แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

 
โทโมะ : นิสัยอย่างนั้นฉันเอาไว้ใช้กับผู้หญิงที่ไม่ดี และผู้หญิงที่ฉันไม่ได้รักเท่านั้นละแก้ว แต่ความเป็นสุภาพบุรุษ
และคำพูดหวานๆฉันก้ออยากจะใช้พูดกับเทอร์น่ะแต่ว่า …....มันติดอยู่ที่ปากอะกลัวเสียฟร์อม พูดหลังจากที่เดินนำหน้าแก้วออกมา
ฟาง : นี่แก้วยืนอยู่ทำไม มาเร็วสิเดี๋ยวเจ้าของงานเค้าจะรอ
แก้ว : อืม...ขอโทษน่ะ ปะไปกันเถอะ นี่นายจะไม่เปิดประตูให้หน่อยหรอ
โทโมะ : มีมือไหมคับ
แก้ว : มี และทำไม
โทโมะ : ก้อเดินไปเปิดเองสิครับคุณหนู ฮึๆๆ (แกล้งแก้วเล่น)
แก้ว : นายนี่มัน.....ไอ้คนไร้น้ำใจ..ไอ้....
โทโมะ : ถ้าด่าฉันอีกฉันจะ.............แน่
แก้ว : เงียบ.... เพราะรู้ดีว่าจะเจออะไร
เฟย์ : นี่จะเถียงกันอีกนานไหมเนี่ย จะได้ไปก่อนหะ
เขื่อน : มึงน่ะปากแข็งเข้าระวังมีคนอื่นเค้าคาบไปก่อนน่ะเว้ย
โทโมะ : ขึ้นรถสิคับ (โทโมะเดินไปเปิดประตูให้แก้ว)
แก้ว : ทำอย่างนี้แต่แรกก้อไม่ทะเลาะกันแล้ว อึย... อืม...
โทโมะ : บ่นอะไรคับขึ้นรถสิ จะได้รีบไป
แก้ว : อืม... ไปขับรถสิยืนบื้ออยู่ทำไไมละ
โทโมะ : คนเค้าเดินไปเปิดประตูให้แทนที่จะขอบคุณสักคำไม่มีอะ
แก้ว : ไปสิ โทโมะ ; คับคุณหนู
ที่บ้านจองเบ
จองเบ : เอ้ยไอ้เคนตะโทรหาไอ้โมะดิ ว่าเมื่อไรจะมาถึงนี้
เคนตะ : อืม....082-1616XXX. ตืดดดดดด....
โทโมะ : ฮัลโล..ว่าไงวะไอ้เคนตะ
เคนตะ : มึงอยู่ไนแล้ววะ เมื่อไรจะถึง
โทโมะ : อีก 5 นาทีถึงเว้ย เตรียมงานรอเลย
เคนตะ : เอ่อ....รีบๆแล้วกัน จองเบไอ้โมะมันบอกว่า อีก 5 นาทีถึง
จองเบ : เอ่อ...
แล้วพวก โทโมะ ก้อมาถึง บ้านจองเบ
เขื่อน : เฮ้ยไอ้โมะ ออกรถช้ากว่าเพื่อนทำไมมาถึงก่อนวะ
โทโมะ : ระดับนี้แล้วเว้ย
เฟย์ฟาง : เป็นยังไงบ้างแก้ว
แก้ว ; มีชีวิตรอดมาถึงนี้ ก้อดีแค่ไหนแล้วแก
เฟย์ . ฟาง : อืม....เข้าใจ
ป๊อป : เข้าไปในงานเถอะสาวๆ
เฟย์ : ทำไมเงียบจังเลยค่ะ ไม่เห็นมีใครเลยอะ เอะนั้น พี่เคนตะ สวัสดีค่ะ
เคนตะ : สวัสดีคับสาว ๆ สวัสดีคับน้องแก้ววันนี้สวยจังเลยน่ะคับ....
โทโมะ : อืม..อะแฮ่ม.. เข้าไปได้แล้วปะแก้ว..ลากแขนแก้วไป
เคนตะ : ไอ้โมะนี่แปลกน่ะ รู้สึกว่าจะยังไงยังไงกับน้องแก้วซะแล้วสิ
เขื่อน : แกพึงรู้เหรอ
เคนตะ : ก้อสงสัยมาตั้งนานแล้ว แต่วันนี้ชัดมากวะ
เขื่อน : อืม..... เข้าไปเถอะ
ทางด้านจองเบ
มิน : พี่จองเบค่ะ
จองเบ : มิน น่ารักมากเลยคับ
มิน : ขอบคุณค่ะ ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวพวกพี่เค้าจะรอ ได้ยินว่าพวกพี่เค้าจะพาคนสำคัญมาด้วยใช่ไหมค่ะ
อยากรู้จริง ๆ ว่าคนสำคัญของพี่ ๆ เค้าจะ น่ารักขนาดไหน โดยเฉพาะเพลบอยตัวพ่อที่ไม่เคยยอมใคร
อย่างพี่โทโมะ
จองเบ : งั้นก้อไปกันเถอะคับ
มิน : ไปค่ะ
เคนตะ เขื่อน ป๊อบ โทโมะ : ว้าวเจ้าของงานออกมาแล้ว วันนี้มินน่ารักมาก ๆ เลยน่ะ
มิน : ขอบคุณค่ะ พี่ก้อหล่อมากๆเลยน่ะค่ะ เชิญนั่งค่ะ พวกคุณด้วยน่ะค่ะ คุณ ….........
เฟย์ : แฟย์ค่ะ ส่วนนี้พี่ฟางพี่สาวเฟย์ แล้วก้อนี่แก้วค่ะเพื่อนพวกเราค่ะ คุณ..มิน
มิน : ค่ะ คุณ เฟย์ ฟาง แก้ว เชิญนั่งค่ะ
เฟย์ ฟาง แก้ว : ค่ะ ขอบคุณค่ะ
โทโมะ : แก้วมานั่งนี่ …..
แก้ว : แล้วทำไมฉันต้องไปนั่งกับนายด้วยละ ฉันจะนั่งตรงนี้กับยัยเฟย์
โทโมะ : ได้งั้นฉันไปนั่งตรงนั้นก้อได้ ไอ้เคนตะมึงไปนั่งตรงนั้นเดี๋ยวกูจะนั่งตรงนี้
เคนตะ : ได้ไงวะ
โทโมะ : จะไปไม่ไป …......
เคนตะ : เอ่อไปก้อได้
แก้ว : อะไรของนายนี่ นั่งตรงไหนก้อเหมือนกันนั้นละ
โทโมะ : ไม่เหมือน......
มิน : คนนี้หรือค่ะคนสำคัญของพวกพี่ๆ เค้า น่ารักดีน่ะค่ะ โดยเฉพาะคุณแก้ว.....
จองเบ : ใช่.....ไอ้เคนตะมันก้อชอบแก้วแต่มันรู้ว่าไอ้โมะก้อชอบแก้ว ก้อเลยหลีกทางให้
มิน : น่าสงสารพี่เคนตะน่ะค่ะ
จองเบ : พี่ว่าสักวันมันคงจะเจอผู้หญิงที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่กับมัน
มิน : มินก้อว่าอย่างนั้นละค่ะ