ข่าวลือ..นี้นายไม่เจ็บแต่ฉันเจ็บ!!

หม่นหมอง....
เช้าวันรุ่งขึ้นเช้าตื่ินมาก็พบว่ามีเพื่อนอยู่เต็มที่คอยให้กำลังใจแต่พอฉันหันไปก็ไม่มีโทโมะิีอีกแล้ว....หึ ฉันทนไม่ได้
หลอกนะที่ให้เขาเห็นฉันในแบบนี้ฉันอยากให้เขาเห็นในตอนที่ยิ้มตอนที่หัวเราะตอนที่มีความสุขไม่ใช่ตอนที่ฉัน
ร้องไห้ไม่ใช่ตอนที่ฉันกำลังท้อ!!
แก้ว:พวกเธอออกไปเถอะนะ....
ทุกคนพยักหน้าก่อนจะออกไปฉันมองไปทาประตูแล้วหลายรอบแต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่เขาจะมา...
ฮือๆ~~ในที่สุดน้ำตาก็หลั่งไหลออกมาอย่างอดกั้นไม่ได้ทำไมฉันต้องมีชีวิตแบบนี้ด้วยนะ!!!ตายซะยังดีกว่าอีกเนอะ
แก้วใจ:ตายซะดีกว่า....
ฉันพูดก่อนจะเอากรีดหัวใจตัวเองช้าๆเลือดไหลออกมาเริ่มไหล...ออกมามากมาย
แกร๊ง!!มีดล่วงจากมือฉันเพราะฉันคงรับน้ำหนักไม่ไหวดีจัง...ฉันกำลังตาย....
แม่แก้ว:แก้ว!!กร๊ดดดดดดด!!!ฮือๆใครก็ได้ช่วยลูกฉันที!!!
โทโมะ:แก้วๆ!!เธอทำไมทำแบบนี้!!
ฉันไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก...
 
ผ่านไป1ชั่วโมง
หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
แม่แก้ว:หมอคะ!!แก้วรอดใช่ไหม??
แม่ของแก้วกับโทโมะวิ่งมาหา
โทโมะ:ใช่ไหมครับ??
หมอ:ขอโทษนะครับเสียใจด้วยเขาเสียแล้วครับ...
หมอพูดก่อนจะเดินจากไป
ฮือๆ~~
แม่แก้ว:โถ่แก้วลูกแม่ฮือๆ
น้ำตาของผู้เป็นแม่รินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายก่อนจะนึกได้ถึงสมุดบันทึกที่แก้วเคยบอกให้แม่ของตนเอาไป
ให้โทโมะ
แม่แก้ว:โทโมะลูกนีั้่ของแก้วนะสมุดเอาไปอ่านเสียทีนี้แก้วคงมีความสุขแ้ล้ว
ผู้เป็นแม่เช็ดน้ำตาก่อนจะเดินจากไป
สมุดบันทึกรัก....
วันนี้ฉันมีเพื่อนสนิทคนนึงด้วยละชื่อโทโมะ^__^ฉันแอบรักมันมานานแล้วแหละแต่ฉันน่ะอยากให้มันเห็นฉันยิ้ม
หัวเราัะแต่ไม่อยากให้มันเห็นฉันร้องไห้น๊า^^!เวลามีมันอยู่เคียงข้างเหมือนโลกนี้สว่างไปหมดจากที่มืดมิดกลาย
เป็นสว่างเจิดจ๊าฉันอยากให้มันรู้มานานแล้วนะฉันรักมันแม้มันจะไม่ได้อ่านก็ตามถ้ามันได้อ่านขอให้มันรู้ัตัวนะว่า
ฉันรักมันที่สุดในโลกเลย^^!
ช่วยเม้นเยอะๆนะ