รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

ในที่สุดก็เจอ...
ผมอยู่ที่อเมริกามา5ปีแล้วเพื่อตามหาเธอตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเบอเกอร์รี่ที่ไม่ค่อยมีใครเจอน่ะ
แก้ว:รับอะไรดีฮะ?
ผมหันไปมองผู้หญิงร่างบางคนนึงที่คุ้นตาคงจะไม่ใช่แก้วหลอกตามหาตั้งนานคงไม่มีหลอกที่จะอยู่ที่นี่
โทโมะ:อืม...เอาXXXX
ฉันตกใจมากที่เห็นโทโมะเขาเปลี่ยนไปมากเลยนะแววตาเมื่อก่อนที่ทะเล้นตอนนี้ดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
ไม่เหมือนเมื่อก่อนทำตัวบ้าๆบอๆ
แก้ว:เด๊วฉันจะไปทำให้นายนะเอ๊ย!!เด๊วผมไปเอาของให้นะฮะ
หมับ!!
โทโมะ:ฉันว่านายดูน่าตาคุ้นนะจะเอาหมวกปิดหน้าฉันทำไม?
โทโมะตึงตัวฉันขึ้นมาไว้บนตัก
แก้ว:นี่ปล่อยนะ!!
โทโมะ:ไม่ขอดูนะก่อนซิ!!
แก้ว:ไม่ได้นะ!!
ไม่ทันเสียแล้วโทโมะดึงหมวกฉันผมฉันที่ยาวถึงสะบั้นเอวก็หลุดออกมา
โทโมะ:นี่เธอ...
ยัยแก้วจริงๆด้วยแต่ไม่เหมือนเดิมดวงตาดูมีเสน่ห์ลึกลับเมื่อก่อนไม่แต่งหน้าแต่เด๊วนี้แต่งหน้าหวานขึ้น
เยอะเลยนะเนี้ยฉันว่าใช่แน่ๆยัยแก้วเนี้ยแหละไม่มีใครบ้าเท่ายัยนี้หลอก!!
แก้ว:นายฉันบอกว่าห้ามก็ยังจะทำอีก
โทโมะ:แล้วธอจะทำไมละ!?
แก้ว:ก็จะทำแบบนี้น่ะซิ!!
พลั่วะ!!
โอ๊ย~~
โทโมะ:หมัดหนักเหมือนเดิมนะเธอ
ผมพูดเสียงธรรมดาแต่ยัยแก้วมีถ้าตกใจก่อนจะวิ่งออกจากร้านเพื่อจะหนีผมแต่ผมไม่ปล่อยเธออีกแล้วผม
จะไม่ปลอยเธออีกแล้ว้เธอจะต้องกลับไปบ้านผมพร้อมหน้าที่ภรรยาเหมือนเดิม
หมับ!!
แก้ว:ปล่อยฉันนะ!!
โทโมะ:ไม่ปล่อยกลับบ้านกับฉันนะแก้ว...
ผมกอดเอวแก้วเพื่อไม่ให้ดิ้นผมรู้สึกที่เสียงสั่นๆของแก้วน้ำตาขอเงธอที่ถูกแขนผม
แก้ว:นายกลับไปหาพิมพ์เถอะ...
ฉันบอกเสียงแผ่วเบา
โทโมะ:แต่ฉันรักเธอนะ!!
แก้ว:โทโมะ....