้าแดงเมื่อเห็น

“แก้วๆ ไปอาบน้ำได้ล่ะ” โทโมะบอกกับชั้น เอ เดี๋ยวก่อน ชั้นไม่มีชุดเปลี่ยนนะ

“โทโมะ ชุดเปลี่ยนชั้นล่ะ” ชั้นหันไปตามโทโมะ

“พรุ่งนี้พนักานที่โรงแรมจะเอามาให้ วันนี้เธอต้องใส่เสื้อคุมอาบน้ำนอน” เค้าบอกกับชั้น

“อืม” ชั้นพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 20 นาทีผ่านไป ชั้นก็ออกมาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเหมือนกัน

“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ ได้เวลาของเราแล้วนะจ๊ะ” โทโมะเดินมาแล้วช้อนตัวชั้นขึ้น

“เวลาอะไร!?” ชั้นถามงงๆ

“รักของเราไง” เค้าวางชั้นลงบนที่นอนแล้วกดจูบของเค้าลงบนริมฝีปากของชั้นอย่างแรง  เค้าค่อยโน้มตัวลงมาทับร่างของชั้น ไม่นาน เค้าก็ค่อยๆปลดเสื้อคลุมอาบน้ำของชั้นและของเค้าออกตามลำดับ และแล้ว กิจกรรมความรักในแบบของเค้าก็เริ่มขึ้น  ร่างกายของทเค้าและชั้นก็เด้งไปตามจังหวะพร้อมกัน  ร่างที่อยู่บนตัวของชั้นเริ่มใส่ความเร่าร้อนขึ้นมาอย่างแรง จนชั้นทนไม่ได้

“อ๊ะ” ชั้นครางออกมาเบาๆ

Tomo’s Talk

ผมได้ยินเธอร้องออกมา แต่ด้วยความรักที่ผมมีให้เธอ ผมจึงใส่ดีกรีเต็มที่ไม่มียั้ง  จนเธอก็ครางออกมาเรื่อยๆ

“อ๊ะ อ๊า อิ๊” เธอครางออกมาเป็นจังหวะที่ผมทำ  ผมจึงเบาๆลงมา 

“แก้ว เธอเป็นยังไงบ้าง” ผมถามเธอ

“โทโมะ ชั้นเจ็บ เบาๆหน่อยได้มั้ย” เธอบอกกับผม ผมพยักหน้ารับแล้วเริ่มทำกิจกรรมรักต่อ

ก๊อกๆ ผมหันขวับไปทางประตู

“ใคร!” ผมตะโกนออกไป

“อ่ะ..เอ่อ  ผมมาถามว่าทุกอย่างครบนะครับ” บ๋อยของโรงแรมตะโกนกับมา

“เออดี กลับไปได้ล่ะ  และต่อไปไม่ต้องมาเคาะตอนกลางดึกแบบนี้  ไปได้ล่ะ” ผมตะโกนออกไปอย่างเสียอารมณ์

“ครับ คุณโทโมะ” เสียงฝีเท้าของบ๋อยๆค่อยจากไป “มาต่อกันเถอะ”

“ยังมีอารมณ์นะ”

“เพื่อนคุณ ผมทำได้” ผมยิ้มให้แก้วแล้วก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง  แต่รอบนี้เหมือนเธอจะเริ่มตอบโต้ เธอค่อยๆเอามือมาคล้องที่คอผม เธอค่อยประทับจูบลงที่ปากของผมอย่างอ่อนโยน เธอค่อยๆนำลิ้นทรอดแทรกเข้ามา  ตอนนี้เราต่อสู้กันทางลิ้น เธอก็ไม่มีท่าทีจะยอมแพ้ ถึงปากของเราจะยังจูบกันอยู่ ส่วนล่างของเราก็ยังไม่หยุด ยังคงทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่แก้วเหนื่อยมามาก แก้วจึงหลับลงไปก่อน ผมสังเกตจากการหยุดตอบสนองของเธอ ผมค่อยลงจากร่างของเธอมานอนข้าง ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มร่างเราสองคน ผมกอดเธอแน่น ผมไม่ต้องการให้เธอออกจากอ้อมกอดนี้ของผมไปแล้ว และผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธออีกเช่นกัน

“พักนะแก้ว ชั้นรักเธอนะ” ผมจูบลงเบาที่ปากของแก้ว แล้วผมก็หลับไปอีกคน

---------------------------------------------------

อาจจะยาวไม่พอนะ ไรเตอร์ติดเรียน แม่จะให้ติวกับพี่อีกแล้ว

ต่อไป อาจจะนานๆอัพที เพราะจะเปิดเทอมแล้ว พรุ่งนี้ถ้าแต่งเสร็จจะมาอัพนะ

จะพยายามเพื่อรีดเดอร์ทุกคน คินนี้ Nice Dream จ้า