ยอมเป็นเพื่อนเธอ

ตอนที่2 TOMO&KEAWAI
ผมหงุดหงิดมากเลย- -*ช่วงนี้ยัยแก้วไม่มาหาผมไม่โทรไม่ติดต่อไม่ทั้งสิ้นผมเครียดอย่างแรงเลยนะเนี้ย
พึ่งเลิกกับยัยพิมพ์มาว่าจะระบายกับมันเสียหน่อยอยากคุยกับมันมากๆมันก็ปิดเครื่องหนีผมอีกอะไรกันหนัก
กันหนาวะ- -*มันทำไมต้องหลบหน้าผมตอนนั้นผมแค่เปรียบเทียบเองนะ!!(ไม่เองแล้วละ- -*)
กริ๊งๆๆ!!!(เอาวะโทรหามันเลยดีกว่าเบอร์บ้านน่ะไม่ไหวแล้ว)
แม่แก้ว:สวัสดีจ๊ะโทโมะหรอลูก
เสียงหวานนุ้มของแม่แก้วรับแทนยัยแก้ว
โทโมะ:อะครับคือแม่ครับแก้วอยู่หรือปล่าวเขาไม่สบายหรอทำไมเขาไม่โทรหาผมเลย???
ผมถามรัวรวดเดียวเป็นห่วงมันมากช่วงนี้มันไม่ติดต่อผมนานม๊ากกกกกกกกกกกกกกตั้ง1วันเลยนะ(แค่1วัน
เนี้ยนะแกไปตายเหอะถ้าแค่นี้มันนานของแกน่ะ- -*)
แม่แก้ว:ปล่าวหรอกจ๊ะเนี้ยแก้วเล่นเกมเพลย์กับน้องอยู่นี่จ๊ะ
โทโมะ:ห๊า=[]=
ผมอึ้งทึ้งแต่ไม่เสียว- -*ยัยแก้วนี่นะเล่นเกมเพลย์กับเด็กพระเจ้าT^Tผมไม่เชื่อมันไม่ใช่คนขี้เล่นนี่หว่า
แม่แก้ว:โทโมะมาบ้านแม่ไหมจ๊ะ??เดี๋ยวแม่เตรียมขนมไว้ให้
โทโมะ:ครับ!!เดี๋ยวโมะไปนะครับไม่ต้องบอกยัยแก้วนะ
แม่แก้ว:จ๊ะ
และแล้วผมก็ถึงหน้าบ้านยัยแก้วจอมขี้งก- -*เสียทีโครตคิดถึงมันเล๊ย>O<และแล้วผมก็เปิดประตูหน้า
บ้านแล้วเดินเข้ามาในบ้านยัยแก้วอย่างภาคภูมิใจคนหล่อก็เงี้ย
แบ๊ะ!!เฮ๊ยเหยียบไรวะ- -*
แก้ว:ไอ้โมะ!!=[]=
โทโมะ:โอ้ว!!แก้วเพื่อนรัก><
กระดี๊กระด๊าเลยผม- -*คนมันดีใจนี่หว่าชีวิตโสดลั้นลาได้อีกครั้งหนึ่งอะนะ><
แก้ว:อย่าเข้าใกล้ฉัน=[]=
โทโมะ:ทำไม??หรือฉันหล่อเกินไปจนแกจะ....
แก้ว:แกเหยียบขี้หมาอ่ะ=[]=
อ๋อเหยียบขี้หมานี่เองมิน่ายัยแก้วถึงอ้าปากค้างหะ ห๊า!!!เหยียบขี้หมาTOTพระเจ้า
โทโมะ:ทำไงวะแก้ว!!!
ผมถามเสียงร้อนรน
แก้ว:เอ่อ- -.
โทโมะ:เอาเร็วๆขอแบบตรงๆด้วยนะ!!
แก้ว:ทิ้งมันไปเหอะ!!!
เมื่อยัยแก้วบอกผมรีบถอดโรงเท้าข้างไปโดยไม่สนใจว่าจะโดนหัวใคร!!
เมี๊ยว!!!!!!!!!เวรโดนแมว- -*
แก้ว:โดนแมวอีกไอ้โมะเอ๊ยเข้ามาในบ้านก่อนซิ
โทโมะ:อื้มคิดถึงแกโครตวะ
อยากรู้ต่อก็อ่านต่อซิ