never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

8.4

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.44 น.

  20 ตอน
  334 วิจารณ์
  35.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

 

 

 

"มึง!!ตายซะ!!!" ระหว่างที่ฉันเดินวนไปวนมาอยู่รอบรถของพี่โทโมะก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังมีเรื่องกันอยู่ในบ้านที่พี่โทโมะเข้าไปเมื่อกี้

 

 

 

 

 

"กูขอโทษ..." นั่นมันเสียงพี่โทโมะนิ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ

 

 

 

 

 

"แต่กูไม่ให้อภัย!!" เสียงของใครก็ไม่รู้ฉันมองไม่เห็นหน้าแต่ฟังดูแล้วน่ากลัวอย่างมาก...

 

 

 

 

 

"ป็อปคะ!!หยุดนะป็อป!!ฟางบอกให้หยุดไง!!!"

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!!

 

 

 

 

 

ป็อปงั้นหรอ...อย่าบอกนะว่า...0.0!!!

 

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

"หยุดนะ!!!" นี่ไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงของผู้หญิงร่างเล็กๆแต่ใบหน้าเธอน่ารักมากกกกกก

 

 

 

 

"ฟางจะห้ามมาห้ามป็อปทำไม!!" ผู้ชายคนที่กำลังต่อยพี่โทโฒะตะคอกใส่หน้าผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่น่าจะชื่อ...ฟาง...ทำไมชื่อนี้คุ้นๆ- -*

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกฟาง..." พี่โทโมะผลักพี่ฟางออกมาถ้าให้เดาพวกนี้คงจะมีอายุมากกว่าฉันแน่ๆเลย

 

 

 

 

"ทำปากเก่งอย่างนี้ให้ได้อย่างนี้ตลอดนะมึงไอ้โมะ!!" พี่ป็อปพุ่งเข้าไปต่อยหน้าพี่โทโมะอย่างเต็มแรง

 

 

 

 

"อย่านะ!!!" ฉันตะโกนอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นว่าพี่โทโมะแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วก็เล่นเป็นฝ่ายให้เค้าต่อยอย่างเดียวซะงั้นแล้วจะให้ฉันทำอย่างไง-*-

 

 

 

 

"แก้ว!!!" นั่นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ฉันจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//ฟาง//

 

 

 

 

 

"มึงไอ้ป็อป!!!มึงทำร้ายแก้ว!!!"

 

 

 

 

"กะ...กูเปล่า...ยัยแก้ว!!ยัยแก้วตื่นสิ"

 

 

 

 

"เพราะมึงนั่นแหละ!!!"

 

 

 

 

"นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันนะ!!อ๊ะ!!...เลือด!!!!" ฉันแทบคลุมสติไม่อยู่เมื่อเห็นไหลออกมาระหว่างขาของแก้ว นี่มันอะไรกัน0.0!!

 

 

 

 

"แก้ว!!" ป็อปปี้รีบผลักโทโมะให้ออกห่างจากร่างของแก้วของที่ตัวเองจะเป็นคนอุ้มแก้วไปโรงพยาบาลเอง

 

 

 

 

   ฉันนั่งมองป็อปปี้กับโทโมะที่เดินวนไปวนมาจนตาลาย หลังจากที่เราพาร่างของแก้วมาส่งที่โรงพยาบาลทั้งคู่ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรเลยสาเหตุที่แก้วต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะแก้วเอาตัวเข้ามาขวางไว้ทำให้ป็อปที่กำลังจะต่อยโทโมะกลายเป็นแก้วแทนแล้วแก้วเลยกระเด็นไปกระแทกกับพื้นอย่างแรงจนเป็นอย่างที่เห็น...

 

 

 

 

   ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าแก้วมาเห็นตั้งแต่ตอนไหนฉันรู้แต่ว่าแก้วไม่เหมือนเดิมเธอทำเหมือนว่าจำพวกฉันกับป็อปปี้ไม่ได้...แต่ความรักที่เธอมีให้โทโมะก็ยังคงเดิม อย่างไงซะฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!

 

 

 

 

 

"นี่โทโมะ...แก้วเป็นอะไร"

 

 

 

 

"ฉันจะไปรู้ได้อย่างไงล่ะ-*-"

 

 

 

 

"ฉันหมายถึง...ก่อนหน้านี่น่ะเช่นความจำเสื่อม..."

 

 

 

 

"เอ่อ..." โทโมะมีสีหน้าซีดๆไป ใช่อย่างที่ฉันคิดแน่ๆว่าแก้วจะต้องความจำเสื่อมชัวๆ

 

 

 

 

"หมอออกมาแล้ว!!น้องผมเป็นอย่างไงบ้างครับ" จนได้สิ-*-ป็อปปี้มาขัดจังหวะตลอด ฮึย!!เอาไว้ก่อนเหอะสนใจแก้วก่อนดีกว่า

 

 

 

"คนไข้ปลอดภัยแล้วครับหมอได้ย้ายไปพักผ่อนที่ห้องพักแล้วนะครับ อ้อ!!แล้วก็อย่าให้คนไข้กระทบกระเทือนอีกนะครับเดี๋ยวเธอจะแท้งเอาได้^^" ห๊ะ!!แท้งงั้นหรอ0.0!! นี่แก้วกับโทโมะคงจะกลับมาเพราะเรื่องนี้สินะ

 

 

 

 

"ไอ้โมะ!!...มึงใช่มั้ย...!!!" หลังจากที่คุณหมอเดินไปป็อปปี้ก็พุ่งเข้าไปขยำคอเสื้อของโทโมะทันที ฉํนเข้าใจความรู้สึกของป็อปปี้นะเป็นใครก็คงจะยังทำใจไม่ทันหรอกนะ...

 

 

 

 

"กูจะรับผิดชอบเอง...มึงไม่ต้องห่วง" โทโมะปัดมือของป็อปปี้ออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแต่ป็อปปี้กลับแสระยิ้มให้อย่างเหยียดราวกับว่าไม่ต้องการ

 

 

 

 

"หึ!!กูไม่ต้องการ...ชีวิตแก้ววุ่นวายมามากพอล่ะถึงเวลาที่มึงจะต้องออกไปจากชีวิตน้องกูได้ล่ะ!!"

 

 

 

 

"นี่ป็อป!!ฟางว่าเราใจเย็นๆก่อนดีกว่า" ฉันพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบป็อปปี้

 

 

 

 

"แกว่าไงนะไอ้ป็อป!!แกจะบ้าไปแล้วรึไง" โทโมะเองก็พุ่งเข้าใส่ป็อปปี้ด้วยเหมือนกัน!!

 

 

 

 

"ฉันไม่ได้บ้า!!ฉันพูดเรื่องจริง!!!"

 

 

 

 

"แต่อย่างไงซะเค้าก็เป็นลูกของฉันแกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!!!"

 

 

 

 

"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์!!ฉันเป็นพี่ชายแท้ๆของคนที่กำลังอุ้มท้องลูกแกอยู่ไง!!!"

 

 

 

 

"ไอ้ป็อป!!!" โทโมะที่โกรธจัดปล่อยหมัดหน้าของป็อปปี้เต็มที่ทำให้ป็อปปี้ล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น

 

 

 

 

"หยุดทั้งคู่นั้นแหละ!!ถ้ายังไม่หยุดฉันจะให้แก้วเอาเด็กออก!!!" ฉันที่ยืนดูมานานชักจะทนไม่ไหวแล้วอะไรกันเนี่ยพอกันทั้งพี่ชายทั้งแฟนเหอะ!!น่าปวดหัวแทนยัยแก้วซะจริงๆ-*-

 

 

 

 

"ไม่ได้นะฟาง!!" ได้ผล!!โทโมะรีบลุกออกมาจากตัวของป็อปปี้แล้วสาวเท้าเข้ามาหาฉันโดยเร็ว

 

 

 

 

"ใช่!!ฟางห้ามทำอย่างนั้นเด็ดขาด!!" ป็อปปี้เองก็รีบลุกขึ้นมาสั่งฉันทันที!!แหมทีอย่างนี้ล่ะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะยะ!!

 

 

 

 

"ก็เห็นทะเลาะกันอยู่ได้!!ไม่คิดจะไปถามความเห็นแก้วกันเลยรึไงตัดสินกันเองอยู่ได้!!"

 

 

 

 

"ก็ยัยแก้วเป็นน้องป็อปนะฟางจะไม่ให้ป็อปห่วงเลยรึไง!!" ป็อปปี้เถียงฉันอย่างไม่ยอมแพ้เอ๊ะ!!อีตานี่เดี๋ยวเจอตบหรอก!!

 

 

 

 

"แต่แก้วก็เมียฉันนะโว๊ย!!" คราวนี้ก็มีโทโมะมาช่วยเถียงกันอีกคน-*- ตกลงวันนี้จะไม่จบกันจริงๆใช่มะ

 

 

 

 

"แล้วแก้วไม่ใช่คนรึไง!!!!" ฉันตะโกนสุดเสียงคนที่เดินผ่านไปผ่ามมาต่างก็หันมามองพวกเราทั้งนั้นนี่ลืมกันไปแล้วรึไงว่าที่นี่มันคือโรงพยาบาลนะ!!

 

 

 

 

"...." ทั้งโทโมะและป็อปปี้หันมามองหน้าฉันแล้วก็ต่างคนต่างเงียบ...

 

 

 

 

"ป็อป...ใจคอป็อปจะสั่งแก้วไปทั้งชีวิตเลยใช่มั้ย!!ถึงแก้วจะเป็นน้องสาวของป็อปแต่แก้วเค้าก็มีความคิดเป็นของตัวเองนะ!!"

 

 

 

 

"...."

 

 

 

 

"โทโมะ...นายเองก็เหมือนกันถ้าไม่เกิดนี้ขึ้นมานายก็จะไม่พาแก้วมาหาพวกฉันเลยใช่มั้ย!!"

 

 

 

 

"พวกนายต่างก็เห็นแก่ตัวกันทั้งคู่!!นี่ถ้าฉันเป็นยัยแก้วนะฉันคงจะผูกคอตายไปนานแล้วล่ะ พวกนายไม่สงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมาเลยรึไงอีกคนก็พรากพ่อพรากลูกอีกคนก็จะตัดขาดกับญาติพี่น้องด้วยการพาหนีพวกนายยังเป็นคนกันอยู่รึเปล่า!!"

 

 

 

 

"...."

 

 

 

 

"โอเค๊!!ฉันเป็นคนนอกแต่ฉันอยากจะบอกพวกนายไว้อย่างนึงนะ...ถ้าพวกนายอยากเห็นแก้วมีความสุขก็ควรให้แก้วตัดสินใจด้วยตัวเอง!!" ฉันพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเดินหนีไปยังห้องพักของแก้วโดยไม่สน2หนุ่มด้านหลังอีกเลย เอาสิ!!จะต่อยกันให้ตายก็เชิญ!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

  

 

 

    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากรู้สึกเหมือนหนังตามันคอยแต่จะปิดทุกที...ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ยมันเป็นห้องสีขาวสะอาดแถมยังเงียบมากเสียด้วย แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงเนี่ย โอ๊ยฉันรู้สึกปวดหัวจังTOT

 

 

 

 

"ตื่นแล้วหรอแก้ว..." เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างของผู้หญิงคนนึง...

 

 

 

 

"พี่ฟาง...แก้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงคะ"

 

 

 

 

"หืม??นี่เราจำพี่ได้ด้วยหรอ??" พี่ฟางนี่ถามแปลกๆนะฉันทำไมจะจำพี่แกไม่ได้ล่ะ

 

 

 

 

"พี่ฟางจะอำอะไรแก้วอีกคะฮ่ะๆไม่เห็นจะตลกเลย"

 

 

 

 

"พี่ไม่ได้อำนะก็เรา..."

 

 

 

 

"หยุดนะฟาง!!เธอกำลังจะพูดอะไรอ่ะ!!" จู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนเปิดประตูตามเข้ามาแล้วเอามือปิดปากพี่ฟางเอาไว้!!

 

 

 

 

"พี่โทโมะปล่อยพี่ฟางนะคะ...โอ๊ย!!"

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------100%แล้วเน้อแหม~~เมื่อวานอัพได้ไม่คบ5555+อย่างไงก็ฝากด้วยแล้วกันเด้อตอนต่อไปก็คงจบแล้วล่ะไม่อยากดองไว้นานๆพยายามจะเคลียให้หมดแล้วชิ่งหนี!!ไม่ใช่ล่ะแล้วเปิดเรื่องใหม่ให้ทุกคนได้อ่าน(ใครอยากอ่านของแก!! : รีดฯ)อดใจรอกัน(นานนนนนนนน)หน่อยนะเราไม่ค่อยมีเวลาเลยยย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา