หนึ่งหัวใจรักเธอได้คนเดียว

"เอ้า 12345".....เสียงประท่านชมรมสุดหล่อดังขึ้น พร้อมกับเสียงกรี๊ดดดดดที่ดังขึ้น
"โอ๊ย เสียงดังอะไรนักหน่า" สาวหน้าหวานท่าทางเหมือนทอมพูดขึ้นมา ทำให้เสียงที่ดังอยุ่แล้วดังหนักกว่าเก่า
และพูดขึ้นว่า "กรี๊ดดดดดดพี่แก้ว น่ารักอะ" แก้วหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะพูดว่า
"ไอ้เขื่อนนนนน"แก้วลากเสียงยาวแล้วเดินไปหาน้องชายตัวดี "มีไรเจ๊" "มาเพราะคิดถึง หรือมาไม่ได้"
แก้วพูดอย่างตัดพ้อ "ไม่ได้" สองพี่น้องหันไปตามเสียง ชายหนุ่มผู้นี้คือประธานชมรม B-boy เขาเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าตาคล้ายผู้หญิงสูงประมาณ 176 บวกกับสายตาที่ทรงเสน่ห์ แต่ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวผู้หญิงตรงหน้าหวั่นไหวแม้แต่น้อย "โทโมะ แล้วนายเกี่ยวไรด้วย" "เกี่นวสิทำไมจะไม่เกี่ยว" แก้วทำหน้าคิ้วขมวดก่อนจะถามขึ้นว่า "นายพูดยังงี้หมายความว่าไง" ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะพูดว่า "อย่าลืมสิแก้วฉันสามีในอนาคตเธอนะ" ย้อนไปเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนโรงเรียนเปิด
"แก้วเสร็จหรือยังลูก" แม่แก้วพูดขึ้น  "เสร็จแล้วค่ะ" แก้วเดินลงมาด้วยเดรสสีชมพู่ปกคลุมร่างบางไว้ รองเท้าส้นสูงสีดำซึ่งตัดจากเดรสสีชมพู่ของเธอโดยสิ้นเชิง แต่ถึงอย่างนั้นก็เธอแต่มันทำให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้นเท่าตัวซะอีก "อืมงั้นไปกันเถอะ"
30 นาทีผ่านไป รถคันนี้ก็แล่นมาถึงจุดหมาย ติ๊ดๆ
เอะฟาง BB มานิ "ว่าไง" "คิดถึง"  "แก่อยู่ไหน" " บ้าน" " อืม"  "แล้วแก่อยู่ไหน"
"แม่ฉันพาฉันมาดูตัวคู่หมั่นว่ะ"  "โหดว่ะแม่แก" "แค่นี้ก่อนนะ"  "อืม"
แก้วและแม่เดินมาถึงโต๊ะหนึ่ง ซึ่งมีชายวัยกลางคนและชายวัยพอๆกับแก้วนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีค่ะคุณลุง"  "หวัดดีแก้ว"  "นายโทโมะ"  "ลูกสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ"
"ค่ะ/คับ" กลับมาสู่ปัจจุบัน
แก้วยืนอึ้ง ก่อนจะทำสีหน้าไม่พอใจ แล้วเดินหนีออกไป....