ลุ้นรัก หนุ่มหน้าหวาน

หลังจากงานปาร์ตี้แฟนซีหน้ากากที่จบไปทุกคนก็ช่วยกันเก็บงาน
งานในวันนี้ทำให้ทุกคนมีความสุขมากเพราะได้เจอเพื่อนๆมากหน้าหลายตา
แต่ที่น่าจะมีความสุขที่สุดคงไม่พ้น5หนุ่มสุดฮอตที่ตอนนี้มีเจ้าของ(หัวใจ)ไปแล้ว
JongbaeKnomjeanPart
แจม:ยินดีด้วยนะขนมจีน
แจมหันมาแสดงความยินดีอย่างจริงใจกับคนที่ยืนเก็บลูกโป่งอยู่ข้างๆ
ขนมจีน:อ่า *หน้าแดงด้วยความเขินอาย*
แจม:ไม่ต้องกังวลเรื่องเรากับจองเบหรอกนะ แค่แม่เราสองคนเป็นเพื่อนนกันน่ะ
ขนมจีน:จริงดิ! *อึ้ง*
แจม:จริง *ย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง*
ขนมจีน:แหม ชั้นก็อุส่าหึงตั้งนาน
จองเบ:จริงสิ *กระซิบที่ข้างๆหูพลางสวมกอดที่เอวบางจากด้านหลัง*
ขนมจีน:อุ้ย! พูดไรของนาย! *ทำเสียงดังแก้เขิน*
จองเบ:เขินหรอ
ขนมจีน:ปะ ป่าว ป่าวนะ ไม่ได้เขิน แค่ตกใจ
จองเบ:หรอ ทำไมต้องเสียงสูงด้วยอ่ะ
ขนมจีน:งั้นก็แล้วแต่นายจะคิดละกัน
ฟอดดดดดดดดดดดดดดด (หอมแก้มขนมจีนแบบไม่เกรงใจบุคคลที่3)
แจม:นี่ๆๆๆๆ เกรงใจกันบ้าง
จองเบ:อ้าว นึกว่าไม่มีใครอยู่
แจม:นี่! แกว่าชั้นเป็นอากาศหรอฮะ
จองเบ:ป่าวนะ เราหมายถึงผีน่ะ แบร่
ขนมจีน:นี่จองเบ หยุดแกล้งแจมได้แล้ว
จองเบ:ง่าาาาาาา โดนดุเลย
แจม:สมน้ำหน้า อ้อ ชั้นไปก่อนนะ บาย!
เมื่อเห็นว่าจองเบตั้งท่าจะเข้ามาชกหนาเธอเลยตั้งใจหนีไปซะก่อน
จริงๆเธอก็รู้อยู่แล้วแหละว่ายังไงจองเบก็ไม่กล้าทำร้ายเธอหรอก
TomoKaewPart
หลังจากที่งานจบทั้งสองคนก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง
แก้ว:โมะ ช่วยถือแก้วมาหน่อยสิ
โมะ:ให้ถือแก้วหรอ *ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์*
แก้ว:หมายถึงแก้วบนโต๊ะนั่นหน่ะ
โมะ:คร้าบบบบบบบบบบบบ
เมื่อล้างจานชามทั้งหลายเสร็จ
โมะ:แก้วครับ
แก้ว:มีไร...อะ *ร่างบางที่ถูกร่างสูงดึงเข้าไปกอดร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ*
โมะ:ไปรอที่ห้องก่อนนะ มีเซอร์ไพรส์ *กระซิบเบาๆข้างหู*
แก้ว:อะไรอ่ะ
โมะ:อยากรู้ก็ไปสิครับ คนดี
@ห้องนอนโมะ
แก้ว:ช้าจริง จะเซอร์ไพรส์อะไรเรานะ
โมะ:*เข้ามากอดจากด้านหลังแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหู* หลับตาก่อนสิ
แก้ว:อ่าๆ
โมะ:*จุ้บเบาๆที่ข้างใบหู* ขอนะ
ว่าจบก็พลิกร่างบางให้นอนราบบนเตียง ร่างสุงขึ้นคร่อมร่างบางใต้ร่างอย่างรวดเร็ว
แก้ว:อ๊ะ มะ โมะ ทำไรน่ะ
โมะ:ขอนะ คืนนี้
แก้ว:มะ อื้ม
ร่างสูงประกบริมฝีปากหนาเข้ากับริมฝีปากบางราวกับไม่ต้องการได้ยินคำปฏิเสธของอีกฝ่าย
แก้ว:อื้อ!
ร้องในลำคอให้คนตัวสูงผละออกเพราะการจูบที่เนิ่นนานและร้อนแรงทำให้ร่างบางแทบจะหมด
อากาศหายใจ ร่างสูงจึงยอมผละออกจามริมฝีปากบางที่จูบตอบอย่างไม่เป็นประสาอย่างเคลิบเคลิ้ม
ร่างสูงสูดดมความหอมจากซอกคอขาวอย่างโหยหาจนเป็นรอยแดงๆ มือใหญ่เริ่มรูดซิปด้านหลังของ
ร่างบางออกก่อนที่จะค่อยๆถอดออก ร่างบางที่เริ่มเคลิ้มตามร่างสูงขยับกายเพื่อให้ถอดง่ายขึ้น
ร่างสูงหันมาประกบริมฝีปากร้อนอีกครั้ง มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข มือหนาค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตัว
ขาวเนียนอย่างกระหาย ร่างสูงถอดเสื้อผ้าของร่างบางจนหมด ร่างสูงละริมฝีปากออกจาก
ริมฝีปากบาง มือหนาที่ตอนนี้ค่อยๆลูบคลำเนินอกสวยของร่างบางอย่างพอใจค่อยๆเลื่อนต่ำลงไป
ยังจุดอ่อนไหว ร่างบางกระตุกครั้งหนึ่งเมื่อมือหนาของร่างสูงค่อยๆสอดใส่เข้าไปในช่องทางรัก
ทีละนิ้ว เริ่มจากหนึ่ง จากหนึ่งเป็นสอง และจากสองก็กลายเป็นสาม ร่างบางร้องออกมาอย่างรู้สึก
เสียวซ่านไปทั่วกาย
แก้ว:อ๊ะ อะ อื้อ
โมะ:ทนหน่อยนะ ไม่งั้นเธอจะเจ็บกว่านี้อีก
ว่าจบร่างสูงก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตนออกจนหมด แล้วร่างสูงก็ค่อยๆสอดแกนกายเข้าไปใน
ช่องทางรักของร่างบาง ร่างาบงบิดตัวตามความเสียวที่มีอยู่ ความต้องที่ตอนนี้ของทั้งสองคนที่
ไม่สามารถห้ามได้อยู่ ร่างบางเอามือโอบรอบคอของร่างสูงและบีบเบาๆที่กลุ่มผมนุ่มลื่น
โดยไม่รู้ตัว ร่างสูงค่อยๆเร่งจังหวะสอดใส่ให้เร็วขึ้น ร่างบางที่ไม่มีสติเหลืออยู่ครางออกมา
และจิกเล็บไปที่แผ่นหลังของร่างสูงจนเป็นรอยแดงอย่างเสียวซ่าน อารมณ์รักพุ่งพรวดไปทั่วทั้ง
ร่างกาย จู่ๆร่างสูงก็จัดการพลิกตัวร่างบางให้ไปอยู่ข้างบน
โมะ:ออนท็อปให้หน่อยสิครับ ที่รัก
แก้วค่อยๆขยับเอวบางด้วยความเขินอายก่อนที่จะเร่งจังหวะไปเรื่อยๆ ร่างสูงครางออกมาอย่างพอใจ
โมะ:กะ...ใกล้...ใกล้แล้ว..คะ..ครับ
แก้ว:อื้อ!
ร่างบางขยับเอวบางเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงกระตูกตัวเล็กน้อยก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นๆจะพุ่ง
เข้าไปในช่องทางรักของร่างบาง ร่างบางที่เสร็จภารกิจไปแล้วก็หลับไปทันที ร่างสูงค่อยๆดึงร่างบาง
เข้ามากอด ก่อนจะแตะริมฝีปากหนาบนริมฝีปากบางเบาๆ
โมะ:ฝันดีครับที่รัก
 
ร่างบางที่หลับไปแล้วยิ้มหวานอย่างฝันดี ร่างสูงนอนกอดร่างบอบบางไว้ทั้งคืนอย่างหวงแหน