never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

 

 

 

 

 

"คุยกับใคร" พี่โทโมะกดเสียงถามฉัน ซวยแล้วT^T

 

 

 

"ไม่มีนิ" ฉันพยายามจ้องตาพี่โทโมะแล้วสื่ออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น

 

 

 

"อย่ามาโกหก!ฉันได้ยินเธอพูดถึงไอ้ป็อปปี้อยู่!" พี่โทโมะตรงเข้ามาบีบไหล่ฉันจนฉันต้งอร้องออกมา

 

 

 

"นายจะบ้าหรอพี่ป็อปที่ไหนกันแล้วก็กรุณาให้เกียรติพี่ฉันด้วย!!" ฉันก็ตะคอกกลับไป

 

 

 

"ทำไมฉันต้องให้เกียรติมันด้วยมันไม่ใช่ญาติฉํนซะหน่อย" พี่โทโมะแสระยิ้มอย่างเหยียดหยาม

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ~ เพี๊ยะ ~

 

 

 

 

 

 

 

"ถึงเค้าจะไม่ใช่ญาตินายแต่...เค้าก็พี่ชายฉัน!!" ฉันตบหน้าพี่โทโมะไป2ทีเพื่อเตือนสติแต่เหมือนจะไม่ใช่ซะแล้ว

 

 

 

"นี่เธอ!" พี่โทโมะง้างมือขึ้นสงสัยจะตบฉํนคืนล่ะมั้ง ฉํนเลยยืนหลับตาปี๋รอรับน้ำหนักมือแต่...

 

 

 

 

 

 

 

 

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

(เฮ้ย!!มึงจะทำอะไรน้องกูไอ้โมะ) เสียงพี่ป็อปปี้ดังมาจากในสายโทรศัพท์คาดว่าพี่ป็อปคงจะยังไม่ได้วางแต่แค่เงียบไปแล้วรอฟังเท่านั้น

 

 

 

 

"ไหนเธอบอกว่าไม่ได้คุยกับใครไง!แล้วนี่มันเสียงใคร!!" พี่โทโมะตะคอกใส่ฉันแต่ฉันทำได้เพียงยืนหลับแล้วเม้มริมฝีปากให้แน่นแทนคำตอบ

 

 

 

 

(มึงไม่ต้องไปว่าน้องกูเลยนะ...มึงปล่อยน้องกูเดี๋ยวนี้นะ!!) พี่ป็อปเองก็ตะคอกมาตามสายโทรศัพท์อย่างไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

"มึงเป็นใครมายุ่งอะไรกับเรื่องของผัวเมีย!!" พี่โทโมะหันไปตอบพี่ป็อปก่อนจะหันกลับมองหน้าฉันอีกรอบ

 

 

 

 

"ไม่จริง!!เราไม่ได้เป็นอะไรกันถึงขั้นนั้นคุณอย่ามาพูดจาดูถูกฉันนะคะคุณโทโมะ!!" ได้เวลาที่ฉันคงต้องออกมามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้สักที! ชิัแนไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แกแล้วซะหน่อยแค่แฟนก็มากพอล่ะนี่เล่นพูดซะฉันเสียหายจะตาย!!

 

 

 

 

"หึๆไม่ต้องห่วงหรอกจริญญายังไงวันนี้เธอจะไม่รอดหรอก555+" ดูจากสายตาของพี่โทโมะแล้วฉันว่าฉันรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยทางร่างกายทันทีแต่ฉันจะหนีอย่างไงเนี๊ยสิปัญหา!

 

 

 

 

(มึงทำอะไรน้องกู!) เสียงพี่ป็อปละความสนใจจากสายตาพี่โทโมะไปครู่และฉันใช้จังหวะที่พี่โทโมะหันไปตอบพี่ป็อปวิ่งออกจากห้องนั้นแต่ขาของฉํนยังไม่ได้ก้าวออกจากประตูเลยก็โดนพี่โทโมะลากกลับเข้าไปเหมือนเดิม

 

 

 

 

"จะทำอะไรน่ะหรอมึงอยากรู้มั้ยล่ะหึ!" พี่โทโมะกระแทกลมหายใจแล้วลัดวงแขนให้แน่นขึ้นไปอีก โอ๊ย!กระดูกจะแตกแล้ววววววววววTOT

 

 

 

 

(....) พี่ป็อปเงียบฉันสงสัยว่าพี่แกคงจะรอฟังพี่โทโมะพูดแน่ๆ

 

 

 

 

"อธิบายไม่ถูกว่ะรอฟังเอาเองล่ะกัน555+" ว่าแล้วพี่โ?โมะก็ผลักฉันลงกับเตียงที่อยู๋ใกล้ๆแล้วทิ้งเองตัวตามลงทับร่างฉันไว้ ฉันพยายามผลักพี่โทโมะออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล พี่โทโมะแข็งแรงมากหรือว่าฉันไม่มีก็ไม่รู้T^T

 

 

 

 

"จะทำอะไรฉันน่ะ...ปล่อยนะ!!" ฉํนพยายามดิ้นทั้งๆที่รู้มามันไม่มีผลอะไรเลยแต่ฉันก็หวังว่ามันอาจจะช่วยได้บ้าง

 

 

 

(ไอ้โมะมึงจะอะไรน้องกู!!) พี่ป็อปส่งเสียงดังอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงฉันโวยวาย

 

 

 

"เงียบๆไปเหอะฟังอย่างดฃเดียว...เดี๋ยวมึงก็รู้เอง555+" 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  พี่โทโมะเริ่มปิดปากฉันด้วยปากของตัวเองอย่างรุนแรงแล้วพยายามลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันซึ่งฉันเองก็พยายามที่จะปัดมือพี่แกออกแต่ใช่ว่าจะปัดได้ทุกที่ซะเมื่อไร! พี่โทโมะเลื่อนปากของตัวเองตามซอกคอของฉันแล้วต้ังใจขบเม้มมันลงไปให้เป็นรอยตราบาปติดตัวฉันลงไป ก่อนจะละออกจากตัวฉันแล้วก้มลงไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบผงอะไรสักอย่างออกมา ฉันใช้จังหวะนั่นแหละพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ประตู!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะไปไหน!" ขณะที่ฉันวิ่งตามบันไดลงมาก็โนพี่โทโมะที่วิ่งตามมาจับข้อมือฉันไว้

 

 

 

 

"ปล่อยฉันนะฉันจะกลับบ้าน!!" ฉันใช้มืออีกข้างของตัวเกาะราวบันไดไว้แน่นแล้วอีกข้างก็พยายามสะบัดมืออกจากมือพี่โทโมะ

 

 

 

 

"พูดกันดีๆไม่ชอบงั้นหันหน้ามานี่!" พี่โทโมะรวบมือฉันไว้2ข้างด้วยมือเดียวแล้วใช้อีกมือบีบปากฉันให้อ้าออกแล้วเทผงสีขาวๆเมื่อกี้ใส่ปากฉันจนหมด

 

 

 

 

"แหวะ...นั่นมันผงอะไร" ฉันพยายามจะอ้วนออกมาแต่พี่โทโมะก็เอามือมาปิดปากฉันให้กลืนลงไปให้หมด!

 

 

 

 

"หึๆ" พี่โทโมะหัวเราะนิดๆแล้วก็ลากฉันกลับเข้าห้องไปอีกแต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังร้อนรุ่มขั้นรุนแรง

 

 

 

 

"แต่จากนี้ฟังให้ดีๆแล้วกันไอ้ป็อป...แต่ถ้าทนฟังไม่ได้ก็กดวางสายไปแล้วกัน555!!" พี่โทโมะตะโกนใส่โทรศัพท์ที่มีพี่ป็อปถือสายรออยู่ก่อนจะผลักฉันลงกลับเตียงอีกรอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  รอบนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่าไม่อยากจะดิ้นหรือขัดคำสั่งอะไรของพี่โทโมะอีกเลย เหมือนว่าร่างกายมันไม่มีแรงแล้วก็อยาก...เรื่องนั้นขึ้นมาซะดื้อ นี่คงเป็นเพราะผงที่พี่โทโมะให้ฉํนกินแน่เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  สมองของฉันเริ่มพล่ามัวเห็นรางๆเพียงแค่ว่าพี่โทโมะกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะทิ้งตัวลงมาทับฉันไว้อีกรอบแต่ที่น่าแปลกคือฉันรู้สึกร้อนเมื่อถูกสัมผัสจากมือและริมฝีปากพี่โทโมะ พี่โทโมะบดริมฝีปากลงมาอีกครั้งแต่ครั้งกลับรู้สึกถึงความอ่อนหวานกว่าครั้งที่แล้ว ส่วนมือก็ค่อยถอดเสื้อและกระโปรงของฉันออก แล้วเริ่มเล้าโลมฉันอีกคั้งนึง!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าเรากำลังจะแต่งNCใช้มั้ยเนี๊ย อย่างลืมสัญญานะคะว่าถ้าเราแต่งNCแล้วจะต้องมีเม้นเพิ่มขึ้นน่ะค่ะ