Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.02 น.

  11 chapter
  271 วิจารณ์
  20.39K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เขื่อน   : ปกป้องยัยเจ่อเรอะว่ะ 555+ รักกันจริงๆเลยน้า

 

 

โทโมะ   : ก็เอ่อซิวะ รักจริงใครห้ามแกล้ง

 

 

แก้ว : 555+ ต้องอย่างงี้สิคะที่รัก ไหนมาจุ๊บที

 

 

โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆทำเหมือนจะจูบแต่ก็แกล้งทำเป็นแก้มชนแก้ม แต่โทโมะกลับดันใบหน้าให้ชนกัน จน

 

มันกลายเป็นการหอมจริงๆ

 

 

อาจารย์  : นี่ๆเรียนนะคะเวลาเรียน  เด๋กพวกนี้ไวไฟกันจริงๆ

 

 

อาจารย์หันกลับมาเห็นพอดี

 

 

โทโมะ  : เราก็แค่เล่นกันเองครับ อาจารย์คิดไปไหนเนี่ย

 

 

แก้ว  : คะ เล่นๆกันเอง เพื่อนกันไม่ถืออยู่แล้วเนอะ

 

 

เขื่อน  : งั้นไปไอ้โมะยัยเจ่อไม่ถือลากเขาห้องไปเลย555+

 

 

แก้ว  : กบ!!ตลกไม๊

 

 

เขื่อน  : ตลก 5555+

 

 

เฟย์  : ตลกมากเลยไม๊

 

 

เขื่อน : 55มากๆเลย

 

 

เฟย์  : ลงโทษ!!

 

 

เขื่อน  : โอ้ยยย...เฟย์จ๋าอย่าแกล้งเขื่อนเลยนะ ไม่เอาไม่ลงโทษแล้ว รักกันดีกว่า

 

 

ออดอ้อนเฟย์เพราะกลัวโดนลงโทษอีกรอบ แต่ก็ไม่เป็นผลเฟย์ยังคงเงียบ เลยต้องนั่งเรียนแบบเงียบๆตลอกช่วง

 

เช้า

 

เขื่อน  : เที่ยงแล้วเฟย์เย่จ๋าไปทานข้าวกัน

 

 

เฟย์  : ไปก็ไป

 

 

พากันเดินออกไป

 

 

เขื่อน  : เฟย์จ๋าหายโกรธเขื่อนแล้วใช่ไหม~

 

 

เดินไปก็เอาหน้ามาเคลียคลอใกล้ๆเฟย์ แต่เฟย์ดันออก

 

 

เฟย์  : ยัง

 

 

เขื่อน  : อ้าววว...ทำไมหล่ะค๊าบบ

 

 

เฟย์  : ไม่มีสาเหตุ

 

 

เขื่อน  : โอ๋ๆเฟย์เย่จ๋าอย่างอนเค้าเลยน้า วันนี้แอบพาไปทานข้าวข้างนอกก็ได้ไปไหม

 

 

เดินกระเง้ากระงอนกันอยู่สักพัก เฟย์ก็ตกลงใจไปข้านอกด้วยจนได้

 

 

โทโมะ  : เหลือกันแค่2คนงั้นไปกินในโรงอาหารและกันเนอะ

 

 

แก้ว  : อืม...ปะสิ

 

 

เดินไปยังโรงอาหาร แยกย้ายกันไปซื้อข้าวแล้วกลับมานั่งทานด้วยกัน

 

 

แก้ว  : ของโมะน่ากิน

 

 

โทโมะ  : ของแก้วก็ดูอร่อยดีนะ

 

 

แก้ว  : งั้นแลกกันไหม

 

 

โทโมะ  : เอางั้นเหรอ

 

 

ในระหว่งที่กกำลังจะสับเปลี่ยนชามข้าวกัน

 

 

หวาย  : โมะขา น้ำส้มคะหวายซื้อมาฝาก

 

 

หวายเพื่อนห้องอื่นที่เดินมาจากทางไหนไม่รู้ จู่ก็วางแก้วน้ำส้มลงตรงหน้าโทโมะแล้วนั่งข้างซะเบียดชิด จน

 

แก้วที่นั่งตรงข้ามอยู่มอง โทโฒะกับแก้วสบสายตากับแว๊บหนึ่ง

 

 

แก้ว  : ที่รักขา...ลองชิมของแก้วดูซิคะว่าอร่อยไม๊

 

 

ตักข้าวใส่ช้อนแล้วจ่อเขาที่ปาก โทโมะก็อ้าหากรับอาหรเข้าไปเคี้ยวอย่างว่าง่าย

 

 

โทโมะ  : อร่อยครับที่รัก แค๊กแค๊ก~

 

 

แก้ว  : สำลักเหรอคะ อะอะน้ำคะ

 

 

ขว้าน้ำส้มที่หวายซื้อมาให้โทโมะ

 

 

โทโมะ  : เป็ฯห่วงเหรอครับ

 

 

แก้ว  : ห่วงซิคะ ไม่ให้ห่วงโมะแล้วจะให้ไปห่วงใครหล่ะคะ

 

 

โทโมะ  : น่ารักจังเลย

 

 

แก้ว  : ก็ถ้าน่ารักแล้วทำไมไม่รักหล่ะคะ

 

 

โทโมะ : ก็รักอยู่นี้ไงครับ

 

 

ยืนหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้วแล้วพูดขึ้น

 

 

ยิ้มหวานให้กันไปมา พลัดกันป้อนข้าวเหมือนที่นี้อยู่กัยแค่ลำพัง ไมสนใจหวายที่มองตาเขียวอยู่ข้างๆ

 

 

หวาย  : นี้จะหวานกันเกินไปแบ้วนะ รำคาณ!!

 

 

ในที่สุดก็ทนไม่ได้ลุกเดินออกไป แก้วกับโทโมะมองหน้ากันยิ้ม

 

 

แก้ว/โทโมะ  : 555+

 

 

โทโมะ  : แก้วนี้แสนรู้ดีจังไม่ต้องบอกเลย ยังงี้ขอไปอยู่ที่บ้านเลยได้ไม๊

 

 

แก้ว  : ไม่ใช่หมานะโมะ ยัยนั่นตื้อนายชะมัดเลย

 

 

โทโมะ  : ทำไมหึงเหรอครับ

 

 

แก้ว  : จะบ้าเหรอไง เพื่อนเค้าไม่หึงกันหรอกหน้า

 

 

โทโมะ : 555+ รักแก้วจัง

 

 

แก้ว  : ผู้ชายอะไรใช้คำว่ารักพร่ำเพรื่อจริงๆ

 

 

โทโมะ  : ก็ใช่พร่ำเพรื่อกับแก้วแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ

 

 

แก้ว  : ไอ้บ้าเลิกเล่นได้แล้ว ยัยนั่นก็ไปนานแล้วไม่ต้องมาเล่นละคร

 

 

โทโมะ  : ไม่ได้เล่น...รักจริงๆนะครับที่รัก

 

 

แก้ว  : อะเอะ...

 

 

แก้วถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของโทโมะ

 

 

โทโมะ  : เป็นอะไร55เขินเหรอ

 

 

แก้ว  : เพี้ยยย....ไอ้บ้ามาแกล้งทำไม

 

 

ลุกขึ้นไล่ตีโทโมะ

 

 

โทโมะ  : อ้าวแล้วแก้วเขินทำไมหล่ะ

 

 

แก้ว  : ไอ้บ้า ใครเขินไม่ได้เขิน

 

 

โทโมะ  : ไม่ได้เขินแล้วหน้าแดงใส่โมะทำไมหล่ะ

 

 

แก้ววิ่งไล่ตีโทโมะยกใหญ่ ไล่กันจนมาถึงห้องสมุด

 

 

 

ขวับ~

 

โทโมะรวบแก้วเข้ามากอด

 

 

โทโมะ  : เอ๊ะนี่หน้ายังไม่หายแดงอีกเหรอ เขินกันจริงๆใช่ไหม

 

 

แก้ว  : โมะบ้า

 

 

โทโมะ  : ตอบไม่ตรงคำถามนะ

 

 

โน้มหน้าเข้ามาใกล้ดันแก้วให้หลังพิ่งกับผนังห้องสมุดแล้ว

 

 

แก้ว : พอแล้ว เลิกเล่นโมะ

 

 

โทโมะ  : นี่ไม่ได้เล่นนะ เอาจริง

 

 

แก้วหน้าแดงจัด หัวใจเต้นรั่วเป็นจังหวะกลอง

 

 

โทโมะ  : นี่เขินจริงๆนะเนี่ย555

 

 

‘ไอ้บ้า ดูสิแกล้งฉันอีกแล้ว’

 

แก้ว  : เล่นอะไรยักหนา เขินนะว้อยย

 

 

พูดไปทุบตีอกโทโมะไป

 

 

โทโมะ  : โอ้ย โอ้ย...เจ็บนะแก้ว

 

 

แก้ว : เจ็บเหรอ ดีจะตีให้ตายไปลเย

 

 

โทโมะ  : โอ้ย ถ้าโมะตายแล้วแก้วจะรักใครหล่ะ

 

 

แก้ว : ใครรักโมะ แก้วไม่ได้รักซะหน่อยหนิ

 

 

โทโมะ  : แน่ใจนะ

 

 

แก้ว  : เราก็แค่เพื่อนกันไง

 

 

โทโมะ  : ไม่คิดอยากเปลี่ยนสถานะบ้างเหรอ เป็นเพื่อนกันมา5ปีจนเบื่อแล้ว

 

 

แก้ว  : หึไม่อะ

 

 

โทโมะนึกขำในทางทางของเพื่อนสาวที่ส่ายหัวจนผมฟู

 

 

โทโมะ  : แก้ว...

 

 

ลูบผมอย่างเอ็นดู

 

 

แก้ว  : จะแกล้งอะไรอีก

 

 

โทโมะ  : คราวนี้ไม่แกล้งแล้วนะ เอาจริง

 

 

แก้ว  : เห็นบอกเอาจริงที่ไรแกล้งตลอดอะ

 

 

โทโมะ  : โมะจีบแก้วได้ไหม

 

 

แก้ว  : ว่าไงนะ

 

 

พูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

 

 

โทโมะ  : จีบได้ไหม

 

 

แก้ว  : ผู้หญิงที่ชอบโมะมีมากมายทำไมไม่จีบ มาจีบแก้วทำไม

 

 

โทโมะ  : แก้วไมชอบโมะบ้างเลยเหรอ

 

 

แก้ว  : พูดอะไร เราเพื่อนกันนะ

 

 

โทโมะ  : ย้ำจังว่าเพื่อน ตอนนี้ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วอะเป็นอย่างอื่นได้ไหม

 

 

แก้ว  : คิดอะไรอยู่กันแน่ห๊ะ

 

 

โทโมะ  : ก็คิดว่าชอบแก้วไง

 

 

แก้ว  : มันใช่เวลามาเสี่ยวไม๊

 

 

แกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น คงเป็นเพราะเล่นกันจนชิน เลยกลัวว่าโทโมะจะหลอก

 

 

โทโมะ  : ที่ถามยังไม่ตอบเลยนะ

 

 

แก้ว  : ถามว่าอะไร

 

 

โทโมะ : จีบได้ไหม

 

 

แก้ว  : ไม่ได้

 

 

โทโมะ  : งั้นมาเป็นแฟนโมะเลยแล้วกัน

 

 

แก้ว  : ไม่เอาไม่เป้น โมะแกล้งแก้ว แก้วรู้นะไม่ต้องมาเนียน

 

 

โทโมะ  : ไม่ได้แกล้งพูดจริงๆ

 

 

แก้ว  : ไม่ได้รักกันซะหน่อยจะมาขอเป็นแฟนกันง่ายๆได้ไง

 

 

โทโมะ :แล้วรู้ได้ไงว่าไม่รัก โมะบอกรักแก้วออกจะบ่อยไป

 

 

แก้ว  : อันนั้นมันเล่นๆกันหนิ

 

 

โทโมะ  : โมะพูดอะไรไม่เคยเล่นนะ

 

 

แก้ว : เฮือก!!

 

 

โทโมะ  : ถ้าไม่เชื่อว่าโมะรักจริงลองคบก่อนก็ได้

 

 

แก้ว  : โมะเอาจริงเหรอ

 

 

โทโมะ  : เอาจริงซินะตกลงโอเคนะ

 

 

ใจจริงแล้วแก้วเองก็มีใจให้โทโมะเหมือนกัน แต่ความกลัวมันออกจะมากนิดนึ่งทำให้ไม่กล้าตกปากรับคำโทโมะ

 

ออกไป แต่ในที่สุด

 

 

แก้ว  : อืม...ก็ได้ๆ

 

 

ฟอด~

 

หอมเขาที่พวงแก้มนวล

 

 

แก้ว  : อือ

 

 

ดันหน้าโทดมะให้ออกไปห่างๆ

 

 

โทโมะ  : หอมจังเลย

 

 

 

 

 

 

 

..................................................................................

ไม่รู้ว่ามีใครอ่านไม่รู้ว่ามีใครสนใจรึเปล่า แต่ก็มาอัพแล้วนะคะ

ตามสัญญาแลกเปลี่ยน(ของใครบางคน:)

 

ปล.เรื่องที่แต่งไว้มันหายเลยแต่งสด(เมื่อคืนเอง)อ่า ไม่สนุกก็ขอโทษนะคะ

อ่านแล้วก็เม้นๆ (โหวดบ้าง)

แล้วจะมาอัพอีกคะ:))

 

มีความสุขทุกครั้งที่ได้อัพ><

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา