เธอกับฉัน ฉันกับเขา เราทั้งสาม

"คุณเกลคะคุณเกลจะเอายังไงกับนังภคกัญญามันหละคะ"
"คือว่า..."
"อะไรหละคะ"
"เย็นตาฉันไม่อยากทำร้ายคุณภคกัญญา"
"คุณเกลเลิกอ่อนเเอซักทีเถอะคะเดี๋ยวนังนั่นมันก็มาเเย่งคุณพิชญุตม์ไปหรอกคะ"
"เย็นคาเเต่คุณภคกัญญาเขาดีกับฉันมากๆเลยนะฉันทำไม่ได้จริงๆ"
"เอะอะก็ทำไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้คุณเกลมันขี้เเพ้"
"เย็นตาฉันเป็นเจ้านายเธอนะมาด่าฉันทำไม"
"ขอโทษนะคะเย็นตากลัวว่าคุณเกลจะลืมคำที่คุณเเม่คุณเกลพูดไว้ว่าคำพูดทุกคำของเย็นตาเป็นความจริง"
"ฉันไม่เคยลืมเพียงเเต่ว่าฉันทำไม่ได้"
"เดี๋ยวคุณก็ทำได้เองเชื่อเย็นเถอะคะคุณเกล"
"เครียดจัง"
"อย่าเครียดคะเพราะมันไม่ยาก"
"หรอ"
"ไปทานข้าวกันเถอะคะ"
"ป๊ะ"

ณ โต๊ะอาหาร
"เอ้าเกลมาพอดี"
"คะพี่พิชชี่"
"มาทานข้าวกันเถอะ นี่เเบมเขาทำเองให้เลยนะ"
"คุณณัชชาทานเยอะๆนะคะเเบมหวังว่าคุณคงจะชอบ"
"พี่พิชชี่เกลไม่ทานเเล้วนะคะเกลไม่ชอบ"
"อะไรนะเกล"
"ไม่เป็นไรคะวันหลังเเบมทำอย่างอื่นให้ทานก็ได้"
"ไม่ต้องทำอะไรให้เกลทานทั้งนั้นหละเกลไม่ชอบ"
"คุณณัชชาโกรธใครมาหรอคะ"
"เปล่านี่ฉันจะโกรธใคร"
"เกลพูดไม่เพราะเลยนะไปโกรธใครมา"
"ทำไมคะพี่พิช"
"อย่าว่าคุณณัชชาเลยนะคะ"
"พอเถอะคะไม่ต้องมาปกป้องฉันฉันไม่ต้องการความเป็นห่วงของคุณ"
"เกล"
""
"ไม่เป็นไรคะคุณพิชญุตม์"
"เกลไปนอนก่อนนะคะเกลไม่อยากอยู่ให้รกหรอกคะ"
"เกล...เกล"
ปั้ง
เกลปิดประตูอย่างเเรงจนบ้านต้องสั่น
"ผมขอโทษเเทนเกลด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไรคะคุณณัชชาเธอคงไม่ได้ตั้งใจหรอกคะ"
ในขณะเดียวกันนั้น
"ฉันตั้งใจทุกอย่างฉันเกลียดเเก"
"คุณเกลทำได้ดีมากเลยนะคะ"
"เเต่ก็เหนื่อยใจนะ"
"มันง่ายนะคะถ้าจะร้าย"
"ยากนะ"
"คุณเกลคงจะคิดได้เเล้วใช่มั้ยคะ"
"ฉันไม่เเน่ใจหรอกที่ฉันทำไปมันช่วยให้พี่พิชชี่รักฉันหรือทำให้เขารักคุณภคกัญญามากขึ้น"
"คุณเกลก็กำจัดนังภคกัญญาออกจากชีวิตคุณเกลเเล้วคุณเกลก็จะได้คุณพิชญุตม์เพียงคนเดียว"
"เเต่ว่าเธอต้องช่วยฉันนะ"
"สบายมากคะคุณเกล"
"ขอบใจ"
กลับมาที่คู่นี้กัน"คุณพิชญุตม์คะ"
"อะไรหรอเเบม"
"เเบมรู้สึกไม่ดีเลยคะที่คุณณัชชาเปลี่ยนไปเเบบนี้"
"อย่ากังวลเลยน่าเเบม"
"ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ" 
"ไม่เป็นไรหรอก"

Good Morning
"พี่พิชชี่คะ"
"เอ้าเกล"
"วันนี้เกลจะมาเป็นน้องที่ดีให้พี่พิชชี่นะคะ"
"ยังไงอ่ะ"
"เกลจะมาช่วยพี่พิชชี่ทำงานที่ไร่คะ"
"เกลเป็นอะไรเนี่ย"
"เป็นน้องสาวพี่พิชชี่ไงคะ"
"น่ารักนะเราเนี่ย"
พิชชี่ลูบหัวเกลเบาๆอย่างเด็กเเบเบาะ
"คุณพิชญุตม์"
"เเบม"
"">>เกล
"ไปทำงานข้างในกันเถอะคะ"
"อืม"
"เกลตามไปมั้ย"
"ตามคะ"
"ดีเลยคะคุณณัชชาไปเยอะๆก็ดีนะคะสนุกดี"
"เเต่ฉันไม่อยากให้บางคนไปด้วยอ่ะ"
"ใครอ่ะคะ"
"รู้ทำไปทำไมหรอ"
"ไปกันเถอะคะพี่พิชชี่"
เกลควงเเขนพิชชี่ไปต่อหน้าเเบมเเต่เเบมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรในสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

"คุณพิชญุตม์คะเเบมเช็คทุกอย่างหมดเเล้วนะคะทั้งต้น ใบ ผล"
"เเล้วไงต่อ"
"ก็คงทำงานได้ง่ายขึ้นคะเพราะเเบมจัดการกับพวกวัชพืช เชื้อโรคหมดเเล้ว"
"ออ"
"พี่พิชคะมาทานข้าวกัน"
"เเบมไปด้วยกันมั้ย"
"คะ"
"มีอาหารที่พี่พิชชอบเยอะเลยนะคะ"
"ออเเล้วเอามาเผื่อเเบมรึเปล่า"
"อุ้ย!เกลขอโทษนะเกลลืมไปว่ามีคุณภคกัญญา"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ป้อนคุณภคกัญญาก็ได้"
"ไม่ได้นะ"
"อะไรเกล"
"จะดีหรอคะคุณพิชญุตม์"
"เเกยังจะถามอีกหรอ">>เกลพูดในใจ
"ดีสิ"
"อ่ะนี่ฉันให้เธอทานก่อนเลย"
"">>เกล
"">>เเบม
"
"">>พิชชี่
เพล้ง
เกลขว้างช้อนลงใส่จาน
"เกลไม่กินเเล้ว"
"ทำไมอ่ะเกล"
"ไม่อยากทานหรอก"
"เอ้า"
"มันไม่อร่อย"
"เเต่เกลทำเองเลยนะ"
"ไม่ทานก็คือไม่ทาน"
เกลวิ่งหนีไป
ฮือ...ฮือ...ฮือ...ฮือ...
"เกล"
"พี่กั้ง"
"มาร้องไห้ทำไมตรงนี้"
"พี่พิชชี่"
"ไอ้พิชชี่ทำไมหรอ"
"พี่พิชชี่เขาไม่รักเกล"
"จะบ้าหรอ"
"เขาไม่ใยดีเกล"
"อย่าคิดมาก"
"เขารักคุณภคกัญญา'
"ไอ้พิชชี่ชอบคุณภคกัญญาหรอ"
"ใช่คะ"
"หาาาา"
"พี่กั้งต้องช่วยเกลนะคะพี่กั้งต้องเอาคุณภคกัญญาออกไปจากชีวิตพี่พิชชี่คุณภคกัญญาจะเอาสมบัติเกลกับพี่พิชชี่ไป"
"จริงๆหรอเกล"
"จริงคะเกลเห็นคุณภคกัญญาคุยกับเพื่อนเขาว่าเขาจะโกงเงินไร่เรา"
"จริงๆหรอเนี่ย"
"คุณภคกัญญาอ่อยพี่พิชชี่เพราะต้องการสมบัติ"
"เรื่องใหญ่เเบบนี้พี่ต้องบอกพิชชี่"
เกลเเสยะยิ้มอย่างสะใจ

จะเกิดอะไรขึ้นกับเเบม เเล้วเกลเปลี่ยนไปจริงๆหรอ ติดตามตอนต่อไปนะคะ
                       ติดต่อคนเเต่ง:mmr.bamkmf@w.cn