Love Scholar ดนตรีรัก คู่กัดมหาลัย

4.2

เขียนโดย LatteArtSaonza

วันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 23.42 น.

  1 ตอน
  12 วิจารณ์
  5,572 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) วีรกรรมครั้งใหม่ไฉไลที่สุด!T^T

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
=Fang=
การโกรธ…การโมโหโกรธา…การทำอะไรไปแบบไม่ยั้งคิด …
มักก็ให้เกิดผลร้าย(หนักกว่ากระต่ายตื่นตูม)ตามมา
อ๊ากกกกกกกก~~~
ฉันทำบ้าอะไรไปวะเนี่ย อยู่ๆก็วิ่งเข้าไปด่านายนั่นฉอดๆๆ แถมยังเอาน้ำส้ม(ของใครก็ไม่รู้T^T)ไปราดหัวเขาอีก ที่ร้ายสุดคือฉัน…ต่อยหน้าเขา!!!!
ฮืออออ…อยากกรีดร้องออกมาดังๆว่ารักเธอออ…เย้ย!ไม่เกี่ยวละ
หลังจากที่มือแสนนุ่มของฉันไปเปื้อนราคีคาวจากหน้าอีตานั่น ยามสามสี่คนก็กรูกันมาหิ้วปีกฉันออกจากโรงอาหารก่อนที่นายลูกบอลจะอัดร่างฉันแหลกลงตรงหน้าT^T
ตอนทำก็ไม่คิดอะไร คิดแต่ว่ากรูโกรธโว้ยยยยยย…มาถึงตอนนี้…ก็ยังโกรธอยู่…
แต่ไม่เท่าความกลัว…หลังจากที่รู้ว่านายนั่น…
เป็นหนึ่งในสิบหนุ่มฮ็อตของมหาลัย ที่มีสาวๆตั้งม็อบ เอ๊ย! ตั้งกลุ่มกันเป็นFC
แถมไอ้สิบหนุ่มที่ว่านี่ก็รวมไปถึงสุดหล่อของฉันด้วย พวกเขาจะทำชื่อเสียงให้มหาลัยอยู่เสมอ นั่นยิ่งทำห้พวกผู้หยิงกรี๊ดกร๊าดเข้าไปใหญ่ พวกผู้ชายก็เห็นเป็นไอดอล…
แล้วฉันล่ะ!! แล้วฉัน!!!
ฉันมันตัวอาร้ายยยยยย….
 
 
ฉันมันก็แค่เด็กใหม่ที่เพิ่งมาอยู่วันแรกก็สร้างวีรกรรมอันร้าวฉานให้กับหนุ่มฮ็อตแห่งมหาลัย…ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะโดนนินทาอะไรบ้าง  อยากร้ายสุดอาจจะโดนก่อม็อบแอนตี้เลยก็ได้….
เรื่องทั้งหมดนี่เป็นฝีมือยัยเฟย์…ยัยเฟย์คนเดียววววว!!
ฮึ่มมม~อีน้องบ้า!!
ช้านอยากกรีดร้องให้ดังไปถึงอินเดียตะวันออกเลยโว้ยยยยยย….
วันนี้คนสวยเลยต้องหมกตัวอยู่ในห้องTOT
ห้องพักมหาลัย…..แม่นะแม่ ส่งมาอยู่ไม่พอ ยังจะให้นอนค้างห้องพักที่นี่อีก ทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันเท่าขนรักแร้มดเองง่ะ
สิ่งสุดท้ายที่จะพอยังชีพได้ในตอนนี้…
บีบีT^T
ฉันนั่งกดบีบีอยู่บนเตียงอย่างไร้จุดหมาย…เออ! ในเมื่อออกนอกห้องไม่ได้ก็จะอยู่ในนี้แหละ อยู่แต่กับบีบี บีบีสุดที่รัก…อยู่ไปเรื่อยๆ จนกว่าหนังจะเหี่ยวเป็นถุงพลาสติกแบบคุณยายเลยแหละ เฮอะ!
…….ฉันแบล็กลิสต์เอาไว้หลายคนแล้ว คนแรกเลยก็ยัยเฟย์ ยัยบ้านั่น ป่านนี้คงสวีตกับใครต่อใครอยู่ ทิ้งพี่สาวสุดสวยเกินบรรยายไร้ขอบเขตุเป็ดต้มยำไว้ให้ห่อเหี่ยวเดียวดายไร้จุดหมายที่ห้องอันเงียบยิ่งกว่าป่าช้าวัดดอนไก่โต้ง…T^T
โลกนี้ช่างโหดร้ายยยย~
คนที่สอง…ก็นายฟุตบอลโลกอ่ะแหละ เพิ่งรู้ว่าอีตานั่นชื่อป๊อปปี๊ ชิ!หนุ่มฮ็อตหรอจ๊ะ…แหยะ!หนุ่มฮ็อท “Dog” ล่ะไม่ว่า…นิสัยก็ไม่ดี ปากก็เสีย ได้เป็นหนุ่มฮ็อตได้ไงนะ ไม่เข้าใจยัยพวก FC จริงๆเล๊ยยยย…
มหาลัยนี้จะมีดีอยู่อย่างเดียว…
ก็นายสุดหล่อแฟนฉันอ่ะแหละ>///< คริๆ เขินเลยอ้ะ!
อ๊า~~~ คิดถึงแล้วใจเป็นสุข…นายโทโมะอะไรนั่นสุดยอดเพอร์เฟคเลยอ้ะ…>< หล่อก็หล่อ ดั้งก็โด้งโด่งง…ขาวก็ขาว มองด้านซ้ายคล้ายเทวดา มองด้านขวาคล้ายเทพบุตร สรุปคือมองมุมไหนก็บอกได้คำเดียวว่า….หล่อเจงงงงงง
ช่างเหมาะสมกับท่านฟางผู้นี้เป็นหนักหนา…คนหล่อกับคนสวยมาเจอกัน…ลูกคงหนีไม่พ้นเทพธิดา อะเครอะๆ^^(ปล่อยเจ๊แกจินตนาการไป- -;)
ส่วนนายป๊อปปี๊ขี้คาดากนั่น….ออกจากมหาลัยนี่แล้วไปอยู่โรงเรียนวัดโคกอีโด่ยเลยไป๊!!!><
ไปเล๊ยยยยยย!!!!!! หอบแฟนคลับนายไปด้วยนะโว้ยยยย ยังไม่อยากโดนรุมดักตบL
ก๊อกๆๆ
เอ๊ะ! ใครมาเคาะหวา…เฮือก!O_o หวังว่าคงไม่ใช่ FC ของอีตานั่นนะ
ตายแล้วๆ
ฉันวิ่งปรี๋เข้าครัวไปแล้วหยิบหม้อเหล็กมาใบนึง เหอะ!ยัยแฟนคลับกิ๊กก๋อย อย่าคิดจะมาทำร้ายท่านฟางเลย ถ้าไม่อยากตายซะเอง โฮ่ๆ
แอ๊ด~
ฉันค่อยๆแง้มประตูออก แล้วฟาดหม้ออลูมีเนียมลงไปบนหัวแขกคนนั้นทันที
เคร้งงงงง!!!!!
อ่าว! ผู้ชายอ้ะ….อีตานั่นมีแฟนคลับเป็นผู้ชายด้วยหรอวะเนี่ยยยย
“โอ๊ยยยย~”
หวา…หัวแตกแน่เลย ฮึ่ย!บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่งกับฉัน เดี๋ยวฉันก็โดนข้อหาทำร้ายร่างกายหรอก
จึ๋ง!
ลองใช้เท้าเขี่ยดูก่อน ถ้าเข้าใกล้ตัวมากไปอาจจะโดนสาดน้ำกรดได้
เย้ย!!!!!!
O_o
นี่มัน….
โทโมะสุดหล่อของฉันหนิ!!!!!!!!!!!!
แล้วนี่ก็…เลือดดดดดดดดดด~~~~~~~~~~~
“เฮ้ย!”
ฉันรีบปิดประตูแล้วลากสุดหล่อมาไว้บนเตียงทันที…
“ฉัน…ฉันขอโทษ…ฉันนึกว่า…”
“ตีฉันทำไมเนี่ยยยยย><”
“ฉันไม่รู้ว่าเป็นนายT^T”
“แล้วถ้าเป็นคนอื่นจะตีทำไมอ้ะ”
“เอ่อ…เรื่องมันยาวน่ะ”
ยาวมากด้วยยยยย….ฮือออออT^T อยู่ในมหาลัยอย่างไม่สงบสุขแน่ฉัน เล่นสอยหนุ่มฮ็อตของพวกเขาไปสองคนเลยอ้ะ…คนแรกอ่ะตั้งใจ ส่วนคนนี้…เค้าขอโต้ดดดดดดดด
“นาย…หัวแตกอ่ะ”
“อื้อ…”
หวา…คงเจ็บน่าดู ฉันเล่นฟาดไปเต็มเหนี่ยวซะขนาดนั้น
“ฉันพอจะมีอุปกรณ์ทำแผลอยู่บ้าง เดี๋ยวฉันจะ…จัดการให้นะ”
“อื้ม…><”
โอ๊ยยยยยย…เห็นเธอเจ็บแล้วเจ็บแทนนนนน โชคดีนะเนี่ยที่โดนคิ้ว เลยเย็บๆเอามั่วๆก็ได้(นี่แหละจะโดน TMTC ดักตบของจริง- -) ไม่ต้องกล้อนผมให้หมดหล่อ
ฉันค่อยๆเอาอุปกรณ์ทำแผลออกมาเปิดดู อ๊า!มีด้ายเย็บแผลแบบละลายกับเนื้อด้วย แม่เรานี่รอบคอบจริง^^
เอาล่ะฟาง!
สู้ๆ!
 
เฮ้ออออ~
เสร็จแล้วค่ะทุกคน….
ตอนนี้สุดหล่อของฉันหลับไปเรียบร้อยแล้ว ฉันเย็บดูไม่น่าเกลียดเลย โฮะๆ เพราะฉันเก่งไง^^
ตึกๆ
หวา….>< เผลอมองแป๊บเดียวเองใจก็เต้นแรงซะละ…ใครจะไม่หวั่นไหวล่ะ
ดูสิ….ขนาดหลับยังน่ารักเลย ตอนตื่นก็ดูอบอุ่น ดูแข็งแรง ดูเป็นมิตรและสามารถปกป้องเราได้ ตอนหลับก็ดูน่ารักเหมือนเด็กน้อยนอนหลับ กรี๊ด>< น่ารักเกินไปแล้วน้า(นางเอกกรี๊ดผิดคนแล้วอ้ะ ป๊อปปี๊อยู่โน่นนนนน)
ดูผมเขาสิ>< โคตรสวยเลยอ้ะ สีน้ำตาลเข้ม ถึงจะไฮไลต์เอาแต่มันออกมาดูดีมากเลยอ่ะ อยากจับจัง…
ขอจับหน่อยละกัน
จึ๋งเดียวนะ…
แล้วฉันก็ค่อยๆยื่นมือไป ไม่กล้าเข้าใกล้มาก กลัวละลาย><
ชึ้บ~
อีกนิดเดียว…
นิดเดียวเท่าน้านนนนนนนนนนนนนนน
ฟลุบ!
แว้ก!!!!!!!!
ขาเวรนี่ …ดันมาสะดุดอะไรตอนเน้!!!!!!!!!!!! ….
เนื่องจากขาเวรตะไลนี่มันพันกันเกินไป ทำให้ตอนนี้ตัวของสุดสวยขึ้นมากายอยู่บนสุดหล่อแล้วววววววววววว><
แอ๊ดดดดด~
“พี่ป๊อปปี๊นี่ห้องเฟย์เอง….พี่ฟาง!!!!!!!!!!!!O_O!!!!!!!!!!!”
เวรแล้วไงT^T!!!!!!!!!
 
 
 
เม้นหน่อยน้า^^
 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
2.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา