Wirless love ขอรักยัยตัวร้ายแบบไร้ขอบเขต

วันเสาร์
.
'หึ... ก็เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงชอบเธอ'
.
มันไม่ออกไปจากหัวววววววววว TOT; ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ไอ้ประโยคบ้าๆ นั่นก็มาวนเวียนแทนประโยคไอ้เพราะฉันชอบเธอแทน ไอ้กุ๊ยบ้านั่นกำลังจะทำให้ฉันเป็นยัยผีบ้าที่เริ่มคิดอะไรเป็นตุเป็นตะ ไอ้เรื่องดินติดหน้าหมอนั่นก็ด้วย หรือไม่แน่บางที หมอนั่นอาจจะพูดจาหว่านล้อมเพื่อจะ ...O_O บ้าไปแล้ว! ฉันนี่คิดอะไรอยู่ บ้าจริงๆ เลย! แต่หมอนั่นอาจจะฆ่าฉันจริงๆ ก็ได้ อ๊ายยย ...สับสน T_T
.
"แก้วลงมากินข้าวได้แล้ว"
"ค่าแม่"
.
ฉันออกจากห้องนอนลงไปชั้นล่างตามแม่เรียก ก่อนที่กลิ่นหอมของอาหารเช้าจะลอยเข้ามาแตะจมูกชวนให้น้ำลายสอ ฉันจัดการกับอาหารเช้าที่ว่าอย่างรวดเร็ว
.
"รีบๆ กินแล้วก็รีบๆ ไป"
"หือ? แม่ว่ายังไงนะคะ"
"เพื่อนลูกมารอที่หน้าบ้านตั้งแต่เช้าแล้ว"
"ใครคะ หนูไม่ได้นัดใครไว้นี่นา"
"ก็ไม่รู้สิ... เขาบอกว่าเป็นเพื่อนลูกแน่ะ" แม่บอกก่อนจะพยักเพยิดไปที่หน้าบ้าน เอ๊ะ.. หรือว่าจะเป็น!
.
ฉันรีบวิ่งออกไปดูหน้าบ้านทันทีที่แม่พูดจบ ใช่หมอนั่นจริงๆ ด้วย =_=^
.
"ฮัลโหลลล~"
"นายรู้จักบ้านฉันได้ยังไง"
"ฉันฮอต~"
"งี่เง่า"
"เธอว่าฉันงี่เง่า ทั้งๆ ที่ฉันฮอตเนี่ยนะ?"
"เออ รู้ย่ะ! แต่นายรู้จักบ้านฉันเจอได้ยังไง!"
"ก็บอกว่าฉันฮอตไง~ ถามคนรู้จักเธอนิดหน่อยก็ได้ที่อยู่แล้ว :D"
"ไอ้กุ๊ย!"
"วันนี้ฉันแต่งตัวดูดีออก -_-" อีตาโทโมะพูด ใช่... อย่างที่เขาพูดนั่นแหละ วันนี้เขาดูดีมากกกกกก ถึงแม้เสื้อกับกางเกงจะไม่ได้เป็นทางการอะไรเลย! แต่ก็ทำให้เขาอย่างเขาใส่แล้วมันดูดีล่ะนะ...หรือว่าเขาใส่อะไรก็ดูดีหว่า?
.
น่าจับนุ่งผ้าเตี่ยวเฉยๆ เนอะ -w-
.
ให้ตายเถอะ ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย =_=!
.
"มีธุระอะไรว่ามา"
"ไปเที่ยวกัน -_-"
"ไปไหน ไม่ไป! เฮ้ย! ไอกุ๊ยบ้า ปล่อยฉันลงนะ!" ฉันพูดก่อนจะดิ้นพล่านอยู่บนไหล่ของเขา อีตาโทโมะจับฉันอุ้มพาดบ่าก่อนจะจับโยนเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรู 
"ฮ้า~ ที่นี่ก็...ไปกันเลยยยย"
.
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด! หมอนี่ขับรถเร็วเกินไปแล้ววววววววววววววว TTOTT
.
รถสปอร์ตจอดเทียบอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่อย่างปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ใช่! รถไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันอยากจะอ้วกออกมาเต็มทน!
.
"อ้วกกกกกกกกก"
"เมารถหรือไง -_-"
"เออดิ!"
"เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่รู้แฮะ :P"
"ยังจะมาทำหน้าระรื่นอีก!" ฉันพูดก่อนจะโบกหัวไอ้กุ๊ยบ้าไปทีหนึ่ง กวนประสาทที่สุด!
"มันเจ็บนะโว้ย!"
"เออ ฉันก็เสียวนะโว้ย!"
"เสียว?"
"ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นนะ อย่าเพิ่งคิดอะไรแปลกๆ =_=" ฉันพูดก่อนจะโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว "ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน" ฉันพูดต่อ
"หึ... บ้านฉันเอง"
"บ้านนาย O_O!!?"
"เมื่อกี้ยังคลางแคลงใจเรื่องเสียว?"
"ก็บอกแล้วไง ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น แค่เสียวที่นายขับรถเร็วต่างหาก =_=!"
"จริงเหรอ :)"
"ออกไปห่างๆ นะเว้ย!" ฉันรีบถอยห่างจากอีตาโทโมะเป็นโยชน์ หลังจากที่จู่ๆ หมอนี่ก็สืบเท้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
.
ปั่ก!
.
หลังชนกำแพง =[]=!
.
ซวยบรรลัยชิบไหวายวอดดดดดด
.
อีตาโทโมะทาบฝ่ามือลงมาที่กำแพงก่อนจะโน้มหน้าลงมาทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันหลับตาลงอย่างกลัวๆ  หมอนี่จะทำอะไร! หรือเรื่องที่ฉันคิดมันจะเป็นเรื่องจริง มันจะฆ่าฉันเหรออออ รู้แบบนี้ฉันไม่ออกจากบ้านดีกว่า ไม่งั้นหมอนี่ก็คงจับตัวฉันไม่ได้ และ... และ
.
"สวย"
"ห่ะ =///=!"
"หึ... ฉันหมายถึง ...ผีเสื้อ" อีตาโทโมะพูดก่อนจะแบมือออก สิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างในออกมาบินรับแสงสว่าง
"ไอ้...! ออกไปห่างๆ เลย" ฉันพูดก่อนจะผลักอกอีตาโทโมะอย่างเคืองๆ อะไรวะ.. ชอบทำให้ตกอกตกใจเล่นอยู่เรื่อย -_-///
"งอนเหรอ"
"งอนบ้าอะไรของนาย พาฉันกลับบ้านได้แล้ว!"
"งอนที่ฉันบอกว่าสวย แต่ไม่ใช่เธอใช่ม้าาา :P"
"-____-^"
"จริงๆ ด้วย~"
"เรื่องของนาย อยากจะคิดอะไรก็คิดไป! ฉันจะกลับบ้าน!" ฉันพูดก่อนจะเดินกระแทกส้นเท้าไปที่รถสปอร์ตของเขา แต่ก็ต้องปลิวไปตามแรงกระชากของใครสักคน และ...
.
.
หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ...
.
.
"ที่จริงอยากทำมากกว่านี้ แต่กลัวเธอโกรธ"
"ไอ้...!"
"นุ่มดี และที่บอกว่าสวยก็คือเธอด้วย :P" อีตาโทโมะพูดก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตัวเองเป็นเชิงล้อเลียนฉันที่หน้าแดงเป็นลูกเมือเทศสุก หมอนี่...
.
จูบฉัน...
.
.
เป็นลมได้ไหม T^T
.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
.
.