รักใสใสของยัยแม่มดฝึกหัด

9.9

เขียนโดย DuNgGyPaNg

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 22.28 น.

  4 ตอน
  6 วิจารณ์
  8,478 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ติ๊ดดดดดดดด  ติ๊ดดดดดด
อ้ะ! สัญญาณพลังจิตนี่นา ฉันหยิบกระจก(ของพวกแม่มด)จากกระเป๋าแล้วเปิดมันขึ้นมาเพราะโลกเวทย์มนตร์หน่ะใช้กระจกก็เหมือนโทรศัพท์  ในกระจกก็โผล่หน้าพี่เฟย์ขึ้นมา
"ว่าไงค่ะพี่เฟย์ฟาที่อยู่ได้หรือยัง" ฉันยิ้มแย้มให้พี่เฟย์ในกระจก
"เรียบร้อยแล้วจ้าาา ^___^ แล้วน้องโบว์อยู่ที่นั่นเป็นไงบ้าง"
"ก็ ไม่ค่อยดีค่ะ"
"อ้าว ทำไมหล่ะ"
"ก็เพราะ...."
"คุยกับใคร หรอเฟย์ ! "อยู่ๆ ทางพี่เฟย์ก็มีผู้ชายตะโกนเสียงออกมา
"ใครหรอพี่เฟย์"
"อ๋อ คนที่มีกระแสจิตเชื่อมต่อกับพี่หน่ะ พี่ไปล่ะน่ะเดี๋ยวเขาสงสัย"
"จ้า บายยยยย"
ตู๊ดดดด จากโทรศัพท์ก็กลับมาเป็นกระจกเหมือนเดิม
"หิวว โว๊ยยยยย" เสียงพิชชี่มาแต่ไกล
"ตื่นมา ก็บ่นเลยน่ะย่ะ" ฉันพูดพลางเสกอาหารให้ แล้วส่งไปให้พิชชี่
"ขอบคุณมีเธออยู่นี่แล้วดีจัง ^^ "
"-//-"
"เฮ่!! เธอหน้าแดงใหญ่แล้วอะไรกันชมแค่นี้เองน่ะ"
"แม่มดก็อ่อนไหวกับคำพูดเหมือนกันน่ะ "
"ไม่อยากจะเชื่อ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็น่ารักดีเหมือนกันน่ะเธอเนี่ย" เขาพูดพลางยีหัวฉัน
"นี่ นายจะพูดให้ฉันเขินไปถึงไหน >//<"
"ฮ่าาาาาาๆๆๆๆ"
"โอ๊ยยยยยย" อยู่ฉันก็ร้อนท้องขึ้นมาเหมือนถูกเผาไฟ ฉันเลยเอามือกุมท้องไว้
"เฮ่ เป็นอะไรหน่ะ"
"ฉัน.....ฉันปวดท้อง"
"ปวดท้องขี้หรอ"
"ใช่เวลาหรือเปล่าเนี่ย ปวดจริงๆน่ะ  โอ๊ยยยยย" พิชชี่เค้ามาประคองฉันไปไว้ที่เตียง แล้วเป่าท้องฉัน
"หายหรือยัง"
"ยัง!!" แทนที่มันจะหายมันยังปวดหนักกว่าเดิมอีกกก โอ๊ยๆๆ ไม่ไหวแล้วน่ะ
ฟึ่บ!
"เฮ้ย หายไปไหน"
อยู่ๆฉันก็มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนห้องอะไรสักอย่าง
"มาแล้วหรอ หึ" ฉันหันขวับไปทางเสียงทันที
เฮ้ยยย นี่มัน....
"ขนมจีน!!"
"ใช่"
"พาฉันมาทำไม"
"เราต้องมาลองทดสอบฝีมือกันสักหน่อยย"
"เรื่องอะไรกัน!!!"
"ถ้าใครชนะจะได้ขึ้นเลเวลแล้วถ้าใครแพ้เลเวลจะไม่เพิ่มและขีดชีวิตในการเป็นแม่มดจะลดลง"
"นี่มันอะไรกัน โอ๊ยยย" อยู่ฉันก็รู้สึกร้อนตัวขึ้นมาซะอย่างนั้น แล้วก็มีไฟกำลังลามมาที่ฉัน
"ธาตุน้ำ จะสู้ธาตุไฟได้ยังไง หึ" หนอย บังอาจดูถูกธาตุฉัน โอมเพี้ยง!
ซ่าาาา
ฉันปล่อยพลังน้ำออกไปดับไฟอย่างรวดเร็ว แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย ขนมจีนจึงเสกไฟใฟ้เข้ามาอยู่ในตัวฉันตอนนี้ฉันเหมือนถูกเผาทั้งเป็น ใช่! สมาธิ ฉันต้องใช้สมาธิ ฉันหลับตาลงแล้ว แล้วพยายามเสกน้ำให้ดับในตัวฉัน มันได้ผล ตอนนี้ฉันกลับมาเป็นปกติ แต่ถ้าไม้ตายอยู่ตรงนี้ต่างหาก ฉันรวบรวมไฟ ที่ขนมจีน เสกใส่ตัวฉันมารวมกันแล้วเสกใส่กลับคืนตัวเธอ จนคุณเธอร้องออกมาแล้วทรุดตัวลง เพราะความร้อนของไฟ
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"แล้วจากนั้นขนมจีนก็หายตัวไป 
ตู๊ดดดดด
สัญญาณเตือน ตอนนี้เลเวลฉันเพิ่มขึ้นแล้ว เย่ >< 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา