กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

9.5

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.51 น.

16 ตอน

202 วิจารณ์

23.85K อ่าน

5) ตอนที่ 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 3

"...คิกคิก...อ๊ะ....ซี้ด....โมะ....โมะ"
"หืม....ที่รักเป็นอะไร นั่งทำอะไรตรงนั้นครับ อ๊ะ....เลือด !?"

...
....

"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"
"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."
            เผลอผิดคำพูดที่บอกจะให้คนสวยของเขาได้พักผ่อนเพื่อจะได้ตื่นง่ายๆตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ก็มีของหวานรอบดึกที่ชื่นใจขนาดนี้ แต่ก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้เพราะเขายังคงมีงานที่คั่งค้าง และถ้าคนสวยออกแรงตอนดึกๆแล้วจะตื่นยากในวันรุ่งขึ้น
            เขายังอยากอยู่แลกลิ้น เอ๊ย! ยังอยากอยู่เล่นลิ้นกับคนสวยไปอีกนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกคิดแล้วปล่อยกระต่ายน้อยเข้าป่าไปก่อน งานรับน้องครั้งนี้คุณหนูจริญญานี้ด(need)มาก ถ้ายังดื้อด้านแล้วทำให้เธอตกรถ
            ....โมะจูเนียร์เพลียแน่

            เมื่อหยุดตัวเองได้ก็รีบผลักไสให้คนรักกลับเข้าห้องไป เพราะข้างในร่างกายมันร้อนไปหมดเจ้าลูกชายก็เกิดฮึกเหิมมาซะดื้อๆ จึงต้องขัดอารมณ์ทั้งเธอและเขาไว้ก่อน แต่แล้วคนสวยยังไม่ทันถึงเตียงกว้างในห้องนอนก็ส่งเสียงเรียกแล้วยื่นผลงานที่คุณเธอพึ่งออกแบบเสร็จเมื่อครู่ให้ดู นิ้วเรียวมีเลือดไหลเป็นทางยาวมาถึงฝ่ามือเล็ก จึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปพาตัวมานั่งทำแผล พร้อมกับปรามจินตนาการที่ก้าวล้ำของคนสวยก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้

            ตัวเองซุ่มซ่ามไม่ระวังเอง ยังมาโทษว่าเป็นลางร้ายซะอย่างนั้น
            เฮ่อ.............

@@@@@@@@@@@@@@@@@

"น้องๆปี 2 รับริบบิ้นสีเขียวที่พี่หวายด้วยจ้ะ ผูกที่กระเป๋าและที่ตัวเองด้วยนะ ถ้าใครไม่อายก็คาดที่หัวใครไม่อายแต่ก็ยังไม่กล้าพอผูกที่ข้อมือแทนแล้วกัน ส่วนปี1 สีชมพูนะจ๊ะริบบิ้นที่พี่จินนี่คนสวยเลย"
"วินประกาศให้ด้วย บอกสายพี่ฟางจ๋าสุดสวยกับพี่แก้วใจสุดหล่อให้คาดที่หัวทุกคน ยายจริญโทรฯมาสั่ง"
"ยายแก้วนี่ขนาดตัวยังมาไม่ถึง ยังสายตรงมาบัญชาการได้อีก เฮ่อ...สงสารสายรหัสนางจริงๆ แล้วยังเดือดร้อนไปถึงสายประธานรุ่นด้วย ยายฟางจ๋ารู้หรือยังว่าน้องๆนางโดนกลั่นแกล้ง"

            ลากตัวเองออกมาจากที่นอนได้ก็เกือบๆตี 5 คนบ้าทำไมไม่ปลุกกันบ้าง!! อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกะออกมาเทศน์คุณชายผีดิบสัก1กัณฑ์ ก่อนออกจากบ้าน ปรากฏว่าหายสาบสูญไปทั้งน้า ทั้งหลาน
            ตกลงเธอโดนทิ้งใช่ไหมเนี่ย? .....ไอลางร้ายเมื่อวาน ต้องเรื่องนี้แน่ๆ ฮึ่ย!!! เจ็บใจๆ อย่าให้เจอนะคุณครูที่ปรึกษา ว้าก!!!!!!!!!
            ต่อสายตรงถึงยายอวบคนสวย ฝากความคิดถึงสายรหัสตัวเองและเพื่อนสนิทเสร็จสรรพก็ลากกระเป๋าแล้วโบกแท็กซี่

....
.......

"เขื่อนกับโข่งช่วยไปเช็คน้องปี2 ให้หน่อยถ้าครบก็ขึ้นรถได้เลยตามรายชื่อนะ เดี๋ยวฟางกับขนมจีนจะไปเช็คน้องปี1เอง มีน กาก้า ลิลลี่ช่วยดูความเรียบร้อยของอาหารกับเครื่องดื่มให้ฟางหน่อยนะจ๊ะ"
"ดูยุ่งๆเลยนะครับน้องฟาง พี่พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ?"
"อ๊ะ ช่วยไปเช็คเต๊นท์ให้หน่อยก็ดีนะ ทั้งหมด 34 คน ว้าย ! อ.โทโมะ พี่ป๊อบปี้ ขอโทษค่ะฟางนึกว่าเพื่อน >///<"
"ฮ่ะๆๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับ ตรงนี้มันมืดหนะ เดี๋ยว อ.กับเพื่อนจะช่วยดูเรื่องที่พักก็แล้วกันนะครับ"
"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์... >///< งั้นให้น้องคนดีอยู่กับฟางก็ได้นะคะ"
"ขอบคุณครับ"

            วุ่นวายกับการเตรียมของให้พร้อมก่อนขึ้นรถ โดยไม่ทันได้หันไปมองที่มาของเสียงหล่อที่เสนอตัวมาช่วยเหลือเธอในเวลาที่คนทำหน้าที่นั้นควรจะเป็นเพื่อนแสนสนิทของเธอ ยายจริญญา....
            หันกลับมาได้ หัวใจก็เปลี่ยนจังหวะการเต้นให้เร็วขึ้น เลือดบริเวณใบหน้าสูบฉีดมากกว่าปรกติจึงขึ้นสีเรื่อของลูกตำลึงสุก ดีนะที่เวลานี้ยังไม่สว่างมาก ไม่อย่างนั้น อ.โทโมะสังเกตเห็นแน่ๆ
            เฮ่อ....หัวใจเอ๋ย

            ยายแก้ว.....ขอโทษนะ ธนัชพรณ์ตกหลุมรักพี่ชายของจริญญาแล้วจริงๆ


@@@@@@@@@@@@@@@@@

"แล้วทำไมข้าต้องมากะเอ็งด้วยวะ ข้าอยากอยู่ใกล้ๆน้องฟางจ๋า T^T ดูดิ้น้องฟางจ๋าของข้าให้ความดีความชอบเอ็งใหญ่เลย"
"อยากให้เด็กๆถามหรือไง ว่าทำไมเอ็งถึงมาด้วย? หลบมาหนะดีแล้วให้ขึ้นรถได้ก่อนอยากจะทำอะไรก็ทำ ใครก็ไล่ลงไม่ได้แล้ว"
"เออว่ะ ขอบคุณเจ้านายจริงๆที่ให้ไปสืบคดีแถวนั้น อิอิ พระเจ้าทรงประทานพรให้ลูกแล้ว"

.....
.........
"ถึงไหนแล้วครับที่รัก อีก 20 นาทีล้อจะหมุนแล้วนะครับ"
((อ๊าย.....คนบ้าๆๆๆๆ ทำไมไม่ปลุกแก้วเล่า!! พี่แซงเลยค่ะ หนูรีบ T^T โมะจำไว้นะ ถ้าตกรถ แก้วโกรธจริงๆด้วย ตรู๊ดๆๆ))
"ทำเมียกริ้วเดี๋ยวก็โดนเตะออกจากบ้านอีกหรอก พี่ไม่ช่วยนะครับน้องโมะ 555+"
"ฮะฮะ ถ้าโกรธก็ต้องง้อหนะสิ....หึหึ"

            ตื่นขึ้นมาได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กที่สุดของบ้าน แล้วบึ่งรถออกจากห้องไปรับเพื่อนหน้าหมีที่รอเขาอยู่ที่คอนโด และขับตรงมาที่หน้าคณะในมหาวิทยาลัยของตนเอง
            จะบอกว่าตื่นก็อาจจะไม่จริงเสียทีเดียว เพราะเขาพึ่งจะเดาสถานการณ์ออกว่างานใหม่ที่ได้รับมานั้นเป็นไปและเป็นมาอย่างไรได้เมื่อตอนตี 4 กว่าๆนี่เอง คงเพราะฟุ้งซ่านไปกับคนสวยเมื่อตอนกลางคืนทำให้เขานอนไม่หลับ ไหนจะแก้ปัญหาไม่ตกอีก เผลอวูบไปแป๊บเดียวก็รีบลุกขึ้นมาอย่างคนนึกได้ว่าต้องเอาหมีไปด้วย จนลืมเคาะเรียกคนสวยขี้เซาที่อยู่ในห้องของตัวเอง
            ก็คนดีตัวโตบอกว่าไม่ต้องปลุก ไม่อยากมาด้วย ก็เลยไม่ได้มอนิ่งคอล (morning call) นึกได้ว่าใกล้จะถึงเวลาจึงต่อสายตรงถึงนางฟ้าด้วยความใจเย็น

            นางฟ้ากลายร่างเป็นนางมาร....อยากปราบเสียจริงๆ

...
......

"ปี2 เหลือพี่หนวดรหัสข้า น้าเดชรหัสฟางจ๋า แล้วก็ไอมะลิรหัสยายแก้วอ่ะฟางจ๋า ตอนนี้ไอโข่งกำลังโทรตามอยู่"
"ปี1 ถ้าจินนี่ไปงัดนายจงเบมาได้ก็ครบแล้วแหล่ะ ณะยังไม่มาเหรอ เดี๋ยวฟางโทรตามเอง"
"พี่ฟางคะ เมื่อกี๊พี่ณะ เอ๊ย! พี่โอ้พี่รหัสญาญ่าโทรมารายงานแล้วค่ะว่ากำลังเดินทาง อยู่ด้วยกันทั้ง 3 หนุ่มเลยค่ะอีก 10 นาทีถึง"
"งั้นเหรอจ๊ะมาร์กี้ ก็เหลือแต่ปี 3 .... ยายแก้วมาเมื่อไหร่ล้อหมุน เอ...หรือว่าจะไม่รอมันดี?"
"อุ๊บ...เช้านี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีแฮะหนมจีน ดูซิ จะทิ้งแม้กระทั่งเพื่อนจิ้นของตัวเอง โอ๊ย ! นายกวินเจ็บนะยะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

....
...........
"ทำไมยังไม่ออกรถอีกคะพี่เขื่อน ไอหน้าหนวด แอนด์the gangคุณชายสายเสมอก็มาแล้วนี่คะ?"

ออกได้ยัง รถอ่ะ?

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 3

"...คิกคิก...อ๊ะ....ซี้ด....โมะ....โมะ"
"หืม....ที่รักเป็นอะไร นั่งทำอะไรตรงนั้นครับ อ๊ะ....เลือด !?"

"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"
"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."
            เผลอผิดคำพูดที่บอกจะให้คนสวยของเขาได้พักผ่อนเพื่อจะได้ตื่นง่ายๆตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ก็มีของหวานรอบดึกที่ชื่นใจขนาดนี้ แต่ก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้เพราะเขายังคงมีงานที่คั่งค้าง และถ้าคนสวยออกแรงตอนดึกๆแล้วจะตื่นยากในวันรุ่งขึ้น
            เขายังอยากอยู่แลกลิ้น เอ๊ย! ยังอยากอยู่เล่นลิ้นกับคนสวยไปอีกนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกคิดแล้วปล่อยกระต่ายน้อยเข้าป่าไปก่อน งานรับน้องครั้งนี้คุณหนูจริญญานี้ด(need)มาก ถ้ายังดื้อด้านแล้วทำให้เธอตกรถ
            ....โมะจูเนียร์เพลียแน่

            เมื่อหยุดตัวเองได้ก็รีบผลักไสให้คนรักกลับเข้าห้องไป เพราะข้างในร่างกายมันร้อนไปหมดเจ้าลูกชายก็เกิดฮึกเหิมมาซะดื้อๆ จึงต้องขัดอารมณ์ทั้งเธอและเขาไว้ก่อน แต่แล้วคนสวยยังไม่ทันถึงเตียงกว้างในห้องนอนก็ส่งเสียงเรียกแล้วยื่นผลงานที่คุณเธอพึ่งออกแบบเสร็จเมื่อครู่ให้ดู นิ้วเรียวมีเลือดไหลเป็นทางยาวมาถึงฝ่ามือเล็ก จึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปพาตัวมานั่งทำแผล พร้อมกับปรามจินตนาการที่ก้าวล้ำของคนสวยก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้
            ตัวเองซุ่มซ่ามไม่ระวังเอง ยังมาโทษว่าเป็นลางร้ายซะอย่างนั้น
            เฮ่อ.............

@@@@@@@@@@@@@@@@@

"น้องๆปี 2 รับริบบิ้นสีเขียวที่พี่หวายด้วยจ้ะ ผูกที่กระเป๋าและที่ตัวเองด้วยนะ ถ้าใครไม่อายก็คาดที่หัวใครไม่อายแต่ก็ยังไม่กล้าพอผูกที่ข้อมือแทนแล้วกัน ส่วนปี1 สีชมพูนะจ๊ะริบบิ้นที่พี่จินนี่คนสวยเลย"
"วินประกาศให้ด้วย บอกสายพี่ฟางจ๋าสุดสวยกับพี่แก้วใจสุดหล่อให้คาดที่หัวทุกคน ยายจริญโทรฯมาสั่ง"
"ยายแก้วนี่ขนาดตัวยังมาไม่ถึง ยังสายตรงมาบัญชาการได้อีก เฮ่อ...สงสารสายรหัสนางจริงๆ แล้วยังเดือดร้อนไปถึงสายประธานรุ่นด้วย ยายฟางจ๋ารู้หรือยังว่าน้องๆนางโดนกลั่นแกล้ง"

            ลากตัวเองออกมาจากที่นอนได้ก็เกือบๆตี 5 คนบ้าทำไมไม่ปลุกกันบ้าง!! อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกะออกมาเทศน์คุณชายผีดิบสัก1กัณฑ์ ก่อนออกจากบ้าน ปรากฏว่าหายสาบสูญไปทั้งน้า ทั้งหลาน
            ตกลงเธอโดนทิ้งใช่ไหมเนี่ย? .....ไอลางร้ายเมื่อวาน ต้องเรื่องนี้แน่ๆ ฮึ่ย!!! เจ็บใจๆ อย่าให้เจอนะคุณครูที่ปรึกษา ว้าก!!!!!!!!!
            ต่อสายตรงถึงยายอวบคนสวย ฝากความคิดถึงสายรหัสตัวเองและเพื่อนสนิทเสร็จสรรพก็ลากกระเป๋าแล้วโบกแท็กซี่


"เขื่อนกับโข่งช่วยไปเช็คน้องปี2 ให้หน่อยถ้าครบก็ขึ้นรถได้เลยตามรายชื่อนะ เดี๋ยวฟางกับขนมจีนจะไปเช็คน้องปี1เอง มีน กาก้า ลิลลี่ช่วยดูความเรียบร้อยของอาหารกับเครื่องดื่มให้ฟางหน่อยนะจ๊ะ"
"ดูยุ่งๆเลยนะครับน้องฟาง พี่พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ?"
"อ๊ะ ช่วยไปเช็คเต๊นท์ให้หน่อยก็ดีนะ ทั้งหมด 34 คน ว้าย ! อ.โทโมะ พี่ป๊อบปี้ ขอโทษค่ะฟางนึกว่าเพื่อน >///<"
"ฮ่ะๆๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับ ตรงนี้มันมืดหนะ เดี๋ยว อ.กับเพื่อนจะช่วยดูเรื่องที่พักก็แล้วกันนะครับ"
"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์... >///< งั้นให้น้องคนดีอยู่กับฟางก็ได้นะคะ"
"ขอบคุณครับ"

            วุ่นวายกับการเตรียมของให้พร้อมก่อนขึ้นรถ โดยไม่ทันได้หันไปมองที่มาของเสียงหล่อที่เสนอตัวมาช่วยเหลือเธอในเวลาที่คนทำหน้าที่นั้นควรจะเป็นเพื่อนแสนสนิทของเธอ ยายจริญญา....
            หันกลับมาได้ หัวใจก็เปลี่ยนจังหวะการเต้นให้เร็วขึ้น เลือดบริเวณใบหน้าสูบฉีดมากกว่าปรกติจึงขึ้นสีเรื่อของลูกตำลึงสุก ดีนะที่เวลานี้ยังไม่สว่างมาก ไม่อย่างนั้น อ.โทโมะสังเกตเห็นแน่ๆ
            เฮ่อ....หัวใจเอ๋ย

            ยายแก้ว.....ขอโทษนะ ธนัชพรณ์ตกหลุมรักพี่ชายของจริญญาแล้วจริงๆ


@@@@@@@@@@@@@@@@@

"แล้วทำไมข้าต้องมากะเอ็งด้วยวะ ข้าอยากอยู่ใกล้ๆน้องฟางจ๋า T^T ดูดิ้น้องฟางจ๋าของข้าให้ความดีความชอบเอ็งใหญ่เลย"
"อยากให้เด็กๆถามหรือไง ว่าทำไมเอ็งถึงมาด้วย? หลบมาหนะดีแล้วให้ขึ้นรถได้ก่อนอยากจะทำอะไรก็ทำ ใครก็ไล่ลงไม่ได้แล้ว"
"เออว่ะ ขอบคุณเจ้านายจริงๆที่ให้ไปสืบคดีแถวนั้น อิอิ พระเจ้าทรงประทานพรให้ลูกแล้ว"

.....
.........
"ถึงไหนแล้วครับที่รัก อีก 20 นาทีล้อจะหมุนแล้วนะครับ"
((อ๊าย.....คนบ้าๆๆๆๆ ทำไมไม่ปลุกแก้วเล่า!! พี่แซงเลยค่ะ หนูรีบ T^T โมะจำไว้นะ ถ้าตกรถ แก้วโกรธจริงๆด้วย ตรู๊ดๆๆ))
"ทำเมียกริ้วเดี๋ยวก็โดนเตะออกจากบ้านอีกหรอก พี่ไม่ช่วยนะครับน้องโมะ 555+"
"ฮะฮะ ถ้าโกรธก็ต้องง้อหนะสิ....หึหึ"

            ตื่นขึ้นมาได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กที่สุดของบ้าน แล้วบึ่งรถออกจากห้องไปรับเพื่อนหน้าหมีที่รอเขาอยู่ที่คอนโด และขับตรงมาที่หน้าคณะในมหาวิทยาลัยของตนเอง
            จะบอกว่าตื่นก็อาจจะไม่จริงเสียทีเดียว เพราะเขาพึ่งจะเดาสถานการณ์ออกว่างานใหม่ที่ได้รับมานั้นเป็นไปและเป็นมาอย่างไรได้เมื่อตอนตี 4 กว่าๆนี่เอง คงเพราะฟุ้งซ่านไปกับคนสวยเมื่อตอนกลางคืนทำให้เขานอนไม่หลับ ไหนจะแก้ปัญหาไม่ตกอีก เผลอวูบไปแป๊บเดียวก็รีบลุกขึ้นมาอย่างคนนึกได้ว่าต้องเอาหมีไปด้วย จนลืมเคาะเรียกคนสวยขี้เซาที่อยู่ในห้องของตัวเอง
            ก็คนดีตัวโตบอกว่าไม่ต้องปลุก ไม่อยากมาด้วย ก็เลยไม่ได้มอนิ่งคอล (morning call) นึกได้ว่าใกล้จะถึงเวลาจึงต่อสายตรงถึงนางฟ้าด้วยความใจเย็น
            นางฟ้ากลายร่างเป็นนางมาร....อยากปราบเสียจริงๆ

"ปี2 เหลือพี่หนวดรหัสข้า น้าเดชรหัสฟางจ๋า แล้วก็ไอมะลิรหัสยายแก้วอ่ะฟางจ๋า ตอนนี้ไอโข่งกำลังโทรตามอยู่"
"ปี1 ถ้าจินนี่ไปงัดนายจงเบมาได้ก็ครบแล้วแหล่ะ ณะยังไม่มาเหรอ เดี๋ยวฟางโทรตามเอง"
"พี่ฟางคะ เมื่อกี๊พี่ณะ เอ๊ย! พี่โอ้พี่รหัสญาญ่าโทรมารายงานแล้วค่ะว่ากำลังเดินทาง อยู่ด้วยกันทั้ง 3 หนุ่มเลยค่ะอีก 10 นาทีถึง"
"งั้นเหรอจ๊ะน้องมาร์กี้ ก็เหลือแต่ปี 3 .... ยายแก้วมาเมื่อไหร่ล้อหมุน เอ...หรือว่าจะไม่รอมันดี?"
"อุ๊บ...เช้านี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีแฮะหนมจีน ดูซิ จะทิ้งแม้กระทั่งเพื่อนจิ้นของตัวเอง โอ๊ย ! นายกวินเจ็บนะยะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

....
...........
"ทำไมยังไม่ออกรถอีกคะพี่เขื่อน ไอหน้าหนวด แอนด์the gangคุณชายสายเสมอก็มาแล้วนี่คะ?"

ตอน 4

สารบัญ

ตอน 6