ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

มิก : สวัสดีค่ะ
แกรนด์ : ใครอ่าส์พี่มิก
แก้ว : แกรนด์สวัสดีคุณอาเคนตะก่อนลูก
แกรนด์ : สวัสดีค่ะคุณอา
เคนตะ : คับ เหมือนแม่ทั้งคู่เลยนะคับเนี่ย
แก้ว : ค่ะ ไปเล่นข้างนอกไปลูกมิกดูแลน้องด้วยละ
มิก : ค่ะ
ห้องทำงาน 
แก้ว : แก้วต้องขออภัยด้วยนะคะที่ลูกของแก้วมาก่อกวน
เคนตะ : ไม่้เป็นไรคับผมเป็นคนรักเด็ก
แก้ว : ที่คุณเคนตะมาหาแก้วมีเรื่องอะไรหรือป่าวคะ
เคนตะ : ผมมาเรื่องของผลไม้ของไร่แม่เลี้ยงนะคับ
แก้ว : มีอะไรหรือป่าวคะ
เคนตะ : พอดีผมอยากได้ไร่ของแม่เลี้ยงไปเป็นโรเคชั่นถ่ายแบบนะคับ
แก้ว : ได้สิคะเมื่อไรดีคะ
เคนตะ : อีกประมาณ 2-3 วันนะคับผมขอไปบอกเจ้านายก่อน
แก้ว : ค่ะยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ
เคนตะ : เช่นกันคับแม่เลี้ยง
2-3 วันผ่านไป
แก้ว : มิว เด๋วสั่งให้แม่บ้านทำอาหารรับรองทีมงานด้วยนะ
มิว : ค่ะแม่เลี้ยง
เคนตะ : ขอบคุณแม่เลี้ยงอีกครั้งนะคับ
แก้ว : ไม่เป็นไรค่ะ
...... : ไอ้เคนมานี่ดิ
เคนตะ : งั้นผมขอตัวแปบน๊คับ/ไรมึง
...... : มึงคุยกับใครวะ
เคนตะ : คุยกับแม่เลี้ยงเจ้าของไรนะสิมึงมีไรวะไอ้โมะ
โทโมะ : ป่าววะงั้นกรูไปเดินเล่นแถวๆนี้ก่อนนะเว้ย
(หลังจากโทโมะเดินเล่นไปเลื่อยๆก็)
ปรึ๊ก
โทโมะ : ขอโทษนะหนู
...... :ไม่เป็นไรค่ะ..........ป๊า
โทโมะ : แกรนด์ อย่าหนี้พ่อได้มั้ย
แกรนด์ : ขอโทษนะคะแม่ห้ามไว้แกรนด์จำเป้นต้องทำขอตัวค่ะ
มิก : ป๊ามาทำไมคะ ไปแกรนด์กลับบ้าน
แกรนด์ : ค่ะพี่มิก
ในบ้าน
แก้ว : หนี้ใครมาลูก
แกรนด์ : ป๊าค่ะม๊า ป๊ามาที่นี่
แก้ว : หนูหมายความว่าไง
โทโมะ : แก้ว อย่าหนี้โมะไปได้ไหม โมะขอร้อง
แก้ว : ไม่มีทาง ฮึก โมะไม่มีทางทำให้แก้วกลับลูกมีความสุขได้อีกแล้ว
โทโมะ : ทำไมหรอ
....... : โมะขาไปกันเถอะค่ะน้องบีมรออยู่
แก้ว : นี่ไงเหตุผล ที่คุณควรหย่ากับชั้น เอ้าเซ็นซะเราจะได้จบกันเสียที
โทโมะ : ไม่ โมะไม่หย่า
เบลล์ : โมะก็หย่าๆไปสิคะ เราจะได้จดทะเบียนกันสักที
โทโมะ : ก็ได้ (โทโมะเซ็นใบหย่า)
แก้ว : ขอบคุณที่ปล่อยให้ชั้นกับลูกเป็นอิสระ
แกรนด์ : แม่คะดูสิว่าใครมา
แก้ว: สวัสดีค่ะคุณอา
แกรนด์/มิก : สวัสดีค่ะคุณตา
......................................................................................................................................
OMG.............................loveahoilc