Love you sweetheart. รักนะนายหน้าหวาน

"อื้มมม..."ทุกคนตอบ
"เดี๋ยวแก้วขึ้นไปอาบน้ำล้างตัวก่อนน้ะตอนเย๊นเจอกันบาย" แก้วรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องของตนทันที
~อย่าให้ความหวังทั้งทั้งที่เธอก็ยังต้องมีเขา...เดินชั้นเหงา และไม่ทันคิด...~ เสียงเรียกเข้าโทรสับแก้วดังขึ้นในตอนที่กำลังจะเปิดประตูห้อง
~แอ๊ดดด~ แก้วเปิดประตูก่อนจะรับโทรสับ
"ฮัลโหล?" แก้วพูดเสียงเย็นชาใส่ปลายสาย
"(แหม่...คุยดี ๆได้มั๊ย)" อยากรู้ว่าใครอ้ะ(ไม่บอกปล่อยให้ถาม)บอกหน่อยดิ(เดี๋ยวก็รู้)
"นายมีอะไร...โทโมะ"ปลายสายคนนั้นคือโทโมะ
"(เย๊นนี้เจอกันหลังมหาลัย)"ปลายสายพูดเสร้จก้วางสายไป
ตอนเย่นมหา'ลัย
"ไงโทโมะมีอะไรจะแก้ตัวหล้ะ"แก้วพูดกับผู้ชายที่ก้มหน้ามองเท้าตัวเองอยู่
"แ้ก้วกลับมาเป้นเหมือนเดิมกับโมะได้มั๊ย"โทโมะพูดและจับแก้วให้นั่งลงที่ตัก"ไอ้กราฟเพื่อนโมะ...โมะสั่งให้มังมาดูแลแก้ว"
"ทำไมนายไม่บอกชั้นตั้งแต่แรกรู้ั๊มั๊ยชั้นร้องไห้ทุกคืน(ตอนไหน)ฮึก..."แก้วไปร้องไห้ไปโยมีมือเรียวข้างหนึ่เงช็ดน้ำตาให้
"ขอโทษน้ะโมะขอโทษกลับมาเป่นเหมือนเดิมกับโมะน้ะโมะต้องไปเรียนต่อแล้ว"
"โทโมะนายอย่าไปได้มั๊ยอย่าไป"แก้วโผลเข้ากอดโทโมะ"นายเรียกกราฟมาคุยกับฉันหน่อย"
"ไอ้กราฟ...ไอ้กราฟอกมาได้แล้ว"
"กราฟ...โมะแก้วขอคุยกับกราฟสักนิด"แก้วและกราฟเดินห่างออกจกาโทโมะพอสมควร
"กราฟแก้วขอโทษ....แก้วรักโมะ"แก้วพูดทั้งน้ำตา
"อื้มม..กราฟรุ้แววตาแก้วบอกเหมือนตอนแก้วอยุ่กับกราฟแก้วคิดถึงแต่คนอื่นกราฟมีแฟนอยู่แล้วแต่กราฟยอมรับว่ารู้สึกดีกับแก้ว"
"กราฟแก้วยังเป่นเพื่อนกราฟได้ใช่มั๊ย"แก้วพูดและโผลเข้ากอดแต่กราฟไม่ได้ตอบอะไรพยักหน้าอย่างเดียว
"อย่าลืมโทมาหากราฟ...กราฟต้องไปอยู่อเมริกาไปช่วยแม่ทำงาน"
"อื้ม...แต่งงานเมื่อไหร่บอกแก้วน้ะบอกแก้วคนแรก:)"